Alþýðublaðið - 06.03.1964, Blaðsíða 8

I
jg

myrkri, ef brim er mikið, þá er
þrautalending í Þorlákshöfn eða
Grindavík.
Vigfús svndi mér nú, að innan
við aðalskerjagarðinn er röð af
lágum skerjum, fremur tilkomu-
litlum. Þau ná fyrir bryggjuna og
leguna, þannig að ef eftir þeim
væri steyptur garður svo hár, að
hann stæði um 2 metra upp úr á
mestu flóðum, yrði slétt sem á
stöðupolli innan lians í öllum
veðrum og heilum fiskiflota óhætt
við bryggjuna. Garður þessi yrði
um 350 metra langur og myndi
kosta 10 milljónir. Honum ætti
ekki að vera hætta búin af sjó-
gangi, eins og skjólgarðinum í
Þorlákshöfn, því að mesti ofsinn
er úr úthafsöldunni, þegar hún
er búin að brióta sig á skerjun-
um utar. Vigfús vonar, að hægt
verði að byrja undirbúning þessa
verks í vor, ef fjárveiting og aðr-
ar nauðsyniar verða fyrir hendi.
Á móti kostnaðinum kæmi svo
það, að á Eyrarbakka skapaðist
útgerðaraðstaða svipuð og vænt-
anlega verður í Þorlákshöfn, en
þessir staðir liggja álíka vel við
beztu miðum sunnanlands.
Eg minntist áðan á plastiðju.
Það fyrirtæki er sex ára gamalt
Vigfús J<
slikt löngu af lagt og Knarrarós,
sem er skammt austur af Stokks-
eyri, þarf ekki endilega að heita
svo vegna þess, að þar hafi
knerrir athafnað sig, heldur geta
þeir allt eins hafa brotnað þar
við land.
Á Eyrarbakka býr nú hálft þús-
und fólks og stundar flest sjó,
eða vinnur við sjávarafla. Þar
eru líklega helmingi fleiri sauð-
kindur en mannfólk og kartöflur
og rófur þrífast vel í sendnum
jarðveginum svo eitthvað er við
að vera, þó að sjórinn bregðist.
Iðnaður hefur og komizt á legg
þar á staðnum, plastiðja með 20
manna áhöfn og vikursteypa.
Vigfús Jónsson hreppsnefndar-
oddviti, situr í hornherbergi húss
sem er allt í senn: frystihús, salt
hús, matvöruverzlun og ráðhús.
Hann er maður af léttasta skeiði,
en ljúfur og fróður um sitt fólk
og hag þess. Hans hjartans mál
er bætt hafnaraðstaða. Með bætt-
um hafnarskilyrðum, segir hann
að megi margfalda útgerðina frá
plássinu.
Nú eru gerðir út 3 bátar frá
Eyrarbakka. Pjórði báturinn er
að visu til, Björn, sem keyptur
var frá Keflavík fyrir 2-3 árum,
en hann stendur nú í slipp vegna
þurrafúa. Kristján Guðmundsson,
sem rak upp í fjöru í vetur og
komst óbrotinn yfir allar klapp-
ir, er nú kominn á sjó aftur og
farinn að fiska. Þegar við Vigfús
komum niður á bryggjuna var
hann nýbúinii að landa og karl-
arnir voru að færa hann út á
bólið. Það er nefnilega svo mikil
ókyrrð við bryggjuna, að þar get-
ur enginn bátur legið svo öruggt.
sé.
Mér varð fyrst á að spyrja Vig-
fús hvar innsiglingin eiginlega
sé, því ég gat ekki betur séð,
en sjórinn væri margbrota sam-
fellt með allri ströndinni bæði
austur og vestur. Hann bcnti
mér þá á glufu í skerjasúpuija
nokkru vestan við bryggjuna og
síðan sýndi hann mér innsigling-
armerkin, sem eru tvenn. Vestari
merkin vísa á rennuna, en þegar
eystri merkin ber saman, er
beygt á þau og björninn er unn-
inn. Þó er þetta ekki farið í nátt-
Eklci verður ráðið af Land-
námu, hver hafi fyrstur setzt að
á Eyrarbakka og ekki veit ég
hvort glögglega verður frá því
sagt, hvenær þar hafi fyrst farið
að myndast samfelld byggð. Hitt
er þó víst, að á Eyrarbakka hef-
ur um aldaraðir verið bæði ver-
stöð og verzlunarstaður.
Ýmsum, sem betra eru vanir,
getur virzt ofrausn að segja að
höfn sé á Eyrarbakka, en því er
til að svara, að ill höfn er þó
skárri en engin og um hafnir
er ekki að ræða á öllu Suðurlandi
alla leið frá Hornafirði og vestur
að Stokkseyri. Þó skipakoma sé
getið í Þjórsárós í fornöld, er
Friðrik Sigurðsson, Hásteinn og Bjöm í slippnum.
Það ægrir saman allskonar húsum.
8 6. marz 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ
J
i