Vísir - 11.03.1963, Blaðsíða 15

VlSIR . Mánudagur 11. marz 1963.
75
BEATRICE HERZ:
SYSTURNAR
Framhaldssaga
Mér var óskað til hamingju af
fólki sem ég ekkert þekkti, ég
fann snertingu ókunnra handa,
heyrði ókunnar raddir — ég var
boðin velkomin, og svo var ég
vafin örmum, sem ég undir eins
þekkti, örmum Filippusar, og hann
hvíslaði í eyra mér:
—Þú ert svo falleg elskan mín,
að ég þori varla að snerta þig.
— Er það eiginlega leyfinlegt,
að faðma að sér brUðina fyrr en
hjónavígslan er um garð gengin?
hvíslaði ég á móti.
— Það er vfst af og frá, hvfsl-
aði hann. Þú ættir bara að sjá
hvernig allir stara á okkur.
Þú ættir bara að sjá. Þetta kom
svona yfir varir hans í hugsunar-
leysi og hann var ekkert að hugsa
um það frekar, og það fann ég, en
nú fannst mér það ekkert gera til,
af því að ég var hjá honum, og
hann hélt enn utan um mig. Mér
fanst, að ég gæti staðizt alla
vonsku mannanna, við hlið hans.
Hálfri klukkustund síðar var
búið að gefa okkur saman. Helena
Trent'var ekki lengur til. Frú Hel-
ena Jordan hafði fagnandi tekið
sér hennar sæti.
Nú verða augun mín
augun þín.
Við höfðum fengið herbergi
einu stærsta gisthúsinu í Aþenu
og það var angan hvítra rósa í
kringum okkur, þegar við vöknuð
um í birtingu. Svona snemma
morguns var loftið svalt og ferskt
SÆNGUR
Endumýjum gömlu sængurn-
ar. Eigum dún og
fiðurheld ver.
Dún og fiburhreinsun
Kirkjuteig 29. Sími 33301
og Filippus bar mig út að glugg-
anum og sagði mér frá öllu, sem
fyrir augum hans bar niðri á göt-
unni, þar sem dagsins ys og þys
var rétt að byrja.
— Nú verða augun mín augun
þfn, sagði hann, gleymdu því
aldrei.
Ég var ein um stund. Filippus
hafði orðið að skreppa út f bæ til
undirbúnings burtför okkar, en
samt fannst mér, að hann væri enn
nálægur mér. Með hönd mína í
hans þurfti ég ekkert að óttast,
en hvers vegna var þó stundum
eins og mér rynni kalt vatn milli
skinns og hörunds af tilhugsun-
inni um, að fara heim. Við höfðum
hringt til þeirra í gær, — til
mömmu og Ðóru, og eins og vana
lega hafði sambandið verið slæmt,
en sumt hafði ég heyrt — og ekki
gleymt. Dóra hafði spurt og rödd
hennar hljómaði hátt og skýrt:
— Er hann laglegur, Helena?
Æ, hvernig ættir þú að vita það,
fyrirgefðu. Vertu viss, ég skal lýsa
honum fyrir þér. Ef hann er lag-
legur og vel vaxinn væri hann
fyrirtaks fyrirmynd að auglýsinga-
teikningunum mínum.
Mér gramdist þetta mas hennar
sem að líkum lætur. Og hverju
skiftir það hvernig Filippus leit
út? Það voru þúsund aðrar ástæð
ur fyrir, að ég elskaði hann, og
þar að auki vissi ég, að hann var
fallegur. Hafði ég ekki strokið fing
urgómum mfnum um allt andlit
hans, þreifað mig áfram eftir háu
hvelfdu enninu, þuklað á auga-
brúnunum og komist að raun um
að augun voru stór, nefið beint,
varirnar mjúkar. Næmleiki fingra
hinna blindu er svo mikill, að þeir
finna kannske meira en sumir sjá.
En það var svipurinn, svipbrigðin,
sem var hulið, og ég varð að geta
mér til um. Og þegar ég hugsaði
um það átti ég stundum erfitt
með að gleyma því, að ég var í
skugganna Iandi, Aðeins einu sinni
hafði ég spurt spurningar varðandi
útlit Filippusar — og það var Nóra
frænka sem svaraði:
— Hann er fríður maður og
karlmannlegur, Helena, og svipur-
inn ber því vitni, að ég held, að
hann sé maður stefnufastur og á-
kveðinn.
Þetta hafði hún sagt — og hugs-
að sig um lengur en hún var vön,
spyrði maður hana einhvers.
Auðvitað var hann fríður maður
og karlmannlegur og auðvitað var
hann stefnufastur og ákveðinn. —
Hún hafði svo sem ekki þurft að
hika við að svara. En hún hafði
lagt sérstaka áherslu á orðið hann
og þegar ég spurði hana hvers
vegna, eyddi hún því og sagði, að
hún hefði vfst tekið heimskulega
til orða.
Filippus kom aftur með farmið-
ana okkar að minnsta kosti stund-
arfjórðungi fyrr en ég hafði búizt
við af honum og var ég nýkomin
úr baði. Og svo var ég víst
nokkuð lengi að klæða mig.
Hann kom til mín og kyssti mig
á hálsinn og ég áræddi að hvísla:
— Finnst þér ég snotur, Filipp-
us? Ég hef ekki séð sjálfa mig
síðan ég var barn. Ég var beinastór
stelpa og álkuleg.
— Þú ert yndislegasta stúlkan,
sem ég hef nokkurn tíma séð. —
Veiztu hvað, þú minntir mig strax
á litla styttu, sem ég fann — ekki
á Paxos, heldur á annarri smáey.
Hún -.er af ungri konu, sem lyftist
tiU hæða á vængjum, móti hinu
fjarlæga og ókunna. Hún er svo
óendanlega miklu fallegri en allar
aðrar sambærilegar styttur — fal-
legri en sjálf Venus frá Milo. Og
hjá þér fann ég sömu línurnar, —
sömu fegurðina. Hún stendur á
skrifborðinu mínu heima. Ég varð
að greiða fyrir hana mikið fé, og
þó vantaði á hana bæði höfuð og
handleggi. Og það varð mér um-
hugsunarefni hvemig hún hefði
verið heil og óbrotin — en þegar
ég fann þig vissi ég það.
Á þeim tíma, sem í hönd fór,
bæðj á daginn og er ég lá vakandi,
varð það mér til mikils trausts,
að minnast stundanna í litla her-
berginu okkar í gistihúsinu. Við
CBflNHAÍlíl
Afsakið skipstjórl, en ég hef vfst aðelns blundað ..."
höfðum orðið að sætta okkur við
fremur lítið herbergi f gistihúsinu,
sem var eitt hið stærsta I borg-
inni, en Filippus hafði ekki getað
fengið stærra herbergi en þetta,
vegna þess að borgin var full af
skemmtiferðafólki um þessar
mundir, og auk þess mikið um alls
konar sendinefndir og ráðstefnur,
en það vissi ég, að aldrei mundi
ég eignast eins góðar minningar
frá gistihúsherbergi og þessu. Áð-
ur en við fórum gekk ég meðfram
veggjum og milli húsgagna og þukl
aði á öllu, næstum eins og þarna
væru vinir, sem ég væri að kveðja.
Rósirnar vom teknar að visna, en
með leynd stakk ég þremur í lít-
inn plastpoka, og stakk f töskuna
mína svo lftið bar á.
Á flugferðinni yfir Evrópu var
sæjutilfinning mfn enn eins og hita-
bylgja, sem ekki mundi víkja fyrir
neinu, en á leiðinni yfir Atlants-
hafið var eins og kvfði minn bloss-
aði upp.
Við höfðum kvatt Nóm frænku
í Aþenu. Hún virtist dálítið Ieið
yfir'að vera skilin eftir ein, en
kannski var henni nokkur hugg-
un f, að Filippus hafði gefið henni
allar bækumar sínar með áritun
og ef hann þekkti hana rétt mun
hún hafa hlakkað til að sýna þær
væntanlegum ferðafélögum og
kunningjum í framtfðarferðalögum.
BUndur af ást?
Ég hafði enga matarlyst á leið-
inni yfir hafið. Mér fannst allt eins
á bragðið, og kampavínið, sem Fil-
ippus pantaði, engu betra en gos-
drykkur. Mér var kalt á fótunum,
en samt var loftið þungt og mett-
að af reyk. Skrjáfið í blöðunum,
masið í fólkinu og eilíft ráp þess
fram og aftur eftir ganginum milli
sætanna — allt fór taugarnar á
‘NOW YOU SIMMEK
TOWW ANP LISTEKi/
SAI9 ZUKOFF. "YOU
HAVE SOT TO <SET
ALONS WITH 5ISHOF
5ECAUSE HE'S VEM
IMFOZTAKIT TO US--"
, íw<
WaMM
JOiH
CiMtO

Zukoff: „Seztu nú niður og
hlustaðu á mig, Ivy. Þú verður
að halda friði við Joe Bishop,
vegna þess að hann er MJÖG
nauðsynlegur fyrir okkur — án
leiðsagnar hans gætum við ekki
"WITHOUT HIS GUIC’AKICE WSV
HAVE NO PICTUKE" WSV ALL
5E LOST IKI THIS JUNGLE—"
tekið neina mynd — við mynd-
um villast i frumskógunum —
og úr því við erum að tala um
»AN7 SPEAtCNð OF SEINð
LOST, I HAVE A PLAN
I WAKJT ONLY YOU
TOHEAR!..,y 10■VWbO
að hægt sé að týnast í skógun-
um, er ég með áætlun á prjón-
unum, sem ég ætla aðelns að
mér. Fyrir aftan okkur sátu tveir
kaupsýslumenn frá New York og
töluðu ekki um annað en viðskipti,
en Filippus sat við hlið mér og
var oft að skrifa eitthvað hjá sér.
— Mamma er einstök í sinni
22997 • Grettisgötu 62 ST
PERMA, Garðsenda Zl, simi
33968 Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Dömur, hárgreiðsia við alira hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstrætismeg
in, Sfmi 14662.
Hárgreiðslustofan
HÁTÚNl 6, simi 15493.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU OG DÓDÓ,
Laugavegi 11, sími 24616.
Hárgreiðslustofan
SÓLEY
Sólvallagötu 72,
'Sími 14853.
Háigrelðslustofan
PIROLA
Grettisgötu 31, sími 14787.
Hárgreiðslustofa
' ESTURBÆJAR
Grenimel 9, simi 19218.__
Hárgreiðslustofa
SVÖNU ÞÓRÐARDÓTTUR,
Freyjugötu 1, simi 15799-
Hárgreiðslustoia
AUSTURBÆJAR
(Marla Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13, slmi 14656.
Nuddstofa á sama stað.
Gæruúlpur
uðeins kr.990.00