Vísir - 12.07.1962, Blaðsíða 9

Fimmtudagurinn 12. júlí 1962.
VISIR
Tilhugalíf og tónlist
Meðal góðra gesta,
sem nú gista ísland, eru
mæðgurnar prófessors-
frú Valborg Einarsson
(ekkja próf. Sigfúsar tón
skálds Einarssonar) og
dóttir hennar Elsa Sig-
fúss söngkona. Þegar
ég frétti af tilviljun, að
þær væru hér staddar,
bað ég um að mega hitta
þær að máli. Urðu þær
fúslega við þeirri beiðni,
og beindi ég f yrst spurn-
ingum til frú Valborgar.
— Hvenær komuð þér fyrst
til Islands, frU Einarsson?
— Það var árið 1905, sem ég
kom hingað fyrst með unnusta
mfnum Sigfúsi Einarssyni. Þá
héldum við hér tónleika með að-
stoð frú Önnu Pálsdóttur, syst-
ur prófessors Árna Pálssonar.
— Þér segið með aðstoð frU
Önnu Pálsdóttur. Lék ekki mað-
ur yðar undir, þegar þér sung-
uð?
— JU, það varð síðar. En 1
þetta sinn sungum við bæði, ein-
söngva og tvísöngva, því að mað
urinn minn hafði f allega bariton-
rödd, og hann lærði að syngja
hjá Valdemar LUcke í Kaup-
mannahöfn.
— Það væri nú gaman að fá
að birta söngskrána frá fyrstu
tðnleikum ykkar hér.
— Ef þér óskið þess, þá er
það velkomið, því að ég hef
hana einmitt hér í fórum mfn-
umi
Hvergi betra
— Var ekki heldur fátæklegt
með hljómleikasaH hér í Reykja-
vík um þær mundir?
— Ég held það hafi aðeins
verið um einn að ræða, og það
var gamla „Báran", sem allir
eldri Reykvíkingar muna eftir og
stóð við vesturenda Tjarnar-
innar en er nú horfin ásamt svo
mörgu úr hinni gömlu góðu
Reykjavík.
— Já, og það meina ég. Ég
held, eftir að hafa ferðazt og
dvalizt víða um Evrópu, að
hvergi sé betra að eiga heima en
í Reykjavík, eða á Islandi yfir-
leitt. NáttUrufegurð þess er, a.
m. k. fyrir mínum sjónum, ein-
stæð.
— Hvað finnst yður um fólkið
hér?
— Það hefir sín séreinkenni,
eins og landið, traust og gott,
gestrisni Islendinga er slík, að
hUn gleymist ekki þeim, er henn
ar hafa notið, og það hef ég gert
Þegar ég kom hingað fyrst og
svo aftur síðar, fórum við hjónin
Ut á land, um Norður- og Austur
land, og héldum þar tónleika.
Hvar sem við komum, mættum
við þeirri einstæðu hlýju, sem
einkennir íslendinga. Annars hef
ég alls staðar mætt góðu fólki,
en viðhorfin eru svo ólfk meðal
þjóða. Svo er tungan og sagan.
Það má segja, að maður hreyfir
sig ekki svo um 5 — 10 kílómetra,
að staðurinn, sem maður stend-
ur á, eigi ekki sína sögu.
§M§úm
- muitjlw 2. jí\i WS\ M. !1 sishgúi.
t «
; " I. B. Lconcuvailo: • Prolog ór ity. »i!!tj;i<istT«; sí»«s Wnarwin.
I II. A Thautas: ' Romunce ttr i'i|>. ..Mit>mm« . ivt: •Vaiix'inj tlcllctnann.
t. a. Ff. Schtthtrí:" Am Meer........
. b, R. Schumann: Atif das. Trinkiulas eines
verstorliciten FreimtU's, .
c-----»----- ; Altcndlied......
Síjifús líinurssou.
IV. a. G. B. Pergotesc: Siciiiwia.C'*^''/».*4»^Jj
|;' ¦ 'h.'W: Bmg: EQsMUÍr..,'. . . .' . . . J Frk. V,
^'eJgen. ••¦•¦•
\LtojxM. BounfcJd; Aa, Farvel og va*r i
VCISÍgtlCt . . > . .
«r- TTi^ll-CTTHBl
olburii HctltMuann.
MB&áfc' átoíoríí Ddetror ón„»Don Jubiih. j
^^fatfi; NunbWduwordcn mcin ^Æ^"
Slgfus. Kinarsvin,
iSiws^i^rto;^Mawa. ^ . . _,,,..'.' -
| Spté^SsilBljðntstan:. Hvorenj ftijgarþeir | { ***¦.» y c ^ ^" 'f%y?/-
Krk. Vallimx HcHi'initniu
*\
n' Anna Páisdéiiir' spliar
'iir snllar iindir.
J.
Mynd af söngskrá Valborgar Helleman og Sigfúsar Einars-
sonar frá fyrstu tónleikum þeirra á Islandi — í Báruhúsinu
2. júlí 1905.
Þessi mynd var tekin í gær af þeim mæðgum: Elsa Sigfúss (t.v.) og frú Valborg Einarsson.
Fagrir litir
— Hafið þér lesið íslendinga-
sögurnar?s
— Já, margar, mér til mikillar
ánægju og þá má ekki gleyma
þjóðsögunum ykkar, sem eru
svo auðugar að ímyndunarafli
og um leið kímni ég fæ aldrei
nóg af þeim. Og það sama finn
ur maður í þjóðsögunum ykkar
semneru J;mífandi}i;
— Hvað firinstyður annað ein
kenna ísland sérstaklega?
— Litbrigðin á himni og jörðu,
sem ég hef hvergi séð fegurri.
Hvergi sést grasið eins grænt
og hér, og yfirleitt hvergi
sterkari litir á blómum, þótt um
sömu tegundir sé að ræða í öðr-
um löndum. Ég hef talað um
þetta við margt fólk og ég held,
að þetta hljóti að liggja í því, að
sólargeislarnir komast óhindrað-
ir gegnum loftið vegna þess, hve
það er tært. Mér finnst því ég
verða að koma hingað a. m. k. á
tveggja ára fresti til að anda að
mér íslenzka loftinu.
Börn og barnabörn
— Hve lengi áttuð þér heima
hér samfleytt?
— Frá 1906, er ég fluttist
hingað alkomin með eiginmanni
mínum, og þangað til hann lézt
í maí 1939. Þá fluttist ég til Dan
merkur, því að þar bUa börnin
mín bæði.
— Bæði? Já, Elsa er nU svo
alþekkt og vinsæl, þjóðkunn hér
fyrir löngu. En Einar son yðar
þekkjum við minna. Það yæri
gaman að heyra frá honum.
— Einar býr í Arhus og leikur
þar á fyrstu fiðlu í sinfónfu-
hljómsveitinni. Og þar var hann
um langt skeið formaður hljóm-
sveitarinnar.
— Er hann ekki kvæntur?
— JU, og hann er mjög vei
kvæntur. Konan hans, Lilli, er
líka fiðluleikari og leikur í sömu
hljómsveit. Þau eiga því sömu
hugðarefnin.
— Eiga þau ekki börn?
— JU, þau eiga tvo sonu, Atla
og Finn. Atli er fiðluleikari, eins
og foreldrarnir, og ég held, þó
að mér sé málið skylt, ég megi
segja, að hann sé mjög efnilegur
á sfnu sviði. Að loknu námi í
Danmörku fór hann til Vínar-
borgar og hélt áfram að læra
þar. Finn lærði á selló og hafði
náð mikilli leikni. Þess vegna
varð til kvartett á heimili Einars
og var kenndur við hann. En svo
lagði Finn sellóið á hilluna og
er nU að læra verkfræði. Þá varð
sU breyting á kvartettinum, að
Mogens Brendstrup leikur á
fyrstu fiðlu, Lilli á aðra fiðlu,
Einar sonur minn á viólu og Pét-
ur Þorvaldsson á selló. Kvartett-
inn heitir nU Brendstrup-kvart-
ett. 1 fyrsta sinn sem þau léku
saman í danska Utvarpið, fluttu
þau kvatett eftir Jón Leifs og
annan eftir dr. Hallgrím Helga-
son, og það vakti miklá athygli
og fékk góða dóma. Sonur minn
hefir mjög mikinn áhúga á því
að kynna íslenzk tónverk, og ég
vil nota þetta tækifæri til þess
að biðja fslenzk tónskáld að
hafa nasaþef af flestum gestum,
einkum þekktum eins og þér
eruð, og viljum gjarna vekja
athygli á ferðum ykkar.
— Fyrir þá, sem þurfa að
vekja á sér athygli, eruð þið
blaðamenn — ja — ég vil segja
nauðsynlegir. En þegar fólk vill
ferðast í næði og til hvíldar,
þá er bezt að fela sig og forð-
ast ykkur blaðamenn. En þér
sögðuð áðan „án þess að nokk-
ur yrði min var'. Þá vil ég svara
því, að við mæðgur höfum not-
ið hér þeirrar gestrisni og alUð-
ar, að nokkrir hafa þó vitað af
ferðum okkar. Hið eina, sem
skyggt hefir á f Islandsferð okk-
ar nU, er veðráttan. En um það
tjáir ekki að tala, og það meg-
um við þola eins og þið öll, án
þess að kvarta.
Viðtal v/ð Valborgu Einars-
son og Elsu Sigfúss
senda honum kammer-mUsik,
sem hann mun með gleði koma
á framfæri.
— Þér nefnduð Pétur Þor-
valdsson.
— Já, hann er nýkominn í sin-
fóníuhljómsveitina í Árósum og
reynist starfi sínu vaxinn. Hann
er mjög góður listamaður og sér
lega prúður f allri framkomu.
Við Pétur erum góðir vinir.
— Langar Einar ekki að koma
til íslands?
— JU, hann hefir einmitt mik
inn hug á því, en þá vildi hann
helzt koma með kvartettinn og
halda hér tónleika.
— Vonandi rætist það áður
en langt um líður. Svo þakka ég
yður, frU Einarsson, kærlega
fyrir notalegt samtal og viðmót.
— Ég þakka hið sama.
t
Rætt við frú Elsu
Síðan beini ég máli mínu til
dótturinnar, frU Elsu Sigfúss:
— Hafið þér dvalizt hér lengi
að þessu inni án þess að nokkur
yrði þess var?
— Hvað meinið þér með
„nokkur"?
— Við blaðamenn þykjumst
Tvær söngskrár
— Ætlið þér að halda hér
tónleika nU?
— Nei, ekki opinberlega. Ég
er bUin að syngja tvær söng-
skrár inn á segulband í Ríkis-
Utvarpinu. Aðra kalla ég „létt
Iög", og það var með aðstoð
Carls Billichs pfanóleikara. A
hinni eru alvarleg lög, og hUn
var tekin upp í Dómkirkjunni
með undirleik dr. Páls Isólfs-
sonar.
— Fáum við ekki að heyra
það bráðlega?
— Þvf get ég ekki svarað, það
er undir forráðamönnum Ut-
varpsins komið.
— Eruð þér ekki kærkominn
gestur hjá RíkisUtvarpinU?
— JU, og meira en það. Ég
get ekki hugsað mér alUðlegri
og vingjarnlegri móttökur en ég
hef ævinlega niætt þar í stofn-
uninni, fyrr og síðar, svo að
mér finnst ég eigi þar heima.
Skemmtilegar ferðir
— Hafið þér nokkuð ferðazt
um landið að þessu inni?
Framh. á blsi 13.