Vísir


Vísir - 27.02.1963, Qupperneq 5

Vísir - 27.02.1963, Qupperneq 5
VÍSIR . Miðvikudagur 27. febrúar 1963. 5 Aðalpersónur njósnamdlsins í Hurðum Rússanna skeilt í lás Rússneski starfsmaðurinn, sem kom fyrst til dyra í sendiráðsbygg- ingu Rússa í Garðastræti. Hann var dúðaður eins og hann væri að fara á vertíð. Reyndu mútur — Framhald af bls. 9: Ragnars voru viðræðurnar í framhaldi af umræðuefnum síð- asta fundar. Ragnar gat þess, að erfitt væri að finna strætisvagns stjóra í þessum tilgangi vegna þess hve fáir þeir væru. Auð- veldara væri að finna einhvern starfsmann Keflavíkurflugvallar, er byggi i Reykjavík og færi daglega á milli. Lagði Kisilev þá áherzlu á að slíkur maður yrði að vera starfsmaður á flug- vellinum en ekki starfandi í Keflavík og spurði hvort slíkur maður hefði ekki möguleika á að kynnast bandariskum her- mönnum. í skýrslu Ragnars seg- ir, að næsti fundur hefði verið ákveðinn mánudaginn 25. febrú- ar á sama stað, en nú kl. 20.30. í aftursætinu Samkvæmt ósk Ragnars var ákveðið að hann skyldi ekki þurfa að taka þátt I fleiri fund- um. Ók Ragnar á mótsstað á tilsettum tíma og leyndust tveir lögreglumenn í aftursæti bifreið ar hans. — Bifreið sendiráðs- manna kom þangað að þegar á eftir og settist annar sendiráðs- maðurinn ,sem reyndist vera Dimitriev. inn í bifreið Ragnars og óku bifreiðarnar 50—60 metra inn á Hafravatnsveg og stöðvuðust þar í því að Dimit- riev varð lögreglumannanna var. — Að ósk lögreglumanna gerðu sendiráðsmennirnir grein fyrir því hverjir þeir væru, og jafnframt staðfesti Ragnar, að þeir væru sömu menn og hann hefði átt fundi með ( desember og janúa s.l. — Er sendiráðs- menniri - höfðu gert grein fyr- ir stöðu sinni ,fengu þeir að aka brott óhindraðir. Það var engu líkara en aðalpersónur njósnamáls- ins væru í felum í morgun, þegar fréttamaður Vísis og Ijósmyndari gerðu ítrekað ar tilraunir til að né sam- bandi við ambassadorinn að ógleymdum sendiráðs- njósnurunum Dimitriev, túlki, og Kisilev sendiráðs- ritara. Farið var í heim- lega svarað kalli dyrabjöllunnar. Út kom maður dúðaður f úlpu, með húfu á höfði, líkastur þvf, sem hann væri á leið á vertíð. Hann skildi það eitt að við værum frá Vísi og kallaði inn f húsið á einhvern ung- an, dökkhærðan og snyrtilegan mann. Hann var stuttur f spuna, sagðist vilja tala dönsku, og spurði hvað okkur væri á höndum. Við óskuðum eftir samtali við ambassa dor Alexandrov. Hann kvað hann ekki vera við, og vissi hann ekk- ert hvenær hann mundi koma. Að svo mæltu skellti hann hurðinni f lás. sókn í sendiráðsbygging- arnar í Túngötu og Garða- stræti í morgun, fyrst upp úr hálf tíu og síðan heim til Kisilevs á Ránargötu. Taunus-bíllinn, sem rússneska sendiráðið á og notaður var af Dimitriev og Kisilev, þegar þeir óku út að Hafravatni, þar sem þeir voru teknir, stóð f Túngötunni, ut- an við sendiráðsbygginguna. Dyra bjallan hljómaði hátt og snjallt í fordyrinu, en enginn svaraði í aðal- dyrunum. Hins vegar kom maður út um kjallaradymar og kallaði á okkur. Bak við hann stóð kona með eldhússvuntu utan um sig, og sleif í hendi. Kvaðst þessi maður heita Koliev. Honum gekk erfið- Iega að skilja og tala, en gat þó sagt að ambassadorinn væri í Garðastræti. í Garðastræti. Þangað var haldið. Þar var fljót- A Ránargötu. Á Ránargötu 21 er bústaður Kisilev, sendiráðsritara annars þeirra, sem uppvfsir urðu að njósn um. Þetta hús er tvflyft, með íbúð- arrisi. Á annarri hæð var gluggi með hlerum eða plötum fyrir að innan. Engin dyrabjalla var til að kveðja húsráðendur til dyra. Eftir nokkur högg á útidyrnar kom kona til dyra. Hún sagði á þýzku að Kisilev væri í sendiráðsbyggingunni í Garðastræti, svo skauzt hún bak við dyrnar, þegar ljósmyndarinn gerði sig líklegan til að taka mynd ir af henni. Fimmtán mínútum síðar hringd- um við f Garðastræti og spurðum eftir ambassador Alexandrov, og var tjáð eins og fyrr að hann væri ekki við, og vissi enginn hvenær hann mundi verða það. Þá var spurt um Kisilev og Dimitriev, en svarið var að þeir væru ekki þar. Rússam ir sögðust ekki hafa hugmynd um hvar þessir menn væm eða hvenær þeir myndu verða við. Njósnir sendiráðsins Framh. af bls. 1 satt að segja, að Bandaríkja- menn ætluðu að gera ísland háð sér eins og mörg ríki í Mið og Suður Ameríku. Ég i- myndaði að þeir myndu auka áhrif sín hér og kúga þjóðina. — Hvar varstu 30. marz? — Auðvitað á Austurvelli. Ég kastaði samt ekki grjóti en stóð í stimpingum þar. Þessir atburðir höfðu geysileg áhrif á mann og maður sat fundi og svo mun það hafa verið í apríl rétt á eftir sem ég gekk í sósíal istaflokkinn. Þá var mikið að- streymi ungra manna í flokk- inn. — Þú hefur verið áhugasam ur flokksmaður? — Já, það fór allur frítími manns f þetta, fundi og alls konar störf fyrir flokkinn. Svo var ég mjög virkur í verkfall- inu 1952. Þá var ég foringi verkfallsvarða, sem var settur á þjóðvegina til að hindra flutn ing á benzíni til bæjarins, og stóð þá í miklu stríði. Mann vantaði heldur ekki áhugann þar. Nokkru eftir það var kom ið til mín frá uppstillingarnefnd Dagsbrúnar og ég beðinn um að vera í stjórn Dagsbrúnar, og ég féllst með qleði á það. Þá vann én é eyrinni. Ragnar Gunnarsson var í fimm ár f stjórn Dagsbrúnar, eins öflugp"ta virkic k-'r-mún- ista hér á landi og áhugi hans var stöðugt sá sami. — Þú segist hafa gengið í Sósíalistaflokkinn vegna atburð I anna 30. marz, en þú hefur! auk þess 'ir.mgzt almennt að stefnu bc’ ° — Já, ‘ i'laði mér t.d. allra þeirra rita sem ég gat um marxisma. Fyrst las ég allt sem ég gat náð í á íslenzku. En þar sem það var takmarkað, varði ég mikilli fyrirhöfn og tfma f að læra ensku, svo að ég gæti orðið stautfær í henni og þá gat ég fengið nóg af bókum um sósialismann, svo keypti ég Land og Folk og ýmis önnur rit. — Svo var þér boðið til Rússlands? — Já, við vorum átta f hóp, þeirra á meðal Pétur Pétursson útvarpsþulur og Sigurður Blön- dal á Hallormsstað. Þetta voru ágætir ferðafélagar og förin varð ógleymanleg. — Þú hefur hrifizt af því sem þú sást austur þar? — Já, en þó ég væri áhuga- samur flokksmaður, held ég að ég hafi aldrei verið blindur. Ég gagnrýndi sumt, en þó snerti það ekki trú mína á stefnuna. Ég kunni að visu illa við rétt- arhöldin í Rússlandi um 1937, en hafði enga samúð með sak- borningunum. Og atburðimir í Unqveria'andi snertu mig .kki Og ég varð hrifinn af ýmsusem ég sá f Rú ’mdi. fannst beim hafa unnizt mikið á. — En hvernig þótti þér svo, þegar Rússarnir reyndu fyrst Kona, sem kom til dyra á heimili Kisilev, sendiráðsritara á Ránargötu 21, skauzt bak við dymar þegar Ijósmyndarinn mundaði vélina sína. Hún sagði að Kisilcv væri í Garðastræti. Félagar hans þar, sögðu hann vera einhvers staðar annars staðar. Búizt var við þvi að þeir félagar [ brottfarar. Sagt var í gamni að Kisilev og Dimitriev myndu halda þeir ættu eftir að „kveðja kontakt- af landi brott í morgun, en þeir hafa ana og gera upp við þá“ og „kynna greinilega þurft lengri tíma til að þá fyrir sendiráðsmönnunum, sem búa sig og fjölskyldur sínar til tækju við af þeim félögum". að fá þig til að njósna, árið 1959? — Ég varð mjög undrandi, en um leið varð ég öskureiður, vegna þess, að það var greini legt, að þeir ætluðu sér að nota vandræði mín og efnahagsörð- ugleika, en þá hafði ég lent í miklum erfiðleikum vegna þess, að tveir tékkneskif vöm- bílar, sem ég hafði keypt reynd ust ónýtir, og mjög kostnaðar- samir. — Þú skalt bara snúa þér f það að starfa fyrir okkur, sagði Rússinn Alipov, þá yrðu erfiðleikar mínir úti. Þessi Alipov var hreinasta illmenni. Það var eins og hann hlakkaði yfir erfiðleikum mín- um, að ég og fjölskylda mín værum á götunni o .s. frv. Ég hefði viljað að hann yrði grip- inn, fremur en Kisilev, sem er miklu kurteisari maður og mannlegri. — Hvað segirðu um það, að kommúnistar virðast ætla að halda þvf fram, að það hafi verið þú sem bauðst Rússurn þjónustu bína? Ragnar blær við bessu, bó þetta sé alvarlegt mál. — Þetta er fáránlegt og þeir grípa til þess aðeins vegna þess að þeir eru í klípu. Það er nú lítill vafi á því að Rússarnir sóttu á mig og sóttu fast. Það er lítiil vandi að sanna það. Þeir báru á mig fé, en ég neitaði að taka við bvf og sagði þeim, að ef ég gerði betta fvrir þá, væri bað aðeinr vegna heirrar samúðar sem ég hefðí með Sovétríkjun- um. — Og segðu mér að Iokum Ragnar, ertu enn meðlimur f sósíalistaflokknum? — Já, ég er það enn formlega, en upp á síðkastið hef ég ekki verið virkur félagsmaður. Ég hafði sætt nokkurri tortryggni, meðal annars var sú saga send á kreik, að ég hefði útvegað SlA skýrslurnar, en mér skilst að ég hafi þó verið sýknaður af þeim sakargiftum. — Ertu ennþá sósíalisti? — Það vil ég ekkert segja um. Ég hef stundum gagnrýnt, sér- staklega þau yfirráð sem flokk- ur Sovétríkjanna hefur í hreyf- ingunni. Tel ekki að hann hafi gefið þá lifandi forustu, sem ætlazt hefur verið til af honum. Flokkarnir i Frakklandi og Ítalíu hafa oft skilið vandamálin betur. ömms&Bg — Framhald af bls. I. Menn deila um margt. Allir góðir íslendingar, hvar í flokki sem þeir standa, hljóta þó að fordmma niósnir, sem beinast gegn öryggi fslenzku þjóðarnn ar. Þei; sn st gegn þeim er ljóstra upp slikum glæpum en mæla njí .nurunum bót. sanna svo að ekki verður leng- ur um deilt hver hugur þeirra er. Hann er a. m. k. ekki með málsstnO ;lands og öryggi þess.“ TWtrhtn p prentsmiðja & gúmmlstimplagerð Einholti 2 - Simi 20960

x

Vísir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.