Alþýðublaðið - 23.07.1965, Blaðsíða 13

HltS fagra !íf
Frönsk úrvalsmynd um sæludaga
ungs hermanns í orlofi.
Mynd sem seint gleymist.
Sýnd kl. 9.
Bönnuð börnum
Síð'asta sinn.
Sími 5 02 49
Spdin er sæt
FORB.F.BÐRN
HERUGE LYSTSPIU
deter dejligt
at synde! •
#Djævolon og do 10 bud«
Jeán-C!aUde Brialy
Danielle Darrieux
Fe.-nandel
Mel Ferrer*
Michel Simon
0IABOLSK HELVEDES SATANISK
humor morsom latter
Bráðskemmtileg frönsk mynd
með 17 frægustu leikurum Frakka,
Sýnd kl. 9
HjóSfoarSaviHgerðir
OPH3 ALLA DAGA
(LÍKA LAUGARDAGA
OG SUNNUDAGA)
FRA KL. 8 TIL 22.
Gúmmívinnustofan h.f.
Skipholii 35, Reykjavfk.
Símar: 31055, verkstæöið,
30638, skrifstofan.
Hún hafði skipt um skoðun. í
stað þess að fara yfir götuna lét
hún berast með straumnum eftir
Fifth Avenue.
Dave brauzt til hennar. Nú
skipti ljósið! Hún fór yfir göt-
una. Hann átti erfitt með að
halda niður í sér sigurhrósandi
hlátrinum. Hún ætlaði vist að ná
í strætisvagn. Hún beið á horn
inu. Dave beit á jaxlinn. Þarna
kom einn á miklum hraða . . .
Dave dró andann djúpt og hljóp
til hennar. Hann lyfti upp hand
leggnum.
En Malcolm Foster hafði einn
ig dregið andann djúpt og það
varð líkt og sprenging innra með
honum. Hann stökk af stað, rakst
á öxlina á Dave en velti um leið
konu í hvítum kjól um koll. Kon
an féll á gangstéttina.
Dave hrökklaðist aftur á bak
en konan reis reið á fætur.
— Af hverju gáið þér ekki að
þvi hvar þér gangið? hvæsti
Dave.
— Af hverju gerið þér það
ekki? urraði hún. — Það var
einhver sem hrinti mér.
Malcolm stóð rétt hjá þeim.
Hann var sveittur meðan hann
horfði á ungfrú Campbell hlaupa
af stað og stökkva ómeidda upp
í strætisvagn.
XXX
Meðan ungfrú Campbell sat í
strætisvagninum læsti Spero
Stanley veitingahúsi sínu og
fór með neðanjarðarlestinni til
Manhattan. — Hinn langi arm-
ur tiíviljunarinnar — hafði hún
sagt. Svo hún elskaði hann þá
ennþá. Hún hafði aldrei gift sig
og nú hafði hún loksins fundið
hann. Hún vildi hitta hann aftur,
Svo einfalt var það.
En hafði hann nokkru sinni
verið svo ástfanginn af henni að
hann vildi giftast henni, hugsaði
hann. Hann minntist óljóst ein-
hvers um bréf til föður hennar.
Hún hafði líka skrifað móður
hans í Brooklyn og hún hafði
krafizt þess að trúlofunin yrði
Ieynileg og að hvorki Nar né
Dave fengju neitt að vita. Hún
hafði verið lítil og fjörug — þá.
En svo háfði hún veikzt og þá
hafði verið auðveldast að láta
þetta allt renna út í sandinn. En
hún hafði ekki gleymt honum.
Hann hafði ekki verið hennar
verður ....
Ungfrú Campbell steig af
strætisvagninum. Klukkan var
orðin margt og hún varð að
hraða sér ef hún vildi vera
stundvís. Hún skildi eiginlega
ekki að hún skildi eiga að koma
í sjónvarpið. „Heimur konunnar"
hét þátturinn og vitanlega var
saumavélafyrirtækið „Hamingju
söm Heimili” mjög ánægt með
að hún kæmi þar fram. Það yrði
síðasta skylda ungfrú Campbell
gagnvart félaginu, og hentii
fannst það eiginlega hálfleiðin-
legt. Hún huggaði sig bara við
að næstu tveir dagar yrðu henn-
ar dagar.
14. HLUTI
Það biðu skilaboð eftir henni
á hótelinu. Önnur voru frá
Malcolm Foster. Undir hinum
stóð Dave. Svo heyrði hún rödd
að baki sér Camille! Og það var
gripið um hönd hennar. Þegar
hún leit við bjóst hiín við kossi.
Það var Spero.
Ungfrú Campbell bæði leið
vel og illa í senn. — Spero ....
hvað .... hvernig .... stamaði
hún og þrýsti á lyftuhnappinn.
Orðin sátu föst í hálsinum á
Spero. Hann hafði beðið svo
lengi að hann var hættur að von
ast eftir henni.
— Mér finnst það mjög leitt
Spero, sagði ungfrú Campbell —
en ég verð að skipta um föt og
fara til Newark. Ég á að koma
fram í sjónvarpinu. —
Hún sá virðingarsvipinn, sem
kom á Spero. Hún fór inn í lyft-
una.
Spero elti hana. — Þú hefur
ekki breytzt Camille. Þú ert allt-
af jafn fögur.
— Nei, það er ég ekki. Ég lít
óskaplega illa út. Ég hef haft
yfirmáta mikið að gera og ég er
yfir mig þreytt. Það yrði hræði-
legt ef ég kæmi of seint. Hr.
Bettleman vildi ekki einu sinni
leyfa mér að fara einni heim og
það var aðeins með miklum erfið
ismunum sem mér tókst að sann
færa hann um að ég rataði og ég
varð að sverja að koma ekki of
seint. Svo þú hlýtur að skilja að
ég hef mjög mikið að gera.
Spero andvarpaði, svo kom
honum dálítið til hugar — Er
það ekki hjálp, ef ég næ í leigu
bíl og sé um að hann bíði eftir
þér?
— Viltu gera það Spero!
Þakka þér fyrir! Ég kem eftir
augnablik ég ætla að flýta mér
eins og ég get.
Leigubíllinn beið þegar hún
kom niður aftur. Hún settist inn
og hann settist við hliðina á
henni. Hún sagði bílstjóranum
heimilisfangið og horfði taugaó-
styrk á úrið sitt.
Spero tók um handlegg henn-
an, setti hönd sína yfir skífu úrs
ins og tók um hönd hennar. —
Þú hefur nægan tíma.
— Er það? andvarpaði hún og
hallaði sér aftur á bak í sætinu
og leit í fyrsta skipti á hann. —
Ég ætlaði ekki að draga þig út í
þetta allt Spero? Hvar viltu fara
úr?
— Af hverju viltu losna við
mig Camille? spurði hann og
starði í augu hennar.
—Ju, hún hafði sko breytzt,
hugsaði Spero. Hún var ekki
lengur litla sveitastúlkan. Hann
tók fast um hönd hennar og lækk
aði röddina. — Mainstu eftir
helginni okkar í Róm?
Ungfrú Campbell roðnaði út
WWWMWMMWWWM%WWMI
SÆNGUR
REST-BEZT-koddsr ;!
Endurnýjum gömlu i'
sængurnar, elgnm ;1
dún- og fiðurfaeld ver. ]!
Seljum æðardúns- 9g ;;
gæsadúnssængur —- ;!
og kodda af ýmsum
stærðum. ;!
DÚN- OG i
FIÐURHREINStW ;
Vatnsstíg 3. Siml 18740. ]!
vegna sumarleyfa
frá 26. júlí til 3. ágúst
VEFNALAUG
[ AUSTURaa i/
Skipholti 1. — Sími 16546.
SÆNGUR
Endnrnýjum gömlu sængurnar.
Seljum dún- og fiðurfaeld rer.
NÝJA FEÐURHREINSUNW
Hverfisgötu 57 A. Síml 18738
að eyrum, það var veikleiki sem
hún hafði ekki losnað við rm leið
og barnatennurnar. Guð minn
góður, það var allt svo saklaust,
hugsaði hún, ég hjó á Rauða
kross hótelinu allan tímann. En
þau höfðu farið til Pompei og
þar . . .
Spero sá hve hún roðnaði og
róaðist. Hann mátti ekki vera
með neinn æsing. Allt benti til
þess að tilraunir hans myndu
heppnast vel, en hann <’arð að
híða þangað til sjónvarpsupptök
unni væri lokið og þá gæti hann
náð í Dave. Ekki þannig að hann
óttaðist misþyrmiíngar en það
var betra að vita, að það gerðist
engin þörf að myrða hana. Hún
var ekki hættuleg — aðeins ást
fangin. í
— Við höfum nægan tíma,
sagði ungfrú Campbell, þegar
leigubíllinn nam staðar fyrir ut
an sjónvarpsstöðina.
x x
Upptökulierbergið minnti
mest á gamla hlöðu. Meirihluti
lierbergisins vas dimmur en á
miðju ‘gólfinu stóðu nokkur hús-
gögn og veggur baðaður í ljósi.
Þetta átti víst að vera setustofa,
þar var sófaborð og nokkrir hæg
indastólar og í einum þeirra sat