Vísir - 20.12.1965, Blaðsíða 15

/ISIR . Mánudagur 20. desember 1965.

75
THESE ANIMAISCAN 5E
PANSEEOUS!..THEy’KE
TOO FKISWTENE7 TO.
' UN7ERSTAN7 WHAT J
fftrríw 70INS! jmmM,
I WANT TO
HELP.TOO,
.TAKZAUÍJ
THERE!
Jólagjafir fyrir
frímerkjasaínara
Lindner albúm fyrir Island.
Stender albúm fyrir ísland.
Albúm fyrir fyrstadagsumslög.
Innstungubækur yfir 40 tegundir,
Stækkunargler með ljósi.
Albúm fyrir myntsafnara.
Frímerkja handbókin.
FRÍMERKJAMIÐSTÖÐIN
Týsgötu 1 . Sími 2-11-70
skilja hvað ég er að Ég met það að þú viljir hjálpa mér en þú
gerir bezt í því að vera ekki fyrir.
Ég vil líka hjálpa Tarzan. Nei Ito vertn of hrædd til þess að
kyrr. Þessi dýr geta verið hættuleg. Þau eru gera.
Hvað varð af
Eftir
Louis Bromfield
Önnu Bolton?
— Sjáið þér til, sagði hún.
Ég hef aldrei þekkt neinn, sem
þekkti hana nema yður... ekki
neina lifandi sál. Og þegar þess
er minnzt hve víða við höfum
farið og hve marga við höfum
hitt má það furðulegt heita.
Ég brosti.
— Það er ef til vill ekki eins
furðulegt og þér ályktuðuð.
— Það hefur flögrað að mér
stundum í seinni tíð, að skrifa
til einhvers í Detroit til þess að
afla mér upplýsinga ... þér vit-
ið, að hún átti einu sinni heima
í Detroit?
— Já, ég veit það.
Ég var byrjaður á þriðja glas-
inu og spurði:
- Hvers vegna eruð þér á-
hyggjufullar út af önnu?
Og í sömu svifum gerði ég
mér grein fyrir, að við vorum
bæði farin að kalla hana Örinu
— ekki frú Bolton.
Hún svaraði engu strax, en er
hún tók til máls aftur sagði
hún:
— Stundum óttast ég, að hún
muni ganga af vitinu. Hugaræs-
ing hennar er vaxandi og svo
virðist stundum, sem hún sé kom
in á flugstig með að flana út í
eitthvað ógurlegt — hafi ekkert
taumhald á sér lengur. Hún hef-
ur aldrei verið svipað því eins
óeirin og nú. Og hugdettur henn-
ar eru hinar furðulegustu. Það
kemur fyrir, að hún haldi að hún
sé önnur en hún er, jafnvel keis-
arafrú — og henni finnst, að
hún geti gert allt, sem hún ætl-
ar sér — geti keypt allt fyrir
peninga.
Hún leit snöggvast undan og
andvarpaði:
— Hún er of góð til þess að
illa megi fara fyrir henni, sé ger-
legt að koma í veg fyrir það,
herra Sorrell, - hún er í raun-
inni góð í sér og kærleiksrík, en
það eru námugöng í hennar hug
arheimi, sem aldrei hafa opnazt.
hún er gáfuð... hún hefur lært
að tala frönsku og ítölsku full-
komlega og lagði undirstöðuna
sjálf. Hún er slyng f öllu er fjár-
mál og viðskipti varðar. Hún
getur átt til að vera hjálpsöm
og rausnarleg, en hún er það
æ sjaldnar. Það er eins og hún
vantreysti öllum, - jafnvel mér
treystir hún ekki sem áður, og
nú skilst yður kannski hvers
vegna ég get ekki hjálpað henni.
Það er vegna þess, að ég veit
ekki hvernig ég á að fara að
því. Ég veit ekki nóg. Ég veit í
rauninni ekki neitt. Ef til vill
getið þér hjálpað mér. Hún er
komin á rás, hleypur hraðar og
hraðar, bráðum getur ekkert
stöðvað hana.
Það var engin leið að efast um
einlægni gömlu konunnar.
Sólin var að hníga í hið bláa
Miðjarðarhaf. — Menn voru farn
ir að streyma út úr Spilavítinu
til þess að anda að sér kvöld-
loftinu svalandi og fá sér glas,
— og það var orðið ærið mann-
margt þarna.
— Það fer að verða þröngt
hér frammi, — við skulum setj-
ast að matborði úti f homi, þar
sem við getum talazt við f ró
og næði.
Veitingastofan, sem við vorum
í var fræg fyrir fiskrétti sfna og
vín. Úr henni var fagurt að líta
út á sjóinn. Við fengum sæti við
borð þar sem við vorum út af
fyrir okkur og gátum talazt við
í ró og næði og við vorum
brátt eins og gamlir vinir.
Ég sagði henni frá Lewisburg,
frá Tom og ástum þeirra, frá því
er hún missti hann og sfðar bamið
og hvemig hún hvarf — sagði
henni söguna, eins og ég hef hér
skráð hana, en gat lftið sagt henni
frá hjúskap hennar og Boltons, því
þegar við ungfrú Godwin rædd-
umst við var hún mér ekki kunn.
Ungfrú Godwin hlustaði á mig með
athygli og greip aldrei fram f fyr
ir mér — og þegar að kaffinu
kom gleymdi hún að drekka það
svo að það var orðið kalt, er hún
loks dreyptí á því. Og ég lauk frá
sögn minni með því að geta um
það tr fundum okkar önnu bar
saman af tilviljun í forsal Ritz-
gistihúss í New York. Og er ég
hafði lokið frásögninni, sagði ung
frú Godwn blátt áfram:
— Mér þykir vænt um, að þér
skylduð segja mér állt þetta. Nú
verður vonandi allt greiðara fyrir
mig, því að ég skil margt betur.
Og svo sagði hún mér þátt úr
sinni eigin sögu og byrjaði á því
er hún fór á fund önnu í Ritz-
gistihúsi og réðst til hennar. Einu
sinni eða tvisvar er við ræddum
saman þama í veitingastofunni
frammi við sjó í Monte Carlo,
hugsaði ég eitthvað á þá leið, að
við lifðum í heimi þar sem margt
væri með ólíkindum — ræddum
um Annie Scanlon frá Bökkunum
í Lewisburg, höfðum áhyggjur af
því hvernig fara kynni fyrir
henni þrátt fyrir allar allsnægtirn
ar. Og ég hugsaði sem svo: Anna
er betri en hún virðist vera á ytra
borðinu, og bæði emm við sann-
færð um það, ungfrú Godwin og
ég að hún bjó yfir földum innri
auði, sannfærð um það, sem ég
raunar alltaf hafði vitað. Ef við
hefðum ekki verið sannfærð um
það værum við ekki að tala um
hana. Og ég heyrði ungfrú Godwin
segja:
— Það sem máli skiptir, er að
koma henni aftur upp á braut
þroskans, sem hún var á — sé
ekkert hægt að gera fer illa fyrir
henni. Haldið þér, að þér gætuð
gert eitthvað?
Ég hristi höfuðið.
— Hún mundi taka það illa upp
Þér munið afstöðu hennar gagn-
vart mér í Lundúnum. Og þér seg
ið, að hún sé erfiðari nú en þá.
— Stundum heid ég, að hún sé
undir áhrifum — eiturlyfja á ég
við.
Hún þagnaði og flýtti sér að
bæta við næstum af ákefð:
:— Þetta er allt öðru vísi en vera
ætti, skiljið þér. Hún er kona, sem
ætti að eiga mann, mann, sem hún
elskar og hún ætti að eiga börn.
Hún var ekki sköpuð til þessa lífs
er hún lifir. Það er óeðlilegt, eitt
hvað afskræmislegt við að lifa
þessu æðisgengna skemmtanalífi,
sem fyrir henni er tómleikans og
einmanaleikans líf, þó hún geri
sér ekki grein fyrir því. Það væri
jafnvel betra, að hún væri ambátt
elskhuga en að halda áfram þess-
ari brjálæðislegu tilveru.
Ég starði á hana undrandi —
undraðist hve lífsreynd og vitur
þessi gamla piparmey var, og ég
sagði:
— Ég get ekki lagt á ráð um
neitt. Þetta á sér allt svo djúpar
rætur. Mér dettur í hug bam, sem
verður krypplingur í bemsku, og
verður að búa við sitt mein alla
ævina.
Ég borgaði reikninginn og við
gengum hægt upp brekkuna f átt-
ina til spilavítisins. Það var tungl-
skin og indælisveður og fagurt að
líta yfir víkina og húsaröðina
frammi við sióinn. Hin venjulega
flugeldakvöldsýning var að byrja
Þeim var skotið á loft af skraut-
skipi í höfninni. Ljósasprengjur
sprungu í lofti og af öllum ljósa-
ganginum varð albiart á þilfari
skipsins, þar sem gat að líta „tab
ló“ — en í þeirri hópmynd sem
sýnd var á þilfarinu voru naktar
konur. Þetta var ein furðusjón
þeirra furðutfma sem nú voru f
furðulegum heimi.
Við námum staðar um stund og
virtum þetta fyrir okkur. Ungfrú
Godwin stóð við hlið mér í tungl
skininu og ég heyrði hana segja:
— Mér geðjast ekki að þessu.
Mér líður eins og ég þyrfti að kasta
upp.
w-im’sœmmaœ
Kjóllinn
AUGLÝSIR:
Síðdegiskjólar
Síð og stutt pils
Kvöldpeysur
Kvöldblússur
#-------
Danskar langerma
blússur fyrir
unglingsstúlkur
Peysusett
Peysujakkar
Heilar peysur
Morgunsloppar
Skinnhanzkar
svartir, brúnir,
fóðraðir, ófóðraðir
Slæður o. m. fl.
Kjóllinn
Þingholtsstræti 3
Sími 11987