Vísir - 14.12.1965, Blaðsíða 11

Jóla-
sveinn-
inn
' ' «■■
í Ástralíu er nú sumar og sól og börnin taka á móti jólasveininum klædd baðfötum.

“

f ; ' M

jiíjj:!’
| | ■
la

'f flpi|* w
r
I
gengur á land
„Jólasveinar einn og átta“
segir 1 gamla jólakvæðinu og
sé sú tala rétt á sá fyrsti að
koma til byggða á morgun. En
séu þeir aftur á móti þrettán
eins og margar sögur segja, þá
Bítlamúsik i kirkjum
Þetta eru í sannleika sagt und
arlegir tímar. Maður getur bók
staflega ekki gert gys að neinu
með því að færa viss fyrirbæri
út í hlægilegar fjarstæður —
það kemur nefnilega óðara á
daginn, að einhverjum hefur
komið sama fjarstæða í hug
og fært hanna út f ramma al-
vöru og veruleika, og hvað verð
ur þá um gysið í sambandi við
þá hluti, það verkar aftur og
bitnar á þeim sem að því stóðu.
Að vísu hefur aldrei verið á það
minnzt í þessum þáttum að inn
leiða bitlamúsík í kirkjur, ein
faldlega fyrir skort á hugarflugi
þess, sem að þeim stendur, hefði
ekki einhver engelskur séra ver
ið byrjaður á þessu lítilsháttar,
en engelskir eru þekktir fyrir
virðingu fyrir öllu, sem ber
keim af brjálæði — það er
þeirra fyndni. En viti menn.
Skömmu eftir að hér var á
þetta minnzt í einskonar fram
hjáhlaupi til þess að styggja
ekki innlend geistlegheit, tekur
danskur séra upp á því sama og
landar hans, sem aldrei hafa
verið sérlega fyndnir að eðlis-
fari, láta gott heita — í alvöru.
Og nú fyrir skömmu sjáum við
stungið upp á því i málgagni
fslenzkrar æsku, að okkar sér
ar fari að dæmi engelskra og
danskra stéttarbræðra sinna á
þessu sviði — og verður ekki
annað skilið, en að uppástungu-
mönnum sé þetta alvara...
Semsagt, ótrúleg fjarstæða,
meiht sem gys, er óðara orðin
trúleg nærstæða, meint f alvöru.
Gott og vel... því ekki að
bregða fvrir sig enn fjarstæðari
fjarstæðu — meðan svo er, og
stinga upp á að sérar höfuðstað
arins gangist fyrir sérstökum
æskulýðsmessum um jólin, þar
sem Hljómar og Tónar og Dátar
gauli Heims um ból og í Dag
er glatt, útsett sem beatmúsfk
með trommum og rafmagnsgít
urum, kannski mætti víkja text
anum örlítið við lfka af þvf til
egni, en viðkomandi séra fái sér
hárkollu, þar eð varia er unnt
að ætlast til þess, að hann láti
sér vaxa hár í herðar niður ein
ungis af þvf tilefni, enda eru
sérar höfuðborgarinnar misjafn
lega hárprúðir og naumur tfmi
til stefnu. Þá væri og nauðsyn
Iegt að lagfæra messusvörin til
samræmis við annað, breyta
þeim f skerandi gól við trommu
hamagang og gítarbarsmíð ...
Jú, það er vel til að nokkur að
sókn vrði að slíku ... fyrst í
stað .. á meðan það þykir
fjarstæða hvað yrði víst varla
lengi...
eru þrír hinir fyrstu þegar komn Þótt Ástralíubúar hafi eng En — eitt gera þeir sem fáa
ir, þótt ekki hafi þeir látið mik an jólasnjó eins og íbúamir á fýsir að gera hér norður frá.
ið á sér bera, nema hvað eii^^ jioj^i^h^eJi jatðarr;Íjáýþalda þeir Þeir. snæða oft jólamatinn úti
■þeirra var víst á ferðinni í bæ» . ýnisum aömu jólasiðum og Evr' ' é svþlum eða úti í garði, nú. og
um á sunnudag. • ópubúar. Borðaður er bfezkur ef sérlega vel viðrar finnst þeim
jólamatur, skipzt er á jólagjöf
um, jólatré standa skreytt í stof
unum og fjölskyldumar hittast
í jólaboðum.
Suður í Ástralíu eru líka tíu
dagar til jóla og jólasveinar
þar líklega komnir á kreik. En
þar þurfa þeir ekki að vaða hné
háan snjó eða ferðast á sleðum,
af þeirri einföldu ástæðu að þar
er enginn snjór frekar en ann
ars staðar á suðurhveli jarðar á
þessum árstíma. í stað þess
koma jólasveinamir akandi f
opnum vögnum, fljúgandi í hele
kopter eða þá þeir koma á bát
um, lenda þeim við baðstrend
umar og vaða svo síðasta spöl
inn að landi og halda á stigvél
unum. Þar taka börnin á mðti
þeim, því að eftir að þau hafa
fengið jólafrfið eyða þau tím
anum Iéttklædd á baðströndun
um.
upplagt að pakka matnum nið
ur, halda til strandar og snæða
þar eftir að hafa fengið sér bað
í heitum sjónum.
Ljóðabókin Feykiskógar
eftir Ingólf Jónsson frá Prestbakka er að verða
uppseld. Hún fæst aðeins í bókabúðum í
Reykjavík og hjá höfundi sjálfum á vinnustað
hans, en hann er starfsmaður í veitingahúsinu
Hábæ Sklavörðustíg 45 Reykjavík.
Kári skrifar:
amall sjóhrafn" sendir þætt
vrinum pistil. Kveðst hann
furða sig á ríkjand sinnuleysi
yfir kræðuveiðinni fyrir sunnan
land og spyr hvort ekkert sé
hægt að gera til að koma f veg
fyrir, að þannig verði haldið á-
fram, þar til allt verði upp urið.
•
• Furðulegt
; sinnuleysi
J „Ég get ekki lengur bælt nið
• ur gremju mína yfir, að engu
• er líkara en algert sinnuleysi
• sé ríkjandi um framtíð sfldveið
• anna hér við land, en ég kalla
J það sinnuleysi þær varðandi ef
• haldið verður áfram að ausa
• upp hér fyrir sunnan land, ung-
J viðinu. op • má augljóst
• vera hversu hlýtur að
• ganga á stofninn með þessu á-
framhaldi, þegar kannski tugur
skipa koma inn með mörg hundr
uð tunnur dag eftir dag og
viku eftir viku. —
Fljótandi
síldarverksmiðjur
Mér er sagt, að Rússar hafi
verið með sínar fljótandi sfld
arverksmiðjur í Skeiðarárdýpi
og mokað þar upp smásíld. Ég
veit ekki sönnur á þessu, en
spyr — spyr sá, sem ekki
veit? En ekki bætir það úr
skák, þótt fleiri séu blindir en
við. Hvað er gert í þessum mál
um? Það er altítt að heyra í
fréttum aukið samstarf þjóða
milli. Við vitum um rannsóknir
og samstarf íslenzkra, norskra
og sovézkra vísindamanna?
Vafalaust hafa þeir rætt þessi
mál og gera sér ljósa hættuna.
Vantar hér samkomulag sfld-
veiðiþjóða í norðurhöfum, um
bann við smásíldveiði — sem
ekki verður komið á nema með
stjórnmálalegum samkomulags-
umleitunum. Og nú spyr ég,
gamall sjóhrafn, er ekkert að
gerast í þessum málum?
Hvernig fer?
Hvernig fer, ef stofninn verð
ur upp urinn á næstu áratugum?
Eða svo til. Einblínum ekki á
gott síldargengi nú. Það getur
brugðizt, þrátt fyrir kraftblakk
ir og annað nýtízkulegt og gagn
legt," þvf að enn mun það
sannast, að áraskipti er að því
hve vel veiðist. En verði svo
haldið áfram sem nú með að
ganga á smásfldarstofninn,
bregðast þær varanlega hversu
góð sem tækin eru og hversu
langt sem Ieitað er.
Gamall sjóhrafn.