Skólablaðið - 01.09.1911, Blaðsíða 10

138
SKÓLABLAÐID
eigi góð bók. Fyrir þá er Iítt fróðir eru í málinu, er hún Iangt
of þung, en fyrir hitia, sem vel fróðir eru í því, er hún svo
ófullkomin og Iéleg að þeim finst ekkert til hennar konta og
að því er nýja málið ^nertir er hún stundum afleit. Um þessa
nýju kenslubók í móðurmálinu, hefi eg verið nokkuð langorður,
af því mér finst hún eigi það skilið að hún sé rækilega lesin
og vandlega athuguð og með því eina móti er gagn í ritdóm-
um. Sumt af því er eg hefi hér sagt eru og almennar athuga-
semdir sem átt geta Iíka við fleiri rit um sama efni og get eg
þvi verið stuttorðari um bækur þær er hér á eftir verður rætt
um. Frh.
Smágreinar um uppeldi.
(Eftir Guðntund Hjaltason).
XI.
Góð börn.
Já, ekki er minna vandfaríð við þaa. En oft eru þau eyði-
lögð — alténd í bráðina þá — með illri meðferð. Þau eru oft
mjög viðkvœm og veiklynd. Ríður því á að vægja þeim, er þeim
verður á. Græt aldrei viðkvæmt barn, sem elskar þig, því meira
sem það ann þér þess þyngra fellur því reiði þín.
Sum böm eru svo ákaflega ástrík, að þau elska, svo að
segja, alt og alla. Hvern mann og hverja skepnu, sem þau sjá.
Hvert blóm og gras; já marga dauða hluti líka, þótt ekki sé Ieik-
fang þeirra. Þau geta ekki vitað að neitt gangi að neinum.
Vilja gefa alt, sem þau eiga, og taka á móti öllum með opnum
örmum. Og þótt þeim þyki snöggvast við einhvern, þá sættast
þau fljótt. Þau eru líka furðu trygg og staðföst, einkum ef þau
eru stilt og seintekin. En það eru bestu börnin oft. Og af því
þau eru svo góð, vænta þau hins besta af öðrum. Þau kunna
ekki að skrökva eða blekkja. Treysta því að allir segi satt og
enginn svíki. Fegurðin fyllir hjartað og geislar svo úr viðmóti
þeirra og hegðun. þau élska alt faljegt, einkum falleg blóm.
Og ástaratlot þeirra eru svo frjáls og hrein, náttúrleg og fögur,