Vísir - 17.11.1965, Síða 11

Þegar hollenzka þingið var
sett nú f haust hélt Júlíana
drottning ræðu og hafði dóttur
sfna, Beatrix krónprinsessu sér
við hlið. Tilkynnti drottning þá
m. a. að brúðkaup Beatrix og
Claus von Amsberg yrði hald
ið í febrúar næsta ár. Þingið
þurfti þó formlega að sam-
þykkja ráðahaginn og eftir lang
ar og miklar umræður var á-
kveðið að hafa brúðkaupið
ekki fyrr en í marz, nánar til
tekið 10. marz n. k_
Claus von Amsberg er 38 ára
gamall og starfsmaður vestur-
þýzku utanríkisþjónustunnar.
Beatrix er 27 ára gömul.
Brúðkaupið mun fara fram í
Amsterdam, en margir munu
þeir sem álíta að, heppilegra
og betur viðeigandi hefði verið
að halda það í Haag. Amster-
dam, sem er stærsta borg Hol-
lands var aðalmiðstöð hollenzku
Gyðinganna og drápu nazistar
þar um 100 þúsund Gyðinga á
Brúð-
marz
stríðsárunum. Þar er aðalvígi
vinstri sinnaðra Hollendinga og
þar átti andspymuhreyfingin
upptök sín. Eins og kunnugt er
var Amsberg hermaður í
„Wehrmacht" Hitlers á stríðs-
árunum, þá 19 ára gamall
Þótt Amsberg hafi nú opin-
berlega verið hreinsaður af öll
um nazisma á fólk í Amster-
dam og reyndar Hollandi öllu
nokkuð erfitt með að gleyma
því sem gerzt hefur — og allt
þetta veldur hollenzku stjóm-
inni þungum áhyggjum.
Bíður fólk vfða um heim þess
með óþreyju að sjá hvernig
framvinda málsins verður.
Útvarpsmál
Það kvað vera ákaflega hollt
fyrir sálina, að hafa eitthvað
fast til að skeyta skapi sínu á
og fá þannig útrás innibirgðri
geðvonzku sinni áður en bein
hætta er á að maður gerist
hættulegur sjálfum sér og öðr
um. „Skömm er að sjá þig berja
klárinn svona —, því færðu þér
ekki kerlingu?" er haft eftir
bónda nokkrum í dentíð, eða áð
ur en traktorarnir komu til sög
unnar og upphófst munklífi
bænda á landinu — þeir em ó-
taldir traktorarnir, sem aldrei
hefði þurft að draga upp úr
skurði, ef bóndinn hefði verið
kvæntur, en það er önnur saga.
Það er gömul tugga að tala um
útvarpið sem menningarstofn-
un, ef sá sem talar er annað-
hvort útvarpsstjóri eða útvarps
ráðsmaður, og jafngömul að
tala um það sem stofnun, sem
ætti að vera menningarstofnun,
ef sá sem talar er hvomgt. Að
veðurstofunni undanskilinni
mun engin sú stofnun á landi
voru, sem gegnir mikilvægara
óbeinu menningarhlutverki en
útvarpið — en til meiri hollustu
fyrir sálina á þann hátt, sem
fyrr er getið, hvað svo sem
líður beinu menningarhlut
verki þess. Hvarvetna í menn
ingarlöndunum“ svokölluðu, fer
brjálæði mjög í vöxt, og er
ýmsu um kennt hraðanum, há-
vaðanum, hræðslunni við vetn
issprengjuna og öðru þesshátt
ar. Hériendis er þetta öfugt,
HAFNARFJÖRÐUR
UNGLINGUR óskast til að bera út Vísi.
Upplýsingar í síma 50641 kl. 7—8 e. h.

menn eru að minnsta kosti ekki
snarvitlausari en þeir voru, þó
að þeim bæri að vera það sam
kvæmt þessu, og er ýmsu þakk
að. En eins og vaxandj brjál-
æði erlendis er vafalítið að
kenna sífelldri fjölgun og sí-
auknum áhrifum svokallaðra
sálfræðinga, þó að allt annað
sé tiltínt, eins er ekki vaxandi
brjálsemi okkar áreiðanlega að
miklu leyti að þakka útvarp-
inu, þó að aldrei sé á minnzt
þennan þýðingarmikla þátt þess
í þjóðlífinu. Það er ekki mánuð
ur af vetri, þegar því er sleg
ið föstu af almenningsálitinu,
að vetrardagskráin sé jafnvel
enn lakari en sumardagskráin,
og sama er að segja um sumar
dagskrána, hún er alltaf orðin
sýnu verrj en vetrarskráin þrjár
vikur af sumri. Og alltaf er út
varpinu að fara aftur í heild,
hefur verið í stöðugri afturför
allt frá byrjun, á sama tíma og
öllu öðru hefur farið fram ...
það gefur auga leið, að stofn-
un, sem ár og síð liggur undir
slíkri gagnrýni almennings,
veiti meira en litla'útrás fyrir
þjóðlega geðvonzku til meira en
lítillar hollustu fyrir Jijóðar-
sálina og mætti ekki minna vera
en að útvarpsstjóri væri sjálf
kjörinn heiðursmeðlimur'í geð-
verndarfélaginu. Ekki þar fyrir
að það er persónulegt álit mitt,
að þessj gagnrýni hafi við veru
leg rök að styðjast.. .
Hún hafði fegurstu augun
Það er haldin Tegurðarsam-
keppni hér og fegurðarsam-
keppni þar. Alltaf er verið að
kjósa einhverjar „ungfrúr“, og
„ungfrúmar" em síðan látnar
hittast og úr hópi þeirra eru
svo kosnar „ungfrúr ung-
frúnna.“
Flestar „ungfrúrnar” eru
kosnar í auglýsingaskyni fyrir
eitt eða annað og nýlega datt
sænsku fyrirtæki i hug að
kjósa: „Fegurstu augu Svíþjóð-
ar 1965“. Þessi augu máttu þó
hvorki vera á barni né karl-
manni, þau urðu að vera á
stúlku Stúlkurnar sendu inn
myndir af sér þ. e. augunum og
hér er andlitsmynd af þeirri er
hlutskörpust varð. Heitir hún
Monica Elander, 23 ára gömul
Stokkhólmsstúlka. Hún var
skrifstofustúlka en er nýlega
farin að starfa sem sýninga-
dama — grönn dökkhærð með
brún augu,
Verðlaunin sem Monica fær
eru ferð á kvikmyndahátíðina í
Cannes — og þar með von um
frama á kvikmyndabrautinni ef
vel gengur.
Nú er það ykkar að dæma
hvort hún hefur verið vel að
sigrinum komin.
Kári skrifar:
Bókakaup skynsamleg
fjárfesting
jyú er sá tími árs kominn er
nýjar bækur koma á markað
inn nærri daglega og mun svo
verða, eftir reynslu fyrri ára að
dæma allt fram undir jól, því
að flest öllum nýjum bókum er
dembt á markaðinn á nokkrum
vikum og virðist lítið ganga, að
koma á breytingu í þessum
efnum, þrátt fyrir góða við-
leitni sumra útgefenda. Ég er
hlynntur þeirri uppástungu sem
fram hefur komið oftar en einu
sinni, að ég hygg, að kaup-
menn geti verðs nýrra bóka f
auglýsingum. Þetta er svo sjálf
sagt, að ekki ætti að þurfa að
leggja þeim lið, sem hafa áhuga
á þessu, en reynslan er sú,
að hér á landi þarf að nudda oft
á árj og ár eftir ár til þess að
sinnt sé kröfum eða óskum um
sjálfsagðar umbætur. Annars
var höfuðtilgangur minn með
að stinga niður penna, að hvetja
menn til þess að vanda val
bóka, sem þeir kaupa, hvort
sem er til eigin eignar eða gjafa,
og séu bækurnar vel úr garði
gerðar að öllu leyti, mun það
mála sannast, að það er ekki
óskynsamlegt, að festa fé i bók
um. Margar bækur verða mjög
verðmætar, er tímar líða.
Bókabéus.
Verðlag á
að auglýsa
„Það er skrifað um þjónustu,
sem- þörf sé á og sjálfsögð, að
auglýsa verð á nýjum bókum.
Alveg rétt. En er það ekki í
reyndinni sjálfsögð regla, að
auglýsa verð á hvers konar
varningi. sem auglýstur er? Ég
átti um mörg ár heima í Eng-
landi. Ekkj kýs ég allt þar
fram yfir það, sem hér er tíð-
ast, en áreiðanlega eitt, og það
er að þar eru jafnvel verðmiðar
á öllu í búðargluggum Og komi
það fyrir, að verðmiða vanti á
hlut í glugga og lögregluþjónn
veiti því athygli, fer hann irm
og beinir athygli að gleymsk-
unni. Og þessu er áreiðanlega
kippt i lag, — því að þetta eru
lög — og lögum ber að hlýða.
Dúa.“

mmmamsssnsi