Vísir - 03.11.1962, Blaðsíða 8

V í S I R . Laugardagur 3. nóvember 1962.
8
m
(Jtgefandi: Blaðaútgafan VISIR.
Ritstjórar: Hersteinn Pálsson, Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson.
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó Thorarensen.
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og afgreiðsla ingólfsstræti 3.
Áskrifstargjald er 55 krónur á mánuði.
I lausasölu 4 kr. eint. — Sími 11660 (5 línur).
Prentsmiðja Vísis. — Edda h.f
Aðförin að Loftleiðum
Fyrir nokkrum árum fór skandinaviska flugfélag-
ið SAS að sjá ofsjónum yfir gengi Loftleiða. Þetta
íslenzka félag, sem byrjað hafði með tvær hendur
tómar, sótti jafnt og þétt á, og farþegum þess fór
smám saman fjölgandi á leiðinni yfir Norður-Atlants-
hafið. Félagið var í stöðugri sókn og öruggri þróun,
þótt þ lyti engra ríkisstyrkja eins og SAS, þessi
dýrasti umagi ríkissjóðs Dana, Norðmanna og Svía.
SAS virtist gera ráð fyrir, að leiðin út úr halla-
rekstrinum lægi yfir lik Loftleiða. Engin trygging var
þó fyrir slíku, því að þótt þeir, sem vildu spara með
því að fara með Loftleiðum, gætu það ekki, er félagið
hefði verið drepið, var vitanlega engin trygging fyrir
því, að þeir mundu kjósa flugvél frá SAS frekar en ein-
hverju öðru flugfélagi. Líklegast er því, að SAS hefði
eftir sem áður haldið sínum virðulega titli sem aðal-
ómagi ríkissjóðs þriggja landa.
Tilræði SAS við Loftleiðir misheppnaðist, en það
er greinilegt, að sami vinarhugurinn er ríkjandi innan
herbúða þess og áður. Og nú hefir því tekizt að fá
annað félag í lið með sér. Pan American, sem vildi
ekkert hafa saman við SAS að sælda fyrir nokkrum
árum, þegar skandinaviska félagið leitaði þá liðveizlu
í atlögunni að Loftleiðum. Þá getur málið farið að
verða öllu erfiðara og alvarlegra.
SAS og PAA vilja bæði fá heimild til að lækka
fargjöld með skrúfuvélum á leiðinni yfir Atlantshaf.
Það er eðlilegt, en jafn eðlilegt ætti að vera, að Loft-
Ieiðir fái að krefjast enn lægri fargjalda, ef félagið
óskar þess, þar sem það notar eldri vélar en þær, sem
þessi stóru félög ætla að nota. Þau eiga nefnilega ein-
göngu nýrri vélar en þær, sem Loftleiðir notar og
mun nota fyrst um sinn.
Hlutverk stjórnarvaldanna
íslenzk stjórnarvöld verða að beita öllum þeim
áhrifum, sem þau geta, til að tryggja, að þessi nýja
aðför að Loftleiðum endi á sama hátt og hin fyrri, sem
varð að engu hér á árunum. Það hlýtur að vera hægt,
því að einfalt ætti að vera að færa rök fyrir því, að
þeir tiltölulega fáu farþegar, sem Loftleiðir flytja, geta
aldrei ráðið úrslitum um líf eða dauða eins stórra flug-
félaga og hér er um að ræða.
Vonandi veitir Bandaríkjastjórn félögunum ekki
hjálp í aðför þeirra að Loftleiðum. Kún vill að sögn
fækka lendingarleyfum Loftleiða vestanhafs, en hún
ætti að athuga, að með starfsemi sinni hafa þær gert
fjölda Bandaríkjamanna kleift að ferðast til Evrópu —
og öfugt — gegnt hlutverki, sem aðrir hafa vanrækt.
Það væri óhappaverk, ef Bandaríkjastjórn gengi í lið
með óvinum Loftleiða.
Anna Borg og Poul Reumert á brúðkaupsdaginn.
Qestaleikur Poul Reum-
erts með Gálgamann-
inn var fyrsta heimsókn
hans til íslands.
í næsta skipti sem hann
heimsótti ísland í ágúst
1932 vorum við gefin
'P'yrir brúðkaupið spurði pabbi 11/feð hjónabandinu hófst nýr
mig, hvort ég héldi ekki að þáttur í lífi mínu. Það getur
Poul vildi fá vín með veizlumatn- verið hættulegt fyrir unga leik-
um. Pabbi var stúkumaður og konu að giftast frægum leikara.
hafði aldrei haft vín eða áfengi Það er svo hætt við að hún sé
um hönd í húsi sínu. — En ef borin saman við hann, og slíkt er
Poul vildi hafa glas af víni, þá ósanngjarnt.
skal ég sjá um það. Það er ósanngjarnt, að heimta
það sama af mér og Poul Reu-
— Ég held bara að Poul geti mert. En hvað það hefði verið
ekki hugsað sér að drekka vín auðvelt fyrir mig að leita ráða og
Endurminningar Önnu Borg:
gift
vera
/
saman í hjónaband á
æskuheimili mínu, gula
húsinu við Laufásveg.
Aðeins nánustu vinir
og vandamenn voru við-
staddir hjónavígsluna,
sem prestur framkvæmdi.
hér í húsinu, svaraði ég. Og eng-
inn okkar gæti hugsað sér það
En spurðu hann sjálfur.
Og maðurinn minn svaraði al-
veg því sama til og ég: — Það
kemur ekki til mála, sagði hann,
og svo drukkum við límonaði og
óáfengt íslenzkt öl í brúðkaups-
.veizlunni — og hjónaband okkar
hefur orðið hamingjusamt fyrir
það.
hjálpar hjá honum í hvert skipti
sem ég lenti í erfiðleikum og
óvissu í starfi minu.
Þegar hann fer að skýra eitt-
hvað út, verður það allt í einu
svo augljóst og einfalt — lokaðar
dyr opnast. En gat ég notfært
mér þetta? — Nei, ég varð sjálf
að heyja mína baráttu, ég varð
að sjá hlutina með eigin augum,
ég varð sjálf að leita heiðarlega
að niðurstöðu, annars þýddi það
að ég yrði sjálf ekki til.
T’ólk ímyndar sér að það sé svo
auðvelt að taka að láni hjá
irum, sérstaklega hjá maka sín-
im, en ég gat ekki hugsað mér
að skreyta mig með fjöðrum ann-
arra. Ef ég gerði það, yrði ég
sjálf innantóm spm leikkona.
Mér varð þetta ljóst, strax og
við vorum gift. Ég hlaut að verða
ég sjálf. Ég ætlaði ekki að stytta
mér leið. Ekki verða bergmál af
eiginmanni mínum.
Og Poul skildi líka og virti
sjónarmið mitt. Hann, sem er svo
sterkur persónuleiki, gætti þess
að hafa ekki allt of sterk áhrif
á mig. Hann vissi, að það yrði
mér aldrei fullnægjandi að sjá
hlutina með annarra augum. Við
þurftum ekki einu sinni að ræða
þetta. Það var grundvallaratriði
í hjúskap okkar.
Ég sagði við sjálfa mig: — Poul
Reumert elskar mig eins og ég er
og vill ábyggilega ekki að ég verði
nein vasaútgáfa af honum sjálf-
um.
Góðir bræður, Stefán og Torsten.
Jjað var ekki nóg með að við
værum af ólíkum þjóðernum,
heldur var skapgerð okkar ólík.
Ég hafði mótazt og breytzt á
I
aæ