Alþýðublaðið - 11.12.1965, Blaðsíða 16

11 JÓLABAKSTURINN |
f
í
j
i
i
í
i
Höfum við ekki annað við
okkar fjármuni að gera, en
að kasta þeim i svona leik
araskap? Væri ekki þarfara
að byggja varanlegan, tvð
faldan veg í gegnum þétt
býlið til Hafnarfjarðar, Götu
vita á lífshættulegum gatna-
mótum? Byggja upp á þjóð-
vegum landsins stórhættu-
legar brýr og ræsi, þar sem
slys verða árlega?. ..
Hjálmtýr Pétursson í
Tímanum.
I
f
:
Kunningi minn sem er rit
höfundur, sagði um daginn:
i (;Þegar gagnrýnandi hælir
: manni, finnst manni eins og
j böðullinn sé að hæla manni
j fyrir að hafa fallegan háls.“
f--------------------------
|
*
j
Kallinn vill skíra Skarðs
. bók upp og kalla hana hér
j eftir BANKABÓK. . .

Og enn ríða jólin í garð með gusti af pilsum
og glingri sem fæst fyrir nánast hlægilegt verff.
Og áður en nokkur veit er konan á kafi
í kökuuppskrift af fínustu Vikugerð.
Þú sér hvar hún situr og hugsar og reiknar og raular
og rekur upp haið og ussið og gvuðið og pú
og dreymandi svipur, sem geislar af andlegri auðgi,
— þess órækur vottur að fórnardýrið ert þú.
En ekki niá súta pyngjunnar píslarvætti.
Það er postuileg dyggð að setja upp glaða brá,
svuntu á magann, sykur og smjör í dollu
og sultu í hárið, sem érfitt reynist að ná.
Svo þeytirðu eggin. Það lukkast. Þú ljómar a£ monti
og leggur arminn um mittið á þinni frú.
„Æ góði láttu eins og maður og malaðu hnetur
og möndlur, eitt hundrað grömm og flýttu þér nú!’’
Svo stendurðu þarna með hnífinn í hægri hendi
og hundrað grömm möndlur á bretti framundan þér,
En frúin snýst eins og snælda um borð og um bekki,
og biður þig um að vera ekki fyrir sér!
Þú færir þig undan, blíður og bljúgur á svipinn
og biður tovláts á því að vera til.
Svo leggurðu vopninu hiklaust i hauginn miðjan
og hálfan fingur, eða rétt þar um bil,
Blóðið renriur sem jafnan 'í stríðum straumi.
Þú stynur og sýgur fingurinn undir drep.
En frúin -gýcur til þín óblíðum augum,
sem óhikað meta þig niður um fáein þrep.
En það reynist erfitt að sámeina blóð og bakstur:
„Það er barasta hreint ekki nokkurt einasta vit,
að hafa svona asna í eldhúsi sínu.
Aldeilis er ég gáttuð á þér og bit,”
En ef þú finnur bara plástur, sem passar á sárið
og prísar þig sælan, útundan þér — á laun.
En segir við frúna: „Nú er ég óvígur elskan.
Það er annað en skemmtun að ganga með svoddan kaun.’’
i ’!
Og svo er það bókin og glasið af göfugu víni, * |
sem gleðja þitt prúða hjarta í djúpum stói. }
Þú hlustar með lúmsku brosi á braukið í frúnni
og bergir á glasinu. Nú er loksins jól. ;
oooooooo