Vísir - 19.08.1965, Síða 15

VI S IR . Fimmtudagur 19. ágúst 1965.
15
EDWARD S. ARONS: =— —-
Spæjarar
—... Saga um njósnir og ástir á Ítalíu
Upphafið var ekk'i að óskum...
Flugvélinni, sem var á vestur-
leið, hafði seinkað um fjórar
klukkustundir og það var tuttugu
mínútna viðdvöl í Istanbul, þegar
Pan American-flugvél á „rútu nr.
204“ kom frá Bangkok. Þegar Dur-
ell kom til Genfar var klukkan átta
um kvöldið.
Þegar búið var að stimpla vega-
bréfið hans — það hafði ekki
verið tími til að fá annað, svo að
það var send'iráðsvegabréf. sem
stimplað var — rakst hann blátt
áfram á Anton Pacek.
Það var ekki hjá því komizt.
Þetta virtist hafa verið eitt af
þvl, sem átti að koma fyrir hér I
heimi hvort sem mönnum líkaði bet
ur eða verr, og nákvæm fyrirfram
skipulagning hefði ekk'i getað kom
ið í veg fyrir það. Svo virtist sem
Pacek væri e'ins undrandi og Dur-
ell, þótt hann væri slyngari starfs
maður en svo og reyndari, að
hafa nokkur orð um. Þröng manna
var I salnum, þar sem farþegar
fóru inn I úr flugvélunum og þótt
Durell hefði tafizt og hann hefði
r'yr'irmæli um að hraða sér, gaf
hann sér tíma til að fá sér kaffi-
sopa og kaupa blað í blaðasölunni
og einn pakka af bandarískum
vindlingum. Og hann þurfti ekki
að líta um öxl t'il þess að sjá, að
Pacek veitti honum eftirför. Tékk
inn hafði tekið ákvörðun um það,
þegar er hann kom auga á hann.
Hann hugleiddi hvort þess'i KGU
leynisnápur hefði beðið hans í flug
höfninni. Durell komst að þeirri
niðurstöðu, að svo hefði ekki ver-
'ið, því þá hefði hann vafalaust
forðast að hlaupa svo tii beint í
flasið á honum og þar af leið-
andi ekki getað leynt algerlega
undrun sinni, þess'i endurfundur
gat verið óvæntur. En greinilegt
var, að Pacek hafði þekkt hann.
Báðir höfðu verið lengi I starfi.
Og Pacek var sérfræðingur í sinni
grein, njósnastarfinu, og gat kom-
ið fram af lipurð, ef honum þótt'i
það betur henta. Greinilegt var að
koma Durells til Genfar hafði haft
þau áhrif að innan vébanda KGU
var talið nauðsynlegt að breyta
áður gerðr’i áætlun.
Durell fór í þann símann sem
næstur var og hringdi í síma 61-51-
61.
Það var búið að kveikja í saln-
um og það var heitt þar og 1 síma-
Klefanum. Þetta var í september-
byrjun og það var svalur gustur
sem blés inn yfir bæinn frá Genf-
arvatni.
—. Galerie Chez Ellen, var sagt
ívenlegri röddu.
— Böggullinn frá Bangkok er
hér.
Augnabliksþögn — og svo var
eins og einhver hefði andvarpað af
hugarlétti.
— Sam?
— Já.
— Flugvélinni þ'inni seinkaði.
— Já.
— Ég er glöð yfir, að þú ert
kominn, máttu trúa. Hvernig líð-
ur þér, Sam?
— Ágætlega, Ellen, en þér?
— Ég hef verið eins og á nálum
meðan ég beið. Ég hef ekki mik-
inn tfma aflögu. Ekkert okkar hef-
ur það. Annars er mér það gleði-
efni, að þeir sendu þig.
— Maður skyldi halda eftir
hljóð’inu í þér að dæma að þetta
væri stórhættulegt hlutverk.
— Það er alltaf svo, Sam.
Hann svaraði ekki þegar í stað.
Hann leit gegnum glerrúðuna og
sá Pacek gánga framhjá. Pacek
var maður feitlaginn með svart-
an floshatt á höfði. Durell hugs-
aði eitthvað á þá léið, að hann
hefði elzt, en hann var jafn ein-
beittur og þráalegur á svip og áð-
ur, um það bar einkum kjálka-
svipurinn vitni. Nú reyndi meira
á en nokkurn tíma fyrr, —
starfið sjálft tærði menn fyrr en
allt sem í kringum þá var.
Hugúí !háns béindlst aftur að
konunni, sem var 1 símanum —
— Ellen, það eru næstum 3 ár
síðan ég var I Genf seinast. Það
var ekki búizt við mér — eða
hvað?
— Ég hef saknað þín, Sam. Eng
inn hefur beðið eftir þér.
— Hvers vegna beið þá Pacek
eftir mér?
— Hver?
— Anton Pacek ofursti I öryggis
þjónustu tékkneska ríkisins, mað-
ur sem starfar vanalega utan Prag,
þykist hafa einskonar yfirráð yfir
ákveðnu svæði sem tæknifræðing-
ur, sérgrein námurannsóknir og
rannsóknir á ryki. Snillingur I að
búa sér gervi. Slyngur verkfræð
ingur. Var um tíma yfirmaður
STAS, deildar þeirrar, sem fær
öll morðmál til rannsóknar. Það var
hann, sem drap Bobby Langström
I Amsterdam, mannstu ekki eftir
þessu?
___ Kom hann auga á þig?,
spurði Ellen hvasslega.
— Það lá við að við hlypum I
fiasið hvor á öðrum. Hann tautaði
eitthvað I afsökunarskyni og fór
sína leið — en fór ekki langt. Hann
hefir verið á vakki hérna seinustu
tlu mínúturnar og gefið mér gætur
svo lítið ber á. Hvers vegna?
— Ég veit það ekki, Sam.
— Ertu viss um, að ekki hafi
verið komið fyrir hlustunartækjum
I húsi þínu?
— Hárviss. Art Greenwald kom
hér síðastliðinn þriðjudag og at-
hugaði allt vandlega og fann ekk-
ert.
— Mér finnst allt viðhorf hafa
breytzt vegna þess að ég rakst á
Pacek.
— Getur verið tilviljunarkennd
óheppni, Sam. Heyrðu, við höf-
um ekki mikinn tíma. Þú verður
að reyna að komast hingað án
þess hann verði þess vísari hvert
þú ferð.
— Gott og vel Ellen.
Hann lagði heyrnartólið á. Anton
Pacek var að kaupa nokkra hol-
lenzka vindla rétt hjá símaklefan-
um, þegar Durell kom út. Durell
gekk I þveröfuga átt, og Pacek fór
ekki I humátt á eftir honum, en
Durell fór varlega, grunaði að
Pacek hefði fengið sér aðstoðar- !
mann til þess að gefa sér gætur. j
Durell iét því sem hann væri ekk-
ert að flýta sér, fór inn I kaffi-
stofuna, settist þar, bað um kaffi
og smurt brauð. og reyndi að vera
á svipinn og haga sér öll eins og
maður, sem þarf ekkert að flýta j
sér.
Durell var hár maður vexti og
kraftalegur, dökkhærður, en vottaði
fyrir gráu yfir gagnaugunum.
Skarpir drættir voru I andliti
hans og stundum var sem dimm
blá augun hans yrðu tinnudökk,
einkum ef hann reiddist, en hann
j var undir niðri heitur I lund eins
og franskir forfeður hans, þótt hann
að jafnaði væri stilltur vel. Hann
var mjúkur í hreyfihgum sem vel
j þjálfaður, fjölhæfur iþróttamaður,
j hendurnar sterklegar, en þó mjúk-
legar, sem þeirra er af mestri lip-
urð handleika spil, en þá lipurð
hafði hann tekið í arf frá afa sin- j
um Jónatan, sem átt hafði heima
1 óskalandinu I grennd við New
Orleans. Hann hafði starfað I K-
deild CIA og áður ^tarfað með G2
í Pentagon, aðalherstjórnarstöð
Bandaríkjanna í Washington. En
fyrst, þegar allt byrjaði, fyrir
langa löngu, starfaði hann I OSS,
leyniþjónustudeildinni i Evrópu.
Hann lifði lífi manns, sem þurfti
margt að gera á eigin spýtur og
var oft einn, og starf hans var
hættulegt. en hann hafði vanizt
því, og gat ekki kdsið sér annað
betur við sitt hæfi.
Þegar tíu mínútur voru liðnar
réis hann á fætur, kvaddi þernuna,
og fór án þess að hafa snert við
matnum, sem hann hafði pantað.
Hann lagði leið sína á næstu leigu
bílastæði og settist I fyrsta bílinn,
sem hann kom að, án þess að líta
um öxl. Hann bað þjóninn að aka
tii Hotel de la Paix, á vinstri bakk
anum á "'uai de Mont-Blanc.
Durrell var ekki lengur smeykur
um, að sér væri veitt eftirför, og
reyndi að „slappa af“ og njóta lofts
lagsbreytingarinnar, hins þurra
septemberloftsins I Sviss, eftir að
hafa dvalið I hinu rakasama lofti á
monsún-tímanum I Thailandi. Göt-
urnar inni I borginni voru allar
vel lýstar og mannmergð á þeim,
og frá bökkum Rónar við höfnina
gat að líta hið skínandi fagra Jet
d’Eau, gosbrunninn fræga ,sem
skaut vatnssúlu 30 metra I loft
upp yfir vatnsflötinn, en súlan var
margbreytilegum litum Iýst. Ferða
mannahóparnir sem komið höfðu
frá Bandaríkjunum, voru nú sem
óðast að fara — eða farnir. Durell
veitti því athygli, að mikið var
um byggingaframkvæmdir. Banda-
ríkjamenn festu fé þarna I ýmsu
og mörg lönd höfðu reist ný og
glæsileg sendiráð og allt setti þetta
sinn svip á þennan gamla miðalda-
bæ.
Þegar hann steig út úr bílnum
fór hann inn I Hotel de la Paix
og var þar margt um manninn,
beið þar stundarkorn, fór svo út
aftur og tók annan leigubíl, fór
fljótlega úr honum og svo fót-
gangandi meðfram Quai des Berg-
ues, yfir fljótið á Pont de l’Isle og
eftir Rue de la Corraterie til Grand
leikhússins. Og nú var hann loks
alveg viss um, að honum var ekki
veitt eftirför.
Gaierie Chez Ellen var listvöru-
verzlun en raunverulega deild úr
bandarísku upplýsingastofnun-
inni, aðaltilkynningastöðin, og
veitti Ellen Armbridge henni for-
stöðu. Ur garðinum, sem Genfar-
háskóli er I, lagði Durell leið sina
um snæviþaktar, hellulagðar göt-
ur I gamla bænum og upp stein-
tröppur á Grand-Rue. Enginn veitti
honum eftirför. Kvöldloftið var
kyrrt og fremur hiýtt. Frá Borg de
Four, gamla torginu með sínar
alda gömlu minningar, beygði
hann til vinstri, svo aftur til
vinstri, og kom loks á Rue Saint-
Pierre. Listverzlunin var I lítilli
hliðargötu, nr. 8 I húsaröðinni.
Húsið var hátt og mjótt, inni-
klemmt á milli gamalla húsa, sem
byggð höfðu verið á miðöldum
Stofuhæðin hafði verið gerð að
verzlun, en þrjár aðrar hæðir húss.
ins voru notaðar til þess að búa f.
Á kvisthæðinni var sendistöð með
senditækium af lítilli stærð. Einka
íbúð Ellen var yfir búðinni, en
annars var einn fundarsalur I hús-
inu, og svefnherbergi fyrir sendi-
menn.
Dickinson McFee yfirmaður
starfseminnar hafði ráðið hana til
starfsins fyrir 6 árum. Durell
minntist þessa, mundi þetta allt
vel, enda hafði hann sjálfur mæit
með henni. Hún var aðlaðandi,
einarðleg gáfuð stúlka, sem þá var
við nám I Genfar-háskóla. Hún var
efnalega sjálfstæð, róleg, athugul
og fljót að komast að réttum nið-
urstöðum, og hafði ákaflega næm-
an fegurðarsmekk. Vegna áhuga
hennar á iistum þótti það þjóð-
ráð að stofna listverzlunina. Starf
hennar fyrir K-deild hafði oft
revnzt hið mikilvægasta.
Búðin var lokuð, er Durell kom.
Hann gekk fram hjá henni undir
krónum kastaníutrjánna, en lauf
trjánna voru að byrja að fá á sig
hinn brúna lit haustsins Kaffi-
stofa var á horninu. Þaðan barst
að eyrum hans söngur nokkurra
glaðværra stúdenta, en á götunni
var allt kyrrt og enginn sást á
ferli.
£-
t'i’s xætms&mvf Vm mammx vrn
x&sz tm&s
'«5 LE55 &£ I&T CCf-XJ? '
'l 'iC'XPEAP! J RE''?ómU
....A*.V. i.-S
mcmmmcú
THg yumí •
MSSi.TÆ gV£s
m
kot tc
mvjy-rw
*0 *
wvrrry.
wmmm
mn us..
Það er heppilegt, að hann kom
til okkar svo fljótt. Fætur hans
eru ekki ennþá dauðir. Já Momba
en það sem ég sé veldur þvl að
eg óska að Tarzan hefði getað
komið fyrir daginn I dag. Og
þegar Tarzan er borinn inn I
þorp töfraiæknanna þá virðast
augun, sem heilsa honum ekki
taka eftir því, að Tarzan hefur
ekki lengur stælta og sterka fæt-
ur. Við heilsum þér Tar?an vin
ur, við erum hamingjusöm yfir
því að þú heimsækir okkur aftur
SNYRTISTOFA
STELLA ÞORKELSSON
SnyrtisérfræcHngur
Hlégerði 14. Kópavogi
AUGLÝSING
í VðSI |
eykur viðskipfin í
wfs:ss
KOPAVOGUR
Afgreiðslu VÍSIS i Kópa
vogi annast frú Bima
Karlsdóttir, simi 41168-
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir |
er að ræða
í
HAFN ARFJÖRÐUR j
Afgreiðslu VISIS í
Hafnarfirði annast frú
Guðrún Asgeirsdóttir,
•jími 50641
Afgreiðslan skráii
nýja kaupendur og
þangað ber að snua
sér, ef um kvartanii
er að ræða
KEFLAVÍK
Afgreiðslu VÍSIS í Kefla j
vík annast Georg OrmS'
áon, sími 1349.
AfgreiðsJan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanu
er að ræða.
VISIR
ASKRIFEND AJ> J ONIJST A
Askriftar-
Kvartana-
síminn er
«1661
vtrka daga tu. 9 - 20. aema
taugardaga tu. 9— 13.