Vísir - 16.03.1963, Blaðsíða 15

Vísir - 16.03.1963, Blaðsíða 15
v T V í S IR . Laugardagur 16. marz 1963. 75 BEATRICE HERZ: 12 SYSTURNAR Framhaldssaga Það var líka vissulega óvanalegt, já, menn gætu næstum orðið hrærð ir af að sjá hve viðkvæmur þessi karlmannlegi maður getur verið. Persónulega hefði ig varla getað trúað því, að h'ann ætti slíka við- kvæmni til. Heldurðu, að hann viti að Nóra frænka hefur arfleitt okk- ur að öllu? Ég varð að stilla mig um að æpa ekki: Þegiðu, þegiðu! Hættu að reyna að leggja i rúst það bezta, sem fyrir mig gat komið, og vakti löngun mína til lífs og hamingju. En ég svaraði henni hátt: — Af hverju spyrðu ekki Filipp- us um það, — ef þú heldur, að þú yxir í áliti hans við það? Hún lét sem hún heyrði ekki hverju ég svaraði. — Það er alveg stórkostlegt, hversu aðlaðandi hann en Það er leitt að þú skulir ekki meta hann sem vert er. Það var þögn um stund. Svo geispaði hún og sagði: — Nú verð ég víst að fara og halla mér. Góða nótt. Sofðu vel. Þegar ég kom aftur inn í her- bergið mitt var hún farin, en það var enn lykt af iimvatninu hennar í kringum mig, og ég flýtti mér að opna gluggann, en það var stilli- logn, ekki minnsti vindsvali til þess að endumýja loftið og fá þessa lykt burt. Og ég hallaði mér út af með þessa lykt í vitum mér og gat ekki gleymt því, sem hún hafði sagt, hvernig hún hafði reynt að læða illum hugsunum í hugskot mitt, vitandi,- að hver þeirra var sem skriðkvikindi með sogskálum á fótum. Þannig hafði hún alltaf verið og þannig var hún enn. Vinsamleg á yfirborðinu, slæg, — og lét skína í það, að furðulegt væri, að nokk- uð skyldi heppnast mér — eins og það væri óhugsandi að „litla syst- irin hennar“ gæti komið riokkru tii leiðar, náð nokkru marki á eig- in spýtur. Áður en slysið varð var ég bara sextán ára stelpa í henn- ar augum, stelpa, sem hún talaði um í meðaumkunartón og af fyrir- litningu stundum. Hún kallaði mig þá stundum ljóshærðan stelpu- krakka í fyrirlitningartón, en sjálf var hún brún á hár. Örvæntingin yfir að vera blind var kannski ekki horfin, nema á yfirborðinu, eins og ég hafði haldið, þegar ég allt í einu uppgötvaði að ég elskaði og Var elskuð. þegar Filippus hafði vakið mig af dval- anum. Þá sannfærðist ég um, að ég myndi njóta hamingju alla mína ævi við hlið hans. Við höfðum ver- ið svo hamingjusöm ... höfðum verið. Ég varð á sama augnabliki gripin skelfingu af að hugsa þannig. Hafði þá Dóra þegar orðið það ágengt, að 'ég efaðist, var veik fyrir, — hafði hún sigrað í fyrstu íotu? Filippus svaf í. herbergi pabba. Hann átti að liggja þarna mér við hlið. Ég hafði hrundið honum frá mér með leiðri framkomu minni, en innst inni vissi ég, að Dóra hafði með slægð sinni komið því svo fyrir, að við lékum hlutverk okk- ar svo sem við gerum í harmleik, sem hún hafði sett á svið. Vonbrigði. Nokkrum dögum síðar fórum við frá Eikarlundi til þess að fara flugleiðis til heimilis Filippusar í Texas. En við vorum ekki ein. Allt frá byrjun hafði póra_ talað um það af áhuga og hrifni, að hún hefði alltaf borið þá löngun í brjósti að sjá Texas. Og vitanlega neyddist Filippus til þess að lok- um að bjóða henni að koma með. Ég reyndi að minnsta kosti að telja mér trú um, að hann hefði gert þáð, því að hann komst ekki hjá því, en hann hafði ekki rætt málið að neinu ráði. Eftir það sem gerð- ist fyrsta kvöldið kom hann þó jafnan inn til mín á kvöldin, en ég vissi, fann, að milli okkar var ekki allt eins og áður var og átti að vera. Ég varð smeyk og feimin — og sýndi hann mér ástaratlot, var engu líkara en að ég byggist við að Dóra myndi birtast í dyr- unum, og þetta hafði þau áhrif á mig, að ég var óörugg. En brátt varð ég að reyna, að ég gat jafnvel þráð þessa daga i Nýja-Englandi, eða allt frá því er faðir Filippusar tók á móti okkur á flugvellinum í Texas. Ég þekkti hann vitanlega ekkert — hafði aðeins talað við hann nokkur orð í síma. Hann var dimmraddaður, talaði hátt, með sterkum Texas- hreim. Filippus sagði að hann væri sterkur persónuleiki, harður, ósveigjanlegur, sérkennilegur, eins og landið, sem hann hafði alizt upp í. Hið fyrsta, sem hann sagði þeg- ar fundum okkar bar saman, var: — Jæja, svona líturðu þá út. Gott kvöld, Helena. Ég vona að þú hafir gert þér ljóst hvað þú varst að fara, þegar þú giftist inn í Jordan-fjölskylduna, stúlka min. Já, ekki er hún hraustleg, Filippus. Og svo kom hann auga á Dóru: — Og þetta er víst Dóra. Já, þú safnar sannarlega um þig frlðum konum, Filippus. Það er. af sem áður var. Ég er viss um, að hinir farþegarnir í flugvélinni hafa ekki haft af þeim augun og öfundað þig. Jæja, velkomin Dóra. Ég er viss um, að þér fellur vel á bú- garðinum. Filippus segir mér, að þú sért reiðkona mikil. — Sagði hann ekki líka, að ég væri mikill aðdáandi Texas. Ég f alltaf verið hugfangin af þessu kí. Ég heid, að næstum allir beztu menn landsins séu frá Texas. Hún rausaði eitthvað áfram í sama dúr, en ég lagði ekki við hlustirnar, og ég gat með engu móti gleymt, hve auðheyrt var, að John Jordan hafði orðið fyrir von- brigðum með mig, og að hann hafði þegar fallið fyrir. Dóru. Og ég hafði. vonað svo innilega, að honum geðjaðist að mér, — af því að hann var faðir Filippusar. Við gengum að bifreið Johns Jordan. Það var heitt £ veðri — og loftið þurrt, — ekki hæfilega rakt og ferskt eins og á sumrin 1 Nýja- Englandi. Mér fannst ég varia geta náð andanum. Dóra sat fram I hjá John Jordan og við Filippus í baksætinu. John Jordan talaði án afláts um búgarð- ©PIB —onrfM Þér skulið ekki gefa honum neitt, því að þá er hætt við að han* fari að finna á sér — — ! inn og störfin þar, skyldmenni, sem ég hafði aldrei heyrt Filippus minnast á einu orði, um stjómmál, innan- og utanríkismál, stórgripi, sem hann hafði fengið verðlaun fyrir, nágranna, sem var nýlátinn og skólabróður Filippusar, sem var nýbúinn að eignast þríbura. — Þrír litlir bófar, sem hver hefur rödd eins og blásið sé í þoku- lúður. Það eru snáðar, sem vert er um að tala, Filippus. Þú ættií held- ur að gleðja gpmla pabba méð ein- hverju slíku, heldur en þessum ferðalýsingum þínum, jú, jú, ég hef lesið þær, og þú kannt að halda á penna, strákur, og þakka skyldi þér eftir að ég hef kostað þig á skóla bæði hér og I útland- inu. En þrfburar, hefðirðu komið heim með þríbura drengur, það hefði verið eitthvað um að tala! Filippus tók hönd mína óg strauk hana, og það var dálítil huggun 1 því og svo sagði hann eitthvað mjög lágt til afsökunar á þessum „lestri pabba gamla“, en nú gall við hin háa rödd Dóru systur: — Ég hef alltaf óskað mér að eignast drengi. Það er . klega vegna þess, að ég átti engan bróður. Þetta lét hún fara yfir varir sér, hún Dóra systir mfn, sem fram að þessú hafði alltaf sagt, að hún gæti ekki þolað krakka í návist sinni. John Jordan rak upp enn einn hrossahláturinn og sagði: — Já, þú lítur sannarlega svo út, að það ætti að geta lukkazt fyrir þér. Já, ég hefði nú haldið það. Hún gæti sem bezt verið fædd hérna í Texas þessi mágkona þín, Filippus, brúnhærð og græneygð og klár á hlutunum. Nei, henni er ekki fisjað saman! Það lá við að ég furðaði mig á, að hjartað skyldi ekki hætta að slá í brjósti mér — svo mjög kenndi mig til vegna tillitslausrar framkomu hans. En Filippus sagði ekkert, þrýsti mér bara fastar að sér, en í framsætinu mösuðu þau John Jordan og Dóra um lands- lagið og sögu Texas. Ég hafði sann ast að segja aldrei vitað fyrr, að Dóra hefði nokkurn áhuga fyrir sögu Bandarfkjanna, hvað þá ein- stakra rfkja — og kom mér þvf óvænt hvað hún vissi þó mikið um Texas. Vafalaust hafði hún lesið sér þetta til, búið sig undir það, til þess að faðir Filippusar fengi álit á henni og yrði liðsmaður hennar. T A R Z A N then he INSTRUCTEP' a NATIVE R.UNNEK. "GET THIS TO NAIROEI AS PAST AS VOU CAN — > 'I WANT HOLLYWOOP’ ANP THE WHOLE WORLP TO KNOW THAT IVV VINIES SAMSSINS!" Áður en leitarflokkarnir lögðu skeyti. Síðan sagði hann við inn með þetta til Nairobi, eins fljótt wood og allur heimurinn viti að af stað, settist Zukoff niður við fæddan aðstoðarmann: „Farðu og þú getur. Ég vil að Holly- Ivy Vines sé týnd“. skrifborð sitt og skrifaði sím- j.-æ-SL."2..s2S¥m»««3*iELr. -. vgg-x.v'-si-iwaa SÆNGUR Endurnýjum gömlu sængum- ar. Eigum dún og \ fiSurheld ver. \ Dún og fiðurhreinsun Kirkjuteig 29. Simi 33301 cx cx £=< tcx CX C=X c=>< co< ccx c=x c=x o< CCX crx crx cx c=X c=>< /

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.