Vísir - 12.07.1962, Síða 2

2
Fimmtudagurinn 12. júlí 1962
VISI R
JD' [LJoT] ^
'//////m//////mr?////A
T=ni B=n |—u l-| r1 Td'
y//////////sm///////////m ///////

erum svona einn tima í sjónum I
einu. Það hefur verið dálítið erfitt
að, vera mikið lengur í einu, þar
sem sjórinn hefur verið óvenju
lengi að hitna. I gær var hann 11
gráður, og' er það það heitasta
sem af er sumrinu, en er þó ekki
meira en viðunandi.“
„Þið ætlið i Ermarsund?"
„Við erum mikið að hugsa
um það. Það verður þó aldrei
fyfr en í seinni hluta ágústs.
Við yrðum að fara út nokkru
áður en við færum í sjálft simd-
ið. Það er nauðsynlegt að æfa
eitthvað í sjónum þama úti, því
bæði selta og öldulag er nokk-
uð annað en hér. Eins höfum
við ekki hugsað okkur að fara
á hinum árlega keppnisdegi, því
með því getum við fcngið betri
bát og leiðsögumann fyrir jafn-
vcl minni pening.
En sem sagt, við stcfnum að
þvi að komast út.“
Eyjólfur og Axel í fjörunni.
Syntu Viðeyjarsund
hyggja á
Þeir sundkapparnir, Ax-
el Kvaran og Eyjólfur Jóns
son lögregluþjónar syntu
Viðeyjarsund í gærkvöldi,
og voru kapparnir nær ó-
þreyttir að sundinu loknu.
Æfa þeir báðir af miklum
krafti, enda vonast þeir til
þess að komast í Ermar-
sund á þessu sumri.
Það fer vart að vera í frásögur
færandi þótt þeir félagarnir syndi
Viðeyjarsund, þvi að svo oft hafa
þeir farið leiðina. Var þetta niunda
Viðeyjarsund Eyjólfs en þriðja
Axels.
Við náðum í Axel í morgun og
lét hann vel af sundinu, en kvað
tímana ekki hafa verið nógu góða.
Voru þeir 2 tíma og 8 mín. á
sundi, sem er mun lakara en bezti
tími sem náðst hefur á vegalengd-
inni.
„Ekki er ólíklegt að það hafi ver
ið um að kenna, hversu seint við
fórum af stað. Við töfðumst um
hálftíma og misstum þar af leið-
andi af hagstæðum föllum. Þó hélt
ég að það mundi ekki koma svo
mikið að sök, sérstakiega, þar
sem við syntum nær alla leiðina á
skriðsundi. Hingað til höfum við
mest beitt bringusundinu, og satt
að segja hámlaði okkur nokkuð,
hve illa okkur hefur gengið að ná
upp skriðsundi. Nú höfum við þó
komizt upp á lagið með það og
verður þvi að telja sundið mjög
vel heppnað að þvi leyti. Dálítil
mótalda var fyrri hluta leiðarinn-
ar en þegar nær dró landi, varð
stillilogn og kyrr sjór.“
„Þið hafið æft vel, Axel, er það
ekki?“
„Við Eyjólfur höfum æft frá þvi
í vor á hverjum degi, alltaf í sjón-
um. Við erum í Skerjafirðinum og
Unnu í hnppdrættí Vfisis:
Voru ai hugsa am\
að fá sér ísskáp
í fyrradag var dregið í hinu
mánaðarlega áskrifendahapp-
drætti blaðsins og kom vinning-
urinn upp á greiðslukvittun
númer 3865.
Dregið var úr nöfnum allra á-
skrifenda blaðsins, bæði gam-
alla og nýrra, er höfðu greitt á-
skrifendagjald blaðslns skilvís-
lega og gilti mánaðarkvittunin
sem happdrættismiði.
Vinningur að þessu sinni var
glæsilegur Kelvinatorísskápur,
að verðmæti þrettán þúsund
krónur, frá Heildverzluninni
Heklu h.f. Vinnandi reyndist
vera Jóhannes J_ Björnsson, lög-
regluþjónn í Umferðardeildinni,
til heimilis að Drafnarstfg 2
hér í borg.
Jóhannes er kvæntur Helgu
Jónsdóttur og hafa þau verið
gift i átta ár, giga tvö, þörn,
Björn sjö ára og Huldu Aðal-
björgu átta ára, sem dvelst á
Akureyri um þessar mundir.
Um klukkan 3,30 í gærdag
mætti Jóhannes ásamt konu
sinni og Birni litla, í Verzlunina
Heklu, Austurstræti 14, til að
veita viðtöku ísskápnum. Af-
henti þeim hann Ragnar Hall-
dórsson, sölustjóri VIsis.
Þegar Ragnar hafði afhent
þeim ísskápinn, tókum við þau
hjón tali.
— Hafið þið keypt Vísi
lengi? spyrjum við Jóhannes
fyrst.
— Ég gerðist ekki fastur á-
skrifandi fyrr en í vor, en áður
hafði ég keypt blaðið oftast á
hverjum degi I lausasölu.
— Hvernig stóð á því að þið
gerðust áskrifendur, Heiga?
— Ég veit það nú eiginlega
ekki. Þegar Jóhannes kom heim
einn daginn, sagðist hann ætla
að segja upp Morgunblaðinu og
gerast fastur áskrifandi Vísis
og ég lét það gott og gilt vera,
þvi mér hefur fundizt blaðinu
hafa farið mikið fram síðan það
breytti um búning.
— Það hefur auðvitað komið
þér á óvart að fá þennan glæsi-
lega ísskáp.
— Jú, því er ekki að neita, ég
var alveg hætt að láta mig
dreyma um að við fengjum
nokkurn tíman vinning í happ-
drætti. Og það skemmtilega
við þetta er að isskápurinn er
af þeirri gerð sem við helzt
hefðum kosið okkur.
— Voruð þið að hugsa ykkur
um að kaupa Isskáp, Jóhannes?
— Já, það hefdr svona verið
í bígerð undanfarið, við eigum
nú flest algengustu heimilistæk-
in, svo röðin var komin að hon-
um næst.
— Spilarðu mikið í happ-
drættum?
— Já, nokkuð, en hef sjald-
an haft heppnina með, fyrr en
nú. Ég hef lengi átt nokkra
miða í happdrætti Háskólans og
fengið á þá tvisvar sinnum smá
upphæðir.
— Ferðu nú ekki að spila
miklu meira í happdrættum,
þegar þú hefur haft heppnina
með þér nú?
— Nei, ég held að við getum
vel við unað að fá einu sinni
góðan vinning.
Síldarstúlkur
Síldarsöltun þegar að byrja hjá Sunnuveri, Seyðis-
firði. Getum enn ráðið nokkrar stúlkur. Fyrsta flokks
húsnæði, fríar ferðir og kauptrygging. - Upplýsingar
í skrifstofu ísbjarnarins h.f., Hafnarhvoli, Reykjavík,
sími 11574, og hjá Sunnuveri, Seyðisfiriði.
Afgreiðslustúlka
Rösk og ábyggileg (helzt ekki yngri en 20 ára),
óskast nú þegar í kjörbúð. Uppl. í síma 11260
kl. 4-6.
AUSTURVER h.f.
Ragnar Halldórsson sölustjóri afhendir frú Helgu ísskápinn, við hlið hennar er maður hennar,
Jóhannes, og sonur þeirra, Bjöm. Ljósm. Stúdfó Gests. '
)