Skólablaðið - 01.07.1910, Blaðsíða 4

100
SKÓLABLAÐIÐ
»Mun hann þá komast vel áfram í heiminum?«
»Hann mun ekki komast vel áfram. Margir menn hlaupa
í kapp við hann og munu Joeir allir renna á skeiðsenda á und-
an honum. Því undarlegar raddir kalla á hann og undarleg ljós
blika fyrir augum hans, og hann verður að gefa sér tóm til
þess að hlusta.
En undarlegast af öllu er þó þetta: Langt burtu hinu
megin við sandflákanaheitu þar sem aðrir sjáaðeins gróðurlausar
eyðimerkur, þar mun hann sjá blátt stöðuvatn. Á þetta vatn
skín sólin sí og æ, og vatnið er blátt eins ogbrennandi »ametyst«
og öldurnar hvítar og freyðandi við ströndina. Land mikið
liggur hinu megin við vatnið og á fjallatindunum blikar sem
rauðagull.«
V
»Kemst hann þangað?«
Draummaðurinn brosti einkennilega.
»Er þetta verulegt land?«, spurði móðirin.
»Hvað er verulegt?« —- svaraði draummaðurinn.
Þá leit hún í augu honum og mælti: »Þú skalt snerta
barnið mitt.«
Og hann laut niður, lagði höndina undir brjóst henni, þar
sém barnið svaf, og hvíslaði einhverju að því brosandi. Hún
heyrði aðeins þetta: »Skaltu hljóta það að launurn að draum-
■arnir þínir verði þér að veruleika.«
Þá titraði barnið í hvílu sinni.
Og móðirin vaknaði.
G. B. íslenskaði.
Kaldar kenslustofur.
Skólahús í kauptúnum og sjávarsveitum fara óðum batnandi.
Gömlu hjailarnir rifnir niður, og ný og hentug skólahús eru reist
í staðinn. Timburhús eru að falla úr sögunni. Steinhús koma
í staðinn.
En húsakynni farskólanna standa víðast hvar í stað. Víðast-
hvar, en ekki alstaðar, því að einstaka fræðslunefnd hefur gengist
fyrir^því, að reist væru sérstök hús (kensluskýli) í til að halda far-