Vísir - 20.03.1965, Qupperneq 15

V í S IR . Laugardagur 20. marz 1965.
15
: gþ CECIL SI. LAURENT:
m SONUR
KARÓ-
■ LÍNU
■■
— Ég hefi aðeins tvívegis ver-
ð I höllinni. Klukkan fimm er
lershöfðingjunum leyft að skip-
ast í röð í Friðarsalnum til þess
að hylla konunginn. Komið með
mér og grípið tækifærið.
Klukkan er orðin fimm. Þótt
dvínandi dagsbirtan leggi enn
inn um gluggaa hefir verið
kveikt á ljósakrónum í öllum söl
um hallarinar. Hásætissalnum,
Friðarsalnum, Bláa salnum. Mar-
skálkarnir eru komnir og taka
sér stöðu þar sem þeim ber að
vera samkvæmt tign þeirra í
tvöfaldri röð. Og um leið og kon
iingurinn stfgur áfram letilega,
tineigja menn höfuð sín. Þegar
hann er í tíu metra fjarlægð
(cemur hallarvörður auga á Karó
líu og þekkir hana. Hann óttast
hneyksli.
— Ég verð að biðja yður um
að fjarlægja yður, frú, sagði
hann.
— Frúin er með mér og verð-
ur hér kyrr, segir Thiebault reiði
!ega. Varðmaðurinn hleypur til
nærstadds yfirboðara síns og
þeir talast við í hvíslingum. Kon
ungurinn er aðvaraður, en það
ar of seint — að vísa konu de
Salanches á dyr, og konungur-
inn getur ekki snúið við. Hann
heldur áfram göngu sinni.
Karólína stígur fram með út-
nreidda arma. Hún segir ekkert,
;n yfir henni allri, svip hennar
og hreyfingum og stöðu, er tign
samtvinnuð auðmýkt þess, sem
biður um líkn og náð, en hinn
fótaveiki konungur reynir að
herða gönguna og segir um leið:
— Frú,' ég get aðeins gert
3kyldu mína.
Á eftir honum gengur hertoga
irnjan af Angouléme, hin van-
sæla dóttir hans, sem nú er að-
»ins hefnigirni í hug. Ósjálfrátt
grípur Karólína í kjólfald henn-
ar, en hin föla, rauðeyga hertoga
ynja hrifsar til sín kjólinn reiði-
lega og horfir á Karólínu með
nístandi augnaráði þess sem hat
ar af allri sál sinni.
Karólína nær sér ekki fyrr en
á heimleið, er hún situr í vagnin
um við hlið Thiebault.
- Hvílík grimmd, segir Karó-
lína, og Thiebault skilst, að hún
á við hertogaynjuna.
— Já, en húr. hefir þjáðzt
mikið Hún var mörg ár í fang-
elsi eftir að foreldrar hennar
voru teknir af lífi. Hún hefir
ekki gáfur til þess að skilja og
fyrirgefa.
— Og ég er ekki nógu gáfuð til
þess að geta skilið hana og
fyrirgefið henni, segir Karólína.
- — — ... ......t.:: í5
Klukkan er 6. Karólína er kom
in heim.
Hún er að kveðja lögfræðing
sinn, herra Tripier.
— Ég þakka yður fyrirfram
fyrir allt, sem þér ætlið að reyna
á morgun. En — en er víst, að
maðurinn minn verði í lifenda
tölu nema til morguns?
Lögfræðingurinn verður hugsi
á svip og segir svo:
- í dag er miðvikudagur.
— Við hvað eigið þér?
- Aftökur fara venjulega
fram á föstudögum.
- Ó, aldrei á fimmtudögum.
— Það kemur sjaldan fyrir,
segir hann.
Það er eins og honum svelgist
á og svo bætir 4iann við:
— Mjög sjaldan.
Klukkan er sjö. í dyngju Karó
línu er allt uppljómað. í kvöld
er hún óttaslegin — hrædd við
myrkrið Við hlið hennar situr
Thérésa Ður.san. Þótt heitt sé
í veðri er hún í kápu, rauðri á
lit, og hún er kiædd Ijósgulum
kjól, en í hatti hennar eru strúts
fjaðrir.
— Ég þakka góðvild yðar, seg
ir lafði Thérésa — að leyfa mér
að koma í kvöld, eins og yður
hlýtur að vera innanbrjósts . . .
Karólína horfir á hana án þess
að segja neitt — á fyrrverandi
þernu Pilar sem enskur aðals-
maður kippti upp úr rennustein-
inum í Haag. Aðalsmaður þessi
var sérvitringur í meira lagi.
Honum gat Thérésa þakkað
stöðu sína og velgengni. Hún
hafði tilkynnt komu sína fyrir
mánuði, áður en de Salanches
kom til Parísar. Þrátt fyrir ótt-
ann er Karólínu dálítið skemmt
við að sjá Thérésu og hugsar eitt
hvað á þá leið, að hún geri sér
ekki grein fyrir hvers vegna
hún hafi gert henni boð, að
hún vildi taka á móti henni í
kvöld, en það var vegna þess,
að hún var hjátrúarfull. „Það
var mér nefnilega til happs er
þú trúðir mér fyrir ævintýri
þínu og Juans. Mér varð þá ljóst
Lil hvers þið notuðuð hlöðuna.
Og fyrir bragðið, er ég minntist
þessa, fór ég þangað og fann
Juan í tæka tíð, svo að Collins
gat bjargað honum“.
Og nú tók Thérésa til máls:
— Ég ætla að biðja fyrir hers-
höfðingjanum í kvöld — á
spönsku, það er áhrifameira. Ég
hefi nefnilega ekki gleymt móð-
urmálinu. í London er fólki
skemmt, er það heyrir Kastiliu-
hreim máls míns. Byron lávarð-
ur er svo hrifinn af mér. Þér
49
verðið að biðja. Hafið þér ann-
ars heyrt söguna um ungu stúlk
una, sem bjargaði unnusta sínum
úr fangelsi? Hún bað sankti Isi-
dor um hjálp og svo fór hún að
finna vin sinn. Án þess í raun
inni að vita hvers vegna hefir
henni dottið í hug, að þau skipti
um föt í klefanum, til þess að
hann geti komizt undan dulbú-
inn sem kona. Sagan fékk því
miður sorglegan endi. Hún var
drepin, og þegar unnustinn, sem
hafði komizt undan, frétti það,
svelti hann sig til bana. Á gröf
þeirra óx upp lítið tré, sam hefir
breiðzt út um allan Spán. Þegar
hvasst er missa blöðin sín í bili
sinn græna lit og verða hvít.
Klukkan er hálftíu. Karólína er
enn í dyngju sinni. Hún borðaði
bita af kjúklingasteik og drakk
iátt vín með.
Þjónninn kemui, eftir að hafa
farið niður í kjallara eftir nýrri
flösku. Skyldi Gueneau ætla að
tæma vínkjallarann?
Gueneau patar og veifar eins
og hann hefði tvær hendur. Föt
hans eru- rykug og hann er ó-
hreinn og órakaður.
— Ég sagði við Adeline, að ég
yrði að fara og bjarga hershöfð-
ingjanum. Og það skal ég gera.
Hann var að endurtaka þetta í
tuttugasta eða þrítugsta skipti
og svo lemur hann með hnefan-
um á enni sér og segir:
— Nú datt mér dálítið í hug.
Hershöfðinginn var undir yfir-
stjórn Dupionts, sem nú er her-
málaráðherra. Ég fer á fund
hans.
Hann var búinn að stinga upp
á einum tíu öðrum, sem hann
bauðst til að leita ásjár hjá.
Það ríkir þögn um stund. Loks
segir Karólína:
— Það er tilgangslaust. Du-
pont myndi ekkert gera.
— Hershöfðinginn talaði oft
um Beugnot.
— Ég hefi reynt við hann
líka, sagði Karólína þreytulega.
Gueneau tæmir glasið og lyft
ir handleggnum eins og hann
væri að skipa fyrir á vígvelli.
— Við verðum að ná í heilan
flokk vaskra hermanna — úr
riddaraliðinu. Ég mun leita til
beirra, sem voru í hersveitum,
sem de Salanches stjómaði. Við
verðum svo margir. að okkur
mun takast að ryðjast inn gegn
um hliðið á fangelsisgarðinum
og þaðan inn. Við neyðum fanga
verðina til þess að láta af hendi
við ykkur lykla sína og leysum
de Salanches úr haldi og förum
burt með hann sigri hrósandi.
Við gætum þetta fimmtíu sam-
an, eins og að drekka vatn.
Karólína verður svo hrærð, að
hana langar til þess að faðma
hannaðsér. Með tárin í augunum
reynir hún að koma honum í
skilning um, að erlendir her-
menn séu í tugþúsunda tali í
París og fimmtíu manna flokkur
gæti því ekki aðhafzt neitt.
Gueneau sezt, horfir á Karó-
línu, Hún er alveg róleg, grætur
ekki.
— Guenau, viljið þér í raun og
veru reyna þetta - til þess að
bjarga manninum mínum? Eða
gera annað? Spyrjið mig ekki,
en gerið þá þetta:
Leigið vagn og dulbúizt sem
ekill. Verið með vagninn í ná-
lægð fangelsisins annað kvöld
klukkan átta. Nælið hvítri nell-
iku í kraga yðar — og þá kemur
koma til yðar. Þér kannizt við
hana og biðjið hana að taka sér
sæti í vagninum. í guðanna
bænum, hafið með yður pístólur.
— Hver er þessi kona?
1 fyrsta skipti nota tveir höfð-
ingjar frumstaeðra ættkvisla
töfra senditækis'ins til þess að
ræða frið. Mumu höfðingi er
reiðubúinn að ræða við Tula
höfðingja, Tarzan. Tula höfðingi
er reiðubúinn hér, Dunn foringi.
Ég heilsa þér Mumu. Tarzan seg-
ir að þessi töfrahlutur sendi orð
mín til þín og ófð þíri til mín.
Ég heyri orð yðar. Vilt þú skipta
á Tupelokonuf gegn Kiki-búpen-
ing. Strfðsmenn mínir þurfa kon-
ur.
I Hárgreiðslu- og snyrtistofa
) STEINU og DODÓ
I Laugavegi 18 3. hæð (lyfta)
Sími 2)616
Hárgreiðsiustofan PERMA
Garðsenda ‘H, simi 33968.
Hárgreiðslustofa Ólafar
Björnsdöttur
HÁTÚNI 6, simi 15493.
Hárgreiðsiustofan
PIROL
Grettisgötu 31, simi 14787
| Hárgreiðslustofa
) VESTURBÆJAR
^ Grenime! 9, sími 19218.
Hárgreiðslustofa
i AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13, sími 14656
NuHdstnfa á sama stað.
Dömuhárgreiðsla við allra hæfi
1 TJARNARSTOFAN
I Tjarnargötu 11. Vonarstrætis- .
meirín simi 14662._______ >
I Hárgreiðslustofan
Ásearð’ 22, sími 3C‘10
HÁRGREIÐSLU
STOFAN
ÁSTHILDUR KÆRNESTEdB \
GUÐLEIF SVEINSDÓTTIR t|
SIMI 12614 ^
HÁALEITISBRAUT 20 ^
VENUS
Grur larstig
Simi 21777
2A
Hárgreiðslustofan
Sólvallagötu 2
Simi 18615

Endurnýjum gömlu sængurn-
ar, eigum dún- og fiðurheld
ver, æðardúns- og gæsadúns-
sængur og kodda af ýmsum
stærðun? - PÓSTSENDUM.
Rest bezt koddar
Dún- og fiður-
hreinsun,
Vatnsstlg £ Sími 18740
(Örfá skref frá Laugávegi)