Alþýðublaðið - 03.03.1965, Blaðsíða 15

aði í vasa sinn, dró fram smá-
pening, hringdi á símastúlkuna
ög beið eftir svari.
Um leið og hún svaraði fór
hann að tala. — Halló? Þetta
er Mandrake kapteinn í Burpels
flugstöðinni. Það hefur dálítið
þýðingarmikið komið á döfina og
mig langar til að taia við Merkin
Muffley, forseta í Pentagon,
Washington D.C. með forgangs
hraði . . . Nei . . Mér er al-
vara ... já . . . það er rétt, for-
setinn, forseti Bandaríkjanna.
Hann hikaði. — Hvað mikið? Tvo
dali og sjötíu og fimm sent.
Augnablik.
Hann taldi smápeningana og
sá að hann hafði ekki nóg. Hann
sneri öllum vösum við, en það
var til einskis.
Guano virti hann tortryggnis-
lega fyrir sér os beindi byssu-
hlaupinu að höfði Mandrakes.
Mandrake taiaði í símann. —
Getið þér ekki látið Pentagon
borga samtalið, ungfrú? ... Já,
þetta er Lionel Mandrake, kap-
teinn í Buroetson fiugstöðinni.
Ha? Hvað? Segið þeim að það
sé yfirmáta bvðingarmikið. Hann
hikaði. — Jæia, jæja, augnablik.
Hann hélt símanum í hægrl
hönd og onnaði dvrnar með þeirri
vinstri. Svo sagði hann: —. Liðs-
foringi, þeir mega ekki hringja
til Pentagon og láta Pentagon
borga samtalið. Mig vantar fimm
tíu og fimm sent.
En Guano sagði fyrirlitslega:
! > i
SÆNGUR
KEST-BEZT-koddar
11 Endurnýjum grömlu ; |
! > sængrurnar, eigrum
; [ dún- og fiðurheld ver. ; [
!! Seljum æðardúns- og ! >
' [ gæsadúnssængur —
;! og kodda af ýmsum j!
'; stærðum.
; > DÚN- OG ; •
!! FIÐURHRKINSUN
Vatnsstíg 8 Sími 18740. ;>
mwmimmmmwwmmiiwmm
— Þegar ég fer í bardaga hef ég
ekki eyri í vasanum, klessan
þin.
Mandrake talaði aftur f sím-
ann: — Hvað kostar samtalið,
ef ég hætti við að hafa það með
forgangshraði? Æ, mig mun
samt vanta tuttugu sent. Getið
þér ekki hringt fyrir mig samt?
Það er svo áríðandi.
Hann hlustaði á svarið og sagðl
svo: — Allt í lagi, augnablik ung
frú, ég skal reyna að ná í pen-
Ingana. Hann setti hendina yfir
símtólið og leit á Guano. Fyrir
aftan hann glitti í kókkassann,
sem hann hafði oft fengið sér kók
27
úr. Þar var vonarneisti. Hann
sagði: — Liðsforingi, skjóttu á
Iásinn á kókkassanum. Það er
fullt af smápeningum þar.
Guano liðsforingi leit á hann.
— KókkaSsinn er einkaeign, kap-
teinn.
Mandrake sagði af miklum
móð: — Liðsforingi, reyndu að
ímynda þér hvað verður um fram
tíð þína, þegar herrétturinn
kemst að því að þú kærðir þig
kollóttan um að ég fengi að
hringja til forsetans. Hann talaði
aftur við símastúlkuria. — Augna
blik, ungfrú. Ég veit hvar ég get
náð í það, sem á vantar.
. Guano fann hve Mandrake lá
mikið á hjarta. Hver skollinn,
hugsaði hann, það hefur verið
annað eins skotið. Kannske veit
þessi náungi eitthvað þýðingar-
mikið. Hann snerist á hæl og
skaut tveim skotum á kókkass-
ann.
Straumur af peningum féll á
gólfið.
Guano spurði: — Hefurðu vasa
klút?
Það lak kók niður andlit hans.
— Hefur þú ekki vasaklút?
spurði Mandrake með fyrirlitn-
ingu.
— Ég ber ekki á mér vasaklúta
þegar ég fer í bardaga.
— Ég má ekki vera að þessu.
Mandrake þaut inn í símaklef-
ann og tók upp símtólið.
—• Ungfrú . . . ungfrú . . . ung-
frú . . . hvar í andskotanum
ertu?
— Þetta er mjög áríðandi.
Nei, ég var ekkert að bölva . . .
Hvernig ætti ég að vita, hvað þú
kallar bölv? Yiltu gjöra svo vel
að hringja. Ég er með peningana
hérna.
Mandrake setti peningana í
símann og beið óþolinmóður.
Hann heyrði að stúlkan talað:
við aðrar stúlkur, svo kom kven-
rödd, sem sagði: — Dudley, þrír,
þrír, þrír, þrír, þrír. ,
Mandrake sagði hratt: — Ég
þarf að tala við forsetann. Það
er áríðandi. Vilduð þér gefa mér
samband strax?
Röddin spurði: •— Hver^er
þetta?
— Það skiptir engu má'li, þetta
er Burpelson flugstöðin. Hann
vill tala við okkur. Ég skal bíða.
En flýttu þér eins og þú getur.
Guano hafði þerrað mesta kók-
ið af andliti sér og nú þurrkaði
hann sér um hendurnar á ein-
kennisbúningnum. Hann leit inn
um dyrnar á simaklefanum og
sagði tortryggnislega: — Hvað
gengur eiginlega á?
Mandrake sagði: — Ég er bú-
inn að ná í Pentagon. Þeir eru
að leita að forsetanum.
Guano færði sig og hallaði sér
upp að veggnum andspænis síma
klefanum, ^hann starði enn tor-
tryggnislega á Mandrake.
Mandrake heyrði að sími var
tekinn upp. Hann sagði: — Þetta
er Burpelson flugstöðin. Er þetta
forsetinn. Svo bætti hann við:
— Herra.
Djúp rödd svaraði: — Nei. Er
þetta Burpelson?
Mandrake sagði: — Já, þetta
er Burpelson, ég vil fá að tala
við forsetann.
>— Þú getur sagt mér það.
— Hvernig get ég trúað því?
— Af því að ég segi þér það,
Burpelson. Ég er aðstoðarmaður
Faceman hershöfðingja. Forset-
inn er að tala i annan síma.
Mandrake hugsaði sig um.
Hann leit á armbandsúr sitt og
sá að sprengjuflugvélarnar hlytu
að vera farnar að nálgast skot-
markið. — Allt í lagi, en reyndu
að muna að það er mjög þýðing-
armikið. Ég á við að hann verð-
ur að fá að vita þetta strax, ann-
ars ér það of seint.
— Hann fær að vita það.
Mandrake sagði: — Jæja þá.
Þú veizt að Ripper hershöfðingi
gekk af göflunum og sendi
sprengjusveit gegn Sovétríkjun-
um?
— Já.
— Ég held að það sé „Jóa fyrir
kóng“.
Röddin í símanum sagði: —
Hvað varstu að segja? Samband-
ið hlýtur að vera slæmt. Mér
heyrðist þú segja „Jói kóngur".
— Nei, nei, nei, sagði Mand-
rake af örvæntingu. — Það skipt
ir annars engu máli, en ég held
að dulmálslykillinn sé byggður
upp á einhverri tilbreytingu á
stöfunum JFK plús, því númer
hvað flúor er á frumefnatöfl-
unni . . . Nei, ég veit ekki núm-
er hvað flúor er, en einhver
þarna í Pentagon hlýtur að vita
það.
Röddin sagði: — Heyrðu, ég vil
fá þetta á hreint. Þú heldur að
dulmálslykillinn sé samband staf
anna JFK plús frumefnanúmer
klórs?
— Nei, öskraði Mandrake, —
flúors.
— Flúors?
— Já, hrópaði Mandrake, —
flúors. F-L-Ú-O-R.
— Heldurðu að þetta sé rétt?
Mandrake sagði ákveðinn: —
Já.
— Allt í lagi. Ég skal sjá um
þetta.
Mandrake heyrði að síminn var
lagður á. Hann lagði tólið á og
gekk út úr símaklefanum.
Guano leit á hann og var ekki
jafn tortrygginn og fyrr. Hann
sagði: — Náðirðu í hann?
Fékkstu að tala við forsetann?
— Nei, svaraði Mandrake. —
Ég talaði við aðstoðarmann Faee
man hershöfðingja. Hann ætlar
að senda upplvsingarnar áfram.
— Fínt, sagði Guano. — Kann
ske hefnr mér skjátlast um þig,
en þú skalt samt ekki reyna neitt
bragð, ha? Nú skulum við finna
Ripper hershöfðingja.
Mandrake strauk utan við sig
yfir hár sitt. Hann minntist þess
allt í einu að hann var ekki í
réttum einkennfebúninei. Hann
sagði: — Heyrðu mig, liðsforingi,
mig langar að skrepna yfir á skrif
stofuna mína og finna höfuðfat.
Ég þarf að fá eitthvað á höfuðið.
— Allt 1 lagi, sagði Guano,
en flýttu þér. Við verðum að
finna hershöfðingjann.
Þeir gengu rólega að skrifstofu
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængurnar.
Seljum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FIÐURHREINSUNIN
Hverfisgögu 57A. Sími 16738.
neins að leita að Ripper hers->
höfðingja, Guano.
MBandrake náði í húfuniá
og setti liana á höfuð sér^
Síminn hringdi. Mandrake tók
hann upp og sagði: — Já, þetta
er hann. Er hvað? . . . Fyrir
fimm mínútum. Ég skil. Hann
setti símann á og leit á Guano.
— Ég held að það sé ekki til
— Þetta er lagið við morgunleikfimina.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 3. marz 1965 15