Vísir - 03.04.1962, Qupperneq 15

TAKZAN QUICK.LY PLANNE7
TO KESCUE THE STKANGE
WARKIOK FKOtA THE
CLUTCHES OP A M0NSTK0U5
KEFTILE. /
CavA*fO
^/ýyy/'////'Lí
CECIL SAINT-LAURENT
(CAROLINE CHERIE)
'AV.V.V.V.VA
V.V.V,
iV.V.V.V.W.V
AV,
sama hafði einnig komið fyrir hina.
„Tfuþúsund hákarlar," skrækti
Kahi. „Hvílíkt og annað eins. Ég
get hvorki hreyft legg né lið.“ —
„Það táknar að skipið yðar ætlar
að fara að hafa sig til flugs“, svar-
aði vlslndamaðurinn alvarlega.
Þriðjudagurinn 3. apríl 1962.
VSIR
I ■■•■■■!
í þessari sögu er kappinn Tarzan
að berjast við hinar ægilegustu
ðfreskjur, sem menn héldu að
hefðu aðeins lifað fyrir þúsundum
ára og væru nú útdauðar. En Tar-
san deyr aldrei ráðalaus .
Hann sér ófreskjuna þar sem
I hún ætlar að fara að éta manninn.
Þá batt hann viðartágum sem hann
hafði við jarðfastan klett, nálgað-
ist síðan ófreskjuna og snaraði
hala hennar með hinum enda tág-
anna. Ófreskjan kipptist við og sá
að hún hafði eignast þarna nýjan
óvin.
Barnasagan
KALLI
og hafsían
Meðan Tommi lék leynilögreglu-
mann f káetu prófessorsins átti
Sifter fjörugar samræður við Kalla
kaftein. „Eruð þér ef til vill hálf-
ringlaður af þessum atburðum?"
spurði vfsindamaðurinn alúðlega.
.pað er ég svo sannarlega,"
rumdi Kalli, „óg hef margt furðu-
legt upplifað um æfina, hr. Sifter,
en ég hef aldrei siglt áttavitalaus."
Prófessorinn bandaði hendinni ró-
andi. „Verið rólegur', sagði hann
„það skeður ekkert. Þér eruð al-
gjörlega öruggur, svo framarlega
sem allt gengur eftir minni áætl-
un...‘ Allt í einu fóru sársauka-
drættir um andlit hans. Kalli varð
líka þrumulostinn. Þeir stóðu báð-
ir sem negldir við gólfið. Af sár-
saukaópunum, sem hljómuðu um
allt fkipið, gátu þeir ráðið, að hið
leg og góð og gáfuð, og betur
klædd en stúlkurnar ,sem ég
kynntist f Touraine. Og það að
auki er pabbi hennar frægur
læknir, sem er í metum innan
hirðarinnar.
De Tourville kennslukona fitj-
aði upp á nef sér til þess að láta
í ljós fyrirlitningu sína.
— Hann kemur þar kannske,
en að eins starfs síns vegna,
eins og skraddarinn og skóarinn.
Ég, sem hefi talað við konung-
inn ...
— Afsakið, að ég gríp fram í
fyrir yður, fröken, sagði de
Fondanges greifi, sem þetta
kvöld var í heimsókn hjá sín-
um gömlu vinum. Það er lauk-
rétt, að Berthier er einn af kunn-
ustu læknum okkar. Konungur-
inn metur hann mikils og hef-
ur ánægju af að ræða við hann
og ég þori að fullyrða, að hann
setur hann ekki í flokk með
klæðskera sínum eða skósmið.
Og ég held ekki, að neinn gæti
haft illt af að kynnum við Kar-
lottu Berthier, — ég hefi hvatt
mína eigin dóttur til þess að
kynnast henni og bjóða henni
heim. Sjónarmið yðar, fröken,
sem enn er ríkjandi úti á landi,
þekkist ekki í París vorra daga.
Alit Fondanges greifa reynd-
ist verða það, sem ofan á varð,
því að markgreifinn og kona
hans töldu hann eina tengilinn
milli sín og hirðarinnar. Mark-
greifafrúin sneri sér því að
kennslukonunni og brosti í-
byggilega og sagði:
— Við verður víst að láta
nútímasjónarmiðið verða hið ráð
andi, kæra vinkona, og nú, þeg-
ai Fondange greifi hefur kynnt
okkur það, er hyggilegast að við
leyfum Karolínu að halda tryggð
við litlu vinstúlkuna sína. —
Höfnuðu þér boðinu algerlega?
— Nei, ég taldi mig ekki
hafa rétt til þess, svaraði de
Hhourville kennslukona og beit
á vör sér. Ég lét aðeins konu
þessa ekki vera. í vafa um, að
ég léti ekki dætur yðar hafa
kynni við hvern sem væri — en
ég kvaðst mundi gera yður grein
fyrir boðinu, svo að þér gætuð
tekið afstöðu til þess.
—Ágætt, sagði de Bievre
markgreifafrú, þá fel ég yður að
sjá um af allri háttvísi, að fjöl-
skylda hinnar ungu stúlku fái að
vita að Loise og Karolína þiggi
boðið og hlakki mikið til þess að
koma.
Afleiðing þess, að boðið var
þegið, var sú, að vinátta Karo-
línu og Karlottu gat þróast eðli-
lega, en sannleikurinn var sá
vegna afstöðu og framkomu
kennslukonunnar, hafði Karo-
lína notið vináttunnar eins og
„forboðins ávaxtar" og átti það
vel við skaplyndi hennar, — en
henni var fróun í ósigri kennslu-
konunnar, vegna þess að hún
hafði allt af bannað henni það,
sem hana Iangaði mest til, svo
sem að fara út í skóg eða
skvampa í ánni. En hvað sem
þessu leið naut hún þess nú, að
geta talað frjálslega við vin-
stúlku sína, og dregið sig í hlé
með henni smástund, að lokinni
kennslustund, skipst á smágjöf-
um við hana og svo framvegis.
Frú Berthier var vön að hafa
smáboð síðdegis á miðvikudög-
um fyrir leikbræður og systur
barna sinna. Karlotta átti bróð-
ur, sem var átta árum eldri en
hún. Börnin sem voru nú á ungl-
ingsaldri og því á hröðum
þroskaaldri nutu þess að dansa
og leika sér í stóra garðinum
umhverfis hús Berthiers 1 Saint-
Paul hverfinu. Louise bar vana-
lega fram einhverjar afsakanir
til þess að taka þátt í þessum
boðum og kenndu þar áhrifa
de Tourville kennslukonu, en
Karolína lét aldrei standa á sér,
og var lífið og sálin í öllu, og
Henri fór brátt að koma með
henni.
Dag nokkurn var de Fond-
anges greifi boðberi mikilla tíð-
inda. Hann hafði komið því til
leiðar, að de Bievre mark-
greifa og fjölskyldu hans ásamt
honum boðið til dvalar um sinn
f konungshöllinni. Það voru átta
dagar þar til farið skyldi til
Versala og þá notaði markgreifa
frúin til undirbúnings fyrir sig
og Loúisé, því að Karolína var
enn talin of ung til þátttöku í
hirðveizlum. Hún varð að sætta
sig við að dúsa heima og átti
þjónustufólkið að gæta hennar.
Og þau hlökkuðu öll til breyt-
ingar, — einnig Karolína, eftir
að frú Berthier hafði komið í
heimsókn og óskað eftir því, að
Karolína fengi að vera á sínu
heimili meðan fjölskyldan væri
að heiman — það myndi öllum á
heimili sínu til mikillar gleði
og sér myndi sjálfri finnast sem
hún hefði eignast aðra dóttur til.
Og meðan móðir Karólínu og
Louise sýsluðu um fatnað sinn
og skartgripi, til þess að geta
ljómað sem mest í hinni konung-
legu birtu við hirðina, var hún
eins og í leiðslu af tilhlökkun
yfir að fá að vera með vinstúlku
sinni, — vera hjá henni og verða
þar sem heimagangur, í reisu-
lega hvíta húsinu með garðinum,
— í hinni unaðslegu ró, sem þar
var.
Og loks rann hinn mikli dagur
upp.
De Fondanges greifi sótti
markgreifahjónin og Louise í
vagni sínum, en frú Berthier
kom í leiguvagni til þess að
sækja Karolínu, sem hlakkaði til
verunnar á heimili hennar sem
ætti hún þar paradísarvist í
vændum.
Hún fékk þar til afnota lítið
en bjart herbergi, fóðrað með
damaskfóðri. 1 því voru mjúkir
stólar og önnur húsgögn ný og
ljómandi falleg. Karlotta svaf
í næsta herbergi. Þfr voru sam-
an frá því þær vöknuðu á morgn
ana. Karolína, var vön að vakna
snemma frá því hún var í sveit-
inni, og fór hún nú þegar inn
til Karlottu, er hún var völcnuð
á morgnana og neyttu þær morg
unverðar saman. Svo lágu þær
saman í rúminu masandi, stund-
um klukkustundum saman. —
Fuglakvak barst að eyrum inn
um gluggann og Korolína fannst
hún vera í órafjarlægð frá
Faubourg Saint-Germain, þar
THEN PEFTLV * 1 * * *
LASSOEF THE ;
LIZAKP/IN 5
HOFES OF OFF-
SSTTINS THE
APVANTAGE OF
ITS HIFEOUS, ,
WKITHING TAIL!
HE SECUKEF HIS
KOFE TO ONE OF
THE CONTOK.TEP’
KOCK FOKMATIONS-
15
Þetta er aðeins fyrsti skóladag-
ur minn, ég er ekki að fara út á
vígstöðvarnar.
sem ekkert var nema steinhús
og múrveggir.
Stundum hefðu þær vafalaust
verið í rúminu fram undir há-
degi, ef hin ágæta húsmóðir,
frú Berthier, hefði ekki kom-
ið, stundum tvisvar til þess að
koma þeir á fætur.
Þegar þær voru' að klæða sig
rauluðu þær fyrir munni sér
seinustu dægurvísurnar, einkum
þær, sem þóttu dálítið kitlandi,
og breyttu þeim þá dálítið í vel-
sæmis átt, ef þær heyrðu til frú
Berthier eða þjónustufólksins.
Efni einnar vísunnar, sem þær
sungu var á þessa leið: Engin
smalastúlka getur verndað bæði
sjálfa sig og kindahópinn sinn
— hann er í hættu fyrir úlfunum
og hún fyrir fjárhirðunum..
Fyrir morgunverð gengu þær
um í garðinum eða þær sátu í
lystihúsi garðsins, og lásu. Kar-
lotta hafði ávallt haft mikla
lestrarlöngun, en henni voru hug
þekkastar bókmenntir sem ekki
voru strembnar, en komu hugs-
unum hennar á flug, og af þeim
hafði Karolína engin kynni haft.
I Touraine hafði hún heyrt menn
tala af mikilli fyrirlitningu um
Voltaire og Rousseau og um
Beaumarchais af nöpru háði,
Bernardin de Saint-Pierre. var
hinn eini upprennandi höfunda,
sem naut álits bókmenntaunn-
andi fólks í Blois. Nú fékk hún
fljótt áhuga fyrir nýju bókunum
sem Karlotta lánaði henni, en
þær ræddu einnig hinar nýju
kenningar sem á döfinni voru,
en það var vitanlega Karlotta
sem sagði henni frá þeim — með
þeim ummælum, að hún skildi
ekki í hvernig hægt væri að
boða jafnrétti) þar sem allt, er
hún liti í kringum sig, bæri mis-
rétti vitni, og um þetta gátu þær
rætt fram og aftur, og eitt sinn,
er Barthier læknir, vinsamlegur
og fámáll maður nokkuð við
aldur, heyrði hvert umræðuefni
þeirra var, sagði hann dálítið
gremjulega, að þær ættu ekki
að vera að hugsa og tala um
þessi mál, heldur um — blúndur
og knipplinga. Það væri umræðu
efni fyrir ungar stúlkur. En það
var nú ekki svo, að þeirra heim-
spekilegu hugleiðingar og tal
hindraði þær í að tala um
blúndur og kniplinga, og annað,
sem konur hafa sérlegan áhuga
fyrir. Karolína, sem þar til fyrir
skömmu, hafði haft mestan á-
huga fyrir að njóta lífsins frjáls
og áhyggjulaus á bökkum Loire
og í skógunum, var nú farin að
fá áhuga fyrir fatnaði — fyrir
að líta sem bezt út, til þess að
eftir henni væri tekið.