Vísir - 27.01.1960, Side 9

Miðvikudaginn 27. janúar 1960
9
VÍSIR
Irar fíytjast úr Eandi —
franth af
Afstaðan í
It síðu.
Eire.
Hún virðist löngu orðin sú,
að þetta sé ein af þeim byrðum
sem þjóðin verði að bera, en
kirkiurnar ieiðtogar, bæði ka-
■þólskir og mótmælendur líta á
mflvtjendur sem trúari'nnar
boðbera í öðrum löndum. Og
■ekki þarf að draga í efa a. m. k.
að það er vegna fólksflutning-
" anna frá Irlandi framar öðru.
að nú eru um 3 milljónir ka-
'þólskra manna á Bretlandi, en
samt er það nú svo, að mjög
oft hevrast raddir um lítinn
trúarlegan áhuga marga, þegar
þeir eru komn.tr að heiman, þar
sem viðiar kirkjunnar voru
traustari heima en í nýja land-
inu. — Svo virðist sem á-
huginn heima fyrir sé mestur
að því er varðar peningana, er
innflytjendurnir senda heim.
í Ulsfer
er sú skoðun stöðugt við lýði.
að útflytiendur þaðan séu merk
isberar brezkra lífsvenia í sam-
veldislöndunum, sem þeir setj-
ast að í, og er nokkuð til í
þessu, og í Ulster líta stiórn-
málamenn og ráðamenn ýmsir
á útflutninginn þeim augum,
að hans vegna séu byrðar af
tmldum atvinnuleysis miklum
mun léttari en þær ella væru.
Jafnvel hagfræðingar á borð
við Sir Roland Nugent og Thom
as Wilson prófessor hafa lagt á
þetta mikla áherzlu.
Heim aftur?
En nnrdu nú ríkisst.iórnirn-
ar á írl.indi vilja útflvtjend-
urna heim aftur — og hverjar
afleiðingar mvndi það hafa. ef
þeir færu að koma aftur í stríð-
um straumum? Ef nú ríkis-
stiórnirrar hafa engar áhvggi-
ur eða litlar af útflutningum.
eins o^ auglióst virðist. hafa
þær þá “kki áh'^ggiur af bví, ef
stráumnrinn beindist aftur til
írlands? En betta gæti vel kom-
ið fyrir. ef atvinnulevsistíma-
bil rvnni aftur unn á Bretlandi.
Minna má á. að 19S8 komu
3000 írar heim aftur frá Br°t-
landi. \-°cfna þ^ss að þeir urðu
at'-:nnulausir. Verkamaður frá
N.-I., s»rn er afvinnulaus. faer
sama at'-innu1evsisstvrk heima
og á Brgtlandi. svo að hann er
í raunirini betur settur heima.
sé hann a.tvinnuiaus, og fiöl-
skvlda hans þar. Hann losnar
auðsæileea við ýmis-útviöld
meðan hann er atvinnulaus.
við að fara heim. Revnslan
undangenain 30 ár sýnir að
þeear atvinnulevcj »r á Hrofi
eykst það líka á N.-í. — Stiórn-
Brúðan brann.
Slökkviliðið var snemma í
morgun, kl. 7,49, kallað að
Langholtsvegi 158, þar sem
verzlunin Toledo er til húsa.
Hafði þar kviknað í sýning-
arbrúðu í glugga verzlunarinn-
ar, en hún er knúin með raf-
magni. Hafði brúðan fallið um
koll, og brunnið að mestu, er
slökkviliðið . kom á vettvang,
og reykur hafði farið um alla
vei'zlunina og valdið þar tölu-
vei-ðum skemmdum. Var strax
slökkt í brúðunni, og urðu ekki
fi’ekari gkemmdir af.
in á Stormont er ekki, hvernig
sem á málin er litið, líkleg til
að hvetja verkamenn, sem flutt
hafa burt, til að koma heim.
í lýðveldinu
gæti stjórnin orðið að horfast
i augu við sömu eða svipaða erf
iðleika. Kænxu útflytjendur
heim aftur gætu erfiðleikai-nir
og orðið stjórnmálalegs ekki
síður en efnahagslegs eðhs.
Flestir írar á Bretlandi kjósa
með Vei'kalýðsflokknum. Þeir
myndu halda áfram að aðhyll-
ast róttæka stefnu, er heim
kæmi, svo fremi að þeir yrðu
þá að horfast í augu við at-
vinnuleysi. Hins
minni líkur fyrir
atvinnuleysisstyrkja og ann-
arra félagshlunninda en í lýð-
veldinu, m. ö. o. það, sem dreg-
ur úr áhyggjum valdamanna í
lýðveldinu veldur valdamönn-
um í Ulster áhygg.jum.
Kannske það komi sér vel
fyrir stjórnmálamenn bæði í
Belfast og Dublin, áð enn í dag
sem á 18. og 19. öld, flytur úr
landi margt manra; sem vill
ekki una þeim skilyrðum sem
við er að búa, og mundi kryfjast
róttækra umbóta, ef það væri
kyrrt heima, og með brótt-
flutningi sínum stuðla að því,
að atvinnuleysismálin eru vii’j-
ráðanlegri. Þeim hlýtur því að
vera það gleðiefni. að Bretland,
samveldislöndin og Bandaríkin
vegar eru j eru velmegandi og geta enn tek
endurkomu: ið við innflvtjendum frá íi’landi
útflytjenda til lýðveldisins,!
vegna þess að þeir njóta hærri
eins og á liðnum áratugum og
öldum.
ToiiHny MaiiviSle hinn bandanski
kvongast í II. sinn.
MÍB*ektífs-rt?£ni& ivéistfp* þýzlk
imiBiveiðsltistséikfu.
Bandaríski milljónarinn byggi til ágætis mat, drykki
Tommy Man\TIle skrapp inn í ekki og væri ekkert gefin fyrir
ráðhús New York-borgar hérna j skemmtanalíf. Og hann bætti
á dögunum til þess að ná sér í j því við, að þýzkar stúlkur væru
giftingarleyfi — hið ellefta — I aldar upp til þess að annast vel
en fyrir vali hans í þetía sinn um eiginmenn sína. Tommy
hafði orðið 20 ára gömul, þýzk
framreiðslustúlka.
Endurbóta þörf á togara-
útgerð Breta.
Ándsíð Ireta á erlendum flskisnönnism
Jiarf ab kverfa.
Brezk togaraútgerð hefir ekki freðfisk á erlendan markað en
gengið vel undanfarið. Kostnað- norskir fiskimenn komast yfir
ur við útgerðina hefir aukizt, en1 að veiða sjálfir. Norðmenn
veiðin minnkað. Þessi öfugþró-! myndu fúsir til að hagnast af
un hefir verið til umræðu í! því að frysta fisk fyrir Breta,
brezka þinginu nýlega í sam-
bandi við stofnun Frhærzlunar-
bandalags Evrópu og þátttöku
Bretlands í þeim samtökum,
einkum að því er varðar stór-
aukin kaup Breta á freðfiski fi'á
Norðurlöndum. í sambandi við
hallarekstur brezkra togara er
ástæða til að bénda á endur-
bótaþörf, að því er snertir með-
fei'ð og dreifingu fisks í Bret-
landi. Þörf er fyrir bættar og
auknar hraðfi'ystiaðferðir, með-
al annars með því að reisa ný
og vönduð fiskiðjuver heima
fyrir í landinu. Þetta myndi þó
taka langan tíiria. En exTend
veiddan af brezkum fiskimönn-
um. íslendingar leggja einnig
mikla rækt við að auka og efla
fiskiðnað sinn. Fremur en að
koma upp dýrum fyrirtækjum
hima fyrir, ættu Bretar að hag-
nýta tækifærin til samvinnu við
erlendar þjóðir eftir föngum.
Brezk andúð gegn erlendum
fiskimönnum þarf að hverfa, og
í samvinnu við önnur aðildar-
ríki að samtökum „ytri land-'sinn gerði grein fyrir hinum
anna sjö“ væri hægt að koma! mörgu hjúskaparævintýrum
upp vel skipulögðum og heil- sínum með þeim ummælum, að
varð ástfanginn í henni í mat-
stofu í Nevv York, þar sem hún
vann, og ástin kom yfir hann
„milli súpunnar og fiski'éítar-
ins“. Og áður en. máltíðinni
lauk hafði hann fengið Christine
til að fallast á að vera um hríð
gestur á sveitarsetx'i hans á
Long Island, til þess ,að þau
gætu kynnst. Svo greiddi hann
farið fyrir hana heim til Þýzka-
lands, því að hún vildi ræða
málið við foreldra sína og fá
samþykki þeirra, hvað hún
fékk og kom svo aftur.
Manville er sagður hafa
greitt fyrrverandi konum sínum
samt. 1.4 millj. dollara, er hann
skildi við þær eða þær \Tð
hann.
Manville ætlaði að gefa
Christine Ijómandi fallegan
demantshring, er þau opinber*
uðu, en hún kaus hpldur „búnka
af hlutabréfum11. Annars segir
Christine, að séi’ geðjist vel að
Tommy, þi-átt fyrir aldurinn,
því að hann sé glaðlvndur og
laglegur. M. a. o. Christine gift-
ist 17 ára rakara í New- York,
en þau skildu. Hún er fyrsta
dökkhærða stúlkan. 1 sem
Tommy gengur að eiga. Áður
leit hann ekki við nerna Ijós-
steyptum iðnaði í þessari fram-
leiðslugrein.
Fi'éttabréf um
fiskiðjuver ættu að geta komið
hér til hjálpar. Noregur hefir t.| skv. Tlxe Financial Times
d. aðstæður til að búa íneiri; des. 1959).
efnahagsmál
12.
Hún heitir Christine Ei’dlen
frá Riedenheim, Þýzkalandi.
Brúðkaupið átti fram að fara
n. þ. m. - Manville, sem oitt | h^röum. j)Eg held aS þelta fari
vel,“ segir Christine, „vegna
þeirrar miklu reynslu som
Tommy, hefur og þeirrar litlu
reynslu, sem eg hefi.“
hann „væri svo hræðilega ein-
mana, þegar hann væri ekki
kvæntur,“ sagði við fréttámenn,
að hann hefði orðið hrifinn af
Christine af því, að hún væri
vinnustúlka, heimakæi', og
Smáaugíýsingar Vísfs
eru vínsæbstar.
ansty eftla* þessu?
Þann 4. apríl 1952 varð Hastings
Ismay lávarður fyrsti framkvænxda-
stjóri Norðiir-Atlantshafsbandalagsins
(NATO), þeýar bessi fjórtáu þjóða
sanitök minntust þess, að bau höfðu
verið stofnuð þrem árum áður. Staða
Isniays lávarðs, sem sett var á laggir,
til þess að bandalagið yrði styrkara eftir
en áður, gerði ha.xn að stjórnar forseta
bandalagsins, en í henni sátu fastafuJI-
túar aðildarríkjanna. Þe?ar Ismay lá-
varður Iét af störfum árið 1957, þótti
mönnum, að hann hefði unnið gott
starf í þágu bandalagsins, en eftirmað-
ur hans varð Paul-Henri Spaak hinn
belgíski.
Fyrir tveim til þrem áratugum var
engin skautamær eins fræg og Sonja
ílenie. Ilún var aðeins tíu ára gömul,
þegar hún varð í fyrsta skipti meistnri
í listskautahlaupi, og aðcins 15 ára
gama'li tókst hcnni að vinna hesmg-
meistaratitilinn. Honum hélt hún síðan
í tín ár samfleytt. Sonja Henie varð
einnig sigurvegari á Ólympíuleikunum
1928, 1932 oy 1936, en s'ðxxst ncfnda
árið tók hún há ákvörðun að gera
skautahlaup að atvinnu sinni. Lélc hun
síðan í mörgum kvikmyndum og sýndi
listir sínar. Hún kostaði sjálf mynda-
íökúrnar og' græddi óhémjufé á mynda-
leigunni. Þessi myaid er tekin 1930.
John P. Stapp undirofursii 1 flugher
Bandaríkjanna, setti met - hraða á
landfarartæki, begar rakettusleði sá,
sem flugherinix hafði látið srr-ða til
allskonar rannsókna, náði 632 mílna
(yfir 1000 km.) hraða með honum í þ.
10. desember 1954. Sleðmn, sem vegur
2000 pund og rennur á teinabraut, náði
fullúm hraða á 5 sekundum, en var
síðan stöðvaður á hálfri annari, svo
að Stanp varð fyrir átaki, sem var
hvorki meira né minna en 35 sinnum
rneira en þyngdaraflið. Síðan hefur tek-
izt að láta sleðaun fara með meiyx en
3000 km. hraða, en eliki hefur máður
verið í honum bá.