Vísir - 16.02.1960, Síða 9

Þriðjudaginn 16. febrúar 1960
VfSIR
*
RæHa Hlafs Thors —
Framh. af 4. síðu.
Þetta er rétt að menn athugi
nú, þegar þessar fylkingar eru
að síga saman í því skyni að
brjóta niður varnargarða þjóð-
arinnar.
Þjóðin verður að gera sér
grein fyrir, að takizt þeim þetta,
er ekkert framundan nema al-
gjör glundroði, meðal annars
vegna þess að Framsókn og
kommúnistar eru ósammála um
allt annað en að vilja hrifsa til
sín völdin.
★
Þegar þessi mynd blasir við
augum, skilzt bezt algjör upp-
gjöf Framsóknar í málinu, þeg-
ar flokkurinn nú í nefndaráliti
sínu hefur þá einu tillögu fram
að bera, að þingflokkarnir nefni
tvo menn hver í nefnd, sem inn-
an þriggja vikna segi okkur,
hvað við eigum helst að gera.
í 30—-40 ldukkutíma er stjórn
arandstaðan búin að húð-
1.
2.
Það, sem veldur er:
Að báðir andstöðuflokkar
okkar setja það ofar hags-
munum þjóðarinnar að
freista þess að afla sér auk-
ins fylgis.
Að Framsóknarflokkurinn
sýnist hafa fengið einskonar
óðavaldabólgu — liggja líf-
ið á að komast í stjórn, og
það tafarlaust. Hvernig á
því stendur, veit ég ekki
með vissu og fullyrði því
ekkert um það.
Tryggisig framfáðar
krómmnar.
En það bið ég þjóðina að at-
huga, að þessir gömlu gengis-
fellingarfrömuðir þora ekki að
ráðast á gengisfellinguna. Það
er of gegnsætt. Árásunum er
þess vegna beint að því, sem nú
á að gera, til þess að reyna að
tryggja framtíð krónunnar.
Vaxtahækkun, verzlunai frelsi,
gjaldeyrisvarasjóðir, <afnvel
; skattalækltanir og ytn-leitt allt,
I sem á að verja gegnsvo að kalla
Finnst þeim ekki anda óhugn-
anlega kalt til sín, að kommún-
istar og raunar ekkert síður
Framsókn skuli alveg ganga af
göflunum út af því að þeir
skuli nú eiga að fá verulega
vaxtahækkun?
skamma okkur fyrir, að ekki árle§u krónufalli, er ófrægt
sé heil brú í tillögum okkar, j nítt á alla vegu' A þetta al'
sem við höfum þó ásamt með veg sérstaklega við um hækkun
sérfræðingum okkar unnið að vaxta' Það er eins °2 lífið liggl
svo að segja dag og nótt undan- |við- að ekki takizt að reisa varn’
farna mánuði. í þeim á engin ar'garð um verðgildi krónunn-
heil brú að vera. Ekkert nema ar' Þó ættu þessir menn að vlta
svik við þjóðina og illmennsk- að löngu er áníðslan á spanfjar-
an ein.
Mig langar að heyra þetta
athæfi varið hér í kvöld,
Eystein Jónsson skilja allir
betur. Hann stýrir alltaf eftir
sama áttavitanum.
Án efa ræður það nokkru um
ofsa andstæðinganna út af
bráðabirgða vaxtahækkuninni,
að þeir vita, að í bili er hún
óvinsæl hjá mörgum. Þá er að
ganga á lagið.
Hvað sem öðru líður, ætti það
þó að minnsta kósti að vera
eigendur orðin með öllu óþol- ' öllum skuldugum sárabætur, að
Er ekki ósköp líklegt að við andi og beinlínis þjóðhættuleg. |verið er að bæta eilítið úr löngu
látum sannfærhst á 3 vikum, Þetta fólk- sem með ráðdelld
ef flokkarnir skipa nefnd? Og hefur lagt krónu vlð krónu og
um hvað eigum við að sannfær-,með Þvi lagt allan g™ndvoll
ast? Það, sem kommúnistar , efnahagslífins, á líka smn rétt.
segja? Eða það, sem Framsókn 'Auðvitað erengum gleðiefni, að
krefst? Ekki er hægt að þjóna sknldugn' menn- endn Þótt
báðum, úr því að þeir eru al- margir séu velstæðir og sumir
gjörlega á öndverðum meið í ,rikir’ að ekki séu nefndir þeir
aðalefnum lefnalitlu, séu hart leiknir. En
vérður ekki harmagráturkomm
únistanna yfir hækkun útláns-
vaxta hlægilegur, þegar höfð
eru í huga þeirra eigin orð um,
að þeir ríku hafi allt fé almenn-
ings ag láni? Finnst mönnum
Eða ætla kannske báðir að
kyngja öllum stórvrðunum og j
gleypa okkar t-llögur í ofanábót j
til bragðbætis, aðeinn ef þeir fá j
að komast í nefnd með okkur?
Eða er það kannske ríkissti.,
sem þeir meina og langar í?
umhyggja kommúnista fvrir
Þeir ættu sjálfir að skioa
nefnd til að athuga, hvort slik
framkoma á örlagastundu í lifi
iþeim ríku ekki helst til mikii?
Og hvað segja svo sparifjár-
þjóðarinnar sýnir þjóðhollustu.
— hvort þetta athæfi sé yfir-
leitt samboðið nokkrum hugs-
andi og ábyrgum manni.
Tillaga Framsóknarflokksins
sannar þrennt:
1. Hann er í aðalatriðum sam-
mála úrræðum okkar og get-
ur því ekki borið fram nein-
ar sjálfstæðar tillögur.
2. Honura er Ijóst, að þjóðin
krefst aðgerða, heimtar að
henni sé vísað til vegar —
frá glötunarbarminum og
til öryggis og bættra lífs-
kjara.
2. Að flokkurinn vill og þarf
að komast í ríkisstjórn.
Þá langar mig að spyrja:
Hvernig í ósköpunum stend-
ur á því, að menn tala eins og
verið sé að leiða þjóðina í ó-
,gæfu, þegar nú er af þekkingu
og þreki gjörð öflug tilraun til
b.iörgunar og viðreisnar?
Sjálf viðurkenningin á iækk-
un krónunnar cg þar af leiðandi
hækkun vöruverðs getur ekki
verið ástæðan.
Þetta hefur þicðin margreynt
og það í miklu stærri stíi en nú.
Framsókn hefur líka staðið
að öllum krónulækkunum.
Og jafnvel komrnúnistar Fðu
fúsir sitt lið bæði 1956 Og 1958
— af því þeir voru í sriórn.
En hvað er þá eiginlega um
að vera nú?
eigendur, allir hinir mörgu, sem
iþurft hafa að þola sílækkandi
iverðgildi spariskildinga sinna?
misrétti gegn sparifjáreigend'
um.
En auk þess eiga allir, þegar
rétt er á litið, þá sameiginlegu
hagsmuni, að traustið á krón-
una vaxi og að það traust
bregðist ekki. Það er ekkj ein-
göngu mesta hagsmunamál
sparif j áreigenda, heldur líka at-
hafnamanna, sem með vaxandi
sparifjáreign þjóðarinnar fá
rýmri aðgang að rekstrarfé.
Enginn á þó meira í húfi en
æska landsins. Megi hún
treysta krónunni. lærir hún að
spara. Þá leggur unga fólkið
krónu við krónu til kaupa á
íbúð og innbúi.
Og þá frelsun við næstu kyn-
slóð frá að bera kinnroða vegna
athæfis okkar.
Mynd jssssi er tekin i höfninni « Taai bæk í Danmörku. Hún er
af fiskibát, sem br^tnað hefur af -'öldum ísa en ísalcg hafá
verið mikil og ísrek við dönsku eyjarnar undanförnú;
Ef íslendinga brestur
þrek ...
I En það skuli menn vita. að
. bresti íslendinga þrek til átaks
! væflumst við áfrarn á gjárbarm
inum, endar sá harmleikur meo
því að aðrir sjá aumur á oftkur
og forða okkur frá hörmungum
og hruni með því að taka okkur
til skuldaskila og afgreiða okk-
ur með eftirgjöfum og ölmus-
um.
Er það þetta, sem íslendingar
viija?
Er þetta í samræmi við ís-
.lenzkan þjóðarmetnað og þjóð-
arsál?
Nei og aftur nei.
Þjóð, sem um aldaraðir hefur
barizt til frelsis og fullveidis
segir sig ekki til sveitar á
fyrstu áratugum lýðveldisins.
Svo hundflatir leggjast ís-
lendingar aldrei fyrir fætur
i Mammons, enda þótt hann sýn-
j ist ætla að verða okkur skeinu-
j hættari en fátæktin.
j ÍÉg skora á landsmenn alla að
líjá okkur fast fylgi og fullan
atbeina. Við gerum það eitt,
sem er heillavænlegast og við
vitum, að alls engin öimur úr-
ræði til úrbóta en þau, sem hér
Eincolns minnsf íim
gervöll Bandavíkin
— á 151. fæðingardegi hans.
eru fram borin, eru til.
j Við vitum, að hægt er að villa
inönnu'” sýií, espa til andstöðu,
Uij-úöar og jaínvel verkfalla.
1 OV’-nr v?.r vel ljóst, að auð- j
veidara var að stinga höfðinu '
I,
í sandinn. i
En hafa ekki íslendingar líka
oft metið áræðið? |
Vissulega.
Og enn skal því trevst, að
menn sýni þessum tillögum |
samúð og að minnsta kosti bið- j
lund. Þjóðin á allt undir því.
Stjórnir koma, stjórnir fara.
Það skiptir minnstu.
En þjóðir, sem of lengi ganga
á hinum breiða vegi andvara-
leysis, þær leika sér að fjöregg-
inu — fjárhagslegu: og póli-
tísku sjálfstæði sínu.
íslendingar!
Teflum ekki því, sem við
lengst höfum barist fyrir og
mest metum — sjálfstæðinu —
í tvísýnu. Ef illa fer, myndum
við allir vilja allt til vinna til
þess að höndla hnossið að nýju.
En þá er það langsennilegast
um seinan.
Ilinn 12. þ. m., á 151. fæð-
ingardegi Abrahams Lincolns,
voru lagðir 17 blómsveigar við
stytíu hans í LINCOLN
MEMORIAL í Washington.
Komu þar saman ýmsir
æðstu embættismenn ríkisins,
yfirmenn úr landher, flugher
og flota, og fulltrúar ótal
stofnana og félaga um land
allt, sem vinna að því jafnan,
að minning' Lincolns sé í
heiðri höfð með þjóðinni.
Fyrsti sveigurinn, sem lagður
var við stall líkneskisins var í
þjóðlitunum. knýttur úr hvít-
um. bláum og rauðum blómum,
með linda í sömu litum, og var
þetta sveigur frá Eisenhovver
Bandaríkjaforseta en hinn
næsti var frá erlcndum sendi-
mönnum í Washington o. s, frv:
Flokkar hvítra og b’gkkra
hermanna stóðu heiðursvörð og'
lúðrasveitir léku.
Með þessari virðulegu at-
höfn lauk minninear-hátíða-
höldum sem hafa staðið allt frá
því 12. fcbrúar í fyrra, er liðin
var l1/^ öld frá fæðringu hins
göfuga og mikla manns Abra-
hams Lincolns.
Ritstjórnargreinar um hann
voru birtar í öllum helztu blöð-
um landsins þennan dag og
þjóðin minnt á hvað hún ætti
honum að þakka — minnast
hugsjóna hans og barátty o'g
mannkosta.
Lincolns var minnst þennan
dag um gervöll Bandaríkin.
Frakkar -
Framh. af 1. <síðu.
desember. Það hefir raunab
ekki komið fyrir lengi, aðyúf-
flutniifgur Frakka hati íarið
fram úr innflutningi.
Stjórnarvöldin vilja að sjálf-
sög'ðu þakka þenna mikla
árangur þeim breytingum, sem
gerðar voru á efnahagsmálum
Frakka um sl. áramót, og ar.d-
stæðingar þeirra eiga ekki hægt
um vik að bera brigður á það.
það.
De Gaulle notar tækifajrið
í Bandaríkjaheimsókn sinni
í vor og heimsækir höfuð-
stöð Sameinuðu þjóðanna í
New York 26. apríl.