Alþýðublaðið - 13.03.1965, Blaðsíða 8

.............. iiiiiii11ihíiin*jiiiiii»iiin|iumiiniiiiiiiiiiimminniiiiiiiiiiiiiiwnimiMiimiiiiiimmiiiiiiiiiihh ...........................niiiHHiimimiiimiiiiuiiiiiiinriniii»»miuinnniiuuiiiiiiiiuiiiiiiuniii«i«miiiiiiiiiimMmmmMmu'mmm,,,,,,,l",*,mM,,",,M,,,,,,,Mrtk

mmmm
:■■■" ■
ý'.

• '
$
'ýýiáýýáá:'.
wméimm,

’mS,S
MWwc-y.M. ."v

»«
iiiiiifniiiii 11111111 niiiiiiimiit iiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiIiiiiiiiIiiiiiiiii imiiMuiiMiiiiimiiMMMiiiMiMiMmMMmmiiiiiimmimmiiiimiiiiiiiiiiMiMMiiiiimiiiiiiiiiiiMiiiiMiiUB >.
fFT/R STEINDÓR STEIN-
DÓRSSON FRÁ HLÖÐUM
Menntaskólinn á Akureyri.
enntaskólarn
í leiðara Alþýðublaðsins sl.
sunnudag er rætt um fram-
kvæmdir í menntaskólamáluin
þjóðarinnar. Þar segir frá því,
að unnið sé að breytingum á
reglugerðum um menntaskólana,
fyrirhuguð sé helmingsstækkun
á MennaDskólanum á Laugar-
vatni, skýrt er frá hinum síð-
ustu ú-bótum, sem gerðar voru
á hú akosti Menntaskólans í
Reykjavík; svo og að stofnun
nvs menntaskóla þar sé ákveðin,
og brátt muni verða þörf þriðja
skólans þar. Þá er og tekið und-
ir kröfur Vestfirðinga og Aust-
firðinga um nýjan menntaskóla
í beim iandshlutum. Má vænt.a
þess, að þær verði uppfylltar áð
Ur en langur tími líður.
A"lt er þetta gleðilegur vitnis
bmrður þess, að ráðamönnum
þióðarinnar sé Ijóst, hversu
mikla nauðsyn ber til eflingar
framhaldsmenntunar í landinu.
Enda e- svo komið, að vandséð
er, hvort nokkurt atriði í bióð
lífi voru krefst meiri athvgli og
hér var drepið á.
En við lestur þessa hlýtur oss
Norðlendingum að koma í hug,
hvað gert verði hér, eða hvort
engra framkvæmda eða úrbóta
sé þörf á Menntaskólanum á Ak-
ureyri og aðbúnaði hans.
Hús Menntaskólans á Akur-
eyri er nú '30 ára gamalt. Það
var reist fyrir allt annað .skóla-
kerfi en nú er, og þótt það hafi
marga, kosti, er jafnljóst, að
það skortir mikið á að það rúmi
þann nemendafjölda sem í skól
anum er, svo að vel megi fara,
og því síður að það leyfi nokkra
verulega aukningu. Nú má að
vísu segja, að aukning nemenda
fjölda sé ef til vill ekki æskileg
eftir að skólinn hefur náð nú-
verandi stærð, um 450 nemend
ur, en þó tel ég óhagstætt að
rkólinn hafi ekki að minnsta
kosti möguleika á að bæta við
sig allt að 100 nemendum- Sak
ir þrengsla. í skólanum verðul
viðhald hins gamla húss miklu
meira og kostnaðarsamara en
vera þyrfti, ef hóflega væri í
það skipað. Kennsla bíður tjón
við of háa nemendatölu í bekkj
um, og eins og hverjum manni
má vera ljóst, fær skólinn ekki
geg it hlutverki sínu • em sky.'di
við slíkar kringumstæður. Vænt
anleg breyting á kennslukerfi
hefur tvímælalaust í för með sér
þörf fyrir aukið húsnæði. Og
jafnvel þótt engin breyting yrði
gerð, eru kennslustofur fvrir
ve'klega kennslu í raunvísindum
öllum svo brýn nauðsyn, að ekki
má dragast að úr verði bætt ef
sú kennsla á að geta fylgzt með
kröfum tímans.
Eg er þess ekki umkominn, að
gera áætlun um hver brýnasta
húsnæðisþörf skóJans sé, en lág-
markið er nýjar kennslustofur
búnar fullkomnum tækjum til
kennslu í náttúrufræði, eðlis-
fræði og efnafræCi, na»imaist
minna en tvær stofur fyrir
hverja námsgrein auk geymslu
herbergja fyrir tæki. Þá skort
ir skólann tilfinnanlega sam-
komusal, háir það starfsemi hans
mjög eins og er, því að raun-
verulega er samkomusalur eitt-
hvert nauðsynlegasta húsrými
sem hver skóli þarf að hafa.
Ekki hefi ég löngun til þess
að leggja stein í götu nýrra
skólastofnana, en vel verður þó
að athuga þau mál áður en þeim
er hrundið í framkvæmd, og vert
er að hafa það hugfast, að fátt
er skaðvænlegra en að fjölga svo
skólum, að ekki sé unnt að búa
þá hverju sinni svo vel, bæði að
kennslukröftum, húsakosti og
tækjum, að samsvari kröfum tím
ans og þörfum skólanna. Þá virð
ist það auðsætt mál, að þar sem
allir hlutir verða ekki fram-
kvæmdir samtímis sé réttara að
byggja vel ofan á þá hornsteina
sem þegar eru öagðir, en að
reisa nýjar stofnanir af vanefn
um.
Ég gat þess fyrr, að mikils
væri þörf um athafnir og um-
bætur í rkólamálum landsins. En
vér megum ekki gleyma því, að
vér erum fátækir og í mörg horn
verður að líta á þjóðarbúinu-
Þess vegna verðum vér að keppa
að því að framkvæma hlutina á
sem hagkvæma-tan hátt. Vér
megum ekki lát.a ginnast ?f ósk
hyggju né kanpgirm'. Fram-
kvæmdir vorar í skólamálum
sem öðrum verða að gorast eft
ir fyrirf’-am gerðri áætlun. og
vér verðum hveriu sinni að hafa.
það sjónarmið að gera sem bezt,
svo að skólarnir megi ná þeim
tilgangi, sem þeim er ætlað. Það
er fátt meiri vanhvggin en láta
rtofnaniv koðna niður af mis-
ski’dum sparnaði en reisa síð-
an aðrar með ærnum kostnaði.
Vér Akurevriuwar höfum
lengstum verið fnrðu tómlátir
um Mennts.skóla vorn. rétt eins
og hann kæmi broiarféiaginu
ekkert við. Ef vér bornm saman
viðbrögð annarra landshluta, þá
eru þau harla ólík. Þar eru gerð
ar almennar samþykktir og þing
menn kjördæmanna þera fram
lagafrumvörp um stofnun
menntaskóla, en frá oss hér
heyri:t ekkert fremur en fyrir
öllu væri séð svo vel sem vera
STEINBOR STEINDORSSON,
yfirkennari.
mætti af hálfu ríkisvaldsins. Vér
verðum þó að gera okkur ljóst,
að það er mikilvægt mál bæjar-
félaginu og raunar þjóðinni allri
að sem bezt sé búið að skóla
vcrum. Það eru ekki miklar lík-
ur til þess', að t,d- gangi greið
iega að úívega skólanum kennslu
krafta. ef aðstæður alilar eru
sýnu lakari til starfa en í öðrum
skólum Jandsins, eins og þær eru
raunar b°gar orðnar. Og ekki
getur ann^ð en skortur á skóla
aými knú'15 nemendur tjil að
sækia skó’a. sem hefur lakari
aðbúð en -’ðrir fá veitt. Þetta
eru svo auvliós sannindi, að
naumast barf að minna á þau.
En pru líka "Ugljós sann-
indi. að hví meíri líkur eru til
að hér vrðj pitthvað gert, ef
fram 'w"- n'”’»nnur áhugi
fófks'nc s'áifs fvrir stofnuninni
og hag henna-
(Alþýðumaðurinn.)
meiri fr?mkvæmda en skóla- og
UDpeldismálin. Það mun flestum
vera lióst, að menning og mennt
Un bióðarinnar er traustasti horn
-teinninn undir tilveru hennar,
og þvi megi ekkert tij snara. að
kít" mál séu í sem beztu lagi.
Fvrir bví ber að fagna slíkum
ákvörðunum og áætlunum sem
ÁFANGAR í ALÞJÓÐLEGU SAMSTARFI
SOVÉTRÍKIN staðfestu hinn 1.
febrúar s. 1 breytingarnar á
stofnskrá Sameinuðu þjóðanna,
sem eru þess efnis, að með-
limatala Öryggisráðsins hækki
úr 11 upp í 15 og Efnahags- og
félagsmálaráðsins úr 18 upp í 27.
Hafa þá 57 ríki staðfest breyt-
ingamar, en Sovétríkin eru
fýrsti fastameðlimur Öryggis-
ráðsins, sem það gerir.
,,Kannski er óhætt að gera
sér vonir um, að sú spenna,
sem nú hrjáir okkur, verði
látin víkja fyrir uppbyggilegu
samstarfi, sem hafið verði yfir
hávaða hinna pólitísku árekstra
og liggi utan við skotmál hinna
hugmyndafræðilegu vopnavið-
skipta, þannig að þau gleymist í
því gleðilega verkefni að vinna
saman að heill mannkynsins.“
Þessi ummæli U'Thants fram
kvæmda"tjóra Sameinuðu þjóð-
anna eru tilfærð í bæklingi, sem
er nýkominn á markaðinn frá
upplýsingaþjónustu samtakanna
og nefnist „Landmarks in Inter
national Co-operation“. Bækling
urinn er gefinn út í tilefni af al-
þjóðlega samstarfsárinu, og til
gangurinn með honum er að
leiða í ljós, hvernig þjóðir heims
ins starfa saman að því að upp
ræta hin djúpstæðu misklíðar-
efni, svo sem hungur, sjúkdóma,
fákunnáttu, fátækt og óréttlæti.
Fyrsti kafli bæklingsins hef
ur að geyma yfirlit yfir hin efna
hagslegu og félagslegu vanda-
mál og yfir þann skerf sem
lagður hefur verið fram tij lausn
ar þeim á ,,þróunaráratugi“ Sam
einuðu þjóðanna.
í öðrum kafla er fjallað um á-
ætlanir Sameinuðu þjóðanna
varðandi hagnýtingu vísinda og
tækni í þágu þróunarinnar og
um það sem gert er til að örva
friðsamlega hagnýtingu geims-
ins og kjarnorkunnar.
Af öðrum efnum, sem fjallað
er um, má nefna flutninga og
samgöngur, heil uvernd, mennt
un, matvæli og landbúnað, bama
framfærslu, þjóðarétt og mann-
réttindi.
„Landmarks in International
Co-opera.tion“ er 130 bls: og
ríkulega myndskreyttur. Bækling
urinn kostar hálfan annan doll-
ar, og hægt er að panta hann
hjá bóksölum.
Á ým um vanþróuðum svæðum
í heiminum er aðeins einn lækn-
ir á hverja 50.000 íbúaj
...........................................................................mimiimmm..... ....................................................................mmimim.mmmimiu/
8 13. marz 1965 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ