Alþýðublaðið - 03.02.1965, Síða 15

Ljjyljm
rw w<7 w |
Mandrake kipptist til af undr
un og hélt símtólinu frá eyranu
meðan hann var að ná andanum.
Síðan át hann upp: v
—• Hættuástand?
— Einmitt, urraði Ripper. —
Hættuástand og ég vil að öllum
stöðvum sé gert aðvart nú þegar.
— En hvað hefur komið fyrir?
Það var þögn á línunni í nokk-
ur augablik, en Mandrake fannst
það vera heil eilífð. Hann var
farinn að halda að sambandinu
hefði verið slitið, en þá hóf Ripp-
er máls á ný og talaði hægt, eins
og hann hefði hugsað málið mjög
gaumgæfilega:
— Það lítur út fyrir að við sé-
um komnir i alheimsstríð.
— Alheimsstríð, herra?
— Já, höfuðsmaður, ætli það
endi ékki með þyí.
— Guð minn góður, sagði Man
drake, — hafa þeir gert nokkra
árás ennþá?
— Þetta er allt sem ég veit,
höfuðsmaður. Var að koma gegn-
um rauða símann og fyrirskip-
an.ir mínar eru að ég eigi að ein-
angra flugstöðina og það er ná-
kvæmlega það, sem ég hef í
hyggju.
— En verðum við þá ekki dá-
lítið utangarna, ef ég má orða
það þannig?
— Látið mig hafa áhyggjurnar
út af því, höfuðsmaður, sagði
Ripper höstugur. — Hér er ég
yfirforingi og þetta er minn höf-
uðverkur.
wwwwMvwwwmwww
SÆNGUR
REST-BEZV-koddar
Endurnýjuin gömlu
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
DÚN- OG
FIÐUUHREINSTTN
Vatnsstíg s «ím« 1R740.
— Já, herra, svaraði Mandrake
og varð á svipinn eins og von-
svikinn rostungur. — Æuðvitað.
Ripper heyrði strax á hreimn-
um, að Mandrake var móðgaður,
en hann var í rauninni góðhjart-
aður maður og flýtti sér að bæta
fyrir:
— Sjáið þér nú til, höfuðsmað-
ur. Við viljum ekki vera opnir
fyrir komma-skemmdarverka-
mönnum, eða hvað?
Það fór að renna upp ljós fyrir
Mandrake:
— Ég skil hvað þér eruð að
fara.
— Þá er það á hreinu. Þér
kannist við áætlunina.
— Áætlunina, herra?
4
Ripper stundi. Mandrake var
ekki fijótur til skilnings, en hann
viar áreiðanlegur og traustur.
Ripper endurtók:
— Rétt, höfuðsmaður. Ostru-
aðgerðin.
— Já, hún. Auðvitað herra,
sagði Mandrake ákafur og fór í
huganum yfir aðalatriði áætlun-
arinnar.
— Skiljum við þá hvern ann-
an? spurði Ripper.
Það hlakkaði í Mandrake á
þennan sérkennilega brezka hátt:
— Já auðvitað, herra, en með
leyfi: Þegar ég var að rifja upp
fyrir mér nokkur atriði áætlun-
arinnar, datt mér dálítið í hug.
Hvernig get ég vitað að ég sé
að tala við yður núna?
— Eruð þér að reyna að vera
fyndinn, Mandrake?
— Nei, sagði Mandrake fljót-
mæltur. — Alls ekki.
— Jæja þá. Ripper talaði hægt
og eiríbeitnislega: — Hverrí þrem
ilinn haldið þér þá að þér s£uð
að tala við?
— Við yður auðvitað. Erí það
sem ég er að reyna að segja er:
Hvernig get ég verið viss?
Ripper þagði stundarkorn áð-
ur en hann svaraði. Hann hélt að
það yrði hollara fyrir bandarísk-
brezka samvinnu. Hann dró djúpt
andann þrisvar sinnum, en það
hafði móðir hans kennt honum
til að liafa hemil á skapinu. Síð-
an sagði hann hægt og varlega:
— Höföðsmaður. Eruð þér af
ásettu ráði að reyna að sýna mér
mótþróa?
— Nei, auðvitað ekki, sagði
Mandrake særður.
— Gott, höfuðsmaður. Við skul
um þá halda okkur við efnið.
— Já, herra.
— Jæja þá, sagði Ripper. Haf-
ið þér blýant?
— Ég skal ná í hann. Mandrake
fálmaði um borðið eftir blýantin-
um, sem hann hafði verið að
naga og tók hann upp.
— Sendið árásarlykilinn til
piltanna, meðan Ostruáætlunin
er að komast í gang. '
—• Árásarlykilinn?
—• Já, já, já. Árásarlykilinn:
Ultech.
— Vilduð þér gera svo vel að
endurtaka þetta, herra?
— Þér heyrið rétt, Ultech.
Sendið hann í flokki neyðarárás-
ardulmálsins.
— Já, en vilduð þér gefa mér
lykilorðið?
— Hvað er þetta, höfuðsmað-
ur, hafið þér það ekki?
— Nei, höfuðsmaður. Ég held
að þér séuð sá eini í herstöðinni,
sem þekkið það.
Ripper hershöfðingi opnað*
möppu, sem lá á borðinu fyrir
framan hann og sagði síðan:
— Þér hafið rétt fyrir yður,
höfuðsmaður. Það er árásarlykill
Refur-Georg-Hundur. Refur-
Georg-Hundur. Endurtakið þetta.
Mandrake endurtók lykilinn.
— Gott, sagði Ripper. —
Ágætt; og strax og þér hafið lok-
ið þessu, eigið þér að koma hing-
að upp á skrifstofuna til mín.
— En, sagði Mandrake, — þá
verður enginn á vakt hér niðri.
— ERUÐ ÞÉR AÐ EFAST UM
FYRIRSKIPANIR MÍNAR, HÖF-
UÐSMAÐUR? öskraði Ripper.:
Mandrake spratt á fætur og í
réttstöðu. Hann hélt símanum.
fast að eyranu, meðan rödd Ripp-
ers hélt áfram að ryðja úr sér
hinum margbreytilegustu skamm
aryrðum. Þegar hún þagnaði,
flýtti Mandrake sér að segja:
i— Herra. Ég er ekki að éfast
um fyrirskipanir yðar, heldur að-
Cins að gera yður staðreyndina
ijósa.
Ripper hamraði á borðið meðj
fingrunum og dró andann djúpt
þrisvar sinnum. Síðan sagði
hann:
— Þér eruð góður foringi,
Mandrake, og í ýðar fulla rétti
til að gera mér þcssa staðreynd
ljósa. En hér er það ég, sem ræð
og þegar ég gef fyrirskipanir
ætlast ég til að þeim sé hlýtt.
Kannski gerum við hlutina dá-
lítið öðruvísi hér en þér eruð
vanir í RAF.
Þetta, hugsaði Mandrake, er
ekki nógu fast að orði kveðið,
en Ripper var yfirmaður hans og
því svaraði hann auðmjúkur:
— Já, auðvitað.
— Nú, jæja þá. Þegar þér haf-
ið lokið þessu, vil ég fá skýrslur
um öryggi flugstöðvarinnar. Ég
Þingmenn
Framhald. af 16. síðu.-
skuli ekki greiða launaskatt, held-
ur skuli hann greiddur af þeim,
sem kaupi vinnu þeirra. Skýrði
hann einnig'frá því, að samkvæmt
upplýsingum ráðuneytisstjóra fé-
lagsmálaráðuneytisins greiddu
vörubifreiðarstjórar tryggingaið-
gjöld til Tryggingarstofnunar rík-
isins eins og atvinnurekendur og
hefði því verið talið rétt að þeir
greiddu einnig launaskatt.
Ágúst Þorvaldsson (F) og Jón
Skaftason (F) mæltu fyrir breyt
ingartillögum á þá lund, að ekki
skyldi innheimtur launaskattur af
launum starfsfólks sláturhúsa og
mjólkurbúa og aðeins af hluta-
tryggingu bátasjómanna. Lagði
Ágúst á það áherzlu að það mundi
íþyngja bændum mjög, ef skattur-
inn yrði innheimtur af fólki, sem
við þessi fyrirtæki starfaði.
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængumar.
Seljum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FIÖURIIREINSUNIN
Hverfisgötu 57A. Síml 16738.
Hannibal Valdimarsson
kvaðst vera þeirrar skoðunar, a|5
ekki kæmi til greina að innheimth
þennan skatt af vörubílstjórunj,
enda væru þeir launþegar og hefðu
átt. aðild að júnísamkomulaginuj
í sama streng tók Þórarinn Þór-
arinsson (F). ;j
5
Landbúnaðarráðherra Ingólfujr
Jónsson benti Ágúst Þorvaldssyiii
á að launaskattur væri alls eklji
lagður á bændur, heldur kæirjji
launaskattur fyrrgreindra stofn
ana fram sem aukinn dreifingaij
kostnaður.
Emil Jónsson félagsmálaráá-
herra minnti á, að launaskatts-
frumvarpið væri byggt á júnísam-
komulaginu og ef það stangaðist
í einhverju á við það, væri um ai;
ræða brot á samkomulaginu. Þa?
væru einungis þeir, sem beinlínij:
störfuðu að landbúnaði, sagð.
Emil, sem undanþegnir væn
launaskattinum. Fyrir því vær
sú einfalda ástæða, að það fé, seit
fengist með innheimtu skattsins
yrði notað til húsnæðismálastjórn-
arlána og þau gætu einungis feng-
ið þeir, sem í þéttbýli byggjuJ
Þess vegna væri það brot á sam-1
komulaginu ef afnuminn yrðl
launaskattur af launum starfsfólksj
í mjólkurbúum og sláturhúsumÚ
því það fólk byggi yfirleitt í þétt-j
býli og ætti rétt á þeim lánumjj
sem skatturinn rennur til. Einnigj
væri það brot á samkomulaginU)
sagði Emil ef aðeins yrði greidd-
ur launaskattur af kauptryggingu
bátasjómanna, en ekki aflahlut.
Eðvarð Sigurðsson (K) lýsti sig
andvígan breytingartillögum Fram
sóknarmanna, sem hann sagði
stfíða gegn júnísamkomulaginu,
og taldi rangt að láta vörubílstjóra
greiða launaskatt.
Ef vafi léki á, hvort vörubif-
reiðarstjórar ættu að gjalda þenn-
an skatt, sagði félagsmálaráð-
herra ennfremur, væri auðvitað
ekkert sjálfsagðara en athuga
strax, hvort talið væri að það væri
brot á samkomulaginu að gera
þeim að greiða hann.
Breytingartillögur Framsóknar-
manna voru felldar, en tillaga
nefndarinnar samþykkt.
ALÞÝÐUBLAÐH) - 3. febrúar 1965