Vísir - 23.06.1961, Blaðsíða 7

Föstudagur 23. júní 1961
V I S 1 R
7
HANN ÞOLIR IKKI
DAGSBIRTU.
Óuiw/i ofntcnti* si*na
þjáir shaziiun tlrcaty.
Snemma á hverjum morgni
fer frú William Mclntosh, sem
búsett er í Edinborg í Skot-
landi, með átta ára gömlum
syni sínum, Freddie, í strætis-
vagni.
systur. Hann verður bókstaf-
lega að vera í umbúðum, því
að læknar hafa dæmt, að hann
hafi ofnæmi fyrir ljósi. í hvert
skipti sem ljós kemst að hör-
undi hans, hleypur þar upp í
rauðum útbrotum og kláðinn
er óskaplegur. Þess vegna verð-
ur Freddie að ganga með um-
búðir um hendur og andlit og
ekki kemur til mála, að hann
sé með ber hné eins og margir
strákar.
„Koddinn hans var oft löðr-
andi í blóði, af því að hann klór-
aði sér svo mikið,“ sagði faðir
hans einu sinni við fréttamenn.
„Okkur grunaði, að hann hefði
ofnæmi fyrir einhverju, og
breyttum mataræði hans, fatn-
aði, og konan losaði sig til dæm
is við fiðursængurnar. Við vor-
um jafnvel hrædd við að láta
hann horfa á myndvarpið.
Sjálfur hefi eg mikla ánægju
af garðyrkjustörfum, en eg gróf
upp hvert blóm í garðinum
okkar af því að eg óttaðist, að
þau ættu einhverja sök á
þessu.“
En allt kom fyrir ekki, og
læknir fjölskyldunnar hefir
einnig sagt: „Eg hefi nú verið
starfandi læknir í 25 ár, en eg
hefi aldrei komizt í kynni við
annað eins.“ Húðsjúkadómasér-
fræðingar við borgarsjúkrahús-
ið í Edinborg segja líka, að of-
næmi fyrir birtu sé afar sjald-
gæf, og muni það stafa af því,
að húðina vantar eitthvert
varnarefni gegn áhrifum sólar-
innar. Þeir segja hiklaust, að
þeir kunni engin ráð við
þessu, en þetta sé ekki hættu-
legur sjúkdómur, þótt hann
hljóti að vera ósköp þreytandi
og óþægilegur. Þeir gera til-
raunir með að láta birtu kom-
ast að örlitlum bletti á líkama
hans til að ganga úr skugga
um, hvort þar getur myndazt
ónæmi. Ef það ber ekki árang-
ur, standa þeir uppi ráðalausir,
en vonast aðeins til þess, að
hann losni einhvern veginn við
þetta, þegar hann nær kyn-
þroskaaldri — verður 12 ára
gamall.
En það finnst átta ára snáða
óratími, og hann spyr pabba
sinn oft: „Pabbi, læknast eg
nokkru sinni?“ Því að þessi
fjögur ár verða ár einveru og
myrkurs. Það var aðeins fyrir
nokkru, að Greddie var leyft
að fara aftur í skólann eina
klukkustund, þegar umbúðun-
um hafði verið skipt í‘ borgara-
sjúkrahúsinu. Börn annað hvort
forðast hann eða stríða honum
og einu vinir hans eru foreldr-
ar hans og strætisvagnastjórar
borgarinnar.
„Börn geta verið grimmlynd,
en þó eru fullorðnir hálfu
verri,“ segir faðir hans. „Sumt
fullorðið fólk hefir verið ó-
skaplega ruddalegt, því að það
hefir sagt börnum sínum að
forðast Greddie — jafnvel þótt
það viti, að útbrotin eru ekki
smitandi.“
Háskólanum færðar
góðar bókagjafir.
„Geimfarinn“ Freddie.
Ökumaðurinn gerir að gamni
sínu við mæðginin og segir:
— Hvað segir geimfarinn okk-
ar í dag? Þá brosir Freddie
gegnum götin, sem gerð hafa
verið fyrir augu og munn og
augu hans ljóma. En aðrir far-
þegar eru ekki eins skilnings-
ríkir, og það kemur fyrir, að
konur halla sér að móðurinni
og segja: — Brenndist hann
mjög illa? Þá svarar móðirin
með þolinmæði: — Nei, hann
er bara haldinn húðsjúkdómi.
f)g þá á hún von á að konur
í vagninum stingi saman nefj-
um og hvísli sín á milli: —
Sennilega stafar þetta af lé-
legri umhirðu. Þetta særir hana
mjög, en hún getur aðeins bros-
að til Freddies, þegar hún stíg-
ur úr vagninum hjá borgar-
sjúkrahúsinu.
Hinn 30. maí s.l. afhenti
sendiherra Kanada á íslandi,
dr. Robert MacKay, Háskóla
íslands bókagjöf frá ríkisstjórn
Kanada. Bækur þessar varða
einkum atvinnu- og menningar-
sögu svo og stjórnskipun Kan-
ada.
Hinn 16. júní s.l. bárust Há-
skóla íslands tvær bókagjafir
ásamt afmælisóskum gefenda.
Frá utanríkisráðherra ísraels,
frú Goldu Meir, var afhent rit-
safn frá söguslóðum biblíunnar,
en utanríkisráðherra sýndi há-
skólanum þá sæmd að heim-
Kflli frændi!
sækja hann, er hún dvaldist
hér á landi fyrir skömmu. Þá
færði sendifulltrúi Karl Row-
old, staðgengill þýzka sendi-
herrans, háskólanum 80 bindi
af merkum vísindaritum þýzk-
um, einkum í tæknifræðum og
læknisfræði.Fyrr á árinubárust
háskólabókasafni um 50 bindi
af þýzkum vísindaritum um
hendur þýzka sendiráðsins.
Bókagjafir þessar eru frá
„Deutsche Forschungsgemein-
schaft“.
Háskóli fslands flytur gef-
endum þakkir fyrir þessar á-
gætu bókagjafir. (Frétt frá
Háskóla íslands.)
Sýnóduser-
indi séra Arn-
ar Friðriks-
sonar hlakkaði
sg ekki neitt
sérlega til að
heyra, því að
reynslan hef-
ur kennt mér,
að misjafnlega getur tekizt til
um það, sem flytja skal í an-
dagt á hátíðlegum samkomum
andlegra leiðtoga, en sannar-
lega lagði ég eyrun við. Séra
Örn ræddi neyðina og hjálpar-
þörfina í heiminum, neyð af
völdum náttúruafla, fáfræði,
kunnáttuleysis, styrjalda og
pólitískra ofsókna, og hann
gerði grein fyrir þeirri stað-
reynd, sem einhvern tíma
hefði þótt ólíkleg, að ýmsar og
óiíkar kirkjudeildir hafa sam-
einazt um að bæta úr eftir getu
og aðstæðum, sýndi meðal ann-
ars fram á, að trúboð og hjálp-
arstarfsemi fara nú yfirleitt
saman. Hann lét þess og getið
sem sinnar skoðunar, að kristn-
ir menn gætu ekki boðað trú
sína á áhrifameiri hátt en með
hjálp við þurfandi, sjúka eða
ofsótta meðbræður. Hann
minntist á það, sem oft kemur
fram’ hér hjá okkur í blöðum
og í einkaviðtölum, að menn
láta í ljós, ef fé er varið til
hjálpar bágstöddum mönnum í
fjarlægum löndum, að nær
hefði nú verið að verja þessum
fjármunum til gagnlegra hluta
hér á landi. En það mundi
sannast mála, að sá, sem ekki
heyrir kveinstafi kvalins ná-
unga síns, þótt höf og lönd
skilji, og finnst nær að verja
guðsþakkarkrónunum í að
stækka félagsheimilið eða bæta
veginn en að láta þær lina þján-
ingar einmana barns eða sjúkr-
ar móður í framandi landi fyrir
milligöngu alkirkjuráðsins eða
til dæmis þeirra trúboðsfélaga,
sem nú skírskota til samvizku
hins menntaða heims út af
hryðjuverkum portúgalskra
harðstjóra suður í Angola,
hann mundi gjarnan láta sér í
léttu rúmi liggja sitthvað það
þurfandi, sem næst honum er,
því að hann sér ekki eins langt
og nef hans nær. Auk þess sem
það hefur sitt siðferðilega gildi
fyrir hvern einstakan að sjá
neyð náunga síns, þó að fjöll
og sær sé á milli, er beinlínis
framtíðarheill alls hins vest-
ræna heims undir því komin,
svo sem nú er orðið málum
skipað, — og þá ekki sízt kot-
þjóða, sem allt sitt eiga undir
sannri menningu þeirra, er
meira megna, að takast megi
sem fyrst að forða frá hörm-
ungum og kvalræði bjargar-
! leysis, þekkingarskorts og kúg-
unar sem allra flestum, er þessa
jörð byggja, hvernig sem þeir
eru litir og hvar sem þeir líða
sína nauð. Erindi séra Arnar
vitnaði um víðsýni og alvöru og
djúpan og einlægan skilning á
veigamestu skyldum hvers þess
manns, sem hefur orðið þeirrar
blessunar aðnjótandi að vera
fæddur og uppalinn við þá
mannhelgi, er smátt og smátt
hefur til orðið fyrir áhrif krist-
innar trúar — og jafnvel þeir'
eiga við að búa, sem ekki telja
sig kristna — góðu heilli.
Guðmundur Steinsson rithöf-
undur flutti erindi, sem höf-
undur Nashyrninganna, Eugéne
lonesco hefur samið um til-
raunaleikhús. í erindinu birtist
frjáls og rökvís hugsun mikils
hugsjónamanns, — þar sem
hann er, þar getur ekki bein-
línis að líta neinn sósíalrealísk-
an gjammrakka í hlekkjafesti
einræðis og harðstjórnar! Þýð-
ing Guðmundar var með ágæt-
um, og hann flutti erindið af
tilgerðarlausum þrótti.
G. G. H.
Gestur Pálsson -
FrL. af 4. síðu:
— Það er langt síðan eg
ákvað að endurskoða og
leiðrétta prófritgerð mína
um Gest, og í fyrrahaust
tókust samningar við Menn-
ingarsjóð að hann gæfi bók-
ina út.
— Stór bók?
— Hún gæti orðið eitthvað
í kringum 400 síður, þó ekki
fyllilega ráðið, enda hef eg
ekki lokið við handritið. Það
er heldur ekki ráðið hve-
nær hún kemur út, en um
það hefur þó verið talað að
eg skilaði handriti á kom-
andi hausti.
— Doktorsrit?
— Engan veginn. Aðeins
bók handa almenningi til að
lesa.
Örlögin hafa leikið Freddie
grimmilega. Fyrir ári var hann
alheill og hi’austur snáði, sem
lék sér með jafnöldrum sínum
i sólinni. Nú verður hann að
vera inni öllum stundum, má
ekki umgangast börn á líku
reki og hittir enga aðra en for-
eldra sína, tvo bræður og tvær
I