Vísir - 15.02.1960, Blaðsíða 11

Mánudaginn 15. febrúar 1960
VfSIB

II
Bókaútgerð —
Frh. af 9. s.
En þegar eg er búinn að segja
að þetta hafi sést hér, hika eg
við að segja meira, því svo gæti
farið að eg segði þá of mikið.
Nafnaskrárleysið er enn eitt af
okkar mörgu (og ætti eg að
segja ágætu? Bara ef .... sagði
Hannes) skrælingjamerkjum.
Ekki eru þeir margir sem nú
eiga frumútgáfuna af Þjóðsög-
um Jóns Árnasonar, en þá sem
eiga hana, \úldi eg mega biðja
að taka hana ofan af hillunni,
en um leið endurprentun Sögu-
félagsins með þeim skrám sem
henni fylgja. Eg held þeir segi
þá allir: Já, satt segir Sn. J.
Heyrt hefi eg' nefnda hala-
negra, en veit ekki hvort til
eru og þaðan af síður hvernig
þeir þá hugsa eða tala. En til
skamms tíma mundi eg hafa
ætlað að hvítir menn hefðu sagt
að enginn fyndist sá, er safnað
gæti áður prentuðum ritgerðum
látinna manna til útgáfu í bók-
arformi án þess að tilgreina
hvar eldri prentanir væri að
finna. En nú er svo komið að
eg mundi hika við slíka stað-
hæfingu, að eg nú ekki taki
dýpra í árinni. Nihil de mortuis
.... En dauðir eiga fleiri kröfur
á okkur en þá eina að við forð-
umst lastmæli um þá.
Nú er til orðið nýtt ísraels-
ríki og þangað leita guðhræddir
landar sér til sáluhjálpar. Þar
eru að verða til nýjar bók-
menntir á hebrezku, og að lík-
indum fylgja sumum bókunum
æfisögur höfunda. Væntanlega
(samkvæmt áðursögðu) eru
þær þá þar sem við mundum
kalla aftan við bókina. Og það
er þá góð íslenzka. En hvort
sem lesendur mínir vilja trúa
því eða ekki, þá er það sann-
leikur að það væri líka sæmileg
(eða þó a. m. k. ekki dæmalaus)
íslenzka að keyra æfisöguna
sem flejrg inn í miðja bókina.
Já, frumleik erum við gæddir,
1. s. g.
í allri þeirri niðurlægingu
sem bókagerð okkar er nú kom-
in í, svo að nú er hún ósam-
bærileg við það sem hún var um
aldamótin (Félagsprentsmiðj-
an), og þó einkum nokkru
seinna, þegar Gutenberg (því-
lík nafngift!) kom til sögunnar
(og enn heldur sú prentsmiðja
uppi heiðri sínum), já, í allri
þessari niðurlægingu (og mikil
er hún) megum við vera þakk-
látir fyrir það, að loks er búið
jað reka á dyr gleiðletrunina;
það er naumast að henni sjáist
nú bregða fyrir, máske þó hjá
allra lélegustu prentsmiðjum.
En, bíðum nú við. Á frönsku
er talað um að þarna sé maður
sem annaðhvort ætti að hengja
eða verðlauna. Þegar prentarar
hættu að glenna sig, rugluðust
þeir alveg í ríminu og höfðu
enga glóru af því, hvar eða
hvernig þeir ættu að gera letur-
breytingar (þetta ,,hvar“
þekktu þeir raunar kannske
aldrei), og þaðan af síður hafa
þó rithöfundar gert sér nokkra
hugmynd um þetta. Leturbreyt-
jingar í íslenzku hafa til þessa
engum reglum fylgt, nema þá
um áherzlur. En nú um tveggja
ára skeið hefir Jón Eyþórsson
unnið að nýrri útgáfu á Ferða-
bók Þorvalds Thoroddsens.
Margir mundu ætla að slíkt
væri létt verk og jafnvel löð-
urmannlegt, en þeim góðu
jmönnum skjátlast; það er bæði
mikið verk og vandasamt, og
lánsmaður var Þorvaldur í gröf
sinni að Jón skyldi veljast til
Istarfans. Þeir sem hér eftir fá
jsvipuð verkefni, geta nú mikið
! af honum lært — ef þeir annars
hafa hæfileika til að læra. Með-
al annars mega þeir þar sjá
hvernig nota ber skáletur. Lika
annað, sem naumast nokkur
virðist hafa kunnað hér áður,
enda þótt það sæist í lítilli bók
sem út kom fyrir sex eða sjö
árum, en það er hvernig að
skuli farið þegar athugasemdir
eiga af einhverri ástæðu betur
heima aftan við textann en
undir honum á síðunni. Atli
húskarl mundi að vísu segja að
enn ætti Jón eftir það sem erf-
iðast er, „og það er að deyja“,
eða þó öllu heldur að ganga frá
lokabindinu, sem nú er að sögn
verið að setja. En sleppi hann
vel frá því, eins og eg ætla að
hann muni gera, þá er þessi
ágæta bók líka orðin kennslu-
bók í þeirri grein, sem höfund-
urinn ætlaði sér aldrei að kenna
og var líklega tæpast fær um
að kenna, þó að fáa ætti hann
sína líka um bæði fjölfræði og
kennarahæfileika.
Höfundur (útgefandi) ræður
að sjálfsögðu þeim leturbreyt-
ingum sem tákna áherzlur;
aðrar leturbreytingar á setjar-
inn að kunna að gera tilsagnar-
laust, enda hefir hann þar hand-
bækur sér til leiðbeiningar.
Niðurl.
Iðja, félag verksmiðjufólks
Framboðsfrestur
Hin aíþjéðiep vorkaup'
stefna í Frankfurt An
Main
verður haldin 6.—10. marz.
Allar upplýsingar gefur
FERÐASKRIFSTOFA
RÍKISINS
Lækjargötu 3. Sími 1-15-40
Ákveðið hefur verið að viðhafa allsherjaratkvæða*’
greiðslu um kosnmgu stjórnar, varastjórnar, trún-
aðarmannaráðs og varamanna, endurskoðenda og
varaendurskoðenda.
Framboðsfrestur er ákveðmn til kl. 6 e. h. mið-
vikudaginn i 7. febrúar 1960. Hverri tillögu (lisíá)
skulu fylgja sknfleg meðmæli 100 fuilgildra fé-t
la
gsmanna.
p •;
STtRKIR
PÆGILEGIK
Stálnaglar
í úrvali. —
9IÝKJAVjH
| Revkjavík, 14. febrúar 1960.
Í
1; Stjórn
$ #
4 Iðju, félags verksmiðjufólks, Reykjavík.
St GEORCS SKÁTAR
Allir. þeir skátar, karlar og konur eldri en 25 ára, sem
hafa áhuga fyrir skátahreyfingunni, og vilja kýnnast göml-
um skátafélögum, mæti í Skátaheimilinu (Nýja salnum)
mánudag 15. febrúar kr. 8% e. h.
Stafíandi St. Georgs Skátar mæti á sama stað og tíma,
Nefndin.
Vantar stnlkn
\z eða allan daginn, til afgreiðslustarfa í verzíun mína
á Langholtsveg 174. Uppl. á staðnum. ÁRNI.
baldohsc. n
SÍMI 11360
Va-ndlútur Kurlntenn
láta okkur annast skyrtuþvottinn.
ii fejrei ðstustaðir:
jc.rnalaugin Gyllir,
Langholtsvegi 136.
Notað og nýtt,
Vesturgötu 16.
Efnalaugin Grensás,
Grensásvegi 24.
Búðin mín.,
Víðimel 35.
Verzlunin Hlíð,
Hlíðarvegi 19, Kópavogi.
Smhgutn síatii Í43G(P Sendnwn
AlkLÝSIVk
frá sjávarútvegsmálaráðuneytssiu
Hér með er lagt fynr alla þá, sem hafa undir
böndum hvers konar sjávarafurðir, sem ætlaðar
eru til útflutnings, að senda Fiskifélagi Isíánds ná-
kvæmar og sundurliðaðar skýrslur um birgðir 'pess-
ara vara, ems og þær eru að kvöldi máiYudags,
15. þ. m. Tekið skal fram hvort afurðanna er afl-
að af bátum eða togurum.
Skýrslurnar skal afhenda félagmu eigi síðar en
18. þ. m. eða póstleggja þær eða aígreiða í sím-
skeyti fyrir sama tíma. Birgðaskýrslur um pær
vörutegundir, sem matsskyldar eru, skulu staðíest-
ar af viðkomandi matsmönnum.
Reykjavík, 13. febrúar 1960.
tJl