Skólablaðið - 01.11.1913, Síða 11

SKÓLABLAÐIÐ
171
bóknámið, hið allra nauðsynlegasta í því. En í föstu skólunum,
sem flestir hafa nú orðið bærileg húsakynni, og sem standa þó
í 6 mánuði á ári, ætti að mega gera eitthvað í þessa átt.
En hvaðan koma kennarar, sem duga? Þeir ættu að koma
frá Kennaraskólanum, læra þar aðaltökin og fá svo áréttingu hjá
HeimilisiðnaðarfélarJnu, sem vonandi fer bráðum eitthvað að
starfa.
Hægast af öllu er að koma á kenslu í handavinnu kvenna.
Víðast hvar þar sem skólar eru haldnir mætti fá kennara til að
kenna þá vinnu, en það er þó mjög fátítt enn. Allur tíminn
fer í bókastaglið, líka fyrir stúlkunum, svo mjög sem þörfin kall-
ar þar þó að. En við komum — á seinni bátunum.
Minningarsjóður Gruðfinnu Jónsdóttur.
Ólafur Bjarnason, óðalsbóndi í Oesthúsum á Álftanesi hefur
h. 1. júlf þ. á. stofnað sjóð, er verja skal til unglingamentunar
á Álftanesi, til minningar um látna konu sína. Stofnféð er 500 kr.
Þessar reglur eru teknar fram í gjafabréfinu um það, hversu
sjóðnum skuli verja:
1. Sjóðurinn sé varðveittur og ávaxtaður í Söfnunarsjóði
íslands.
2. Af ársvöxtum hans skal leggja helminginn við höfuð-
stólinn þangað til hann nemur 50,000 kr., en eftir það y4 af
ársvöxtum. Því, sem ekki er lagt við höfuðstól skal verja til
að styrkja fyrst um sinn einn ungling, pilt eða stúlku, sem loklð
hefur barnaskólanámi, til frekara náms í Bessastaðahreppi þegar
er unglingaskólakensla verður stofnuð þar, og er áskilið að sá
er styrksins nýtur nemi söng og að minsta kosti eitt erlent
tungumál.
Eftir því sem ársvextir vaxa, skal styrkurinn hækkaogskulu
fleiri unglingar verða aðnjótandi styrks, þó svo að aldrei verði
hærri styrkur en 100 kr. á ári handa hverjum nemanda.