Vísir - 19.05.1962, Blaðsíða 3

Laugardagur 19. maí 1962.
VISIR

ws%\w "Aw \ \w \ \ \ w w;

Sauðburður
| í Reykjavík
Ærin sem er á miðr'.myndinni heitir Freyja 10 vetra gömul og er ættmóðir þess fjárstofns
sem þarna sést á myndinni.
Sauðburður í Reykjavík hófst
almennt um mánaðamót-
in apríl — maí, enda þótt
dæmi séu til þess að ær hafi
byrjað að bera um miðjan
aprílmánuð. Mun sauðburð-
urinn nú vera langt kominn
hér í bænum.
Hér í Reykjavík bera ær
yfirleitt inni í húsum enda
fæstir sauðfjáreigendur sem
hafa yfir túnum að ráða þó
þeir séu til.
Þess þarf að gæta nokkuð
vandlega þegar fyrstu ærnar
bera á vorin að halda þeim
út af fyrir sig vegna þess að
hinar kindurnar ærast þá
jafnan af einhverskonar æs-
ingu eða forvitni sem erfitt
er að gera sér grein fyrir
af hverju stafar, hvort
þetta stafar af einskærri for-
vitni og löngun til að sjá
þessa nýfæddu skepnur sem
bætzt hafa í hjörðina, eða
eða hvort þarna er einhvers-
konar móðurástartilfinning
sem gerir vart við sig hjá
ánum. Þó má geta þess að
hrútarnir og gemlingar verða
ennþá ákafari og æstari held
ur en nokkru sinni ærnar.
Merkilegt er þó það hjá
sauðkindinni að þegar ær
ber, virðast hinar ærnar taka
fyllsta tiliit til þess og halda
sig frá henni á meðan hún
lýkur hlutverki sínu, venju-
lega úti í einhverju homi
fjárhússins.
Þegar nokkuð líður á sauð-
burðinn dvínar æsing sú,
sem venjulega grípur um sig
eftir að fyrstu lömbin fæðast,
og úr því. verður það enginn
\'iðIjurðúr’.l'^gjjmeðal hjarð
arinnar sjálfrar þótt nýtt
lamb fæðist.
Hér í Reykjavík hefur
burðurinn gengið með. ágæt-
um í ár og óvenjumikið af
tvílembingum, einn úr hópi
fjárríkustu bænda höfuðborg
arinnar kvað um 80% ánna
vera tvílembar. Og mjög lítið
er um lambadauða.
Þegar lömbin eru orðin
tveggja vikna gömul eða þar
um bil, byrja þau að eta strá
og strá úr jötu með mæðrum
sínum — hafa þá lært af
þeim átið, og þegar þau eru
þriggja vikna gömui orðin
éta þau hey eins og fullorðn-
ar kindur. Helzt þarf að hafa
handa þeim sérstaka lamba-
kró með tilsvarandi háum
jötum. En næsta oft vill það
bregða við að þau lyfta sér
upp fyrir jötuböndin og
hoppa upp í jötuna. Umgang
urinn í heyinu verður þá ekki
ævinlega sem þrifalegastur.
Þegar sauðburði er lokið
og gróður orðinn nægilegur
er rekið á fjall. Að vísu reka
Reykvíkingar ekki heldur
aka þeim upp í afréttina,
venjulega annaðhvort upp á
móts við Fóelluvötnin eða
Húsmúla og sleppa því þar.
Auk þess hefur svo Reykja-
víkurborg keypt Kolviðar-
hólsland og afhent Fjáreig-
endafélagi Reykjavíkur það
sem afrétt.
Lömbin eru að jafnaði
mörkuð áður en þau eru flutt
á afrétt, en seinna er svo
smalað til að rýja.

Þema — og lambið hennar á spena.
Gibba nýborin. Hún er stolt yfir sínu fallega afkvæmi.