Vísir - 12.02.1963, Qupperneq 15

75
V í S IR . Þriðjudagur 12. febrúar 1963.
gerast. Og oftast er það svo,
að leggist eitthvað í mig, þá
gerist það alltaf.
Karolína sagði lágt, hikandi,
óstyrkri röddu:
— Þér munuð ekki láta neitt
slíkt gerast?
— Þér leikið yður að eldinum,
frú, og þeir sem það gera
brenna sig alltaf. Þér hafið fall
eg augu, en það dugir ekki, ef
þér ætlið yður að skilmast við
mig. Nú fer ég. Hafi ég ekki
skrínið með mér þegar ég fer —
þá ... jæja, þér um það.
Hann var risinn á fætur og
búinn að hneppa að sér frakkan
um og kominn af stað til dyra
fyrr en hún vissi af.
Nei, nei, þér megið ekki láta
fremja svo hræðilega glœpi.
Fouche greip snerilinn.
— Kannske skiljið þér nú, að
menn ættu ekki að reyna að
beita lögregluráðherra hótunum
og þvingunum.
Karolina var í svip algerlega
ráðþrota. I-Iefði hún haft skjalið
á þessari stund hefði hún án
efa afhent honum það. Ef hún
. nú segði sannleikann mundi
; hann ekki trúa henni. Og Gast-
on yrði skotinn eða hengdur og
látið líta svo út sem hann hefði
lagt á flótta eða framið sjálfs-
morð.
En hún stappaði í sig stálinu
o gsagði við sjálfa sig: Ég hefi
komist í hann krappan fyrr,
þeim. Hún stóð upp. Fouché
lent í hættum og bjargast úr
hafði dokað við.
—• Stiginn er til vinstri, sagði
hún.
Hann hreyfði sig ekki úr spor
um.
— Þér hafið ekkert frekara að
segja við mig?
— Nei, ég veit ekki hvað það
ætti að vera, Jú ég gæti verið
hreinskilin við yður og sagt við
yður: Þér eruð lítill mannbekkj-
ari og vitið ekki hvers hjarta
konunnar er megnugt. Þér og
Bonaparti voruð heppnir í dag.
Ég hefi dálítinn áhuga fyrir ung
um mági mínum. Mcr hafði dott
ið í hug, að kannski gæti ég
látið verðmæti af hendi fyrir
frelsi hans, en nú er þér hafið
móðgað mig og haft mig að leik
soppi, segi ég yður, að það, sem
þér tölduð dutlunga mína eða
eitthvað því um líkt og er að
baki tilraunar minnar til þess
að bjarga mági mínum, er sem
blær í samanborið við það fár-
viðri hefndarlöngunar, sem vak-
in er í brjósti mínu eftir að hafa
rætt við yður. Franska þjóðin
skal fá vitneskju um hvað í lilju-
skríninu er, og verði Salanches
drepinn skal Frakkland fá að
vita, að þér eruð einn af morð-
ingjunum.
Það vr sem lýsti af nábleiku
andliti Fuché í myrkrii . — Lá
ið yður ekki de,tta-!rí, , hug, a
þér getið hrætt mig, hélt Karó-
lína áfram. Ég hefi ekki skajlið
hér. Ef þér viljið vita sannleik
ann, megið þér vita, að sá sem
varðveitir það, mun gera efni
þess kur. rugt, ef við Salanches
skyldum deyja eða hverfa.
Fouché brosti allt íeinu.
— Ég gleymdi víst hönskun-
um mínum þarna í stólnum. Þér
leyfið kannske, að ég fari eftir
þeim.
Hún veitti athygli hverri hreyf
ingu hans. Hann gekk að stóln-
um og dró hanskana rólega á
hendur sér.
I — Við höfum víst bæði verið
' dálítið erfið viðskiptis í kvöld,
sagði hann, Við höfum skilmst í
stað þess að tala skynsamlega
j um málið. Hafið engar áhyggjur.
I Salanches reynir ekki að flýja.
Hann kemst lifandi í fangelsið.
Og hvað yður snert.ir el ég engar
áhyggjur, og kannske ættum við
a ðhittast aftur, þegar ég hefi
j talað við þá, sem flæktii eru í
málið. Leyfið mér að fara fram
á, að þér verðið heima á morg-
! un og verðið reiðubúnar að fara
á mikilvægan fund?
Karólína svaraði engu, en
fylgdi honum til dyra.
— Fari ðekki lengra, sagði
hann. Gætið þess að ofkælast
ekki, ég kemst leiðar minnar.
Ég er því vanur.
— Ég líka, svaraði Karólína
að skilnaði og læsti dyrunum á
eftir honum.
Henni brá mjög, er dyrabjöll-
unni var hringt allt í einu. Hún
hafði vaknað við það. Henni
flaug í hug, að Fouché væri kom
inn aftur, en það var orðið bjart
af degi og eldurinn dáinn í
stónni. Hún gekk út að gluggan-
um og leit út. Maður nokkur
stóð við garðhliðið. Úti á göt-
unni var vagn hans.
— Af hverju er ekki opnað?
kallaði maðurinn.
— Jeanatte, Jeanette, kallaði
Karólína. Enginn svaraði. Hún
fór í morgunslopp og fc sjálf
niður til þess að opna. Fyrst
leit hún inn í eldhúsið og her-
bergi innar af. En Jeanette, þarn
an — var hvergi sjáanleg.
Hún opnaði fyrir manninum,
sem kominn var.
— En það eruð þér — þér
sjálfar, Karólína? sagði maður-
inn undrandi með fagnaðar-
hfaifrrtíágEÖddmni, eruiiún starði
á hann eins og hún vissi hvorgi
í þennan heim eða annan.
— Þekkið þér mig ekki —
Collins, sagði maðurinn.
— Collins!
Hún lagði hendur um hálsinn
á honum af einskærum fegin-
leik, en hann ýtti henni varlega
frá sér.
— Ég skil vel hvernig til-
finningum yðar er varið — þér
eruð svo fegnar að sjá mig, af
því að þér vitið, að ég færi yður
fréttir af drengnum yðar litla.
Hann greip um báðar hendur
hennar.
— Hann þrífst ágætlega. Ég
sá hann fyrir þremur vikum.
— Komið, sagði Karólína. Við
skulum fara inn.
Ög er inn kom þurfti hún
margs að spyrja um Anna litla,
hvort hann væri duglegur að
borða, hvort' hann þrifist vel,
hvernig hann væri klæddur, og
Collins fullvissaði hann um, að
hún þyrfti ekki áhyggjur að
hafa af neinu.
— Ó, Collins, ég er yður svo
þakklát. Aldrei hefi ég lifað glað
ari stund.
Collins svaraði engu. Hann leit
í kringum sig, þar sem hann sat,
eftir að hafa gengið um auðar
stofurnar.
— Þér hafið ekki breyzt, Karó
lína. Aldrei hefir nokkur málari
haft fegurri fyrirsætu en ég, þeg
ar þér sátuð fyrir hjá mér.
— Þér eigið kannski við, að
þé- vilduð gjarnan mála mig, en
umhverfið gæti verið viðkunnan
legra. Sannleikurinn er sá, að
ég flyt bráðum. Ég hefi selt hús
muni mína og — húsið. Það
gengur eiginlega kraftaverki
næst, að þér skylduð finna mig
hérna.
— í síðastliðnum mánuði,
sagði sagði Collins, kom til mín
einn vina minna, sem átti erindi
að reka í París, og spurði mig
hvort ég gæti farið í hans stað.
Ég féllst á það og hefi mörgu
a ðsinna. — Og ég bið yður að
halda komu minni leyndri.
— Þér getið komið upp — þar
er þó eitt herbergi, sem enn er
búið húsgögnum. Við gætum
rabbað þar saman.
— Ég verð að biðja yður að
taka það ekki illa upp fyrir mér,
en ég hefi engan tíma. Ég hefi
mörg erindi að reka og þarf að
komasUaLtiað til .Tpnlon þegar
í dag. Og e’f ég færi upp með yð
ur mundi verða of erfitt að slíta
r j frá yður.
Augljós var, að hann var í
mikilli geðshræringu og svo var
eins og honum veittisi erfiðara
að tala frönsku nú en áður, en
allt í einu sagði hann og var nú
hraðmæltari:
— Mér þykir svo vænt um,
að ég hef hitt yður. Ég hef mál-
að mynd af drengnum — smá-
mynd. Viljið þér þiggja hana af
mér?
Karólína gat engu orði kom-
ið upp, er hún tók feginsam-
Nýjar skraut og
rafmagsnvörur
daglega.
Hafnarstræti 15
Sími 12329
ÍBÚÐIR
Önnumst kaup og sölu á hvers
konar fasteignum. Höfum kaup-
endur að fokheldu raðhúsi, 2ja,
3ja og 4 herbergja íbúðum.
Mjög mikil útborgun.
Fasteignasalan
Tjarnargötu 14.
Simi 23-987.
Rýmingarsala
markt á hálfvirði
•WAIT," TAK.ZAN
CAILEP: llHOW CAN
I 6E K.ILLE7 5Y
THIS SA50K.— A
LIFELE5S WO\-V
ONE OF THE GUARP’S GRINNblZ
A\ySTEK.IOUSLY. "YOU AK.E
AMSTAK.EN— SASOR IS VERY
avjch AL/VE'" £-29-59?i
Samkvæmt skipun Japa var farið aði Tarzan. „Hvernig getur Sabor líkneski?“ lega. „Þú hefur á röngu að standa 1
með Tarzan í fangelsi og þar beið drepið mig, Sabor sem er dautt Einn varðmannanna glotti illi- — Sabor er sprelllifandi“.
hann morgundagsins. „Bíðið“, hróp
SELJUM í DAG:
Ford ’58 original, VW
62 og ’63. - Einnig
ýmsar fleiri teg. bif-
reiða.
VANTAR:
Nýlegan Caravan eða
Taunus í skiptum fyr-
ir Caravan ’56.
SKtLAGATA 5S — SÍM1I581S