Vísir - 03.11.1962, Blaðsíða 10

10
V í SI R . Laugardagur 3. nóvember 1962.

iT%

Marldð sem færði Hearts sigurinn í League Cup. — T. h. Reiðir safnast leikmenn saman um dómarann eftir að hann dæmdi mark Kilmamock af. Sjónvarpsmyndir
sanna að dómarinn hafði rétt fyrir sér, — boltinn hrökk í hendi Beattie.
Sjónvarpsmynd skar úr um réttmæti dómsins
— og ouðvitoð hufði dómurinn rétt fyrir sér
Yfir 50000 manns horfðu
á laugardaginn á einn f jör-
ugasta og harðasta leik
skozku knattspyrnunnar á
þessu keppnisári, en með-
al þeirra var undirritaður.
Leikur þessi var úrslitaleikur í
Scottish League Cup og var leik-
inn á Hampden Park, einum stærsta
knattspyrnuvelli heims. Liðin, sem
áttust við að þessu sinni, voru
Edinborgarliðið Hearts og hið
fræga lið Kilmarnock.
Ég gerði það að gamni mínu að
kaupa mér stæðismiða, því einn vin
ur minn hafði eindregið ráðlagt mér
það, þar eð leikur innan um áhorf-
endur þar væri „lífsreynsla út af
fyrir sig“. Þetta reyndist líka rétt.
Meirihluti þeirra 50 þúsunda, sem
Borguðu aðgang að Hampden að
þessu sinni, voru í stæðunum, fólk-
ið, sem ekki getur talizt stolt
Glasgowborgar. Strax fyrir leikinn
byrjaði að rigna, en fólkið lét það
ekki hafa áhrif á sig. Flestir voru
vel klæddir til stórræðanna og þeir,
sem ekki voru þáð, fóru að ráðum
hinna slungnu blaðsölukarla, sem
hrópuðu. „Kaupið stóru blöðin til
að breiða yfir höfuðið", enda rann
Evening Citizen og Daily Express
út eins og volgar lummur.
Mikið áberandi meðal áhorfenda
Engar ritvél-
or til nú
Eftir því sem við höfum kom-
izt næst, er ritvélalaust í bæn-
um. Ritvélar eru leyfisvarning-
ur og hafa umboðin ekki fengið
leyfi til innflutnings ferðaritvéla
í nokkurn tíma.
Tilefni fréttarinnar er, að einn
blaðamanninn vantaði ritvél, en
: hvernig sem hann Ie:faði fékk
| hann hvergi það se . vant
'* aði. Öll aðalumboðin íafa sagt
okkur að þau fái ekki leyfi fyrr
en f fyrsta lagi um áramótin.
i
J
voru alls kyns hvatningarmerki,
veifur, fánar og áletranir, hrossa-
brestir, litlar silfurbjöllur og flaut-
ur. Allt þetta var notað óspart og
margir áhorfendur hreyfðu sig ekki
miklu minna en keppendurnir í
þessum hraða og skemmtilega leik.
Allt þetta ásamt hinu geysilega vín-
og bjórþambi áhorfenda er okkur
íslendingum nokkuð nýnæmi, enda
er „völlurinn" okkar einhver frið-
sælasti staður jarðar miðað við á-
horfendastæði Skota.
Leikurinn sjálfur var sem fyrr
segir mjög skemmtilegur og spenn-
andi og var yfirleitt táknrænn bik-
arleikur. Bæði liðin sóttu leikinn út
í gegn og bæði áttu góðar tilraun-
ir. Leikur liðanna var á köflum
stórkostlegur, en einkum þó hjá
einum manni, manni, sem fyrir að-
eins tveim mánuðum kom heim til
Edinborgar frá enska liðinu Middles
borough, en leikmaður þessi heitir
Hamilton og var keyptur heim fyrir
aðeins 2500 sterlingspund, sem
skozku blöðin kalla „bargain of the
season", því Hamilton hefur síðan
lyft Hearts upp í æðra veldi og
sýnt einn bezta framlínuleikinn
hvað eftir annað. Þannig var þetta
nú, að Hamilton „vann“ leikinn fyr-
ir lið sitt með góðum leik sínum.
Markið var eingöngu hans verk/
Hann einlék upp endamarkalínuna
inn fyrir markteig og gaf þar út
til samherja, sem rúllaði boltanum
auðveldlega í netið.
Mark þetta kom á 25. mínútu
fyrri hálfleiks, en hvorugu liðinu
tókst að skora eftir það — nema
tvö ólögleg mörk. Það fyrra skoraði
Hamilton í síðari hálfleik, en eng-
um gat dulizt, að hann hafði verið
rangstæður, jafnvel ekki honum
sjálfum.
Síðara markið var hrein „tragi-
dea“. Aðeins 30 sekúndur til leiks-
loka og aukaspyrna tekin á miðjum
vallarhelmingi Hearts. Spyrnan
lenti inni I vítateig Hearts í þvögu.
þar sem hann lenti á höfði Kiimar-
nock framherjans Beáttie, en af
höfði hans var ?em boltinn fleytti
kerlingar í netið, án þess að hinn
snjalli markvörður Hearts gæti ráð-
ið við skotið. Það var eins og orðið
hefði eldgos á áhorfendabekkjun-
um, og allt var f uppnámi, hattar,
húfur og annað íauslegt fauk í
loft upp. Þessi Qfsagleði var eþki
lengi að breytasl.lDömarinn, hjnn
arnfrái Tom Wharton, sem margir
Islendingar þekkja frá því hann
dæmdi landsleik heima, dæmdi
hendi á Beattie. Viðræður hans við
línuvörð breyttu engu, markið var
ekki löglegt.
Lýðurinn reyndi að komast inn á
völlinn, en þéttur hringur Iögreglu-
manna varnaði því. Þannig hlaut
Hearts League Cup í 4. sinn og
1 jafnaði þar með met Rangers í þess
ari keppni.
Sjónvarpskvikmynd BBC var
rennt fimm sinnum í gegn í vinnu-
stofu sjónvarpsins að viðstöddum
mörgum af þeim, sem þarna áttu
stærstan hlut að máli. Úrskurður-
inn eftir þá sýningu var: Dömarinn
hafði rétt fyrir sér. Er Ieikur þessi
mikill sigur fyrir Wharton.
„Líf er að loknu þessu“
Fyrir nokkru kom út á vegum
Skuggsjá í Hafnarfirði bók eftir
Jónas Þorbergsson, fyrrv. útvarps-
stjóra, sem hann nefnir „Líf er að
loknu þessu".
Eins og nafn bókarinnar ber með 1
sér fjallar hún um þá vitneskju,
sem höfundurinn telur sig og ýmsa
aðra hafa fengið um líf manna í
öðrum heimi eftir líkamsdauðann.
Bókin er helguð miðilsstarfi Haf-
steins Björnssonar, en hann hefur
um þessar mundir starfað sem
miðill í aldarfjórðung og er löngu
orðinn landskunnur.
Svo 'sem frá er greint á innsíðu
kápunnar á bökinni, er hún „um
I það frábrugðin nær öllum bókum
um þessi efni, að hún fjallar ekki
einvörðungu um sannreyndir fyrir-
bæranna, heldur og um sjálfa
miðilsgáfuna, eðli hennar og hvaða
skilyrði þurfa að vera fyrir hendi,
' til þess að haldbær árangur náist“
En auk þess er all mikill hluti bók-
arinnar fræðsla um það líf, sem
við tekur að loknu þessu, bæði
frásagnir miðilsins sjálfs frá sál-
j förum hans og frásagnir stjórn-
enda hans í öðrum heimi. Mun
mörgum. sem áhuga hafa ð
bessum málum u 'rja fróðlegt að
'esa ..Minnin"^' 'onnu lífs og lið
innar' ' 'ir ern etið hafa fund
hjá Hafsteini kannast við Finnu
og má gera ráð fyrir, að flestir
þeirra hafi áhuga á að kynnasl
I
lífssögu hennar nánar en kostur
hefur verið á hingað til á venjuleg-
um miðilsfundum, þar sem hún
hefur öðru að sinna en að segja
frá sínum eigin málum.
Flestir sem komast til vits og
ára, hljóta að leiða hugann að því
fyrr eða síðar á ævinni, hvað við
taki þegar jarðvistinni lýkur —
hvort sögu einstaklingsins sé þar
með lokið að öllu, eða hvort hann
lifi áfram á öðru tilverusviði. Þeir ,
eru að sönnu til, sem segja að j
kristnum mönnum sæmi ekki að
efast um.annað líf, því að Heilög
ritning taki þar af öll tvímæli.
En eins og höfundur fyrrnefndrar
bókar bendir á, lifum við nú á
mikilli vísinda j rannsóknaöld,
og allur þorri manna „lætur sér
ekki lengur nægja óskilorðsbundna
trú. Þeir vilja geta byggt ályktanir
sínar og trúarvissu á sannreynd-
um“. Margt af því, sem löngu
gengnar kynslóðir tóku fyrir góða
og gilda vöru í trúarefnum, sam-
ræmist ekki hugsun og lífsskoðun
nútímamanna, enda sumt af þvi
sannarlega rangt. Menn vilja fá
sannanir fyrir ódauðleikanum.
eins o° öllu öðru "em ekki 'iggur
opið og ótvíræt* fyrir ’ónurr
' eirra Vafalaúst iHa anp "esti'
úa bví að Þe:r lifi eftir 1 Vanv
iauðann. en efnisvísindin hata
ruglað marga i ríminu svo að
þeir eru í vafa um hverju þeir eigi
að trúa.
Jónas Þorbergsson, hefur sem
kunnugt er, kynnt sér sálarrann-
sóknirnar um tugi ára og setið
fundi hjá mörgum miðlum, bæði
innlendum og útlendum. Hann tel-
ur sig hafa fengið ótvíræðar sann-
anir fyrir framhaldslífinu og að
hægt sé að ná sambandi við þá,
sem farnir eru af þessum heimi.
Hann gerir einnig grein fyrir þvít
í bókinni, hve dýrmæt þessi sann-
færing hafi orðið sér og hvaða
breytingu hún hafi valdið „á við-
horfi sínu til lífsins og tilverunnar,
lífslíðan sinni og viðleitni til lífs-
breytni", eins og hann sjálfur
kemst að orði
Mér kæmi ekki á óvart, þótt
þessi hugðnæma bók seldist fljót-
lega upp. Til þess hefur hún öll
skilyrði. Hún er rituð af mikilli
einlægni og hreinskilni og á því
snjalla máli, sem höfundurinn er
löngu þióðkunnur fyrir. Hún verð-
ur áreiðanlega mikið keypt af
j;eim, sem leitandi eru á þessari
leið andlegra mála — og þeir eru
margir. En hinir ættu að lesa hana
líka, og ekki trúi ég öðru en að
sumir þeirra mundu að lestri lokn-
m ó^ka bess "ð geta öðlazt þá
■úarvissu sem höfundurinn hefur
tnazi og a..- >e: mætti segja
.nér að einhverjir þeirra fari að
kynna sér af eigin raun Ieiðina til
að öðlast hana. V.M.
• .;:«**••**& rztæwjiBemUMSm