Vísir - 20.02.1959, Page 4

VfSIB
Föstudaginn 20. febniar 1959
I
Gullgrafarar
í glerhúsi.
Nokkrrn* orð unt i“ra 111 sók n a r 111 eun
««* flugvallarmál.
Miðvikudaginn 11. febrúar
1959 birtist á öftustu síðu 34.
tbl. Tímans fróðleg grein með
yfirskriftinni „Bjarni Bene-
diktsson gefur út annað Flug-
vallarblað“.
Eg vil biðja þá, sem ekki hafa
séð þessa Tímagrein, að afla
sér hennar nú þegar, Þeim,
sem greinina skrifar, verður
tíðrætt um persónuníð og níð-
skrif. — Vesalingurinn verður
þess auðsjáanlega ekki var, að
sjálfur er hann staddur í gler-
húsi, því að í þsesari grein er
Stúdentablaðið notað sem
skálkasjól til hins mesta níðs,
óþverralegra og svæsnara en
lengi hefir sézt á prenti.
Það er s^emmtileg tilviljun,
yað þegar gullkálfar Fram-
soknarflokksins þurfa að
1 . j
hrista skarnið úr klaufunum,
kærður þeim fyrst fyrir að
minnast Flugvallarblaðsins.
Þeir fá oft erfiða drauma, þeg-
ar þeir minnast þess, að Flug-
vallarblaðið var á sínum tíma
það vopn, sem þá sveið mest
undan, eina blaðið á þeim
tíma, sem þorði að gefa al-
menningi sannar lýsingar á
innsta eðli framsóknarmanna,
•og dró fátt undan, en færði
fram í dagsljósið það, sem
þessi básalýður vonaði að
hægt væri að fela í skúmaskot-
um. Það er þessi gamli lenda-
sviði frá dögum Flugvallar-
blaðsins, sem gerir vart við sig,
þegar dofnar á týrunni í fram-
sóknarfjósinu.
^ Eg læt framsóknarmenn
•Sjálfa um að dæma um það,
• hvort eigin utangarðsmennska
þjóðmálum, óværð í fjósinu
eða venjulegt framsóknarvit
er því valdandi, að þeir gefa
tilefni til þess að tímabilið, sem
Flugvallarblaðið var gefið út,
sé rifjað upp.
Skal hér stiklað á stóru um
nokkur atriðd frá þeim tíma, til
þess að gefa almenningi kost
að sjá hvað það er, sem verið
er að fiska eftir af hálfu Tím-
ans, þegar hann fær, eftir
svona langan tíma, öðru hverju
ínnantökur út af tilveru Flug-
vallarblaðsins.
Þegar samstjórn Sjálfstæðis-
eg Framsóknarflokksins var
við völd á árunum 1953—56
voru, sem kunnugt er, utanrik-
is- og varnarmálin illu heilli
í höndum Framsóknar. Það
eina, sem réttlætti þá ráðstöf-
un, eða öllu heldur olli henni,
'•SA’-oru næstum dagleg níðskrif
■'Tímans um þá fyrrverandi ut-
„ anríkisráðherra, sem var úr
•rfhópi Sjálfstæðismanna.
Það er á vitorði allrar þjóð-
arinnar, að á árunum 1953—
56 var formaður Framsóknar-
flokksins Hermann Jónasson
ákafur stjórnarandstæðingur,
enda þótt flokkur hans væri í
rikisstjórn.
Sem formaður flokksins
heimtaði hann, að einn af
feægustu skósveinum sínum
£rSl gerður að utanrikisráð-
herra, ásamt illa bökuðum
ný-framsóknarmönnum úr hópi
kommúnista sem aðstoðardát-
um.
Um þessar mundir héldu
kommúnistar uppi skefjalaus-
um áróðri gegn varnarliðinu
og öllu á Keflavíkurflugvelli.
Þarna sá Stranda-garpurinn
s'ér leik á borði. Á meðan hann
lét skósvein sinn í stöðu varn-
armálaráðherra þjóna í einu
og öllu áróðri kommúnista, var
hann -sjálfur að undirbúa sína
frægu vinstri-stjórn með
kommúnistum. Kommúnistar
réðust m. a. heiftarlega á það,
sem þeir kölluðu óheppilega
sambúð fslendinga við varnar-
liðið á Keflavíkurflugvelli.
íslenzkir ríkisstarfsmenn
höfðu þá til íbúðar þrjár húsa-
samstæður með 24 íbúðum á
vallarsvæðinu. Nú skyldu þeir
hraktir þaðan, enda kom
tvennt til, annars vegar nauð-
synin að lúta áróðri' kommún-
ista, hins vegar möguleiki til
að láta gæðinga framsóknar
fleyta rjómann af framkvæmd-
unum við byggingar nýrrá
húsa.
Allt var þetta framkvæmt
með mikilli nákvæmni, eins og
raunar allar aðrar fram-
kvæmdir á Keflavíkurflug-
velli um þessar mundir. Fram-
sóknarmenn voru eins og
hungraðir grísir á sorphaug.
Syona feitan bita höfðu þeir
ekki áður komizt í; sérstaklega
eftir að þeim hafði tekizt að
sundra samtökum iðnaðar-
manna, sem fyrir vóru á staðn-
um.
I Það var frá þessu og öðru,
sem Flugvallarblaðið þorði að
segja. Létu þá framsóknar-
menn Flugvallarblaðið og að-
standendur þess alveg í friði?,
munu menn spyrja. 'Nei, ekki
alveg. Aðstandendur Flugvall-
arblaðsins voru ofsóttir vikum
og mánuðum saman, svo sem
frekast var þorandi í landi, þar
sem austrænt „lýðræði" var
ekki alveg fullkomlega komið
á. Réttarhöld voru höfð yfir
þeim dag eftir dag. Suma
þeirra tókst að hrekja úr góðri
atvinnu, ekki vegna þess að
þeir reyndust um eitthvað sek-
ir, heldur notaði varnarmála-
deild utanríkisráðuneytisins
aðstöðu sína og húsbóndavald
yfir varnarliðinu til þess að
láta reka þá. Hver níðgreinin
á fætur annari var birt um þá
í Tímanum. Um opinbera
starfsmenn var njósnað eins
og hvern annan glæpalýð, og
ekki sparað að sjóða saman
kærur, ef nokkurt minnsta til-
efni gafst. Þá var ekki eins auð
velt að reka úr starfi.
Allt þetta snerist í höndum
Framsóknar og varð henni til
ævarandi skammar. Dóms-
málaráðuneytið hefir enn í
dag ekki séð ástæðu til að sinna
þessum heimatilbúnu kærum
eða þá hreinlega jarða’ð þær í
ruslakörfunni.
Eg vil að lokum gefa Fram-
sóknarmönnum heilræði:
Haldið áfram að skrifa i
sama dúr. Þið hafið enn ekki
áttað ykkur á, að sá tími er
liðinn, að þið getið endalaust
villt um fyrir fólki með falsi
og forréttindasvindli. Þjóðin
er á góði leið með að þekkja
ykkur niður í kjölinn. Haldið
áfram á sömu braut, og vanti
ykkur frekari upplýsingar frá
tímabili Flugvallarblaðsins,
skulu þær fúslega látnar í té.
Keflavíkurflugvelli, 16/2 1959.
Þórður E. Halldórsson.
Krúsév ekki aufusugestur í Noregi.
Hann knúÖi fram stjórnarskipti í Finnlandi,
sem hann vill gera fyrirmynd NorÓurlanda í
sambúð við Sovétríkin.
Ilot’d gagiift*}rifti í norsknm og
sæftftsktiiii blöðum.
Það er skrifað fiknin öll í
Norðurlandablöð um liina fyr-
irhuguðu Norðurlandaför Krú-
sévs, og eins og þegar hefir
verið getið í skeytum, eru
óánægjuraddir margar. í Nor-
egi liefir Gerliardsen verið
gagnrýndur fyrir, að bera mál-
ið ekki upp við Stórþingið og
kemur fram, að Norðmenn
hafi ekki gleymt því, sem
gerðist í Ungverjalandi, og
Krúsév sé enginn aufúsugestur
í Noregi.
Eitt af því, sem veldur stjórn
landsins og lögreglu miklum
áhyggjum er hvernig takast
megi að gera nægilegar örygg-
isráðstafanir til þess að
vernda Krúsév meðan hann
dvelst í Noregi, enda sagt að
hár margra embættismanna
séu þegar tekin að grána all-
mjög. Er lögreglunni slíkur
vandi á höndum, að hún telur
sig aldrei hafa fengið vanda-
samara hlutverk.
Hvar á hann
að búa?
Það er ein spurningin, eitt
vandamálið, sem ráða verður
fram úr. Ekki getur komið til
mála, að hann búi í sovézka
sendiráðinu, þar sem heim-
sóknin er opinber. Og ekki
virðist geta komið til mála, að
hann búi í neinu hinna stóru
gistihúsa í borginni, Þá yrðu
fjölda margir aðrir gestir að
flytja burt, en vopnaðir verðir
að flytja inn í herbergi þeirra.
Þetta yrði allt nokkuð flókið
og myndi ekki „líta yel út“. Og
helzta lausnin að margra áliti
er, að fá handa honum heilt
hús til úmráða, hús, sem væri
nokkuð einangrað, svo að auð-
velt væri að hafa gát á öllu.
Vilja sjálfir hafa
„fingur með í spilinu“.
Og' svo eru menn ekki í vafa
um það, segir í norskum blöð-
um, að þegar um öryggisráð-
stafanir er ræða, vilja Rússar
sjálfir hafa „fingur með í spil-
inu.“ Mehn eru minnugir þess,
að þegar þeir Krúsév og Búlg-
anin fóru í heimsóknina til
Bretlands, fór sjálfur höfuð-1
paur leynilögreglunnar, Serov,
þangað til þess að kynna sér
öryggisráðstafanirnar, en af-
skipti lians vildu Bretar raun-
ar ekki láta bjóða sér. — Sér-
stakt, rússneskt varðlið kemur
án vafa með Krúsév, og mun
ásamt norsku lögreglunni sjá
um, að enginn grunsamlegur
komist of nálægt forsætisráð-
herranum. Að undantekinni
heimsókn hans til Finnlands
1957 er þetta fyrsta opinbera
heimsókn hans til vestræns
lands síðan Sovétríkin börðu
niður byltinguna í Ungverja-
landi.
Heimsóknartíminn
ekki enn ákveðinn.
Um þetta allt er rætt í
Verdens Gang og segir þar, að
heimsóknartíminn hafi ekki
enn verið ákveðinn, en blaðið
telur að Norðurlöndin þrjú,
sem Krúsév aetlar að heim-
sækja, muni reyna að fresta
heimsókninni þar til síðari
hluta sumars. Undir eins og
samkomulag næst um það verði
tilkynning um það lögð fyrir
Krúsév, en formlega hafi ekki
enn verið um þetta atriði rætt
við hann.
Óboðinn gestur.
Morgenbladet birtir grein
um heimsóknina, þar sem vik-
ið er að þeim ummælum Ger-
hardsens á fundi með frétta-
mönnum, að menn vilji gjarn-
an að heimsókn Krúsévs geti
átt sér stað á þessu ári.
„Norska þjóðin er áreiðanlega
ekki á sama máli og forsætis-
ráðherrann um þetta og það
ætti hann að vita.“
í blaðinu er vikið að því, að
um sama leyti hafi Eisenhower
verið spurður um það á fundi
hans með fréttamönnum, hvort
Krúsév yrði boðið til Banda-
ríkjanna, og hann hafi svarað
nei mjög reiðilega. Hann hafi
svarað svo — ekki eingöngu
vegna þess, að „sömu áhrifa
kenni og' hér í Noregi, ef af
þessari heimsókn verður“, en
afstaða manna sé tengd atburð-
unum í Ungverjalandi. Gremja
Eisenhower hafi byggst á nær-
tækari ástæðum — hinum
heiftarlegu árásum Krúsévs á
Bandaríkin í lok ræðu þeirrar,
sem hann flutti í lok flokks-
þingsins.
Einnig hér.
„Einnig' hér í Noregi gera
menn sér ljóst, að það er ekki
eingöngu vegna þess, sem
g'erðist í Ungverjalandi, sem
hefur áhrif í sambandi við
þessa heimsókn", segir blaðið,
og a'ð það muni einnig reynast
þungt lóð á metaskálunum, að
þess verður í engu vart, eftir
það sem gerðist í Ungverja-
landi, að Krúsév hafi breyzt
sem maður eða kúgari.
Hin nýja stefna.
Tönsberg Blad segir, að
margt bendi til, að Krúsév
komi sem óboðinn gestur til
Noregs, Danmerkur og Sví-
þjóðar. Það sé alveg í samræmi
við hina nýju stefnu, sem hann
hafi tekið gagnvart Norður-
löndum, og menn hafi fundið
smjörþefinn af frá Finnlandi.
Blaðið nefnir einnig Norður-
landaráðið í þessu sambandi og
samkomulagsumleitanirnar
um tollabandalag. Einnig beri
að skoða hina nýju stefnu með
tilliti til Berlínardeilunnar og
tilraunar Mikojans til að hafa
áhrif á Dani til að hindra nán-
ara samstarf við Vestur-Þýzka-
land til varnar sundunum.
Svona vilji drottnari hins
rauða heims sýna sig á Norður-
löndum, en allur hinn frjálsi
heimur viti, að hann sé þar
ekki velkominn. Til viðbótar
framkomu hans gagnvart Finn-
landi, hvernig hann auðmýkti
Sænsku akademiuna, hvernig
hann reynir að þvinga Dani, og
ofan á ásakanir hans í garð
Noregs, verki það sem hrein og
bein auðmýking, að honum
skuli vera boðið til Noregs.
Rakinn gangur
málsins.
Ritstjórnargrein í Aftenpost-
en rekur gang málsins og
víkur að því, að þegar forsæt-
isráðherrar Norðurlanda heim-
sóttu Sovétríkin fyrir þremur
árum, hafi þeir boðið Krúsév
að endurgjalda heimsóknina,
en enginn tími ákveðinn, og
þegar Sovétríkin bældu niður
frelsisbyltingu ungversku þjóð-
arinnar, létu forsætisráðherr-
arnir í Ijós, að það væri ekki
tímabært, að ákveða neinn
tíma. Þetta hafi öllum frjálsum
þjóðum þótt eðlileg afstaða, og
þegar það fréttist í sambandi
við fund Norðurlandaráðsins
á s.l. hausti, að forsætisráð-
herrarnir hefðu skipt um
skoðun, þ. e. að tími væri kom-
inn til að hrinda í framkvæmd
hugmyndinni um heimsókn til
höfuðborga Norðurlandanna
þriggja, hafi komið öflug mót-
mæli úr öllum áttum.
Ungverjaland.
Blaðið víkur því næst að
fundi Gerhardsens með frétta-
mönnum, þar sem hann til-
kynnti, að forsætisráðherrarn-
ir væru nú sammála um að á-
kveða tímann, og segir að
austurríska blaðið Salzburger
Nacbrichtcn hafi ‘birt fregn-
ina með feikna stórri fyrirsögn:
„Eru menn þegar búnir aff
gleyma Ungverjalandi?“
„Það eru margir sem spyrja
svo nú. Og þeir verða enn
fleiri, sem spyrja þegar Krúsév
kemur.“
Þegar ICrúsév knúði
fram stjórnarskipti
í Finnlandi.
Þá víkur Aftenposten að
því, er Krúsév fyrir nokkrum
vikum knúði fram stjörnar-
skipti í Finnlandi. Þá gaf hann
í skyn, að hann hefði í huga
nýja áætlun (program) eða
stefnu varðandi Norðurlönd.
Hann vildi, að Finnland yrði
fyrirmynd Norðurlanda í sam-
búð við Sovétríkin. „Vér ger-
um því ráð fyrir, að í þeirri á-
ætlun sé förin til Stokkhólms,
Kaupmannahafnar og Oslóag
eðlilegur þátt,“ segir blaðið. ,j(
Framh. 6 ð. eíðu. J