Vísir - 23.06.1966, Blaðsíða 15

VI SIR. Fimmtudagur 23. júní 1966
15
CATHERINE ARLEY:
TÁLBEITAN
KVIKMYNDASAGA
TÓNABIO
„Jæja, sleppum öllu gamni“,
sagöi hann. „Ég geri aldrei neina til
raun til að vera skemmtilegur,
enda er ég þaö ekki. En ég vil
hafa allt á hreinu, einnig í þessu
máli“,
„Ég hélt að brottför mín heföi
tekið af allan vafa“, svaraði hún.
„Þér eruð i þjónustu minni og
ég gaf ýður ekki leyfi til að fara“.
„Ég bað yður ekki leyfis. Og ég
geri ekki neinar kröfur á hendur
yður, herra Richmond".
„En ég gæti gert kröfur á hend
ur yður. Þér verðið að viðurkenna
að brottför yðar hefur þegar valdið
mér óþægindum. Ég er því í mín
um fulla rétti að krefjast skaða-
bóta. Hvað segið þér um þaö“.
Hilda brosti, en svaraði ekki.
„Hins vegar þá . . . ég veit ekki
hvemig ég á að orða það . . . hins
vegar, þá tek ég vfst tillit til yðar.
Yður er ekki gefin sams konar
þjónustulund og þvf fólki, sem ég
hef í kringum mig. Það er þess
vegna, sem ég er hingað kominn".
Hilda brosti, en augnatillit henn-
ar gaf til kynna, að lífið hefði ekki
alltaf tekið á henni silkihönzkum.
Hann virti hana fyrir sér andar-
tak, virtist ekki átta sig á því
hveming hann ætti að skilja þögn
hennar.
„Ég hef hugsað mér að gera yð-
ur tilboð, ungfrú Meisner“.
„Einmitt það“.
„Við látum í höfn samstundis,
þegar ég kem aftur um borð. Sæk-
ið þér ferðatöskuna yðar og komið
með mér“.
„Svo einfalt er það ekki, herra
Richmond“.
„Ekki neina heimsku. Ég býð
yður tíu þúsund dollara fyrir að
gleyma því, sjm gerðist. Fyrir það
fé getið þér keypt alla heimsins
kjúklinga þegar við komum aftur
í höfn“.
„Nei, herra Richmond".
„Fimmtán þúsund dollara".
„Ég neita að halda þessu sam-
tali lengur áfram, ef þér hyggist
haga yður eins og uppboðshaldari".
„Ég veit ekki heldur hvers vegna
ég ætti að vera að ræða hlutina
við yður, þar sem þér eruð í þjón-
ustu minni og hafið brotið af yður
við mig“.
„Mér er síður en svo á móti
skapi að halda aftur heim til Cann-
es. Þar er fjöldi þjáðra og sjúkra,
sem hafa þörf fyrir návist mína“.
„Það kemur. ekki til greina. Ég
hef ráðið yður í þjónustu mína, og
ég held yður í þjónustu minni“.
„Ég þakka yður fyrir það, aö
þér skulið taka slíkt tillit til af-
stöðu minnar".
„Þér eruð þrárri en nokkur
hestastrákur, en mér stendur á
sama um það. Við siglum um allan
gríska eyjaklasann. Það verður
skemmtileg ferð. Þér munuð ekki
sjá eftir henni“.
„Ég sé eftir því, sem gerðist um
borð, herra Richmond. Og ég ótt-
ast að það kunni að endurtaka
sig“.
„Ég hef boðið yður fimmtán
þúsund dollara til að gleyma þvi.
Get ég betur gert?“ .
„Einfaldlega beðizt afsökunar".
„Já, ég skil ..Gamli maðurinn
varð svo undrandi, að hann þraut
orð.
„Kannski hefur sá gjaldmiðill
ekki neitt gildi í yðar heimi“, varð
henni að orði.
„Hættið þessu. Það liggur eitt-
hvað á bak við þetta, sem ég fæ
ekki gripið. Þetta getur ekki verið
einlægni yðar. Kemur ekki til.
Engiri manneskja, sem er með fullu
viti, metur afsökunarbeiðni sem
engin sannfæring fylgir, meira en
fimmtán þúsund dollara. Hvað eruö
þér eiginlega að fara. Hvaða spil
eru það, sem þér lumið á í bak-
höndinni?"
„Ég er hrædd um að aldrei komi
til þess að við skiljum hvort annað.
Það lítur helzt út fyrir að við
mælum ekki á sömu tungu“.
„Hséttið að setja yður á háan
hest. Stigið af baki yðar stoltar-
gæðingi og svarið spurningu minni.
Eftir hverju eruð þér að slægjast?"
það hef ég
biðji
„Afsökunarbeiðni,
þegar sagt yður“.
„Setjum sem svo, að ég
yður afsökunar? Hvað svo
„Ekkert. Ég gleymi því, sem kom
j fyrir og held áfram starfi mínu“,
| svaraði hún.
Gamli maðurinn sneri stól sín-
um lítið eitt, en hafði ekki af henni
augun.
„Sem sagt ... í hvert skipti, sem
mér verður það á að . .. að koma
dálítið ónærgætnislega fram við
yður, þá verð ég að biðja yður af-
sökunar, án þess að þér hagnist hið
minnsta á þvi? Hvað getið þér
grætt á slíku, ungfrú Meisner?"
„Það er einmitt þarna, sem þér
misreiknið yður, herra Richmond.
Það er ekki unnt að miða allt við
peningalegan hagnað. Til er fólk,
sem metur hann einskis. Ég hlýt að
vera af þeirri manngerð".
„Þér hafið ekki enn svarað spurn
ingu minni. Hvers vegna ætlizt þér
til að maður á mínum aldri fari að
biðja stelpukrakka eins og yður
afsökunar? Er það stolt, sem yður
gengur til?“
„Alls ekki. Ég mundi kalla það
mannlega sjálfsvirðingu".
„.Þvaður. Það orð fyrirfinnst
hvergi nema í orðabókum. Eins og
frelsi og jafnrétti og annað við-
líka ....“
„Þannig er það ekki öllum, herra
Richmond, Þér hljótið einhvem
tíma að veröa að viðurkenna þá
staðreynd, að heimurinn sé ekki
allur skapaður í yðar mynd“.
„Og hvert haldið þér að þessi
göfugu sjónarmið leiði yður, ungfrú
Meisner?"
„Þau em mér ekki neinn tilgang-
ur, og ég stefni ekki að neinu sér-
stöku takmarki. Ég er einungis
svona gerð, og ég ætla mér að vera
það“.
„Fáið yður sæti, vina mín. Það er
eins og andblær æskunnar leiki um
mann í návist yðar, og ég verð að
viðurkenna, að æskan á sína töfra“.
Hilda réyndi eftir megni að dylja
sigurbrosið.
„Eftir því sem ég fæ skilið, á
ég að greiða yður laun samkvæmt
taxta hjúkrunarkvennasambands-
ins, þegar yðar er ekki lengur þörf,
og síðan flugfar yðar heim til
Cannes?"
„Að sjálfsögðu".
„Gerið þér yður ljóst, aö hefðuð
þér aðeins verið eilítið samvinnu-
þýðari, þá hefði það verið auðvelt
fyrir yður að þéna eins mikið fé
á nokkrum dögum og þér getið
reiknað með á nokkrum árum?“
„Ég efast ekki um það, en þér
munduð hafa séð svo um aö ég
legði mikið í sölurnar til þess. Þér
getið ekki ráðið við löngun yðar til
að beita fólk kúgun og harðstjóm,
herra Richmond. Kaupið af því háu ;
verði, að það þoli yður það. Ég hef
ekki hugrekki til þess ...“
„Hvað hyggist þér fyrir, þegar
lýkur starfi yðar hjá mér?“
„Ég hverf aftur að mínum venju-
legu störfum".
„Eigið þér unnusta eða elsk-
huga?“
„Nei, herra Richmond ...“
„Nokkra fjölskyldu?"
„Ekki lengur ...“
„Vini?“
„Örfáa kunningja, já ... ekki
vini“.
„Fellur yður vel að búa um i
borö?“
„Svo sannarlega".
„Og hvemig fellur yður við
mig?“
„Það er undarleg spurning. Ég
hélt að ég hefði gefið það ótví-
rætt í skyn, þann tíma, sem ég hef
verið í þjónustu yðar“.
„Hvernig litist yður á mig sem
eiginmann?"
„Hvers vegna spyrjið þér mig
um það?“
„Við erum bara að masa. Ein-
hvem veginn verður maður að
drepa tímann. Svarið þér mér“.
„Mér hefur aldrei komið neitt
slíkt til hugar“.
„Gerið yður það í hugarlund, rétt
sem snöggvast . . . í gamni auð-
vitað“
„Mér lægi nær að gera yöur mér
í hugarlund sem föður minn.“
„Ég er ekki haldinn neinni elli-
kvensemi. Það em ár og dagar síð
an ég hef litið á kvenmann í þeim
skilningi, og ég aétla mér sannarlega
ekki að taka upp þann þráðinn aft-
ur. Rekkjan þarf ekki endilega að
vera aðalatriði hjónabandsins".
„Hvers vegna skyldi yður leika
hugur á að kvænast mér?“
„Þér vekið forvitni mína. Það er
sjaldgæft að maður á mínum aldri
og jafn auðugur og ég, finni nokk
uð það, sem dreift gétur huga hans
frá því hvoru tveggja. Annað hvort
eruð þér svo heiðarleg að furðu
gegnir eða falskari en fjandinn sjálf
ur. Svar við spumingunni hvort
heldur er fæ ég einungis ef ég kvæn
ist yður. Og hvað skyldi ég svo
sem eiga í hættu, þegar allt kemur
til alls? Mig mundi ekki muna um
aö greiða yður sómasamlegan líf-
eyri, ef illa færi. Og trú mín á
T
A
R
Z
'AS My MOTHER AM7 FATHEK WATCHEf,
THEy SAW AKiOTHEK SAH.OR, BLADtMlCHAEU,
A HUSE MAH, COME TO HIS MATE'S rEFENSE,
Copr. 1942 by Únll«d fentvre Syndtcota, Inc.
Um leið og skipstjórinn hleypti af byss-
unni stökk Greystoke lávarður fram og sló
á handlegg hans og bjargaði þar meö lífi
Svarta Michales.
En sæði uppreisnarinnar hafði verið sáð.
Seinna þegar móðir mín og faðir sneru
aftur til káetunnar komust þau aö raun um
að leit hafði verið þar gerð og einu hlutimir
sem höfðu horfið vom nokkrar skammbyssur
og skotfæri.
manngildi yfirleitt er þá ekki á
marga fiskana, hvort eð er. Hvað
álítið þér?“
„Hverju get ég svarað? Ég er
furðu lostin, það er hið eina, sem
ég get sagt. Þetta ’aímdi valda ger
byltingu í lífi mínu, sem ég get
ekki einu sinni gert mér í hugar-
lund“.
„Hugsið þér málið, ungfrú Meisn-
er. En athugið það, aö því lengur
sem þér hugleiöið þaö, því fráleit-
Hörður Ólafsson
hæstaréttarlögmaður
löggiltur dómtúlkur
og skjalaþýðandi.
(enska).
Austurstræti 14
Símar 10332 35673
METZELER hjólbarðamir eru þekktir
fyrir gæði og endinguc
Aðeins það bezta er nógu gott.
SöluifaStr: HJÖLBARÐA"
&BENZINSALAN
v/Vitatorg. SIMI 23900
ALMENNA METZELER umboSiS
VERZLUNARFÉLAGIDÍ
SKIPHOLT 15
SÍMI 10199
SlÐUMÚLI 19
SÍMI 35553
MlllDSðMimQMk
iSLENZK ERLENDAVER2LUNARFÉUG10HF
fDAMUIPSLUMTTINOI AMAMTf Mf
la
gmngin
nelzt
betur
meö
tuUítf
GÍanZ'
larlBSllg
OÁHjzM*
glans
hárlagningar-
vökva