Vísir - 12.02.1963, Síða 4

•' V.
ISIR . Þriðjudagur 12. febrúar 1963.
Akurne
eru
^llir þeir sem koma til
Akraness með Akra-
borginni stíga við kom-
una upp á aðalbryggju
staðarins, sem myndar
um leið hafnargarð.
Þetta er ein með lengri
bryggjum á landinu og
menn rogast oftast upp
eftir henni langa leið
með þungar ferðatöskur,
af því að þeir gera sér
ekki grein fyrir því, að
á Akranesi, eins og öll-
um öðrum betri bæjum
hér á landi, er að sjálf-
sögðu starfandi leigubíl-
stöð.
T/'n þegar komið er upp bryggj
una er eitt af því fyrsta
sem mætir manni á hægri hönd
vigtarskúrinn. Hann lætur ekki
mikið yfir sér, þetta er lágur
bárujárnsskúr. í honum hefur
daðsetur sitt Sigurður Vigfússon
vigtarmaður og aðstoðarmenn
hans.
• Þar sem vigtarskúrinn er
alveg við bryggjurótina segja
Akurnesingar um Sigurð: —
Hann veit allt um alla sem
koma og fara á Akranesi. Enda
stendur straumur ferðafólks
fram og aftur fyrir utan glugga
hans í hvert skipti sem Akra
borgin leggur að bryggju.
En það er fleira sem Sigurður
fylgist með en ferðafólkið á
bryggjunni. Vigtarskúrinn er í
miðju athafnalífsins á Akranesi.
þar er fylgzt með aflanum á
öllum Akranesflotanum, hver
einasti spörður vigtaður. Marg
ir skipstjórarnir hafa það líka
fyrir venju að skreppa inn í
hlýjuna hjá Sigurði í vigtar-
skúrnum og rabba við hann um
aflann og veðrið.
Jjegar fréttamaður Vísis leit
inn í vigtarskúrinn einn dag
í síðustu viku var þar frekar
rólegt um að vera. Allir bátarn
ir höfðu komið til hafnar um
nóttina og meðalaflinn var ekki
nema um 4 tonn. Þeir höfðu
allir verið að veiða á línu. Afla-
hæst þennan dag var Sigrún
með 9 tonn, en það var eftir
tvo daga.
— Þið hefðuð heldur átt að
koma hingað upp úr einhvern-
tíma í janúar, þegar síldin var
sem mest, segir Sigurður. Þá
var nú eitthvað um að vera
hérna. Þá komumst viö upp í
að vigta 1700 tonn á sólar-
hring og þar sem hver bíll tók
um 40 tunnur á pall hafa þetta
verið allt að 400 bílar yfir dag-
inn.
— Þá hafa myndast biðraðir
hjá ykkur?'
— Já biddu fyrir þér, stöðug
biðröð og við stóðum hér kó-
sveittir við að afgreiða þá. Já,
það hefði verið nær fyrir ykk
enn
an kemur Björgvin verkstjóri
í Heimaskaga inn í skúrinn og
við spyrjum hann hvénær
vinnsla hafi byrjað um morgun |
inn. Bara á venjulegum vinnu-
tíma, segir hann. Þegar aflinn
er ekki meiri en nú er, byrjum
við á venjulegum tíma, en sé
hann meiri, þá er byrjað fyrr,
kannski kl. 5 um morguninn.
— Og þá hringir fólkið til
okkar til að spyrja hvenær
vinna eigi að byrja, segir Sig-
urður. Stundum þurfum við að
svara meira en hundrað hring-
ingum um þetta. Já, það er
nóg að gera á vigtinni ef vel
veiðist.
'í/'ið fáum það upp hjá Sigurði,
’ að þessi vigt hafði verið
sett upp 1937, en það var árið
1953, sem Sigurður kom að
henni. Hann er Akurnesingur
í. húð og hár og eins og fleiri
hafði hann verið við sjó á ungl
ingsárum, en síðan stofnaði
hann verzlun á Akranesi, sem
hann starfrækti í nokkra ára-
tugi. Jafnframt verzluninni rak
hann stundum útgerð og þá að-
allega línuveiðar.
Ég tók að mér vigtina
Þessi mynd, tekin á hafnargötu Akraness, sýnir það e. t. v. betur en
nokkuð annað, að Akurnesingar eru „línu“menn. Hér er gamall sæ-
garpur á Iciðinni niður að bátnum sínum með væna kippu af
lóðabelgjum.
1953, segir harin, aðallega vegna
ÍOi iU 19 Uititldlljlá
iibn9(|^Tfiibnöhirörr
ur blaðamennina að koma þá.
— Má vera, Sigurður, en þá
hefðir þú ekki haft mikinn tíma
til að tala við okkur.
yið sitjum mú þarna í róleg-
heitum og einstaka bíll
kemur upp á vigtina, aðallega
með slóg úr frystihúsunum,
þvi að fiskvinnslan et byrjuð.
Meðan við erum að tala sam-
þess, að því fylgdi líka skýrslu
gerðir bæði til útgerðarmanna
og til Fiskifélagsins um aflann.
Þessar skýrslugerðir eru einn
aðalþátturinn í starfinu.
Tjegar vigtin var sett upp var
hér aðeins vísir að höfn.
Það var fyrst eftir stríðið, sem
hafnarframkvæmdir komust á
skrið og nú er dokkin orðin of
lítil fyrir flotann.
— Hvað eru mörg skip gerð
út frá Akranesi? spyrjum við.
Þeir fara að telja bátana á
lista hjá sér og komast upp í
25. Fjórir þeirra eru að vísu
fjarverandi á síld við Vest-
mannaeyjar. Hér eru líka tveir
aðkomubátar sem leggja hér
upp Náttfari frá Húsavík og
Anna frá Siglufirði. Þeir eru
orðnir svo margir, að stundum
verður að raða skipunum sex
eða sjö saman í röðina. En það
er jafnvel erfitt, að koma þeim
þannig fyrir þar sem bryggjan
við dokkina beygir og hætta
er þá á að stafnar ' og skutir
rekist saman.
/\g eru skipin svo ekki alltaf
y að stækka, hér eins og ann
ars staðar?
— Jú, segja þeir og greina
frá því að nú sé verið að kaupa
a.m.k. þrjú ný skip til Akraness
og auðvitað stærri en þau sem
fyrir voru. Það stærsta er Har-
aldur Böðvarsson að láta smíða
úti £ Norgei og sagt að það
verði nærri 300 tonn. Svo er
Þórður Óskarsson skipstjóri að
láta byggja stálskip 1 Noregi
og loks mun Fiskiver h.f. vera
að láta smíða 120 tonna tré-
skip.
rJ'alið snýst að sildarverksmiðj
á Akranesi og þeir segja
mér, að hún sé eitt dæmi um
einskonar almenningshlutafélag.
Það var Ólafur B. Björnsson
sem var aðalhvatamaðurinn að, ,
stofnun hennar, kringum 1938.
Fram að þeim tíma var verið
að basla við að þurrka þorsk-
hausa og slóg og selja það til
Norðmanna, sem möluðu það í
mél í verksmiðjum sínum. Þá
var haldinn almennur borgara-
fundur um málið og svo mikill
áhugi fyrir því að næstum allir
keyptu hlutabréf. Ég man eftir
þessu, segir Sigurður, því að
ég skrifaði á hlutabréfin og það
voru mest allt litlir hlutir, þetta
25, 50 og 100 krónur. En svo
voru auðvitað Iíka stórir hlut-
hafar, útgerðarmennirnir, olíu-
félögin og bærinn.
TVTú sný ég talinu aftur yfir
að bátaflotanum. — Þið
segið að allur aflinn í morgun
hafin verið á línu, en farið þið
ekki bráðum á net?
Þeir taka þessari spurningu
heldur treglega. — Jú, ætli ein
hverjir fari ekki á net, -— En
annars erum við Akurnesingar
ekkert sérstaklega hrifnir af
netaveiði og allra sízt dragnóta
veiði. Við erum eiginlega línu-
menn. Þessar netaveiðar fara
ekki vel með fiskstofninn og
sérstaklega ætti algerlega að
banna aftur dragnótaveiðarnar.
Það er hreinn glæpur að halda
þeim áfram.
Fréttamaður Vísis taiar
við Sigurð Vigfússon
vigturmunn og fleiri
á Skaganum
Hér sjást vigtarmennirnir Guðni Eyjólfsson og Sigurður Vigfúss. á sínum stað í vigtaskúrnum á Akran.