Vísir - 23.07.1962, Blaðsíða 9

humérulL \
-
\ám nerve
'-rv?

wÆ'Æm
Mánudagur 23. júlí 1962.
VISIR
Lestin ók framhjá.
Hann hafði farið út eftir mat-
inn og ráfað niður að járnbraut-
ar göngunum, sem liggja rétt
hjá Medford Stræti. Hann hafði
ekki veitt athygli flutningalest-
inni sem ók í gegnum göngin kl.
14:15.
Þegar lestin kom allt í einu
slóst hann utan í hana og kast-
aðist undir hana svo að hjólin
| fóru yfir handlegg hans. Þar
lá hann við brautarkantinn þeg-
ar lestin hvarf. Everett skildi
varla hvað hafði komið fyrir.
Hann stóð upp, fann til sárs-
auka og fannst handleggurinn
liggja einkennilega, svo hann
hélt um hann með vinstri hend-
inni og gekk aftur uþp úr járn-
brautarskorningnum.
Þegar hann gekk upp á
brúnina, kom Norman Wood-
side eigandi fyrirtækisins
„Handy Card and Paper Comp-
any“ auga á hann. Woodside
Ihélt að strákurinn væri aðeins
að koma úr áflogum, en þá varð
honum litið á alblóðuga ermi
dregsins. Hann gekk að honum
Nýlega var framkvæmd einsfæð
skurðaðgerð í Bandaríkjunum. 12
ára drengur hafði misst hægri hand
legginn í slysi. Læknum tókst
með snörum handtökum að græða
hann aftur við.
og þá varð hann þess vís, að
handleggur hans virtist eins og
færður úr skorðum. Þrátt fyrir
mótmæli drengsins lét hann
setjast á stéttina hjá sér og kali-
aði á aðstoðarstúlku sína. Hún
fór að þreifa á erminni og sagði
að sér þætti það skrítið að það
væri eins og autt bil milli hand-
leggsins og axlarinnar. Þá beið
Norman Woodside ekki lengur
boðanna en hringdi 1 sjúkrabíl.
10 ára bið.
30 mínútum síðar var komið
með drenginn í hina stóru múr-
steinsbyggingu „Massachusetts
General Hospital“. Þennan eftir
miðdag var á vakt Edmunds
læknir. Hann sá skjótlega hvað
hafði komið fyrir. Handleggur
drengsins hafði kubbazt af um
Hann kallaði á aðstoðarmenn
sína, læknang John Head og
Lucien Heape og sagði við þá:
— Jæja, við hefjum þegar
skurðaðgerð. Kallið allt skurð-
liðið út.
Dr. Malt er að útliti einna
líkastur hinu fræga leikrita-
skáldi Arthur Miller, með gler-
augu eins og hann. Hann var
öruggur og rólegur þegar hann
mælti þessi orð og tók hand-
legginn og lagði hann I ísfötu.
Enga mínútu mátti missa, því
að hætta var á að drep kæmist
í hinn afhöggna handlegg sem
fékk engan blóðstraum eða súr-
efni lengur. Kuldinn í ísfötunni
myndi tefja að vöðvarnir stífn-
uðu á þeirri 2l/2 klukkustund
sem myndi þurfa til skurðað-
gerðarinnar.
Dr. Ronald Malt athugar hvemig sárið á Everett hefst við,
nokkrum dögum eftir skurðaðgerðina.
Afskorinn hand-
Hann grét ekki einu
sinni. Hann var aðeins
órólegur. Ekki vegna
þess að hann fyndi svo
mikið til, heldur af
hræðslu við, hvað for-
eldrar hans myndu
segja.
Þau höfðu bannað
honum svo oft að vera
á ferli niðri við jám-
brautarteinana, sem
lágu eins og slöngur í
sveigum gegnum Som-
erville, þetta úthverfi
Boston, þar sem hann
átti heima.
tvo sentimetra fyrir neðan öxl-
ina. Það var eins og hann hefði
verið skorinn af með hárbeitt-
um hníf. Holdið virtist sama og
ekkert hafa marizt. Læknirinn
tók hinn afskorna handlegg úr
ermunum, stökkti ether á hann
og lagði drenginn á sjúkrarúm.
Síðan símaði hann í innanhúss-
sima til aðálskurðlæknis sjúkra-
hússins, Ronalds Malts. Hann
brá svo skjótt við, þegar hann
heyrði þessar fréttir, að hann
var kominn eftir þrjár mínútur.
Og þegar hann hafði skoðað
handlegginn í krók og kring,
varð honum það ljóst, að nú
var komið að þeirri skurðað-
gerð, sem hann hafði dreymt að
framkvæma í tíu ár.
í tíu ár. Já, dr. Malt hafði
gert sér það ljóst síðan 1952, að
það væri hægt að græða á mann
heilan útlim. Hann hafði gert
það nákvæmlega upp við sig
hvernig slíkt yrði framkvæmt,
aðeins vantaði tækifærið til að
sýna að það væri hægt. Til þess
að slíkt mætti framkvæmast
mátti hvorugt sárið vera marið
verulega og aðeins mátti vera
Iiðinn tiltölulega skammur tími
frá slysinu.
Dr. Malt athugaði hinn lausa
handlegg vandlega. Allt virtist
ei..s og bezt varð á kosið. Sárið
var hreint, sjúklingurinn kenndi
sér einkennilega lítils meins,
hann hafði tapað litlu blóði, að-
eins rúmur hálftími var liðinn
frá slysinu.
Skurðaðgerð hefst.
Svo að dr. Malt tók ákvörðun.
Everett Knowles yfirgefur
sjúkrahúsið með hægri hönd
í gipsi.
Það leið ekki langur tími þar
til allt skurðlækningastarfslið-
ið var tilbúið, alls um þrjátiu
manns, skurðlæknar, svæfinga-
læknir og aðstoðarfólk. Og allir
skildu mikilleika þessarar stund
ar. Allir myndu einbeita sér að
því að aðstoða dr. Malt við
þessa einstæðu tilraun. Allir
voru þeir jafn ómissandi til þess
að hún gæti heppnazt.
Slagæðin starfar á ný.
Aðgerðin hófst með því að
reyna að koma blóðrás í hand-
Iegginn. Malt hafði stundum tal-
að um þetta við vini sína, að-
stoðarlæknana Head, Leape,
Shaw og hina og þeir voru alveg
klárir á því að tengja saman
enda aðalslagæðar og aðalblá-
æðar handleggsins og líkamans.
Og þeir framkvæmdu þetta ná-
kvæmlega eins og þeir höfðu
talað um, toguðu báða enda
lítillega út með geysilegri ná-
kvæmni og lokuðu þeim saman
með æðaklemmu. Síðan fóru
þeir eins að með bláæðaendana
og eftir að þeir höfðu varið
nokkrum tíma í að sauma æða-
endana saman með mjög fíngerð
um og nákvæmum tækjum, var
handleggurinn að nokkru tengd
ur líkama Everetts litla. Hann
var ekki lengur eins og óviðkom
andi hlutur og nú fór blóðið að
streyma aftur inn í handlegginn.
Það var dásamlegt að taka
eftir hvernig handleggurinn og
höndin breyttist, hvernig hold:
Læknir sýnir skýringarmynd af því, hvernig æðar, bein og ið Sem var orðið náhvítt roðn-
taugar voru tengd saman. Framh. á bls. 10.
\ \ ' i N