Óðinn - 01.10.1928, Side 25

ó Ð I N N
97
Samúel Jónsson
og
Margrjet Jónsdóttir.
Margir Reykvíkingar munu kannast við Sa-
múel Jónsson trjesmíðameistara á Skólavörðu-
stig 35 og konu hans Margrjeti Jónsdóttur. Hann
er einn af þessum kyrlátu mönnum í landinu,
gengur að sinni vinnu daglega glaður og ánægður,
er samvitskusamur og vandaður og sómi sinnar
stjettar. Hann er
ættaður austan af
Síðu, fæddur á
Brattlandi 18 sept.
1864,en þarbjuggu
foreldrar hans, Jón
Pálsson bóndi og
Kristín Jónsdóttir,
er síðar fluttust
að Hunkurbökk-
um. ólst Samúel
upp á Hunkur-
bökkum, Iærði
trjesmíði á Eyrar-
bakka, tók sveins-
brjef þar 1881,
fluttist síðan til
Eyrarbakka 1890
og til Reykjavíkur
1900 og hefur dvalið þar síðan. Kvæntur er
hann Margrjeti Jónsdóttur frá Steinum undir
Austur-'Eyjafjöllum (f. 22. ág. 1859), systur Sveins
Jónssonar trjesmíðameistara og þeirra systkina,
en íoreldrar þeirra voru þau Jón bóndi Helga-
son og Guðrún Sveinsdóttir, er lengst af bjuggu
á Leirum undir Austur-Eyjafjöllum. Hjónaband
þeirra hefur verið hið farsælasta og eignuðust
þau 3 börn: Guðjón húsameistara (sbr. óðinn
20. árg., 7.—12. tbl., 1924) og dætur tvær, Jónínu
og Sigrúnu, en 1907 urðu þau hjónin fyrir þeirri
miklu sorg að missa báðar dætur sínar á unga
aldri (Jónína var þá 18 ára en Sigrún 13 ára).
Annars hefur ekki skugga borið á hið farsæla
hjónaband þeirra. Heimili þeirra hefur verið fyrir-
mynd að reglusemi og nýtni, en gestrisni um
leið. Húsbóndinn glaðlyndur og söngelskur og
ætíð Ijett yfir húsfreyjunni, sem hefur verið sam-
hent manni sínum að gera heimilið sem ánægju-
legast. Umhyggjusemi hennar er við brugðið og
hafa nemendur Samúels, er dvöldu á heimili
þeirra hjóna, ætíð borið hlýjan hug til þeirra
síðan. 22 trjesmíðanemendur hafa á undanförn-
um árum verið heimilismenn þeirra og hafa 18
af þeim tekið sveinsbrjef hjá Samúel og siðan
gerst nýtir menn í sinni iðn. Um jólaleytið síð-
asta heimsóttu nemendur Samúels þau hjón og
færðu þeim gjafir í þakklætis- og viðurkenning-
arskyni fyrir hin liðnu ár, Samúel fagran göngu-
staf úr íbenviði og fílabeini, en Margrjeti hús-
freyju haglegan ask, hvorttveggja hluti með áletr-
an til þeirra
hjóna. Skrautritað
ávarp fylgdi gjöf-
unum með þess-
ari áletrun:
Iværu lijónl
Oss hefur lengi
langað til að votta
ykkur hjartanlegt
þakklæti vort og
minnast þeirra
ágætu stunda er
vjer áttum þess
kost að dvelja á
heimiliykkar.End-
urminningarnar
um ágæta kenslu
þína, Samúel, ár-
vekni, trúfesti, ná-
kvæmni, glaðlyndi og umhyggjusemi þína, Marg-
rjet, sem varð að ómetanlegu gagni, hafa ætíð
vakað í hugum vorum. Vjer biðjum ykkur nú
að þiggja gjöf þessa sem lítinn vott þakklætis
vors og ástúðarcc.
Vinir þeirra óska þessum heiðurshjónum góðr-
ar heilsu það sem eftir er æfinnar og vonast
eftir að mega njóta samvistar þeirra enn um
langt skeið.
Ó. J. Hvanndal.
0
Reyndu að brosa.
Þó að svartbrýn sorgarský
sýnist orsök nauða,
reyndu bara að brosa á ný,
brosa í lííi og dauða.
Fnjóskur.
Samúel Jónsson.
Margrjet Jónsdóttir.