Vísir


Vísir - 12.07.1962, Qupperneq 15

Vísir - 12.07.1962, Qupperneq 15
Fimmtudagurinn 12. júlí 1962. VISIR 15 SAKAMÁLASAGA i i \-jy Y . EFTIR CHARLES WILLIAMS FJÁRSJÓÐURINN y 1. kapituli. í auglýsingunni stóð, að þetta væri „íbúð fyrir fjóra“ úti á ströndinni. fig stöðvaði bílinn, leit sem snöggvast aftur á aug- lýsinguna og gekk upp að hús- inu. Nöfn voru ekki yfir nema tveimur pósthólfum og hvorugt var það nafn, sem ég hafði feng- ið upplýsingar um, en þar sem utanáskriftin var rétt hlaut að vera einhver þarna með þessu nafni; Ég þrýsti á bjölluhnapp- inn, fyrst yfir einu hólfi, svo öðru, en ekkert svar kom. Ég kveikti mér í vindlingi og leit í kringum mig. Þetta var um sfð- degi og rósemdarblær á öilu. Einum eða tveimur bílum var ek ið fram hjá og úti á firðinum brunaði fiskibátur út á fjörðinn sennilega á reknetjaveiðar. Gremjan sauð í mér. Ég var handviss um, að ég væri kominn á rétta slóð og ég er ekki þann- ig skapi farinn, að vilja gefast upp að óreyndu. Mér flaug nú í hug hvort einhver leigjanda þarna vissi hver hann væri. Fyrst hringdi ég bjöllunni hjá manni, sem hét Sorenson, og svo hjá öðrum sem hét James, en án minnsta árangurs. Þögult var í húsinu sem graf- hýsi. Ég yppti öxlum og var í þann veginn að fara við svo búið, en þá vakti sérstaka athygli mína hátt plankagerði og hlið og datt mér í hug, að garður mundi vera þarna fyrir innan. Kannske ein-1 1. við, og þá sagði hún. — Því ekki að skilja eftir orð- sendingu? Ég held það séu þriðju dyr til vinstri. — Það er víst ekki til neins. hver væri þar? Eg gekk þangað ; Ég kem víst allt of seint, því að og opnaði hliðið. auglýsingin ^þirtist í blaðinu í — Af sakið, sagði ég. t gær. Þarna lá sem sé brúnhærð,; — Auglýsingin? ung stúika í sólbaði, klædd í bikini-baðföt, það er að segja mittisskýlunni, og lá þarna á grúfu með opna bók við hlið ina á sér og glas með sólarolíu. — Eruð þér að leita að ein- hverjum? spurði hún og lækkaði lítiliega dökk sólgleraugun til þess að sjá betur. — Maður nokkur, sem heitir Winlock lét mig fá þessa utaná- skrift. Vitið þér hvort hann býr einhversstaðar hér í grenndinni? — Það er skammt síðan ég flutti hingað, en ég held að fólk- ið á hæðinni yfir ofan mig heiti líku nafni. — Þér hafið væntanlega reynt að hringja? — Ég hefði nú haldið það, en enginn svaraði. — Hann fer víst oft á veiðar, sagði hún svo. — Jæja, sagði ég, þakka yður fyrir, svo ætlaði ég að fara mína leið, en svo fannst mér hún horfa á mig svo einkennilega athugandi augum, að ég hikaði — Já, hann hafði áhuga á að kaupa notaðan bíl, en hann mátti ekki vera af gamalli gerð. Ég stóð beint fyrir framan hana og hún varð því að líta upp til mín, Hún lá á brjósthluta bikini-baðfatanna. Ég fór að Opnaðu afmíclisgjöilna þina og ýttu á hnappinn. Ég be.ið þess, að hún færi að masa á ný. — Hvers konar bíll er þetta? — Pontiac frá í fyrra. Keyrð- ur 20.000 km. Þér þekkið kann- ske einhvern, sem vildi kaupa notaðan bíl? ■—• Það hefur flögrað að mér, að kaupa bíl. — Jæja, ég get sagt yður, að þér gætuð gert verri kaup. Hann hugsa um það, að hún mundi i á að kosta 2500 dollara, en það AV.V.V.W.VAV.V.V.VAWA^.V.'.V.W.1 býsna há í loftinu, ef hún stæði upp, en það mundi hún vart gera eins og ástatt var. — Það er kannske ekki svo vitlaust að kaupa bíl þannig. — Það gera margir og spara á því. — Og þér hafið bíl til sölu? — Já. — Og þér eruð ekki bílasali? — Nei. Ég sneri mér við til þess að kasta frá mér vindlingsstúf og horfði þá á hana vera að bjástra við að festa á sig brjósthaldar- ann. — Þér ættuð nú að snúa yður við aftur rétt sem snöggvast, sagði hún rólega. — Þá er það gert. ■.v.v.v.w.v.w.v.v.vv.v. er útvarp í honum og ýmislegt aukreitis. — En samt sem áður •— er hann nú svo mikils virði? — Það getið þér reitt yður á. Hún tók af sér sólgleraugun og ég sá, að augu hennar voru eins dökk og hár hennar. Ef hún hefði ekki verið frekar ljós á hörund hefði ég haldið að hún væri spönsk. - Andlit yðar kemur mér kunn uglega fyrir, sagði hún. Það kemur annars sjaldan fyr- ir, að menn hafi slfkt á örði við mig. — Þér hafið líklega sérlega gott minni sagði ég. Ég heiti Lee Scarborough og hefi verið atvinnup-knattspyrnumaður. R isrkTtjswfRS'-.-Miiins H Augu Zatars skutu gneistunr. „Ég móttek áskorun þína, en ekki THE KHAM'S EYES SLEA\\EI7 CKAPTILY, "I ACCEPT THIS UPSTA&T'S CHALLEMGE 5UT ONLY IP HE FASSES SOWE QUALIPVING COSITESTS-,/ iflCK C0MPO "HE MUST FKOVE HIMðSLP WOKTHY OP, FYIMG SY WY SWOKFU 10-21-5605 "EXACTLY, LORF/ SAI7 SOKKO SOPTLY. »AN7 PIKST.HE SHOULf? PISHT THE /C/LLeZ!" fyrr en þú hefur leyst nokkrar þrautir af liendi“. „Hann verður að sanna að hann sé þess virði að deyja fyrir sverði mínu". .w.w.w.w.v.v.w.V.w „Alveg rétt“, sagði Sorro lágt, „og fyrst skulum við því láta hann berjast við drápsmanninn." Barnasagan SCalli og eidurL- Þegar stýrimaðurinn heyrði spá- dóma Kalla, um hvsti komið gieti fyrir hann, ef grcU'irv.i n=eði völd um, var hann fcuim: 't- byróis. „Hvað hef ég gert. Ég hel aldrci , aði Kalli, „það var slapaskvanski svikið neinn, það eru aðrir sem hafa svikið mig. Þegar kviknaði I skeggi mlnu, þá lét ég það brenna upp“. ..Alveg rétt“ svar- eldurinn, og Ruffiano greifi mun áreiðanlega taka þig sem stórsvik ara og gefa þér engin grið. „Og þá var eldurinn í vélun- Um, slapzkandski eldurinn". sagði .cistarinn. Kalli iánkaði ,;og íoramt elu aði maiinn með lionum Já nt'rrur mínir. þétia lítur ekki vel út fy. ir ykkur". — Kemur heim — þér voruð blátt áfram viðkunnur. — O — jæja, það koma nýir menn fram á sjónarsviðið árlega á þeim vettvangi og sumir hverfa fljótt. Ég óskaði þess, að hún færi að tala um bílinn á ný, því að ég þurfti að selja, og maður getur ekki lifað á gamalli knattspyrnu frægð. — Af hverju hélduð þér ékki áfram? — Fékk slæmsku í hnéð — og eimir af enn. Er eitthvað hu arslangur í yður að kaupa bíl inn? — Af hverju viljið þér selja? — Ég þarf á peningunum að halda? Langar yður til þess að reyna hann? — Þá verð ég að skreppa inn og fara í föt. Ætlið þér þá að bíða? — Já, ég sit úti í bílnum. — Komið heldur með inn — það er svalara þar. Ég heiti Diana James. Þér komist hjá að reyna að selja bílinn öðrum, því að ég er ógift. — Það finnst mér furðulegt, sagði ég virti hana betur fyrir mér og sá hve fögur hún var og vel vaxin. — Ég hefi verið það, en það fór allt út um þúfur, sagði hún brosandi. Þegar við komum inn kom hún með whisky og soda- vatn. — Fáið yður einn meðan ég klæði mig. — Þakka yður fyrir, en ég drekk aldrei einsamall svo snemma dags. — Þá tek ég einn líka. Við settumst í stofunni, en þegar hún hafði dreypt á drykkn um stóð hún upp og sagði: — Verið eins og heima hjá yður. Ég verð ekki lengi. Ég sat kyrr og leit í kringum mig. Það var ekkert sérkennilegt við íbúðina og það sem í henni var frekara en íbúðum yfirleitt, sem leigðar eru með húsgögnum, en útsýni á sjóinn var fagurt og ég var viss um að leigan hlaut að vera að minnsta kosti 150 dollarar á mánuði. Og fyrst hún hafði ráð á að búa í slíkri íbúð var það dálítið einkennilegt, að ekki' væri meira sagt, a hún ætti ekki bíl — og ætlaði sér að kaupa notaðan bíl. Taskan hennar, sem var úr krókódílaskinni lá þarna á horði og var því augljóst. að hún efað- ist ekki um heiðnrleiká minn. Ég dreyptl aflut' á dryldarum og leit á ný 6 ta. í.em var iiálfopin. '>e .'i • \ að ÍH' úr 'it'imi iiékit ; Li'ði .> lyktil a& l;if- roirt. frö ' W*n»»rw>' ! '“.. i.O'V 'Ti'k- smifijtimtm — * I, :-r ^:g skvj. l:

x

Vísir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.