Vísir - 21.08.1963, Blaðsíða 15

Vísir - 21.08.1963, Blaðsíða 15
VlSIR . Miðvlkudagur 21. ágúst 1963. 75 Peggy Gaddis: Kven'æknirinn þar syðra og tilbreytingin sé ein- mitt það, sem hann þarfnast. Það hefir líka sín áhrif að komast I annað umhverfi, kynnast nýju fólki, eignast nýjar minigar, sem hann getur lifað á, jú, Matilda, þetta verður til mikillar heilsubótar fyrir hann. Það var auðséð á svip Matildu, að henni hafði létt stórlega. — Það er þá víst bezt, að ég hreki burt allar áhyggjur, og fari að búa okkur undir ferðalagið, sagði hún brosandi, en við þurfum ekki að eyða peningunum hennar Rosalie, — við höfum nefnilega ekki eytt helmingnum af því, sem hún hefur sent heim, og það er nóg í bankanum til ferðarinnar. Við bú um auðvitað á rólegum stað, þar sem við þurfum ekki að greiða fyrir allt á uppsprengdu verði. Hvenær finnst þér að við ættum að fara? — Það fer lest kl. 3.30, sagði Meredith glettnislega. — Hamingjan góða, sagði Mat- ilda forviða og fórnaði höndum, ég þarf að minnsta kosti viku til þess að útbúa okkur út... — Þið fáið þrjá daga — og ekki mínútu meira, sagði Meredith, svo arð þú verður að taka til höndun- um, elskan mín. Matilda sagði ekkert frekara og fór, en Meredith horfði á eftir henni brosandi. Meredith var þreytt og svefn- þurfi og langaði mest af öllu til þess að leggja sig, en hún ákvað að gera það ekki, — einhver mundi hringja þegar, er hún væri búin að festa blund, og það fór þá líka svo, að næstum í sömu svifum hringdi síminn. „Blake læknir“, sagði hún all- hvasslega. — Gleður mig læknir ... var sagt háðslega og glettnislega í senn, og gleðin fór um alla hugarheima Merry eins og þegar sólargeislar leita upp hvern krók og kima til að skjótast inn i. — Hugh, elskan, sagði hún feg- inlega. — Talaðu ekki í þessum dúr .,. — Hvers vegna ekki? — Þá gæti dottið í mig að hend ast af stað á þinn fund til þess að uppgötva, að þú hefir rétt í þessu verið kvödd til að vitja sjúklings. Eða ertu kannski nýkomin úr sjúkravitjun, — ekki svo að skilja þó, að það mundi aftra mér frá því að fara í aðra þegar ... — Hugh, greip Meredith fram í, Rosalie er komin. — Rosalie? endurtók Hugh, ó, litla systirin laglega. Hvernig líður henni? — Þökk. Hún er I afturbata, — segist hafa verið veik, þess sjást raunar fá merki, nema að hún er dálítið horaðri en hún var, svaraði Meredith 1 léttum tón. Hún tók á- kvörðun um það upp á sitt ein- dæmi að senda Jónatan og Matildu suður á Floridaskaga til nokkurra vikna dvalar. Hvernig lízt þér á? — Aleg fyrirtak, sagði Hugh af áhuga. Þetta er það allra bezta, sem hægt er að gera fyrir Jónatan. Litla systir virðast vera stúlka sem vert er um að tala ... — Víst er hún það, sagði hún hlæjandi. Kondu einhvern daginn og borðaðu miðdegisverð með okk ur og endurnýjaðu kunningsskap- inn við hana. — Þakka þér fyrir, svaraði Hugh þakklátlega, ég kem. En meðal ann arra orða, ég hringdi til þess að spyrja hvernig þér liði, ástin. — Ég veit það, vinur minn, mér liður alveg ágætlega — síðan þú hringdir. — Ástin mín, hvíslaði Hugh — og andartak gleymdist þeim um- heimurinn og alit, nema það sem bærðist í þeirra eigin brjóstum. Og Merry hafði ekki getað iiðið betur, þótt hann hefði sagt, að hann elskaði hana og hún svaraði játandi. Einhvernveginn fannst henni hver dagur byrja þá fyrst, er Hugh hringdi. Hún hafði fyrst kynnzt Hugh Prather skömmu eftir að hún til River Gap. Hann hafði verið alllengi sjúklingur Jónatans. Hann hafði þjáðst af hjartakvilla og von lítið um bata. Hafði þetta haft þau áhrif á hann, að hann trúði því statt og stöðugt, að hann myndi ekki eiga nema fá ár ólifuð, — það væri aðeins spurning um tíma... En viðhorf hans breyttist smám saman eftir að Meredith kom. Það hafði sín áhrif að kynnast ungri og fallegri konu, sem í þokkabót var nýbakaður læknir, sem stóð á því fastára en fótunum, að enginn sjúk dómur væri ólæknandi, og sjúkling arnir yrðu umfram allt að trúa á batann og hjálpa þannig til að fá gót meina sinna. Hún stappaði í hann stálinu. Og sjálf las hún og kynnti sér á annan hátt sem bezt hún gat alP það sem varðaði veik- indi hans. Og loksins hafði hún fengið hann til að fallast á — og það gerð hann aðeins fyrir hennar orð — að fara í sjúkrahús til lækn- inga. Hún valdi sjúkrahúsið Har- bour Memorial, þar sem Evan Far- ley, er hún þá var trúlofuð, var yfir læknir. Ean hafði álitið læknisað- ferð þá, sem Meredith stakk upp á of áhættusama — fyrir sjúkra- húsið. Hugn ar nefnilega af efna- fólki kominn, og hann var kunnur sem íþróttamaður og fyrir þátttöku sína í félagslífi — og ef lækningin bæri ekki áætlun, mundi það verða til tjóns fyrir sjúkrahúsið. — „Það er nýtt og ef sjúklingur eins og Hugh Prather deyr í höndunum á okkur ... — við megum blátt áfram ekki við því sjúkrahússins vegna“, — hafði hann sagt, en Meredith hafði svarað: „Og ég má blátt á- fram ekki við því sem læknir, að neinn af sjúklingum mínum deyi, hver sem hann er“. Og jafnvel enn í dag fór eins og kuldahrollur um hana er hún minntist tveggja vikna baráttu sinn ar til þess að koma Hugh á réttan kjöl. Hún hafði lagt alla sína orku, allan sinn vilja, allt sem hún gat í baráttuna til að bjarga lífi hans. Og það var á þessum tíma, sem hún hafði uppgötvað, að tilfinning- arnar sem hún bar í brjósti til Evans voru ekki hin mikla ást, eins og hún hafði haldið, heldur nð- eins námsmeyjarástarskot, sam- tvinnað aðdáun á hæfileikum hans — svo var hann sérlega laglegur og myndarlegur. Og þetta hafði hún uppgötvað vegna þess, að hún hafði orðið ástfangin í Hugh. Hún brosti dálítið, er hún hugsaði um það hve trufluð hún hafði verið vegna þessarar uppgötvunar, að hún elsk aði Hugh og dáði, — og hve inni- leg gleði hennar hafði verið, er hann veikum titrandi rómi játaði henni ást sína. Og svo, eins og jafnan, er þessar hugsanir vöknuðu, fánn ’ hún til sársauka, • sem því fylgdi, að þau gátu ekki gift sig meðan hún var eini læknirinn í River Gap, meðan hennar gat verið þörf hvaða tíma dags eða nætur sem var, — en hún gæti ekki sinnt lækningastarf- inu, sem hún hafði tekið við sem helgu skyldustarfi af afa sínum, eins og nauðsyn krafði, lög og hefð ir, ef hún reyndi jafnframt að sinna störfum sem húsmóðir og kona Hugh. Þetta tvennt gat ekki sam- rýmzt fannst henni. Þessu var allt öðru vísi varið í stórum bæjum, þar voru skilyrðin öll önnur en fyr ir Lækni í smábæ uppi í sveit. En það var ljúft að hugsa um ást Hugh og dreyma um það, að sú stund kæmi, er hún með góðri samvisku gæti orðið konan hans. Það var sú hugsun sem bjartast var yfir og yljaði henni öllum öðrum frem- ur. Annar kapituli Það var orðið all mjög áliðið dags, er Meredith gerði sér vonir um, að dagsverkinu væri lokið, ef ekkert neyðarkall kæmi, og bjóst til að fara heim úr lækningastofunni og búa sig til miðdegisverðar, þeg ar bifreið nam staðar þar úti fyrir, sem skilti var með áletruninni: Meredith Blake, læknir. Þetta var ljómandi fallegur bíll, gljáandi og viðhafnarlegur, einn þeirra síðustu, sem framleiddir voru, áður en verksmiðjurnar voru teknar hver af annarri til fram- leiðslu á herjeppum, hertrukkum og skriðdrekum. Meredith bar kennsli á bílinn og hugsaði sem svo, að varla gæti ver- ið á verra von, að fáslíkaheimsókn og hún nú átti von á, en hún átti nú fyrir höndum eftir öllum líkum að dæma, að hlusta á raus um ímyndaða kvilla hinnar auðugu ekkju, sem mjög lét á sér bera og nýlega hafði keypt Olmsted-eignina og látið framkvæma þar kostnaðar- samar breytingar, í „viðreisnar" skyni, eins og hún kallaði það. En Meredith, sem stóð við glugg- ann, sá nú að konan var ekki ein, því að á hæhim hennar út úr bíln- um kom ung stúlka. Konan var klædd eins og hún væri á leið í einhverja meiriháttar „móttöku" en stúlkan var alls ekki skartbúin, heldur eins og gengur og gerist meðal unglinga nú á dögum, var klædd þægilegum fatnaði en ekki að öllu leyti smekklegum. Hún var i peysu og hafði ýtt ermunum upp fyrir olboga, í „pliseruðu" pilsi hálf sokkum og með lághæla skó á fót- um. Kornlitt og að því er virtist silkimjúkt hár hennar náði niður á herðar. Hún var ljómandi falleg og aðlaðandi, þrátt fyrir að hún þessa stundina að minnsta kosti var þráa- leg á svip, jafnvel fýld. — Ég er sannarlega heppin, að þér skylduð ekki vera farnar úr lækningastofunni, Blake læknir, sagði konan, — frú Carling. og var hressileg í máli, — ég þurfti nauð- synlega að leita til yðar. — Komið þér sælai'j frú Carling, sagði JVieredith'bg. reyndi að leyna þvi Hve’ þreýtt hún var, — Vonandi ekki neitt alvarlegt að? — Ó, ég er við beztu heilsu sagði hún og brosti lftið eitt, en á þann hátt að manni gat dottið í hug, að andlitssnyrtingin myndi fara úr lagi, ef hún brosti eðlilega — það eru ár og dagar síðan mér hefur liðið jafn vel, meltingin aldrei verið betri og svefnleysið þjáir mig ekki lengur. Ég kom vegna telp- unnar minnar, hennar Louellu, Lou ella, væna mín, heilsaðu Blake lækni. Louella horfði þurrlega rétt sem snöggvast á Meredith og tautaði: — Ég hef svo sem mátt vita — Meredith horfði snöggt á hana athugandi augum og sagði svo glað lega: — Fljótt á litið get ég ekki séð, að það geti verið neitt að yður, væna mín, — þér lítið út eins og þér væruð ný útsprungin — — Það er ekkert að mér, sagði Löuellá stutt í spuna. — Þetta er bara einhver vitleysa í mömmu — — Barnið gott, ég ætla mér ekki að láta þig komast upp með neina frekju, sagði frú Carling svo kulda ■sas.-saá&ri«. 9-8-6272 TWICEiOFA.yOU TKY TO MUR.7EK. TAR.ZAN- FTOM 5EHIN7Í NOW HE WILL FINISH yOU! ■"-^yOU ARE A NO-GOOP MAH! : Hárgreiðslustofan > HÁTÚNl 6, sími 15493. Hárgreiðslustofan S Ó L E Y Sólvailagötu 72. Sími 14853. Hárgreiðslustofan P I R O L A Grettisgötu 31, sími 14787. Hárgreiðslustofa VESTURBÆJAR Grenimel 9, sími 19218. Hárgreiðslustofa AUSTURBÆJAR (María Guðmundsdóttir) Laugaveg 13, sími 14656. Nuddstofa á sama stað. Hárgreiðslu- og snyrtistofa STEINU og DÓDÓ Laugaveg 18 3. hæð (lyfta). Sími 24616. i Hárgreiðslustofan |Hverfisgötu 37, (horni Klappar- > stígs og Hverfisgötu). Gjörið >svo vel og gangið inn. Engar [sérstakar pantanir, úrgreiðslur. | P E R iM A, Garðsenda 21, sfmi * > 33968 — Hárgreiðslu og nyrti- J ► stofa. [ Dömu, hðrgreiðsla við allra hæfi1 iTJARNARSTOFAN, ► Tjarnargötu 10, Vonarstrætis- [megin. Sími 14662. Hárgreiðslustofan J7L Hættu þessu Oda segir einn her mannanna, Gana segir að Tarzan sé vinur okkar. Og hann slær með spjóti sínu á úlnlið svikarans, svo að hann missir hnífinn. Tvisv ar hefur þú reynt að myrða Tarz- an segir höfðinginn, nú gerir hann út af við þig. Og Tarzan lætur brúnir síga, og er hinn ferlegasti ásýndum. Háaleifisbraut 20 Sími 12614 Bílakjör Nýir bílar, Commer Cope St. 8IFREIÐALEIGAN, Sergþórugötu 12 Slmar 13660 14475 og 36598 Ódýrar Terrylene- buxur ú drengi Hogkuup

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.