Vísir - 11.06.1963, Blaðsíða 15

VlSIR . Þriðjudagur 11. júní 1963.

3
□ annncsDnnnQcraa^rjn'incicsnnnc ERÖOLE PATTI: |
ÁSTARÆVINTÝR
Æ
I
ir ekki við það — að þú hafir ekki
þrek til að slíta þessi bönd?
Marcello var sár yfir, að hún
hafði ekki beðið hann að halda
kyrru fyrir í Napoli.
— Það væri ekki hægt nú, sagði
Anna í hugaræsingu. Ég blátt á-
fram gaeti það ekki, En ég er viss
um, að þetta verður allt búið bráð-
um. Reyndu að skilja mig. Þú veizt
að ég segi þér allt alveg eins og er.
Þess vegna bar ég þig ekki um að
vera hér áfram. Ég vildi ekki særa
þig-
Orð hennar særðu hann svo, að
honum fannst næstum sem sárs-
aukinn væri líka likamlegur — hon
um fannst sem glóandi teini hefði
verið stungið í hold hans.
— Við skulum fara, sagði hann,
er hann hafði stapnað i sig stálinu
að varðveita sjálfsöryggi sitt og ró
sem bezt hann gat., — ég vil fara
nú þegar.
Nokkru siðar, í gístihúsinu,
mættu þau stúlku, fölleitri, en
mjög málaðri. Það var Scandurra.
— Anna, sagði hún kæruleysis-
lega og af uppgerðar kæti ...
hvað heldurðu, að hafi gerzt í
gærkvöldi. Toni tók sér heldur bet-
ur neðan I því, — varð sannast
að segja augafullur, um það er
lauk, en áður en svo fór skemmt-
um við okkur konunglega. Við
höfðum eins konar sýningu á
dansi, við tvö. Hann er sannar-
lega fjörkálfur, pilturinn þá!
Anna svaraði engu, en hún
horfði þannig á Scandurra, að
Marcello gat ekki efazt um, að
hún var afbrýðisöm í hennar garð.
Marcello fór í hraðlestinni til
Rómaborgar.
Annar kafli.
Cenni greifi, sem hafði fengið
slæmt kast af gigt í mjöðmina,
hafði boð inni fyrir vinahóp. í
forstofunni var allt fullt af pípu-
höttum og undir krossinum á
veggnum var heill hlaði yfirfrakka,
allir með flauelskrögum. Út í for-
stofuna barst kliður af mannamáli
innan úr setustofunni, og skar sig
úr rödd Fassi, lögfræðings nokk-
urs. Mikið reykhaf var 1 stofunni.
Fassi lögfræðingur hafði boðið
sig fram til þings í seinustu kosn-
ingum. Meðan kosningabaráttan
stóð voru myndir af honum á ,
hverju götuhorni í Rómaborg. Á \
myndunum var hann með vel i
smurt og gljáburstað hár og í i
bindinu var hann með nælu með
stórri perlu. Mest bar á þessum !
myndum í Salario-hverfinu. *
Marcello var nýkominn heim og
var á leið til herbergis eftir gang-
inum er Fassi kom auga á hann
og hætti ekki fyrr en hann gat
dregið hann inn í setustofuna.
— Verið nú ekki með þessa
tregðu, ég má til með að óska
yður til hamingiu. í fyrsta Iagi
með greinina yðar um Campan-
ella — mjög skjmsamlega skrifuð
grein — og vel rituð. Og í öðru
lagi og nú brosti hann íbyggilega
— með þessa Ijómandi fallegu
stúlku sem ég sá yður með ný-
iega í Supercinema.
— Hvenær var það?
— Hvr-ð er þetta? Þér bjóðið
fallegri stúlku í kvikmyndaleik-
hús og þér munið ekki einu sinni
hvenær það var. Þér eruð sannar ;
lega kvennagull, því að þetta verð j
ur ekki skilið nema á einn veg:
Að þér þekkið margar konur og
geta þar af leiðandi ruglazt dá-
lítið í því með b--'—j þér eruð
í það og það s1-'
Lögfræðingur' suí vitanlega
nokkuð seint á fevðinni með heilla
óskir sínar, því að greinin í Camp-
anella hafði birzt fyrir 3 mánuð-
um — og Marcello hafði verið í
Supercinema með Önnu áður en
hún fór til Napoli.
— Það er orðið langt síðan,
s.igði Marcello.
— Skiotir það . nokkru máli?,
spurði lögfræðingurinn og dró
hann til hliðar. Sannast að segja
var forvitni mín vakin. Er hún
kvikmyndastjarna þessi stúlka?
Við — ég og konan mín — sátum
tveimur bekkium fyrir aftan ykk-
ur. Konan min hélt því fram, að
hún hefði séð hana í einhverri
kvikmynd. Og ég var ekki frá
því, að hafa séð hana líka, en ég
gat ekki munað hvar.
— Já, sagði Marcello treglega,
hún er ung leikkona.
— Dásamlegt, dásamlegt — hún
hefur engilfagurt andlit, og svip-
urinn svo blátt áfram, göfuglegur
og einlægur. Okkur, mér og kon-
unni minni, fannst hún blátt á-
fram töfrandi.
Svoa rausaði Fassi áfram og
hvert orð var sem hnffsstunga í
opnar undir Marcello. Hann hafði
ekki ge'.að gle--nt önnu — 03 vir-i
ekki einu sinni hvort hún var kom
in aftur til Rómaborgar, en minn-
ingin um hana gat ekki gleymt
honum, hann gat ekki gleymt
henni, og löngunin eftir að hvíla
hjá henni kom yfir hann aftur og
aftur.
— Hún hlýtur að vera mjög ung,
hélt Fassi áfram. Hún lítur eigin-
lega út eins og kvikmyndadis.
Hvað er hún gömul?
— Ég hugsa, að hún sé um
tvítugt, svaraði Marcello og ósjálf-
rátt var hann allt í einu farinn að
hugsa um Toni Meghini og ástar-
ævintýri hans og Önnu.
— Ég veitti því sérstaklega at-
hygli hve lík þið eruð — að það
er hjónasvipur með ykkur, ef svo
mætti segja. Hún hlýtur að vera
miög ástfangin f yður.
Til allrar lukku fyrir Marcello
kom nú Cenni greifi og var þar
með lokið samræðunni um Önnu,
en hún hafði verið Marcello til
mikils kvalræðis.
Vinir Cenni greifa voru allir
menn vandir að virðingu sinni,
flestir milli fimmtugs og sextugs,
sumir eldri. Margir beirra þing-
menn og bæjarstiórnarmenn, og
úr ýmsum flokkum. Sumir höfðu
gegnt háum embættum á valda-
tfma fasista.
Þarna var líka annar lögfræðing
ur. einnig konungssinni. Montelucc
að nafni ,og lét mikið til sí taka.
Han var hár maður vexti og mag-
ur. sköllóttur, síbuilandi um stjórn
mál og allt af að kvssa hendur
kvenna. Hann sat í hægindastól
með hálfcpinn munn. en maður-
inn var gríðarmunnstór, tennurn-
ar gisnar en stórar. Hann kross-
lagði fætur og sást þá, að hann
var í hvítum sokkum með bláum
klukkum. Við fætur hans lá gulur
hundur. Þessi lögfræðingur hafði
líka beðið ósigur f kosningunum,
brátt ' fyrir allar ræðurnar sem
hann flutti af háum palli, sem
skreyttur var með litum Sovaiakon
ungsættarinnar.
Næstur honum sat Folster, enn
einn lögfræðingurinn, og líka Róm
verji, þótt nafnið benti til annars.
Þessi maður lagði áherzlu á að
ganga jafnan f fallegum fötum og
með dýr, skrautleg bindi og gull-
prjón úr ekta gulli bar hann jafn-
an, en bað var eins og þessi mað
ur hefði engan sérstakan tilgang
með að ganga vel og snyrtilega til
fara, annan en að finna til eigin
vellíðunar af þvf.
Þarna voru ýmsir fleiri slíkir og
létu allflestir ljós sitt, skína, en
Cenni greifi ,sem hvíldi annan fót
sinn á púða, vegna gigtarinnar,
lagði lítt til málanna, en var all-
skeleggur, ef- hann tók til máls á
annað borð, og heimtaði alla bein-
asna burt af skrifstofum ríkis- og
bæjar, hann vildi hreinsa til, en
þetta var svo sem ekki um mjög
af því, að hann hefði mikinn á-
huga fyrir málum þeim, sem á
dagskrá voru.
Á litlu console-borði var skraút-
lega gcrður hlutur, vagn af þeirri
ge'ð, -e:" notaðir eru á Sililey, og
múlasna beitt fyrir, og var hann
skreyttur fjöðrum. Þetta hafði ver-
ið þarna á borðinu til skrauts í
28 ár, og hafði einhver fjölskyldu
vinur cefið Marceilo betta er hann
kom úr Sikileyjarför, en þegar
betta gerðist var móðir Cenni enn
á lífi, og henni fannst þetta allt of
verðmætt og fagurt til þess að
gefa harni fyrir leikfang, og Marc-
ello fékk aldrei að ieika sér að
því, svo m’ög serrt h«nn langaði
þó til þess, því að auk þess sem
vagninn var vel út skorinn og múl-
asninn, voru litlar tunnur í vagn-
inum, fagurle'ra "e"ðnr. Marcello
fékk sem sact "*c!ns að snerta
betta — og ,.;?5 eftir-
lit einhve-'s fn”-'--ð>ns. Nú hefði
hann getað gert við bað, sem hann
vildi. en nú íangnði hann ekkert til
þess.
Monteluco var nú að virða þetta
fyrir sér og mælti:
— Sumir beirra, sem fást við
að búa ti! svona hluti. eru sannir
listamenn. Siá'ð hve fagurlega
betta er unnið. T'e'.,ta er dálítið
l'"taverk.
Birtu frá Via Boezio lacði inn
um net-pluggatjöldin á þun'',ama-
'eg húsgögnin og b,'kkar. aislitnar
'’úlfáb-'Vðurnar. en alit virtist
betta bó fecurra ■' skini hm'gandi
ró'ar. en fiinb>mr ''Tinglyndisblær á
ö”u eins o" 1 Prat.i.
I bessum svifum kom þerna inn
til þess að segia Msrcello. að það
væri ung kona sem biði eft.ir hon-
um i símanum.
Marcello var ekki seinn að fara
og prfna heyrnartóiið og hann
bekkti undir eins rödd Önnu. En
hann gladdist ekkert sérlega við að
hevra röd.d hennar.
Það var mánuður liðinn frá því
hann fór til Nanoli. Og hann hafði
varið að reyna nð gleyma Önnu.
Auðvitað bafði hann ekki geta.ð
— en það hafði að vissu leyti
orðið honum til hugsvölunar, að
vera fjarri henni — vegna þess,
að hann hafði enga tilraun gert
til þess að ná fundi hennar. Hon-
um fannst einhvern veginn. að
með þessu móti væri hann að ná
sér niðri á henni.
LAUGAVEGI 90-02
Salan er örugg hjá
okkur. - Við leysuni
ávallt vandann.
Höfum kaupendur að
öllum tegundum ný-
legra, góðra bíla. -
T
A
R
Z
A
N
Anna var ósköp róleg og blátt
áfram eins og tíðkast. Hún sagði
honurn, að það væri vika liðin frá
þvl að hún kom aftur til Róma-
borgar, og hún væri með peysu,
sem hann hefði skilið eftir í svefn
herbergi hennar í gistihúsinu. Og
tilgangurinn með því, að hringja
til hans, hefði í rauninni aðeins
verið sá, að segja honun\ frá peys-
unni ,og að hún ætlaði að senda
honum hana.
16 mm filmuleiga
Ki'ikmyndavélaviðgerðir
Skuggamyndavélar
Flegtar gerðir sýningarlampa
Odýr sýningartjöld
Filmulím og fl.
I iósmyndavörur
Filmur
Framköllun og kópering
Ferðatæki (Transistor)
FILMUR OG VÉLAR
Freyjugötu 15
^ ’mi 20235
*ÍUR
Opel Kecord '62, má greiðast
með fasteignatryggðum bréf-
um.
Volvo Station '55.
Ford Consul 4 dyra '62.
Chevrolet ’55
Volvo St. ‘61.
Comet '63, skipti á Mercedes
Benz 220 ’60—62 óskast.
Ford Consul '62 2 dyra.
Ford Taxi ’57—’59
Volvo Amazon ’58.
Ford Merkury, 2 dyra '55.
Comet 2 dyra '61.
VW '62.
Opel Record ’60.
Opel Caravan '55—60.
Kaiser ’54.
Moscwitsh ’55—’60.
Allar gerðir af jeppum.
Úrval af öllum gerðum vörubif-
reiða.
BIFREIÐASALAN
Borgartúni 1. '
Símar 18085 og 19615
Ég get helgað mér þennan
dal, fyrst að ég hefi fundið
hann, og hér búa engir menn.
Og Ito hugsar: Soðnar froska
lappir namma namm. Tarzan:
Ekki sjóða þá of lengi, þá
verða þeir seigir. Ito: Ég tek
þá uppúr núna. Þetta er sann-
kallaður töfrapottur. Tarzan:
Mig langaði til að sjá hvort þú
gætir séð um þig sjálfur, og
það getur þú auðsjáanlega.
Komdu við skulum synda dá-
lítið í vatninu áður en við borð
um.
Sssumlfieisir
nælonsokkur
kr. 25.00