Vísir - 14.06.1965, Blaðsíða 2

Skandinavíustúlkur
orsök vaxandi
glæpa á SPÁNI
Stolnar ástir
Ástarbrall danskra og sænskra
stúlkna í sumarleyfum á Spáni,
er orsök vaxandi afbrota
ungra manna þar í landi, segir
i doktorsritgerð, sem ungur lög
fræðingur mun verja við Há-
skólann í Madrid á næstunni.
Lögfræð'ingurinn hefur í
mörg ár haft aðgang að fang-
elsum í ‘Madrid og leyfi til að
spyrja fangana um ýmis atriði.
Margir þeirra hafa skýrt frá
því að þeir hafi sótzt eftir ást-
um norrænna kvenna, einkum
vegna þess að þeir fái ekki að
sænga með spönskum stúlkum
fyrr en eftir hringtrúlofun.
Þeir halda fram að auðvelt
sé að komast í „náin“ kynn’i
við skandinavísku stúlkurnar,
en þá þurfi þeir að kaupa sér
fín föt og hafa peninga til að
geta boðið þeim út. Þess'i út-
gjöld fara fram úr tekjum
þeirra, svo að þeir hafa neyðzt
til að afla sér „ástarfjár" á ó-
heiðarlegan hátt.
Lögfræðingurinn vill halda
því fram, að sök’in liggji hjá
hinum norrænu stúlkum og
þama séu þær í rauninni að
njóta „stolinna ásta“.
Nýtt Bítlabrúðkaup?
Fyrir örfáum dögum síðan til hann hefur undanfarið eytt
kynnti Paul McCartney að með henni sumarleyfi i Port-
hann hefði í hyggju að kvænast úgal. Við blaðaman sagði
vinkonu sinni, Jane Ashed, en hann:
Vinsældarlisfinn
Fresfur fiS uð sendu filBögur um
vinsældurlisfunn og „Bítlubréf#/
er fii húdegis. næsfu fösfudug
— Ég verð þriðji bítillinn
sem giftir s’ig. Hvenær það
verður vitum við ekki — við
höfum hugsað okkur að gefa
okkur tíma til að kynnast
hvort öðru betur.
Eins og kunnugt er, þá ér
textahöfundurinn fyrsti kvænti
bítillinn, síðan trommarinn, og
nú er spurningin: hver verður
sá þriðji.
Daginn eft'ir að hafa sagt
fyrrgreind orð sagði hann við
annan blaðamann: — Ég verð
ekki sá þriðji.
Og þá er aðeins George Harri
son eftir.
;|
Kári skrifar:
Erlendir
Það Iiggur erlent skemmti-
ferðaskip í höfn'inni, og gamlar
konur koma í land og svipast
um eftir eskimóum, og verða
fyrir mestu vonbrigðum á ævi
sinni. Sumar eru þó það fróðar,
að þær vita að hér búa sömu
eskimóarnir /Og annars staðar,
sumar vita enn meira. Ein vék
eér að mér hjá pósthúsinu og
spurði mig hvar við værum að
búa til land . .. hana langaði
svo mikið að sjá hvernig farið
væri að því að búa til land. Ég
reyndi að koma henni í skiln-
ing um hvar þær framkvæmd
ir væru á döfinni, ég sagði
hen'ni að yfirlandtilbúningsfræð
ingurinn væri víst einmitt
staddur þar úti núna, eini sér-
fræðingurinn í heiminum, sem
kynni að búa til land, en reynd
ar væri bandarískur sérfræðing
ur I læri hjá honum, en ekki
vitað hvað næmur hann væri,
það þyrfti haus til. Gamla kon
an spurði mig hvort nokkur
rússneskur mundi í læri hjá
gestir
honum — ég kvað nei við vit
anlega hefðu rússneskir sent
þangað sína njósnara, en ann-
ars þættust þeir kunna fljót-
legri og hagkvæmari aðferð til
að búa til land. Gamla konan
var ósköp fegin, hún sagði að
það væri ekkert að marka, þó
að rússneskir þættust kunna
þetta og annað, þeir þættust t.
d. hafa sent menn og konur út
í geiminn. en það væri tóm vit-
leysa það hefði bara verið smá
segulbönd, sem talað hefði ver-
ið inn á áður, og svo hefði spil
inu verið stjórnað að neðan,
þess vegna hefði öllu verið
haldið leyndu . . Það væri eitt
hvað annað með Bandaríkja-
menn. Svo spurði húrt mig
hvað orðið hefði af Eskimóun-
um — mér varð svarafátt,
sagði þó að þeir hefðu yfirleitt
fengið starf á skrifstofum hins
opinbera, og þekktust ekki leng
ur úr 'nema .. já, nema
hverju, ég lét sem ég myndi
ekki orðið . ..
í dag dettur mér í hug að
gera skrúðgarðarækt að um-
talsefni. Skrúðgarðar kringum
híbýli fólks er eðl’ilega hugðar-
efni margra húseigenda eða
húsráðenda í kauptúnum og
kaupstöðum og einnig á bænda
býlum til sveita. Sumir kaup-
staðir hafa reynt að vekja á-
huga þess með því að verð-
launa eða veita viðurkenningu
fyrir fegurstu garða á hverju
sumri. Þetta virðist í hvívetna
vera hin virðingaverðasta við-
leitni til að fegra einstaka
garða og heildarsvipmynd
hvers einstaks kaupstaðar eða
bæjar.
ÍSLENZKUR STÍLL
Blómskrúð og trjágróður hef
ur til þessa verið höfuðéin-
kenni allra þessara garða og að
mörgu leyti eðlilegt því af
hvoru tveggia er ísienzk nátt-
úra næsta fáskrúðug. En hinu
ber þá heldur ekki að neita að
mikíll hluti þess gróðurs, sem
plantað er út, hvort heldur eru
blóm eða tré, er erlent að upp-
runa og þess vegna fá garðarn-
ir meiri eða minni erlendan
svip.
Nú kemur mér önnur hug-
mynd í huf. Væri ekki hægt að
skapa hér á landi sérstaka
skrúðgarðamenningu sem hefði
á sér að mestu Ieyt'i íslenzkan
blæ. Þannig að aðaláherzlan
yrði lögð á innlendan gróður
t.d. birki, sem er fegurst allra
trjáa, og þær blómjurtir sem
dafnað hafa um aldir í íslenzkri
jörð. i
GRÓÐUR OG GRJÓT
En gróðurinn ætti samt sem
áður ekki að skipa öndvegið,
heldur íslenzkt grjót. Það má
segja að ísland sé gullnáma að
grjóti. Litafegurðin í því gengur
oft og e’inatt ótrúleika næst og
hún fölnar hvorki að vetri né
sumri Gætu skrúðgarðaarki-
tektar ekki lagt meiri áherzlu
á grjótið okkar en þeir hafa
gert til þessa og myndu þeir
ekk'i með þvl geta skapað sér-
kennilegan og nýstárlegan ís-
lenzkan stíl í skrúðgörðum?
AUÐUR í ÍSLENZKRI JÖRÐ
Mér datt þetta í hug fyrir
skemmstu þegar ég var staddur
vestur á Snæfallsnesi og var að
skoða Drápuhlíðarfjall og hið
undur litfagra grjót í því hver
dásamlegur auður væri fólginn
í íslenzkri jörð, auður sem enn
er ekki nýttur, en á mikla fram
tið fyr’ir sér.
En það eru fjölmargir aðrir
staðir heldur en Drápuhlíðar-
fjall sem búa yfir auðlindum
litfagurs grjóts. Það er víða að
finna og sumstaðar miklu nær
heldur en þar. Fyrir flesta garð
eigendur er því v'innandi vegur
að sækja grjótið ef þeir aS
öðru leyti fá skynsamlegar og
smekklegar leiðbeiningar um
notkun þess og niðurröðun.
FRAMTfÐARVETTVANGUR
Og hér er tvímælalaust fram
tíðarvettvangur fyrir notkun
grjótsins sem skraut, fyrst og
fremst i görðum, en líka við
byggingar húsa og innréttingar
Hitt er manni lfka ljóst að nið
urröðun, notkun og iitaval
grjótsins er ekki vandalaust.
Þar þarf í senn frumlegan og
smekklegan sérfræðing —
senn'ilega helzt arkitekt — til
að leiðbeina fólki og hjálpa.

'■'oassBmzimmsítraBseaiaiœaiMwa
s