Alþýðublaðið - 21.08.1963, Blaðsíða 8

8 21. ágúst 1963 — ALÞÝÐUBLAÐÍÐ
FYRIR nokkru var á það drep-
i5 í biaðinu sð mikil þörf væri
á því að settar yrðu sérstakar
reglur um ieigubifreiðir, sem
leigðar eru án ökumanns. Kom,
það' þá á daginn að reglurnar um
þetta efni eru til. Er því ekki úr
vegi að birta hér í heild, þær
regíur, sem nú gilda um leigu
bifreiða án ökumanns.
f greininni sem birtist hér í
blaðinu um þetta efni, var með
al annars stungið upp á því að
þessar bifreiðir yrðu merktar sér
síaklega sem og aðrar leigubif-
reiðir. Ekki er þó gert ráð fyrir
slíkri merkinou í núgildandi regl
■>m. en sú hu<rmvnd að bessar
hifrsiíiEr vef??i merkfar virðist þó
eiíra f»Uon rétt á sér.
2. gr.
Umsókn um leyfi samkvæmt
1. gr. skal fylgja:
1. TJpplýsingar um tölu þeirra
atvinnutækja, sem ætlunin
er að Ieigja, skráningarnúm
er þeirra, tegund og stærð.
2. Vottorð bifreiðaeftirlits rík-
isins um að ökutæki þau,
sem ætluð eru til leigu, séu
hæf til þeirrar notkunar.
3. Vottorð vátryggingafélags
um, að ökutækið verði
tryggt samkvæmt 70. gr.
umferðarlaga nr.. 26/1958
til leigu án ökumanns.
4. Upplýsingar um hvar starfs-
stofa verður.
3. gr.
Ökutæki, sem Veyft hefur ver
ið til leigu án ökumanns, skal
fært til skoðunar hjá bifreiða
eftirliti ríkisins ÁRSFJÓUÐ-
UNGSLEGA. Fella skal niðui
leyfi, ef ökutæki er ekki leng
ur hæft til leigu, að dómi bif
r i <V a e f t i ri'ií frni a mj(s.
REGLUR
um leigu á skráningar-
skyldum ökutækjum til
mannflutninga án öku-
manns.
1. gr.
Enginn má selja á leigu i : t-
vinnuskyni skráningarskylt
ökutæki til mannflutninga án
ökumanns, nema fengið hafi
verið leyfi til þess hjá lög-
regVustjóra, þar seni leigusali
æflar að hafa starfsstofu, svo
og viðurkenningu lögreglu-
stjóra á þeim ökutækjum, sem
nota á við starfræksluna.
Skilyrði til þess að fá leyfi
eru, að umsækjandi fullnægi
þessum skilyrðum:
1. Sé lögráða.
2. Hafi forræði á búi sínu.
3. Sé heimilisfastur á ísl'andi.
4. Hafi óflekkað mannorð.
Heimilt er að veita félaji
leyfi samkvæmt þcssari grci.i
enda fullnægi framkvæmda-
stjóri þess skilyrðum 1.-4. tölu-
iiðs.
Fyrir leyfi samkvæmt 1.
mgr. skal greiða kr. 500.00 í
ríkissjóð. Nú ætlar leyfishafi
að endurnýja eða bæta við bi.
reiðakost sinn og ber þá að íá
lcyfi lögreglustjóra til notkur-
ar þeirra bifreiða, endi liggi
fyrir upplýsingar samkvæmt
1.-3. tölulið 2 gr.
5. gr.
Leigusal’i skal skrá alla
gerða leigusamninga í sér-
staka bók, löggilta af lögreglu-
stjóra. í bókum skal greina
nafn leigntaka, stöðu, heimil-
isfang cg aldur. Enn fremur
skráningarnúmer ökuíækis, á
hvaða stundu og degi leigutími
hefjist og end', farna vega-
lengd, svo og numer ökuskír-
teinis stjórnanda. Lögreglu-
stjóri getur krafizt þess, að
frekari upplýsingar séu skráð-
6. gr.
Leigusala ber að gera skrif-
legan samning í tveimur cin-
tökum um liverja leigu og fær
le^gutaki annað þeirra. Lág-
marksleigutími er þrjár klukku
stundir og skal innheimta gjald
fyrir þann tíma fyrirfram.
Við undlrskrift samnings
skal leigutaki leggja fram
geymslufé í peningum, , er
nemi a.m.k. kr. 500.00. Leggja
ber fram geymsrufé, þót.t
leigusali sé skuldugur leigu-
taka. Eigi ber að endurgreiða
geymsluféð að svo stöddu,
nema leigutaki gefi um það
skriflega yfirlýsingu, þegar
leigutíma er lokið ,að hann hafi
ekki valdið þriðja manni lík-
amstjóni eða eigna með notkun
ökutækis.
Hafi Veigutaki valdið tjóni,
sem fellur undir ábyrgðartrygg
ingu eða húftryggingu, ef öku-
tækið er þannig tryggt, ber að
nota geymsluféð, skv. 2. mgr.
til greiðslu tjónsins eði hluta
þess, að svo miklu leyti sem
leigusali ber sjálfur áhættu af
því, sbr. 7. gr.
4. gr.
Eigi má lelgja ökutæki án
ökumanns öðrum en þeim, sem
eru 21 árs að aldri og hafa rétt
indi til að stjórna þess konar
ökutæki, sem leigja á. Heimilt
er þó að gera leigusamning við
mann, sem ekki hefur ökurétt-
indi, enda tilnefni hann öku-
mann skriflega fyrir leigusala
og má þá ekki annar stjórna
ökutækinu. Skal ökumaður
uppfyll'a framangreind skilyrði
Leigutaka er óheimilt að
nota ökutæki til flutnings far
þega gegn greiðslu, lána það
eða framleigja.
Leigusala ber að ganga úr
skugga um, að sá, sem á að
stjórna hinu leigða ökutæki,
hafi heimild til þess, með því
að skoða ökuskírteini hans.
7. gr.
Vátryggingartaki (leigusali)
ber ábyrgð gagnvart vátrygg-
ingarfélagi á fyrstu eitt þús-
und krónum af hverju tjóni,
sem fellur á vátryggingarfélag
vegna ábyrgðartryggingarinnar
meðan á leigutíma stendur
enda hafi vátryggingartaki,
heimilismaður hans eða starfs-
maður ekki stjórnað ökutæki,
þegar tjón varð. Ef ökutæki
er húftryggt, ber vátryggingar-
taki sams konar ábyrgð á fyrstu
eitt þúsund krónum af hverju
tjóni, er falla undir þá trygg-
ingu, að undanskildum tjónum,
sem stafa af þjófnaði, eldsvoða
eða sprengingu. Húftryggingar
sala er óheimil't að greiða þá
upphæð fyrirfram upp í tjóna-
greiðslu.
Ef skaðabótaskylda skiptist
á aðila, lækkar upphæð sú,
sem vátrygging.y-tg/ii bejr á-
byrgð á, að tiltölu, miðað við
‘'hlut hans í heildartjóninu.
8. gr.
Fari leigusali ekki eftir fyrir
mælum regl'ugerðar þessarar,
ber hann fulla ábyrgð gagnvart
vátryggingarfélagi á þeim
tjónum, sem kunna að verða á
leigutímanium og falla undir
ábyrgðar- eða húftryggingu.
9. gr.
Leyfi, sem veitt eru samkv.
1. gr. skal lögreglustjóri aftur
kaila ef verufeg brögð verða
á brotum á reglugerð þssari,
eða leyfishafi misnotar leyfið
á annan hátt.
10. gr.
Brot á reglum þessum varða
viðurlögum samkvæmt VII.
kafla umferðarlaga nr. 26/1958
11. gr.
Reglur þessar eru settar
samkvæmt heimild í 85. gr. um-
ferðarlaga nr. 26/1958 og öðl-
ast gildi þegar í stað.
í dóms og kirkjumála-
ráðuneytlnu 25. júlí 1960.
Bjarni Benediktsson.
Nýtt hefti
Búnðóarblaðs
Blaðinu hefur fyrir skömmu
borizt sjöunda tölublað, þriðja ár
gangs Búnaðarblaðsins.
í blaðinu, sem er rúmar 30 síð
ur að stærð, er m.a. viðtal við
Grím Gíslason bónda að Saurbæ
í Vatnsdal. Grein er um dráttar-
hæfni traktora ásamt fjölda skýr
Ingaifmynda. Sfefán Aðaisteins-
son skrifar grein um sauðkindina,
— vandræðabarn þjóðfélagsins.
Þá er grein eftir Þorstein Þor-
steinsson á Hvanneyri um Eggja-
hvítu. Þá er grein eftir Jón Þor
geirsson Skógum í Vopnafirði. er
nefnisfT Hafa skal það, er sannara
reynist. Fjöldi annarra greina er
í blaðinu, sem er skreytt mörgum
myndum.
RÆTT VIÐ SÆNSKÁN LISl
SLENDINGAR MIK
EN HIRDULAUSIR
Harry Tilgman er Svíi eða
Finniands-Svíi og eigandi Kera-
miksverksmiðju. Hér á landi
dvaldist hann í vikutíma til að
skoða náttúruna og kynnast
landi og þjóð. Tilgman hefur
sjálfur reist verksmiðjuna, sem
við hann er kennd. Hann byrjaði
smátt á iðju sinni. Með einbeitni
og viljaþreki hefur hann gert
nafn sitt þekkt í Svíþjóð og öðr-
um löndum, þar sem samkeppn-
in er hörð.
Finnar og íslendingar eru harð
gerðustu þjóðirnar á Norðurlönd-
um. Austasta og vestasta landið
hefur komizt í kynni við heim-
ana tvo. Finnar hafa orðið að
þola yfirgang annarra þjóða en
íslendingar auk þess veðráttuna.
Hvað annað styrkir meira
þrótt mannsins?
Listamenn eru oft næmir ,'yrir
ytri áhrifum og er Tilgman eng-
in undantekning írá því. H.inn
hefur mjög næma skynjun á öliu
sem gerist í kringum hann.
— Landslag íslands er stórkost
legt. Fjölbreytnin nærri því ó-
takmörkuð. Hérna eru hrjóstr-
ugar heiðar umluktar flauelis-
mjúkum fjallstindum. Tindarnir
hafa misst oddana og fengið á-
vala lögun af yfirgangi náttúr-
unnar. Þegar litið er á fjöllin í
fjarska, verða þau tignarleg, hlý-
leg og fögur. Við rætur þeirra
breiðir hin hrjúfa og óunna jörð
úr sér. Andstæðu þessa er óvenju
legt að sjá í Evrópu, segi ég sem
ferðamaður. Þar eru fjöllin
venjulega brúnahvöss og hrika-
leg en jörðin ræktuð.
— Þegar staðið er úti við, og
virt fyrir sér liið fjölbreytilega
litaspil náttúrunnar, er líðanm
eins og maður standi einn og yfir
gefinn frammi íyrir sjálfum
Guði. Friðurinn er mikill og mað
urinn er þar einn með samvizk-
una.
— Þegar ég kom í Ásbyrgi,
komst efst í huga minn: „Hvað
hefur hér skeð?“. Landslagið er
ekki í sinni upprunalegu mynd, í
rás aldanna hafa ummerki nátt-
úruhamfara, smám ssman
minnkað. En, hver er undirrót
þessa alls? Maður finnur sérlega
fyrir smæð sinni, vanmætti og
þekkingaskorti frammi fyrir
gnæfandi hraunveggjunum.
— Landslagið við Kleifarvatn
fanhst mér stórkostlegt. . Það
rigndi, er keyrt var frá leirhvcr-
unum til vatnsins, sem var um-
lukið hrikalegum svörtum klett-
um. Það liggur eins og í dæld.
Brennisteinslyktin kom á moti
okkur og fannst mér eins og við
værum að aka með Karoni eftir
undirheimaánni Stycks inn í ríki
Hadesar, ríki Heljar.
— Hvað vilt þú segja okkur
um íslendinga?
— Með öfund lít ég á, hversu
iðnir íslendingamir eru við
vinnu. Það má sjá þá starfandi
allan sólarhringinn. Þetta er ó-
þekkt fyrirbrigði í Svíþjóð. Slíkri
vinnugleði væri ómögulegt að
koma þar á, hvað sem á boðstól-