Alþýðublaðið - 07.01.1964, Síða 8

Það er nauðsynlegt að pípan fari vel í hendi, enda þótt lögun
hpnnar sé sjaldnast í samræmi við gæði hennar. Beztar eru þær píp-
ur þar sem þessir tveir kostir fara saman.
1 KRINGUM 1920 kom rit-
stjóri nokkur í Osló til Lille-
haramer. Með honum í förinni
voru eiginkona hans og vinkona
hennar. Dag nokkurn heimsóttu
þau öll þrjú pípuverksmiðju G.
Larsenes, og hafði ritstjórinn í
huga aö skrifa grein um verk-
smiðjuna í blað sitt. Forstjóri
fyrirtækisins tók á móti þeim,
og að sjálfsögðu barst talið strax
að pípum og pípureykingum- Kon
urnar lögðu lítið til málanna, en
undir lokin bar önnur þeirra
fram svohljóðandi spurningu:
— Hvers vegna skyldi kven-
fólk ekki reykja pípu?
— Ja, hvers vegna, tók for-
stjórinn undir./
Síðan bætti hann við, að ef
þær tvær, eiginkonan og vinkona
hennar, vildu ganga eftir Karl
Johans-götu reykjandi pípu, þá
skyldi ekki standa á fyrirtækinu
að framieiða D;nur h’nda kven-
fólkinu- Ritstjórinn, sem var góð
ur blaðamaður. sá ér leik á
borði, og hvatti konurnar til þess
að gera þessa frumlegu og
skemmtilegu tilraun. Það varð
ur, að konurnar höfðu heim með
sér tvær litlar og nettar pípur,
sem vel hæfðu kvenfólki.
Þessi mynd sýnir okkur pípu á ýmsum stigmn meðan gerð liennar fer fram, allt frá rótinni, sem
hún er gerð úr, og síðan stig af stigi, unz pípan er fullmótuð
Dag nokkurn létu þær verða
af því að ganga fram og aftur
um Karl Johansgötu og reykja
pípurnar í gríð og ergi. Blaða-
ljósmyndari fylgdi þeim á göng-
unni og tók fjöldann allan af
myndum af þeim, sem birtust
daginn eftir í blaði ritstjórans
ásamt ýtarlegri frásögn af þess-
um óvenjulega atburði.
Þetta hreif. Strax sama dag-
inn og blaðið kom út, tók kven-
fólk að laumast í tóbalcsverzl-
anir og spyrja um pípur fyrir
kvenfólk.
Forstjóri pípuverksmiðjunnar
stóð við gefið loforð og hóf þeg-
ar í stað framleiðslu á kvenpín-
um. Þetta voru fyrstu kvenpíp-
urnar, sem framleiddar voru í
heiminum, og þegar þær komu á
markaðinn, seldust þær svo ört,
að varla hafðist undan að fram-
leiða.
Pípureykingar voru vinsælar
hjá kvenfólki í nokkur ár. en
þær urðu aldrei annað en tízku-
fyrirbæri og lögðust níður smátt
og smátt og féllu loks alveg í
gleymsku-
★ SAGA PÍPUNNAR
Fyrst farið er að ræða um pípu
reykingar, væri ekki úr vegi að
spjalla örlítið um pípuna og sögu
hennar. Hún á sér langa og merki
lega sögu. Hún er eldri en tóbak-
ið. Grikkir og Rómverjar reyktu
ekki pípu, en nágrannar þeirra
gerðu það. Það var bara ekki tó-
bak, sem þeir reyktu, heldur
hampur. Fundizt hafa pípur, sem
reynzt hafa frá því löngu áður
en Julius Cæsar gerði landnám
sitt á eynni.
Fn fvrst og fremst ber að
líta til Ameriku í leit að uppruna
pípunnar, vinsældum hennar og
útbreiðslu. Rauðskinnarnir
kenndu hvíta kynstofninum að
reykja pípu.
Þegar Columbus fann Ameriku
reyktu Indíánamir pípú. En
rannsóknir hafa leitt í ljós, að
pípureykingar og neyzla tóbaks
þekktist þar löngu fyrir þann
tíma. Píþan hafði ekki aðeins
miklu hlutverki að gegna í dag-
legu lífi Indíánans, heldur hafði
hún einnig mikla trúarlega þýð-
ingu í þeirra augum. Er þar
fyrst og fremst átt við friðarpíp-
una alkunnu. Hún gat leyst
marga deilu, sem ella hefði dreg-
ið dilk á eftir sér.
Sagan segir, að Indíánarnir
hafi fengið pípuna að gjöf frá
föður sínum, Hinum Mikla Anda.
Hann gaf þeim hana ásamt þeirri
skipun, að þeir skyldu ekki berj-
ast og deila, að minnsta kosti
ekki í hans nafni, og hann bað þá
h'ta á pípuna sem tákn friðarins.
Sitthvað hefur gerzt í sögu
tóbaksins — og pípunnar þar
með í Evrópu frá upphafi henn-
ar. í Tyrklandi lá til dæmis um
tíma dauðarefsing við því að
reykja. í Rússlandi voru meun
húðstrýktir ef þeir sáust reykja
Og í Englandi lagði Cromwell
F"'"1' " in fðu
3 7. jan. 1964 — ALÞÝÐUBLAÐID
NÚ um áramótin hækkaði ben-
zínið verulega, eins og áður hef-
ur verið getið um liér í þessum
þætti. Benzínhækkunin varð þó
20 aurum meiri á hvern litra, en
ráð hafði verið gert fyrir í nýju
vegalögunum. Þessi 20 aura hækk
un mun renna til olíufélaganna
til að standa straum af auknum
kostnaði. svo sem launahækkun-
um og fleiru.
Nú væri ef til vill ekki úr vegl
að, ætlast til að þessi hækkun
hefði í för með sér aukna þjón-
ustu af hendi þessara félaga, og
má með sanni segja, að flestir við
skiptavinir þeirra eigi fullan rétt
á að félögin sýni þeim örlítið
meiri sóma, en þau hafa gert hing
að til.
í velflestum löndum er það svo,
að misiafnt verð er á benzíni, —
enda benzínið misiafnt að gæðum.
Þeir sem eiga nýja bíla með há-
þrýstivélum fá liér á land ekki
annað benzin en aðrir. Hér hefur
allt benzín sömu oktein tölu, að
minnsta kosti vita bílaeigendur
ekki annað. Þeir, sem eiga bíla
með háþrýstum vélum, verða þvi
að gera sér að góðu, að nota ben-
zín, sem vélunum í'bílum þeirra
er alls ekki ætlað og fæst því ekki
full nvting vélarinnar.
Einnig er það svo erlendis, að
benzín er selt undir ýmsum lítt
þekktum eða óþekktum merkjum.
Það benzín er ódvrara en það, sem
selt er úr Shell eða Esso, en þarf
alls ekki að vera verra, að því er
erlend blöð herma. Verðmunur á
þessu benzfni og því dýrasta er
oft allmikill.
íslenzkir bílaeigendur eiga
engra kosta völ að því er benzínið
varðar, og rússneska benzínið, sem
hér er selt úr amerískum Esso-
tönkum eða enskum BP tönkum
er alls staðar hið sama.
STUDEBAKE
SAMKEPPNIN milli bílafram-
leiðenda í Bandaríkjunum er
geysihörð ^em að líkum lætur —
Þróunin hefur verið sú, að fyr-
irtækjunum, sem framleiða fólks
bíla þar í landi, hefur farið hríð-
fækkandi.
Fyrst eftir að bílaframleíðsla
hófst, spruttu upp mýmörg fyrir-
tæki í þessari framleiðslugrein.
Þau hafa síðan lagt upp laupana
eitt af öðru eftir því sem árin
hafa liðið. Ekki er ýkja langt síð-
an Kaiser verksmiðjurnar hættu
framleiðslu fólksbíla og nú nýlega
hefur Studebaker ákveðið að
Umferððhn
þýzka 1,2
UMFERÐAIINÚTARNIR í Vestur-
Þýzkalandi kosta bílaeigendur þar
í landi 1,2 milljarða þýzkra tnarka
árlega. Þetta er niðurstaðan af
rannsókn, sem fram fór við tækni
háskólann í Berlín fyrir skömmu.
í skýrslu um rannsókn þessa er
því meðal annars lialdið fram, aff
reksturskostnaffurinn hækki- um
fimm pfenninga per kílómeter þeg
ar ökuharðinn minnkar uiffur í
fimmtán kílómetra á klukkustund,
míffaff viff aff áður hafði veriff ekiff
á fjörutíu kílómetra hraða.