Alþýðublaðið - 12.05.1965, Side 2

1
Mtttjðrar: Gylfl Gröntlal (&b.) og BenecUfct GrönðaL - KltatjOmarfuIl-
"01 : JtSlOur GuOnason. — stmar: 14900-14903 — Augiyslngaslml: 149M.
Utgefandi. AlþyOufloidturlnn.
AOsetur: AlþyOuhUslO vlO Hverflsgötu, Reykjavllt. — PrentsmlOm AlJjyOu-
klaouns. - Askrlftargjald kr. 80.00. - l lausasölu kr. B.ou elntaklO.
Kópavogur
KÓPAVOGUR tíu ára! Það er ekki hár ald-
sur, en þó er þessi kaupstaður þriðja stærsta borg
á íslandi og sú, sem hefur vaxið hlutfallslega
ihraðast Hundruð fjölskyldna flytja til Kópavogs
eða frá honum á hverju ári, íbúarnir eru ungir,
þeir eiga mikið af myndarlegum börnum og eru
íiargir hverjir að leita sér að góðum samastað
íyrir fjölskylduna.
Ennþá er lítill borgarbragur kominn á Kópa-
Kópavogs, sem á sér fáa líka hér á landi, enn sem
lóða ófullgerður og varla til gangstétt eða malbik-
aður götukafli. Lítið er um almannabyggingar,
nema helzt skóla, og þó eru kirkja og félagsheimili
ikomin í notkun á hæðum í elzta hluta byggðar-
innar.
Allt stafar þetta af hinni óvenjulegu sögu
Kópavogs. sem á sér fáa líka hér á landi, enn sem
jkomið er. Þegar vöxtur hljóp í Kópavog, var hann
fyrst og frémst eitt af svefnherbergjum Reykja-
víkur. Alia tíð hefur verið lítið af atvinnutækj-
»m í bænum, og enn starfar mestur hluti íbúanna
í nágrannabyggðum. Kópavogur hefur því lítið af
fyrirtækjum til að skattleggja, lítið af burgeisum,
sem hægt er að leggja á, en mikið af þessum
venjulegu íslendingum, sem hafa mikinn útsvars-
frádrátt, af því að þeir eru að reyna að eignast
fbúð, sem þeir hafa varla ráð á. Niðurstaðan af
öllu þessu er sú, að Kópavogur hefur átt örðugt
með að gera það, sem gera þarf.
Ofan á allt þetta hafa bætzt mál eins og
Hafnarfjarðarvegurinn, fjölfarnasta braut lands-
ins. Skipulagsyfirvöld gerðu hrapalega skissu, er
þau vanræktu að velja snemma hentugt vegar-
stæði yfir Kópavog og gæta þess, að ekki byggð-
ist of nærri því. Þá mundi ef til vill ekki kosta
88 milljónir að koma þessari hraðbraut gegnum
byggðina. eins og nú eru horfur á.
Kópavogur á heimtingu á því, að sérstakt til-
lit sé tekið til þess, hve aðstaða hans er óvenju-
leg. Svefnherbergisborgir eiga mikinn rétt á sér
•og er mikilvægt, að þær geti búið íbúum sínum
fágurt umhverfi og séð fyrir þeim uppeldistækj-
um, sem nauðsynleg eru. Þetta gerist þó varla,
nema fjárhagsleg uppbygging sveitarfélagsins sé
við það miðuð, og varðandi Hafnarfjarðarveg þarf
samfélagið sýnilega að gera mun meira en nýju
fvegalögin gera ráð fyrir, ef hættulegasti vegar-
kafli landsins á að lagast á næstunni.
Þrátt fyrir sérstöðu og erfiðleika rikir sterk-
Kópavogs-andi. Hann er án efa beittasta vopn-
sem Kópavogsbúar eiga til að koma sínum mál-
fram. Vonandi verður tíu ára afmælið til þess
opna augu manna fyrir þörfum þessarar byggð-
í þeirri von óskar Alþýðublaðið Kópavogi til
hámingju!
títvit
L 1 S k B- J
Aðeins einn aldarfjórðungur
ÞEGAR VH> VOKNUÐUM aS
morgni 10- maí 1940, var fortíðia
horfin, brotiff hafffj veriff blaff í
sögii iandsins. Viff áUuðuni okkur
ekki á því fyrst í staff, os ég held
aff mér hafi ekki orffiff þaff Ijóst
fyrr en Bandaríkjamenn komu
hingað meff allar sínar stórvirku
véiar( ekki affeins vígvéiar, því
aff ég gerffi alltaf ráff fyrir aff
þær myndu hverfa heldur fyrst og
fremst vinnuvélarnar, sem ruddu
um koll í einni svipan því sem
ínanncthöndin Ihafffi áffur barízt
viff vikum saman.
MEÐ HERNÁMI Bretanna hvarf
atvinnuleysið, að vísu ekki fyrst
í stað, en mjög snemma. Ég man
að ég talaði við háttsettan Breta
nokkru eftir Hernámsdaginn og
spurði eitthvað á þá leið, hvort
ekki yrðu miklar framkvæmdir
og verkamenn fengju vinnu við
þær framkvæmdir. Hann svaraði
aff það væri líklegt en hann vissi
ekkert um það. Menn muna livem
ig þetta varð. Hundruð verka-
manna fóru að vinna í setuliðs
vinnu- Atvinuleysið var afnumiff
í einni svipan. En um leið kenndu
Bretarnir, eða rétfara sagt yfir-
menn þeirra íslendingum vinnu
svik sem þeir iðka enn af mikl
um dugnaði.
SANNLEIKURINN ER SÁ, að
það var ekki björgulegt fyrir okk
ur, sem óttuðumst og hötuðum
nazismann að horfa upp á forystu
lið Bretanna hér á landl- Megin
þorri óbreyttra liðsmanna var
unglingar, lítt æfðir, þekktu lítið
til hermennsku. Enn óbjörgulegra
var að sjá foringjana. Þetta voru
liðleskjur, feitir einglirniskarlar
stífir, værukærir — og svíkust
um skyldustörf sín. Mjög snemma
fór að bera á ýmiss konar misferli
í rekstri þeirra. Ekki vantaði það
að þeir vildu láta bera virðingu
fyrir sér — og man ég nokkra
blaðamannafundi með þeim, sem
sýndu það og kom okkur á óvart.
EN MYNDIN BltEYTTIST þeg
•ar Bandaríkjamennirnir komu.
Þeir höfðu auðsjáanlega allt ann
an máta á- Þeir skipuðu upp við
hafnarbakkann við dynjandi jazz
mú:ik á nokkrum klukkstundum
því sem tók Bretana tvo sólar
hringa. Þeir streymdu á land úr
skipum sínum —og hurfu í einni
svipan til stöðva sinna. Trú okk
ar á endanlegan sigur Banda-
manna styrktist mjög við að sjá
þessa nýju stríð menn- Annars
breyttist svipur brezka liðsins,
Gamlir gaurar hurfu og nýir
menn með allt öðrum svip komu.
Það var brezka þjóðin. Helftin af
foringjaiiðinu, sem fyrst kom, var
úr værukærri yfirstéH, sem vakn
að- hafði við vondan draum. Bak
við þennan ytri svip leyndi~t
brezka seiglan, sem síðar átti eft
ir að vinna sigur.
ALDARFJÓRÐUNGUR er lið-
inn. Það er ekki langur tími í
I sögu þjóðar- En ísland verður aldr
ei það sama og það var. Það var
ekki aðeins styrjöldin sjálf, sem
breytti öllum viðhorfum. Sam-
' skiptin viff aðrar þjóðir hafa vald
j ið mestu — og á þessum tímum
i hefur það gerzt, að heimurinn
hefur minnkað, það er fjarlægðir
| hafa verið þurrkaðar út ef svo
má að orði komast- Nú er hægt
að komast hvert á jörðu
sem er á tveimur sólarhringum
Mennirnir hafa færzt nær hver
öðrum — og það hlýtur að valda
geysimiklu.
VIÐ VORUM HRÆDDIR við
samskiftin. Ég var að fletta Al-
þýðublaðinu frá því í maí og júní
1940 og lesa pistla mína. Ég skrif
aði mikið um samskiftin — og
ekki sízt um stúlkurnar og her*
mennina. Um þróunina þarf ekki
að ræða- Margar íslenzkar stúlk-
ur hafa flutzt úr landi, ýmsar
höndlað hamingjuna, aðrar ekki,
eins og gengur. Ég sé að við hö£
um óttazt um íslenzka menningu
og tungu þjóðarinnar- En her-
nám og setulið hafa ekki haft eins
mikil áhrif og við óttuffumst.
Þrátt fyrir allt er tungan hrein
og þjóðmenning okkar lítt spillt
þó að hún hafi tekið breytingum
fyrir eðlilega þróun.
™"«r
SÉGJA MÁ, að frá dögum Egils
Skaliagrímssonar og til 10. ma£
1940 hafi líf íslenzku þjóðarinn
ar tekið sáralitlum breyfingum.
Allar breytingar hafa orðið síðan.
Framh. á hls. 15.
balast
Balastore gluggatjöldm
gefa heimilinu vistlegan
blæ.
Balastore gluggatjöidin
vernda liúsgögnin og veita
þægilega blrtu.
Mjög auðvelt er að hreinsa
Balastore gluggatjöldin, að
eins þurrkuð með klút eða
bursta.
Vegna lögunar glugeatjald-
anna sezt mjög lítið ryk
á þau.
Balastore eru tilbúin til
notkunar fyrir hvaða
glugga sem er.
Þau eru fyrirliggjandi í 23
stærðum frá 45—265 cm,
og allt að 200 cm. á hæð.
Vinsældir Balastore fara
vaxandi,
Verð Balastore gluggatjald
anna er ótrúlega lágt.
ÚTSÖLUSTAÐIR:
Keflavík:
Akranes:
Hafnarfjörður:
Siglufjörður:
Borgarnes:
Akureyri:
Húsavík:
Reykjavík:
Stapafell h.f.
Gler og Málning s.f.
Sófinn h.f., Álfafelli.
Húsgagnavl. Marinós Guðm,
Haukur Jónasson.
Kaupfélag Borgfirðinga.
Arnór Karlsson.
Skóbúð Húsavíkur.
Kristján Siggeirsson hf.
Laugavegi 13. - Símar 13879 og 17172.
£ 12. maí 1965 — ALÞÝDUBLAÐI9