Vísir - 29.06.1965, Blaðsíða 15

V1S IR . Þriðjudagur 29. júní 1965.
15
............ iii
RACHEL LINDSAY
ÁSTÍR Á
— . . . og langar kannski til að
lesa aftur?, spurði Rose.
— Það þarf að vera góð bók til
þess, að mann langi til þess að
lesa hana aftur. Sannleikurinn er
sá, að mér „leiddist lesturinn",
eftir að ég sá þig.
Rose hlýnaði um hjartaræturn
ar. Þegar hún seinna um kvöldið
sá hann dansa við Enid mislíkaði
henni það ekkert. Hún vissi, að
milli Lance og Enid myndi aldrei
framar neitt verða. Hann mundi
aldrei verða ástfanginn í henni aft
ur, en hann gat orðið ástfanginn
aftur . . .
Rose hafði lagt hendur i skaut
sér þar sem hún sat, Það glitraði á
giftingahringinn á baugfingri henn
ar. Hún lagði hina hendina yfir
hann eins og til þess að halda
fast um hann.
14. kapitul’.
Susan kom þremur dögum síðar.
Og frá fyrstu stund var hún eins
og heima hjá sér. Við og við varð
Rose að rifja það upp sem þau
höfðu sagt henni, Susan og Lance,
,að þau héfðu alizt upp sem
systkin. Skyldi Susan hafa verið
skotin í honum á uppvaxtarárun-
um Sennilega. Og Lance? Og voru
þau nú bara góðir vinir?
Þegar fyrsta morguninn eftir að
Susan kom vaknaði Rose við glað-
an hlátur þeirra. Þau voru þegar
farin að leika tennis saman. Og
þau voru svo glöð og hraustleg að
sjá. Sjálf gat hún ekki leikið tenn-
is. Og það var leitt Lance vegna.
Þau voru að byrja að drekka
morgunkaffið, þegar Rose kom
niður.
— Vöktum við þig? spurði
Lance. Við gleymdum okkur þar
til við sáum þig á svölunum.
— Það var að minnsta kosti
indælt að vakna við glaða hlátra
ykkar, sagði Rose.
— Og þá skulum við sannarlega
vekja þig á sama hátt í fyrramálið
Alan kom undir vikulokin með
fulia tösku af skjölum og nú fækk-
aði tennisstundunum og þær Rose
og Susan voru saman öllum stund
um. Rose líkaði það vel, enda var
Susan góður félagi, alltaf hress og
kát, alltaf í góð” skapi og ræðin,
og hún sagði henni margt frá skóla
árum þeirra og frá þeim stund-
um, er þau voru saman hjá frú
Rogers.
— Hún fór með hann eins og
hún ætti hann sjálf, sagði Susan
— hún var barnlaus sjálf, svo að
það er kannski skiljanlegt.
— Hún hafði þig.
— Ég tel mig ekki, jæja, hún
átti að minnsta kosti ekki son —
og hún féll fyrir Lance ,við getum
víst kallað það svo, það gerðu all-
ar.
— Þú líka? spurði Rose bros-
andi.
— Vitanlega. Ég var alveg vit-
laus í honum, þegar ég var fjórtán
ára, en hann leit ekki á mig — og
svo óx ég upp úr þessu.
— Er slíkt hægt?, spurði Rose.
Susan leit snöggt á hana, en
sagði ekkert. Lance og Alan komu
inn úr lesstofunni i sömu svifum
og brátt voru þau Lance og Susan
farin að dansa, því að hún setti
grammófóninn á stað undir eins
og þeir komu inn. Alan settist í
sófann hjá Rose. Hún leit á hann
og henni fannst hann vera að megr
ast.
Þau tvö á gólfinu dönsuðu vals,
svo tangó, svo cha, cha. Þau virt-
ust ekki geta orðið þreytt. Jæja,
Rose vissi hve Lance var mikíð
dansfífl, og í seinni tíð hafði hann
svo oft setið hjá lienn; í stað þe§g
að fá sér snúning, og það hlaut
að vera þreytandi.
Hún stóð upp svo snögglega, að
hún kom við öskubikar, sem datt
á gólfið með nokkrum hávaða, og
þau Lance og Susan hættu strax
að dansa.
Þetta var bara klaufaskapur úr
mér, sagði Rose rólega . . . ég held
annars, að ég bjóð'i góða nótt, ég
er dálítið þreytt.
Lance leit á klukkuna.
— Það er þá orðið svona fram-
orðið, sagði hann. Kannski við för
um öll að hátta. Og það verður erf
iður dagur á morgun.
Dagarnir liðu. Lance var hættur
að tala um að hverfa aftur til
London, en Alan var sífellt í för
um á milii og við og við flaug
Lance þangað til að sitja fundi.
Þau Lance og Susan léku sam-
an tennis á hverjum degi og
tvisvar í viku óku þau úr bænum
til þess að leika golf. Þau vildu
fá Rose með janfan, en hún kaus
að sitja með bók í garðinum.
Dag nokkurn er þau voru fjarri
stakk Alan upp á, að þau skyldu
aka upp til fjallanna. Það var á-
nægjuleg bílferð og ekki sú síð-
asta. Alan var jafn ókunnur hérað
inu og hún og þeim þótti báðum
jafn ske.nmtilegt, er þau fundu
nýja, fagra staði.
Eitt sinn sátu þau í fjallakrá
og drukku kaffi og þá fór Alan að
tala um að fara frá Lance. Hann
nefndi ekki Susan á nafn Rose
grunaði, að það væri vegna til-
finninga hans í hennar garð, sem
hann vildi fara. Hann var annars
ákaflega hljóður og fámáll þenn
an dag. Og Rose flaug í hug, að
hann héldi, að Susan væri ástfang
in 1 Lance. Hana langaði til þess
að spyrja hann, en var stoltari en
svo, að hún gæti fengið sig til
þess manns síns vegna.
Susan og Lance sátu fyrir Utan
með svaladrykk, þegar Rose og
Alan komu. Rose gat ekki um ann
að hugsað en Susan og Alan og
Lance og þegar hún sá Susan ög
Lance þarna lá við að hún fylltist
örvæntingu. Þau virtust eiga heima
þarna, þau pössuðu saman. Hún
fyrir utan allt. Hún fór að masa,
til þess að leyna lfðan sinni, lýsti
ferð þeirra, fjallákránni, en hún
var ekki vön að vera svo margmál
og Lance sá, að henni leið ekki
vel, og gruna*' að eitthvað hefði
komið fyrir.
Loks þoldi hún ekki mátið lengur
Hún stóð á fætur og tók tösku
sína.
— Ég skrepp upp og fæ mér
steypu fyrir hádegisverð. — Hefir
þú Jagt nokkra áætlun fyrir kvöld
ið, Lance?
— Mér flaug í hug, að við gæt-!
um farið inn til Monte Carlos. Það I
eru orðinn óratími síðan ég kom j
þar — það er svo langt síðan, að !
ég man ekki hvenær það var.
Rose kinkaði bara kollí og lagði
af stað upp stigann. Lance horfði
undrandi á eftir henni. Svo tók
hann herðasjalið hennar, sem
hún hafði gleymt í stólnum, og fór
á eftir henni.
Susan hallaði sér aftur makinda
lega og leit á Alan, sém var að
kveikja sér í sigarettu.
— Ég mætti kannski fá eina
líka?, spurði hún og rétti fram
hönd sína .Hann bauð henni úr
skríni á borðinu.
— Og kannski eldspýtu ef það
er ekki of mikil fyrirhöfn.
Alan kveikti f hjá henni án þess
að segja reitt.
— Þú reykir of mikið, Susan,
sagði hann svo.
— Ég er ekkert barn lengur, Al-
an, ég er orðin tuttugu og eins árs
ög get gert það, sem ég vil —
gifzt jafnvel og eignazt börn.
— Ég veit það, sagði hann, bless
uð farðu að svipast um meðal
þeirra sém eru loðnir um lófana
Það er það eina, sem ég bið þig
um.
— Það ætti ekki að vera erfitt,
ég bý til iista, og strika svo út
alla fyrir neðan visst mark, þegar
ég er búin að stúdera útsvars- og
skattskrána.
— Alls ekki svo vitlaus hug-
mynd, — snjallari en ég hefði get-
að dottið niður á.
—Kannski, sagði Susan, en skil
urðu báð ekki nautshausinn þinn,
að rík stúlka getur þráð að vera
elskuð sjáiffar sfn vegna.
— Þess geta ríkur maður líka
sér . . . eins 0|| Lance.
Susan straur hár sitt.
— En hann gekk í gildru fyrst
— gildru, sern Enid Walters lokk-
aði hann f, og það var tilviljun ein,
að hann áttaði sig í tæka tíð —og
er svo stálheppinn að hitta fyrir
stúlku eins og Rose. Hann hefir
að minnsta kosti sannanirnar fyrir,
að hún elskar hahn. Annars hefði
hún ekki hlaupið á eftir honum
út í bátinn.
— Talaðu ekki um þetta f hæðn
istón —- Rose er heiðarleg og góð
manneskja.
— Ég veit það, sagði Susan og
mér geðjast að henni — ég tala
víst bara til að tala.
— Þá ættirðu bara að hættá.
Susan beit á vör sér og sneri
sér undan.
— Þú ert alltáf hinn káti, á-
hyggjulausi piparsveinn?
— Ég ef ekki gott eiginmanns-
efni, sagði Alán.
— Þú ætlar þó ekki að telja mér
trú um, að þú hafir aldrei yerið ást
fanginn.
Hún sneri sér að honum. Það
glitraði á hálsmenið hennar. Susan
hafði sagt honum frá því eitt sinn
hvað það kostaði — það var meira
en hann vann sér inn á heilu ári.
Hann beit á vör sér Því mátti hann
ekki gleyma, að það kostaði meira
en nam árstekjum hans.
— Hvf skýldi ég ekki geta orð-
ið ástfanginn eins og hver annar?
Og sannast að segjá er ég það,
en konan cm ég elska er svo hátt
upp yfir mig hafin að ég næ aldrei
tii hennar. Ég vil það bezta, eða
ekkert. Það er ekki hægt að flytja
tilfinningar sfnar f annan farveg,
séu þær sannar, — ekki einu sinni
til þeirrar næstbeztu.
Hann slökkti f sfgarettunni.
— Mér þykir leitt, að ég verð
að fara Susan, ég hefi verk að
vinna.
— Geturðu ekki setið hérna smá
stund?
— Nei, svaraði Alan.
Hann kinkaði svo kolli eins og
f kvéðju skyni og fór svo inn í
bókasafnsherbergið, sem þeir not
uðu sem vinnustofu hann og Lance
eftir þörfum. Susan starði léngi
á dyrnar, varir hennar bærðust,
nmes
z
A
' EKOUGW TáUC., fcUPULFOl WE CAWE FOK.
GOLP! WE SHOOT THIS WHITE SAVASE,
MV SHAK.E SOU7 :WITH VOU, FROIATHE
CAVE OF THE S?\VSZ MOUICEyS...
v OK WE LEAVE YOU!
ANFI SAV AGAIN— IP YOU'RE A UCENSE7
TRAP'ER, My URURU FRIENPS WIIL BRINS
yoU SOME GOLE, EACH MONTH,TO VOUR
TRAFING STATION...VO SUSINESS
E S(
WITH VOU THERE! SO.
-W
'KT
CSl&jD f
fSO-LOWEI! YOURVCHIEF MITI AN7 X
GUNS, SEFORE1 , AR.E NOT ALONE,
HAVE NOMORE A HERE! BEHINC7 US,
J’ATIENCEÍ AWAITIMS MV
^^^’SISNAL, ARE •
ENOUSH URUKU
1 WARRI0R6 TO
CUTALL FIVE
of you... INTO
rrK. j\ jrfm verysmall
rieces!
Það er búið að tala nóg Rud-
olfo, við komum til þess að ná
I gull. Við skjótum þennan hvíta
vill’imann og skiptum gullinu
með þér sem kemur frá helli
köngulóarapanna eða að við för
um. Og ég segi aftur, ef þú hefur
leyfi sem verzlunarmaður munu
Ururuvinir mfnir koma með gull
í hverjum mánuð’i til verzlunar-
stöðvar þinnar og verzlá við þig
svo ... svo niður með byssumar
áður en þolinmæði mín þrýtur.
Miti höfðingi og ég erum ekki
einir hérna. Fyrir aftan okkur
bfða eftir merki nógir Ururu-
strlðsmenrt til þess að skera ykk
ur alia niður í smábita.
svo lét hún hdfuðið falla á hand
legg sinn á stóiárminum og grét.
— Hæ, fivað er að Susan?
Það var Lance, sem spurði.
— Æ, ert það þú. Ég hagaði
mér bara eins og kjáni.
Susan þerraði augun.
Lance horfði á hana áhyggju-
fullur. Hann hafði aldrei séð Susan
slíka.
VÍSIR
flytur dagiéga tö. a.í
- nýjustu fréttir í máli og
myndum
- sérstaki efni fyrir unga
fólkib
- íþróttafréttir
- myndsjá
- rabb um mannlífið, séð
f spegiibroti
- bréf fr* lesendum
- stjömuspá
- myndasögur
- framhaldssögu
- þjóðmálafréttlr
og greinar
- dagbók
VÍSIR
er ódýrasta dagblaðið
til fastra kaupenda.
— áskriftarsími í
Reykjavík er:
116 6 1
AKRANES
Afgreiðslu VISIS á Akranesl
annast Ingvar Gunnarsson,
sími 1753.
— Afgreiðslan skráir nýja
kaupendur og þangað
ber aö snúa sér, ef um
kvartanir er að ræða.
AKUREYRI
Afgreiðsiu VlSIS á Akureyr! I
annast Jóhann Egilsson,
sfmi 11840.
- Afgreiðslan skráir nýja
káupendur, og þangað
ber a? snúa sér, ef um [
kvartnir er að ræða.
a/^aaaaaaaaa/wsAaaAa,
VÍSIR
síminn er
ASKRIFENDAÞJONUSTA
Áskriftar-
Kvartana-
11661
virka daga kl 9 - 20, aema ‘
iaugardaga kl. 9- 13.
aaaaaaaaaaAaaaAAAaa/