Vísir - 30.03.1966, Side 15

V 1 S I R . Miðvikudagur 30. marz 1966.
T5
HARVEI FERGUSSON.

Don Pedro
— Sago úr Rio - Grande - dalnum
Lupe var af þeim kynflokki og
þeirri stétt kvenna sem öidum sam
an hefir litið á fullnægingu ástar-
þarfarinnar sem hið mikilvægasta í
lífinu og fullnægt henni sem iðkun
listar ,frá fyrsta stigi brosa og
hlýlegs augnaráös til fullkomnunar
að lokum. Hún var ein af arftökum
mikillar og fornrar erotiskrar hefö-
ar, sem hún iðkaði sem list, skap-
heit, mjúk og stælt, silkimjúk á
hörund. Og Leo fannst þar sem
hún lá nakin við hlið hans, aö hún
hefði varpaö af sér áiagaham yfir-
borðsmennsku, hræsni og hroka, og
væri oröin önnur mannvera, sönn
í þrá sinni, án þess að fyrirverða
sig, og þannig gersigraði hún hann.
En honum fannst einnig, er hún
fór aftur í fötin, að um ieið yrði
hún sú sem hún áöur var.
— Hvenær kemurðu aftur?
spurði hann, er hún var að fara.
— Aldrei, sagði hún, í þetta
skipti var ég veik fyrir — og þú
varst hræðilegur. Þetta má aldrei
gerast aftur.
Hún leit vör um sig til beggja
hliða, í dyragættinni, lagði við hlust
irnar drykklanga stund, lagði af
staö og leit um öxl og brosti til
hans, og huldi svo höfuð sitt í
svarta sjalinu.
IV
Hún kom oft til hans, mörgum
sinnum, en ekki of oft, og ekki
reglulega. Hún gætti þess, að koma
ávallt, er þrá þeirra varð vart
lengur í skefjum haldið, og það
lifði eftir minning í hugum þeirra
beggja um hvern ástafund. Hann
veitti þvf, athygli, að hún var vana
föst á sína vísu. Hún leit á það sem
einn þátt þeirrar hefðar, sem hún
hafði í arf tekið að fara á bak við
mann sinn, leika sína ástaleiki
af list og vissri háttvísi. Það
lagðist í Leo, að hún kæmi aldrei
til hans, nema þegar maður hennar
var nótt eða nætur að heiman, j
hvort sem það nú var vegna eftir- \
lits með hjörðum sínum, eða hann!
var í einhverjum leiðangri til þess j
að njóta ástar annarra kvenna en j
konu sinnar. Hún gætti ávallt allr
ar varúðar, svo að ekkert kvisaðist
um ævintýri hennar, var slóttug
sem villidýr, og gersamlega laus
við alla sektartilfinningu. Hún leit
svo á, að ekki væri hægt að lifa án
syndar, það væri nauðsynlegur þátt
ur í mannlegu lífi að svndga. Og
í hvert sinn er hún syndgaði leit
hún á það sem hvort tveggja í
senn hrösun og viðreisn, sem af
leiddi, að sál hennar varð aftur
hrein og að hún öðlaðist ró og frið.
Leo skildist þetta með svipuðum
hætti og menn öðlast skilning á ó-
tömdum hesti meö því að gefa hon
um nánar gætur, en mánuðir liðu
svo, að honum fannst, aö í raun
og veru þekkti hann hana ekki. Það
var eitthvað jafn dularfullt við
hana og áður, ófeimin lét hún hann
sjá sig nakta, og langanir hennar
voru ekki neitt leyndarmál fyrir
honum, en aö öðru leyti var hún
honum ráðgáta og lét aldrei neitt
í ljós um innstu hugsanir sínar.
En svo var það nótt eina, er hún
hvíldi viö hlið hans, að hún fór
allt í einu að segja honum margt
og margt um það, sem í huga
hennar bjó, og þegar hún var kom
in af stað var eins og ekkert gæti
stöövað oröaflóðið. Hún var næst-
um óöamála fyrst í stað og frásögn
in samhengislaus, það var svo
margt, sem varð að brjótast út,
og þetta gerðist oftar, og ávallt
er hún lá nakin við hlið hans, og
aldrei fyrr en að loknum ástarat-
lotum. Þá var yfir henni kyrrð og
friður og hún gat sagt honum í
einlægni frá ýmsu, sem í fólst lýs-
ing á hepni sjálfri og því, sem
fyrir hana hafði komið, en hún
fór aldrei yfir viss mörk. Það lagð
ist í Leo, að þannig hefði hún aldrei
talað við neinn fyrr, og áreiðanlega
ekki við neinn karlmann, og smám
saman tókst honum að koma að
varfærnislegum spurningum til þess
að létta undir með henni, því aö
hánn fann að það var eins og hún
væri að varpa af sér byrði, þegar
þessi þört brauzt út. Hún ræddi
auk margs annars um æskuárin í
Santa Fe og hve mjög hún hefði
öfundað bræður sína, og óskaö
sér að hún hefði verið strákur. Og
hún sagði honum frá því, er Banda
ríkjamenn lögðu landið undir sig,
en þá var hún barn að aldri, lýsti
fyrir honum, er bandariska riddara-
liðið reið inn í bæinn, I skrautleg-
um bláum einkennisbúningum með
gylltum hnöppum, öruggir og valds
mannlegir, undir blaktandi fánum
og með glamri f sverðshjöltum og
sporum, svo að Mexikanar fundu
sárt til þess hve smáir þeir voru
og lítils megnugir, og þá hefði
hún óskaö sér þess, að hún væri
hermaður á glæsilegum hesti sveifl
andi blikandi brandi. Henni létti
að tala um þetta og hafði gaman af
því, en henni fannst greinilega
erfiðara að segja honum frá því,
sem á daga hennar hafði drifið hin
síðari ár. Hún minntist aldrei á
hjúskaparlíf sitt, og játaði ekki á
sig neinar syndir, þótt hún eitt
sinn er henni var hreinskilnin ofar-
lega í hug, gaf honum I skyn að
hún hefði ekki verið neinn engill.
— Þegar ég elska mann, sagði
hún, veit ég ekki hvort undirrót
ástarinnar er hatur, eða hvort ég
hata hann vegna þess að ég elska
hann — það er vissulega mjótt á
milli. En þannig hugsa ég ekki um
þig, Leo. Þú ert öðru vísi. Þú
kemur ekki fram gegn konu eins
og Mexikani. Þú kemur fram við
konu eins og vinur hennar.
Og svo kom að því, að hún gerð
ist forvitin um hvað á hans daga
hafði drifið, og spurði hann spurn-
inga um bernsku hans og uppvaxt-
arár, og hann sagði henni frá upp-
I
i vexti sínum í New York, og hann
j gerði sér grein fyrir, að hún gat
ivarla gert sér £ hugarlund, að svo
stór borg væri til — þar sem byggi
fólk af öllum þjóðum.
Þannig nutu þau þá samvistanna
á stundum, þessi tvö börn ólíkra
heima, sem hvorki hugsuðu eða
fundu til með sama hætti. lágu
þarna nakin hliö við hliö í kyrrð
inni og dimmunni, og þó var sem
þessir tveir heimar væru þeim
gleymdir, ekkert nema það sem
mannlegt var ríkti í hugunum, og
það truflaði ekki kyrrð þeirra og
ró og hvíslmál, þótt að eyrum
bærist veikur kliður af skrjáfi í
greinum, er nætursvalinn lék um
þær, eða þau heyrðu hund spangóla
að tunglinu einhvers staöar í
grenndinni.
V. kafli.
I.
Augljósasti vottur hins mikla
valds Bandaríkjanna og að það
var Bandaríkjastjórn, sem þarna
réð ríkjum, var Selden-virki. Virk-
ið minnti mann á, að nú tilheyrðu
þeir mikilli þjóð, en menn hefðu
víst ekki verið þess minnugir, ef
, ekki hefði verið þama um eitt
| hundrað setuliðsmenn og stjörnu-
i fáninn blakti þarna á hárri stöng,
i því að í rauninni var fátt annaö til
að minna menn á þettá. Virkið
sjálft með moldar- og leirveggja-
kofum sínum var ekki mikilfeng-
iegt. Virkissvæðið var um fjórar
ekrur lands að flatarmáli og auk
hermannaskálanna voru nokkur
önnur hús, birgða- og skotfæra-
skálar og smiðjur. Ekkert tré var
innan virkisveggjanna, heldur opið
bert svæði til æfinga. Hermenn í
bláum einkennisbúningum, sem
voru óþægilegur klæðnaöur í hitun
um, virtust ávallt vera þar aö æf-
ingum, nema þegar smáflokkar
riddaraliðs voru sendir til vemdar
póstlestum, en alltaf mátti búast
við árásum Apache-Rauðskinna á
þær. Liðþjálfarnir í þessu setuiiði
voru flestir mestu harðjaxlar og
höfðu gengið í það margir, heldur
en að eiga yfir sér vist i fangelsi
fyrir afbrot. Hermönnum þessum
| buðust mörg tækifæri til þess að
skemmta sér í Santa Fe, en fæstir,
að liðsforingjunum undanteknum
töluðu mál íbúanna, og komust
fæstir því í náin tengsl við fólkið,
Drykkfelldir vom þeir og kom oft
til innbyrðis slagsmála og þá oft-
ast út af konum þeim, sem þeir
leituðu fylgilags við. Teningaspiliðk
uðu liðþjálfar mjög, en liðsforingj
ar pokerspil. Var það í spilavíti
einu, sem þeir oftast stunduðu þar
og var margur ferðalangurinn ginnt
ur þangað og fór þaðan slyppur og
snauður. En hvað sem um þetta var
leiddi það af veru setuliðsins, að
viðskipti jukust og blómguöust —
mönnum fannst öryggi í því, aö
setuliðið var þarna, en undir mexi-
kanskri stjóm hafði í rauninni ríkt
þama stjórn- og öryggisleysi. Qg
setuliðið þurfti nautaket, korn og
baunir, og keypti af íbúunum og
greiddi fyrir í gulli.
Fermingargjöfin
í m
Gefið menntandi og þrosk-
andi fermingargjöf:
NYSTROM
Upphleyptu landakortin
og hnettirnir
leysa vandann viö landa-
fræöinámið. Kortin lnn-
römmuð með festingum.
Fæst : næstu bókabúö.
Heildsölubirgðir:
Árni Ólafsson & Co.
Suðurlandsbraut 12. Sfmi 37960.
T
A
U
VESJAEZAH! 8UT
EXPcCT ITTO STAR.T :
SCOKl!.. AMP 717 YOU f
THE 'OOOKIS' SITTIMS
MJESTICAUVIM HER CHARIOT?,
-VST
I 7I7HJ\
XT SO
VOU SEE J
TIVIC ^
Þú sagðir að Luanda væri borg samsær-
anna Peter?
Já, Tarzan. En ég bjóst ekki við því aö
það myndi svo skjótt bera á þeim. Og sástu
flennuna sitja þarna eins og drottningu í
vagninum sínum.
Svona svona Peter, þ úhefur verið alltof
lengi úti á búgaröinum. Þetta er fremur
hlægileg sjón. Úlfaldar, apar, lúxusbílar,
fallegar konur... púff. Ég finn að við erum
farnir aö blandast í málin nú þegar.
háriö
fitnar
síöur
meö
m
wUetf
Elanz-
lariestig
'itigt nadiHol
j«d« frittr
glans
hárlagningar-
vökva
HlllDSðLUIIKQDIK
IStENZK EKLENDAVERZLUNARFÉIAGIÐHF
IRAMLtlDSLURlTTINDI AMANTI.HP
/
k