Vísir - 11.07.1961, Qupperneq 8

8
VlSIR
Þriðjudagur 11. júlí 1961
ÚTGEFANDI: BLADAÚTGAFAN VlSIR
Ritstiórart Hersteinn Pálsson. Gunnor G Schronv
Ritstjórnarskrifstofun Laugavegi 27 Auglýslngai
og afgreiBsla: Ingólfsstrœti 3. A»krlftarg|ald er
krónur 30.00 ó mónuðl l iausntðlu krónur
3.00 elntakið - Slmi 11660 (S llnur). - Félog»
prentsmiSian h.f.. Steindórsprent h.f., Edd h.f.
Hið sanna frjálslyndi.
Ennþá sést stundum á það drepið í málgögnum
vinstri flokkanna að Sjálfstæðisflokkurinn sé ekki ann-
að en sótsvart íhaldið, hægri flokkur, sem stefni að
stöðnun og afturför í þjóðmálum. Að vísu mun það svo
að flestir eru hættir að taka mark á íhaldsgrýlunni, en
þó er ástæða til þess að fara nokkrum orðum um þetta
áróðursbragð.
Það er alkunna að eitt algengasta áróðursvopnið í
baráttu kommúnista um allan heim er hugtakabrenglið.
Þannig hafa þeir talið kommúnismann frelsisstefnu,
þótt hann stefni að einræði verkalýðsins, friðarstefnu
þótt hann boði stéttastyrjöld, og mannúðarstefnu þótt
undir merkjum hans séu heilar þjóðir í þrældómsfjötra
hnepptar. Er þessu bragði, að kalla svart hvítt og hvítt
svart, snilldarlega lýst í bók Orwells, 1984.
Svipuðu máli gegnir um áróðurinn gegn Sjálfstæðis-
flokknum. Þar er það sagt íhald, sem frjálslyndi er.
Stefna Sjálfstæðisflokksins síðustu áratugina hefir mót-
ast af því höfuðmarkmiði að vinna beri í þágu allra
landsmanna, en ekki einstakra stétta eða starfshópa.
Að slíku markmiði vinnur Sjálfstæðisflokkurinn. Stjórn-
arandstöðuflokkarnir þykjast hinsvegar vinna einungis
að hagsmunum vissra stétta, verkamanna eða bænda,
en með einsýnni baráttu sinni enda þeir oft með því
að skaða stórlega þjóðfélagsheildina.
Sjálfstæðisflokkurinn er umbótaflokkur, sem á ekk-
ert skylt við þá íhaldsstefnu, sem andstæðingar hans
saka hann um að fylgja. Á undanförnum árum hefir
stefna hans mótast af því að tryggja öllum landsmönn-
um mannsæmandi lífskjör og búa þannig í haginn fyrir
þá, sem erfiðast eiga framdráttar, að þeir þurfi aldrei
að líða skort. Fjölskyldubæturnar og afnám tekju-
skatts á lágtekjum eru tvö dæmi um hina frjálslyndu
félagsmálastefnu flokksins, og í framtíðinni verður að
halda áfram á sömu braut. Meginstefnumarkið er að
komið verði á hér á landi sem mestu þjóðfélagslegu
réttlæti, að öllum þegnum landsins séu gefin sömu tæki-
færin til lífsbjargar og að hvorki ríkið né einstaklingar
fái skapað þau skilyrði, er komi í veg fyrir slíkt frjáls-
ræði. Undir því frjálslynda stefnumarki, að einkahags-
munirnir skuli ekki látnir ráða, heldur alþjóðarhagur,
mun Sjálfstæðisflokkurinn vinna fylgi æ stærri hluta
þjóðarinnar á komandi árum.
Dráttarvélaslysin.
Enn einu sinni hefir það skeð að barn bíður bana
undir dráttarvél, sem annað barn ekur. Hve lengi á
það svo til að ganga að þessi þungfæru jarðvinnslutæki
séu sett í hendurnar á börnum eða unglingum, sem
enginn getur vænzt að hafi fulla stjórn á þeim? Mann-
eklan í sveitum dugar hér ekki lengur sem afsökun,
þegar reynslan sýnir að fleiri eða færri börn láta lífið
hvert sumar á þennan hátt.
Viðurkenna Bandaríkin
Ytri Mongolíu?
Land Djengis Khan orðið eht hið
mikiivægasta á taffborði heimsmálanna.
Það hefur vakið all-
mikla furðu, að nýlega
— er kalda styrjöldin
milli austurs og vesturs
hefur harðnað svo að
miklum áhyggjum veld-
ur, áttu sér stað sam-
komulagsumleitanir
milli fulltrúa bandaríska
sendiráðsins í Moskvu og
sendimanns sovézka lepp
ríkisins Ytri Mongoliu í
Moskvu, um möguleik-
ana á aðild Y. M. að sam
tökum Sameinuðu þjóð-
anna — en Bandaríkin
hafa árum saman unnið
gegn henni — og þá
einnig til athugunar á
því, að koma á stjórn-
málasambandi milli
Bandaríkjanna og Y. M.
Hér er um að ræða stór-
pólitískan leik á taflborðinu
af BandaríkjannaÆáíf-U;^seg-
ir í erlendri yfirlitsgrein,
sem hér er stuðzt við „og
ósk um að fá hlustunarstöð
einmitt þar, sem auðveldast
væri að fylgjast með ágrein-
ingsmálum Rússa og kín-
verskra kommúnistaleiðtoga,
og það er þarna (í Y. M.),
sem ágreiningur og átök
þeirra milli kann að koma í
ljós frekar en annars stað-
ar.
Mönnum kann að virðast á
stundum, sem Ytri Mongólía
sé eins fjarlæg og dularfull
og hið „ytra himinhvolf“ —
en nú virðist þannig allt í
einu svo komið, að það sé
eins líklegt, að þetta dular-
fulla land í miðri Afríku
„nálgist“ hinn frjálsa heim
eins og að menn i fyrirsjáan-
legri framtíð komist til
tunglsins.
f þessu landi lögðu har-
skarar Djengis Khan upp til
landvinninga út um heim á
löngu liðnum tíma. Nú er
þetta land hið mikilvægasta
á taflborði heimsmálanna,
einkanlega að því er varðar
sambúðina milli Kína og Sóv
étríkjanna.
Öldum saman var Mongól-
ía undir kínverskri yfir-
stjórn. Það var eftir kín-
versku byltinguna 1911, sem
landið lýsti yfir sjálfstæði
sínu, en það varð aftur kín-
verskt fylki, þar til það varð
sovézkt verndarríki 1921. en
þá studdu Sovétríkin mong-
ólska þjóðflokkinn til bylt-
ingar. Árið 1924 var svo
stofnað opinberlega „Mong-
ólska alþýðulýðveldið".
Með samningi, sem gerð-
ur var 1945, en þá var Chi-
ang Kai-shek við völd í
Kína, lýsti Kína sig sam-
þykkt því, að þjóðaratkvæði
fær fram um framtíð lands-
ins. Úrslit þessa þjóðarat-.
kvæðis urðu þau, að yfir-
gnæfandi meiri hluti lands-
manna samþykkti alger slit
tengsla við Kína, og Kína
viðurkenndi þannig „sjálf-
stæði“ hins sovézka lepprík-
is.
Mongólía er að flatarmáli
1.5 milljónir ferkílómetra,
en landið er að mestu leyti
gróðurlitlar auðnir. íbúatala
er aðeins 1—2 milljónir og
því eitt strjálbýlasta land
heims, en það kann að verða
mikið framfaraland á okk-
ar tímum, og framtíðar-
möguleikarnir eru nú til at-
hugunar. Enginn vafi er, að
þar kunna að vera mikil ó-
notuð gæði, það er eitt hinna
miklu, lítt byggðu landa, og
leiðtogar Kína, lands hundr-
aða milljóna, líta þangað
gíruglega. Og meira en það.
Að undirlagi kínverskra
stjórnarvalda beindist all-
mikill straumur manna
þangað frá Kína þegar fyrir
mörgum árum og þangað
hafa nú flutzt Kínverjar í
tugþúsundatali — og hefir
sovétstjórnin haft miklar á-
hyggjur af, þótt opinberlega
sé ekki um nein átök milli
Kína og Sovétríkjanna varð-
andi Mongólíu að ræða —
en í rauninni er hér um
gamla deilu að ræða og ræt-
ur hennar liggja djúpt því að
sannleikurinn er sá, að það
sem henni olli í upphafi var
útþenslustefna keisaraveld-
anna gömlu, hins rússneska
og hins kínverska, og hún
hefir raunverulega aldrei
niður fallið með öllu. Og á
kínverskum landabréfum,
nýlega út gefnum af stjóm-
inni í Peking, eru stórir
landshlutar Mongólíu taldir
kínverskt land.
En það er sérstaklega at-
hyglisvert, að á seinni árum
hefir þess orðið allmjög vart,
að í Mongólíu er vaknaður á-
hugi fyrir því, að fylgja
sjálfstæðri stefnu, þótt ekki
hafi verið unnt að sýna þann
áhuga í verki nema að litlu
leyti.
Mongólía hefir sent stjórn-
málafulltrúa til nokkurra
leppríkja Austur-Evrópu og
til nokkurra nýrra ríkja,
sem fylgja hlutlausri stefnu.
Ennfremur h'efir Mongólía
gert viðskiptasamning við
lönd eins og Japan og Ástra-
líu.
Þessar tilhneigingar og
viðleitni hyggst Bandaríkja-
stjórn nota sér, og þess vegna
er nú reynt að koma á nán-
ari tengslum Bandaríkjanna
og Mongólíu.
Ef nú þetta fjarlæga land
fær aðild að Sameinuðu þjóð-
unum yrði hægt að halda
jafnvæginu með því að veita
Mauretaniu, — landi, sem
Marokkó gerir tiJkall til —
aðild samtímis, en því hafa
Sovétríkin verið mótfallir
til þessa, segir að lokum í
greininni.
Framh. á bls. 10.