Vísir - 12.07.1962, Blaðsíða 9

Fimmtudagurinn 12. júlí 1962.
9
V'lSIR

Þessi mynd var tekin í gær af þeim mæðgum: Elsa Sigfúss (t.v.) og frú Valborg Einarsson.
Meðal góðra gesta,
sem nú gista ísland, eru
mæðgurnar prófessors-
frú Valborg Einarsson
(ekkja próf. Sigfúsar tón
skálds Einarssonar) og
dóttir hennar Elsa Sig-
fúss söngkona. Þegar
ég frétti af tilviljun, að
þær væru hér staddar,
bað ég um að mega hitta
þær að máli. Urðu þær
fúslega við þeirri beiðni,
og beindi ég fyrst spum-
ingum til frú Valborgar.
— Hvenær komuð þér fyrst
til Islands, frú Einarsson?
— Það var árið 1905, sem ég
kom hingað fyrst með unnusta
mínum Sigfúsi Einarssyni. Þá
héldum við hér tónleika með að-
stoð frú Önnu Pálsdóttur, syst-
ur prófessors Árna Pálssonar.
— Þér segið með aðstoð frú
Önnu Pálsdóttur. Lék ekki mað-
ur yðar undir, þegar þér sung-
uð?
— Jú, það varð síðar. En í
þetta sinn sungum við bæði, ein-
söngva og tvísöngva, þvf að mað
urinn minn hafði fallega bariton-
rödd, og hann lærði að syngja
hjá Valdemar Liicke í Kaup-
mannahöfn.
— Það væri nú gaman að fá
að birta söngskrána frá fyrstu
tónleikum ykkar hér.
— Ef þér óskið þess, þá er
það velkomið, því að ég hef
hana einmitt hér í fórum mín-
um.
Hvergi betra
— Var ekki heldur fátæklegt
með hljómleikasgli hér í Reykja-
vík um þær mundir?
— Ég held það hafi aðeins
verið um einn að ræða, og það
var gamla „Báran", sem allir
eldri Reykvíkingar muna eftir og
stóð við vesturenda Tjarnar-
innar en er nú horfin ásamt svo
mörgu úr hinni gömlu góðu
Reykjavík.
— Já, og það meina ég. Ég
held, eftir að hafa ferðazt og
dvalizt vfða um Evrópu, að
hvergi sé betra að eiga heima en
í Reykjavík, eða á íslandi yfir-
leitt. Náttúrufegurð þess er, a.
m. k. fyrir mínum sjónum, ein-
stæð.
— Hvað finnst yður um fólkið
hér?
— Það hefir sín séreinkenni,
eins og landið, traust og gott,
gestrisni Islendinga er slík, að
hún gleymist ekki þeim, er henn
ar hafa notið, og það hef ég gert
Þegar ég kom hingað fyrst og
svo aftur síðar, fórum við hjónin
út á land, um Norður- og Austur
land, og héldum þar tónleika.
Hvar sem við komum, mættum
við þeirri einstæðu hlýju, sem
einkennir íslendinga. Annars hef
ég alls staðar mætt góðu fólki,
en viðhorfin eru svo ólík meðal
þjóða. Svo er tungan og sagan.
Það má segja, að maður hreyfir
sig ekki svo um 5 — 10 kílómetra,
að staðurinn, sem maður stend-
ur á, eigi ekki sína sögu.
Fagrir litir
— Hafið þér lesið íslendinga-
sögurnar?
— Já, margar, mér til mikillar
ánægju og þá má ekki gleyma
þjóðsögunum ykkar, sem eru
svo auðugar að ímyndunarafli
og um leið kímni ég fæ aldrei
nóg af þeim. Og það sama finn
ur maður í þjóðsögunum ykkar
semi )6EU Jjjiífandi,
— Hvað firinst yður annað ein
kenna Island sérstaklega?
— Litbrigðin á himni og jörðu,
sem ég hef hvergi séð fegurri.
Hvergi sést grasið eins grænt
og hér, og yfirleitt hvergi
sterkari litir á blómum, þótt um
sömu tegundir sé að ræða í öðr-
um löndum. Ég hef talað um
þetta við margt fólk og ég held,
að þetta hljóti að liggja í þvf, að
sólargeislarnir komast óhindrað-
ir gegnum loftið vegna þess, hve
það er tært. Mér finnst því ég
verða að koma hingað a. m. k. á
tveggja ára fresti til að anda að
mér íslenzka loftinu.
Börn og bamabörn
— Hve Iengi áttuð þér heima
hér samfleytt?
— Frá 1906, er ég fluttist
hingað alkomin með eiginmanni
mínum, og þangað til hann lézt
í maí 1939. Þá fiuttist ég til Dan
merkur, því að þar búa börnin
mín bæði.
— Bæði? Já, Elsa er nú svo
alþekkt og vinsæl, þjóðkunn hér
fyrir löngu. En Einar son yðar
þekkjúm við minna. Það væri
gaman að heyra frá honum.
— Einar býr í Arhus og leikur
þar á fyrstu fiðlu í sinfóníu-
hljómsveitinni. Og þar var hann
um langt skeið formaður hljóm-
sveitarinnar.
— Er hann ekki kvæntur?
— Jú, og hann er mjög ve:
kvæntur. Konan hans, Lilli, er
líka fiðluleikari og leikur í sömu
hljómsveit, Þau eiga því sömu
hugðarefnin.
— Eiga þau ekki börn?
— Jú, þau eiga tvo sonu, Atla
og Finn. Atli er fiðluleikari, eins
og foreldrarnir, og ég held, þó
að mér sé málið skylt, ég megi
segja, að hann sé mjög efnilegur
á sínu sviði. Að loknu námi í
Danmörku fór liann til Vínar-
borgar og hélt áfram að læra
þar. Finn lærði á selló og hafði
náð mikilli leikni. Þess vegna
varð til kvartett á heimili Einars
og var kenndur við hann. En svo
lagði Finn sellóið á hilluna og
er nú að læra verkfræði. Þá varð
sú breyting á kvartettinum, að
Mogens Brendstrup leikur á
fyrstu fiðlu, Lilli á aðra fiðlu,
Einar sonur minn á viólu og Pét-
ur Þorvaldsson á selló. Kvartett-
inn heitir nú Brendstrup-kvart-
ett. í fyrsta sinn sem þau léku
saman f danska útvarpið, fluttu
þau kvatett eftir Jón Leifs og
annan eftir dr. Hallgrím Helga-
son, og það vakti mikla athygli
og fékk góða dóma. Sonur minn
hefir mjög mikinn áhuga á því
að kynna íslenzk tónverk, og ég
vil nota þetta tækifæri til þess
að biðja íslenzk tónskáld að
senda honum kammer-músík,
sem hann mun með gleði koma
á framfæri.
— Þér nefnduð Pétur Þor-
valdsson.
— Já, hann er nýkominn í sin-
fóníuhljómsveitina í Árósum og
reynist starfi sínu vaxinn. Hann
er mjög góður listamaður og sér
lega prúður í allri framkomu.
Við Pétur erum góðir vinir.
— Langar Einar ekki að koma
ti! íslands?
— Jú, hann hefir einmitt mik
inn hug á því, en þá vildi hann
helzt koma með kvartettinn og
halda hér tónleika.
— Vonandi rætist það áður
en langt um líður. Svo þakka ég
yður, frú Einarsson, kærlega
fyrir notalegt samtal og viðmót.
— Ég þakka hið sama.
Rætt við frú Elsu
Síðan beini ég máli mínu til
dótturinnar, frú Elsu Sigfúss:
— Hafið þér dvalizt hér lengi
að þessu inni án þess að nokkur
yrði þess var?
— Hvað meinið þér með
„nokkur"?
— Við blaðamenn þykjumst
hafa nasaþef af flestum gestum,
einkum þekktum eins og þér
eruð, og viljum gjarna vekja
athygli á ferðum ykkar.
— Fyrir þá, sem þurfa að
vekja á sér athygli, eruð þið
blaðamenn — ja — ég vil segja
nauðsynlegir. En þegar fólk vill
ferðast í næði og til hvíldar,
þá er bezt að fela sig og forð-
ast ykkur blaðamenn. En þér
sögðuð áðan „án þess að nokk-
ur yrði mín var‘. Þá vil ég svara
því, að við mæðgur höfum not-
ið hér þeirrar gestrisni og alúð-
ar, að nokkrir hafa þó vitað af
ferðum okkar. Hið eina, sem
skyggt hefir á í Islandsferð okk-
ar nú, er veðráttan. En um það
tjáir ekki að tala, og það meg-
um við þola eins og þið öll, án
þess að kvarta.
Tvær söngskrár
— Ætlið þér að halda hér
tónleika nú?
— Nei, ekki opinberlega. Ég
er búin að syngja tvær söng-
skrár inn á segulband í Ríkis-
útvarpinu. Aðra kalla ég „létt
lög“, og það var með aðstoð
Carls Billichs píanóleikara. Á
hinni eru alvarleg lög, og hún
var tekin upp í Dómkirkjunni
með undirleik dr. Páls Isólfs-
sonar.
— Fáum við ekki að heyra
það bráðlega?
— Því get ég ekki svarað, það
er undir forráðamönnum út-
varpsins komið.
— Eruð þér ekki kærkominn
gestur hjá Ríkisútvarpinu?
— Jú, og meira en það. Ég
get ekki hugsað mér alúðlegri
og vingjarnlegri móttökur en ég
hef ævinlega mætt þar í stofn-
uninni, fyrr og síðar, svo að
mér finnst ég eigi þar heima.
Skemmtilegar ferðir
— Hafið þér nokkuð ferðazt
um landið að þessu inni?
Framh. á bls. 13.

;-'v t^oneeré í ^á^ukúsi
ses**^ÍR* 2. þílf 1905, U. 9 silhjis.
* ‘1. ít. Leoncavallo: Protog ér i’iþ. nHiijndsri -. SisWs 1'Ihuismmi.
11. J. T/ioiiiuj: Ronuuicv úr <i|>. ,.Mij!imu- i>u: VaUHÍiy llclicin’aim.
. 1(1. «. Fr. Schttberl:' Am Mccr..........................
. b. R. Schumnmi: Anf (tas Triuliþlns riucs I
vri'slorliciicii Freiinilrs. .
c,----------1------ ; Abcmllicd......................
Sijifús KiaHrssón,
IV. a. C. B. Pcrgolrsc: Siciliami./jj
S'' b, FF Bmg: ERernnr. ..........Frk. v.
stmr jeg. . j
HTgcnTr'rani ;
: W: á. Vazari: Dúcu\lr ún, »Don Junn«. i.
1 Frk
Nun 'biM d, SwOm, w.ln “3*320*
........’
Boíttftid: An, Farwl og vaw i'
ífít-;. •>{••-: '. velrignet . . i. . S
Yoiborjf HeUemamt.
SIgf»\\ Kítiamon.
uíjömtsau:. Hvnr cru fugtar þcir
J ^iojd^fu ngu?. .
(
. " . ý-' ‘
/
»k. VnU>m>i HeUeunmiu
í
l-. tf 1&h)
• Froken Anna PáMólUr spllur mulir.
.... , c r-.
/

MÍLIMMMIIMMau UBIUIi Mutn UMUl
sær*' -.........
I
Mynd af söngskrá Valborgar Helleman og Sigfúsar Einars-
sonar frá fyrstu tónleikum þeirra á íslandi — í Báruhúsinu
2. júlí 1905.
Viðtal við Valborgu Einars
son og Elsu Sigfúss