Vísir - 02.07.1966, Blaðsíða 15

VfSIR . Laagardagur 2. julív1966.
15
KVIKMYNDASAGA
TÚNABIÚ
CATHERINE ARLEY:
TÁLBEITAN
Þeir hlýddu hvor um sig. Þjónn
inn, sem gekk á eftir stólnum og
ýtti honum, gat ekki komiö auga á
neitt, sökum þess hve bakið var
hátt, ekkert nema hattkollinn.
„Farðu varlega," sagði hún við
þjóninn.
Kæruleysisleg framkoma hans
gerði hana ofurlítið rórri. Það var
heppni að henni hafði hugkvæmzt
ráð til að losna við hinn þjóninn í
bili að minnsta kosti.
Hilda hélt opnum kiefadyrunum
á meðan þjónninn ók stólnum út
fyrir og fram ganginn. Gangurinn
var svo þröngur, að hún gat ekki
smeygt sér fram hjá stólnum og
fram fyrir og hún var sjálfri sér
fokreið fyrir það, að sér skyldi
ekki hafa hugkvæmzt það nógu
fljótt að ganga á undan stólnum
og skýia lfkinu þannig fyrir augna
ráði þeirra, sem hugsanlegt var að
yrðu á vegi.
Hennilcið þó eilítið betur, þegar
þau htíWF farið framhjá salardyr-
unum. Fyrst þjónnin var ekki þeg-
ar kommn með hanzkana, hlaut
hann að ganga á eftir þeim alla leið
inn í lyftuna.
Blökkumaðurinn ók stólnum af-
ar hægt og Hildu fannst það taka
alla eilífð að komast að lyftunni,
þótt hún mætti sjálfri sér um
kenna, þar sem hún hafði skipað
þjóninum að fara sem gætilegast
Þegar kom að beygjunni á gangin-
um, varð þjónninn að lyfta stólnum
nokkuð að framan til þess að snúa
honum. Hilda hafði augun fast á
hatti gamla mannsins og sá að
höfuðið hreyfðist ekki neitt, eins
og eðlilegt hefði þó verið þegar
stóllinn snerist. Skyldi þjónninn
taka eftir því?, spurði hún sjálfa
sig.
Þegar þau komu að lyftunni, bar
hinn þjóninn að með hanzkana
hennar. Hún tók við þeim án þess
að líta á hann, benti honum aö
opna rennihurðina fyrir lyftunni,
síðan stóð hann teinréttur eins og
hermaður við liðskðnnun á meöan
þau óku hjólastólnum inn í lyftu-
klefann.
„Snúðu stólnum,“ sagði hún við
þjóninn til þess að rjúfa þögnina.
„Það verður auðveldara að aka
honum út þannig, þegar kemur upp
á þilfar." Svo laut hún að líkinu
og mælti blíðlega: „Vertu öldung
is rólegur, Carl. Þetta gengur eins
og í sögu og innan stundar verð-
ur þú háttaður og sofnaður heima
I rúminu þínu.“
„Á ég að sækja skjalatöskuna
yðar, herra Richmond?“ spurði sá
þjónninn sem ekki ók.
Hilda tók viðbragð. „Hvaöa
skjalatösku?" spurði hún.
„Ég veit það ekki, frú. Skjala-
taska með einhverjum pappírum
sem hann skilur aldrei við sig,“
svaraði blökkumaðurinn.
„Láttu manninn minn í friði,“
hreytti Hilda út úr sér. „Sagði ég
ekki að hann væri sárlasinn?“
„En 'hvað um skjalatöskuna?"
„Hvernig í ósköpunum ætti ég að
vita það. Farðu strax til Antons
Korff og hann mun sjá um það,“
svaraði Hilda stutt í spuna.
Hún stóð sjálf næst stólnum í
lyftunni þannig aö þjónarnir kom-
ust ekki að honum á leiðinni upp.
Eftir andartak nam lyftan staðar,
lyftudymar opnuðust og stólnum
var ekið út á þilfarið.
Einn af yfirmönnunum kom til
móts við þau og Hilda fékk ákafan
hjartslátt þegar hann nálgaðist
en hann bar hönd að húfuderi og
hraðaði sér framhjá.. Nú var land-
gangurinn framundan og leiðin
hindrunarlaus að sjá.
Hættan var umhverfis bílinn, þar
sem hópurinn stóð. Það voru ekki
nema tvö, þrjú skref frá landgang
inum að bílnum, en yfir það
svæði varð að fara með allra augu
starandi á líkið í hjólastólnum.
Þessi bílstjóri, sem sat þarna
eins og steingervingur við stýrið,
hugsaði Hilda með sér, því í ósköp
unum hreyföi hann sig ekki...
Þau urðu að standa þarna og bíða
fyrir allra augum, vegna þess að
hann hreyfði sig ekki til að opna
fyrr en á $íðustu stundu.
Hún gat ekki haft taumhald á sér
lengur. Hún benti á bílstjórann um
leig og hún sagði við annan þjón-
inn: „Faröu og segðu honum aö
opna bíldyrnar. Ég vil ekki að mað-
urinn minn kvefist meira en orðið
er af því að hfma hérna úti £ kuld-
anum.“
Þjónninn hljóp niður landgang-
inn.
„Eftir hverju ertu að bíða?“
Hilda sneri sér að hinum þjónin-
um.
„Ég fer ekki einn með hjólastól
inn niöur landganginn," sagði hann
„Ég verð.að bíöa félaga míns.“
Hilda gat með naumindum stillt
sig um að æpa upp yfir sig.
Hópurinn, sem stóð í landi fylgd
ist bersýnilega vel með öllu. Þaö
leit helzt út fyrir að blakki þjónn
inn væri farinn að segja bílstjóran
um alla ferðasöguna, og þau þrjú
uppi á þilfarinu áttu ekki annars
kost en bfða unz samtali þeirra yrði
lokið.
Seint um síðir drattaðist einkenn
isbúni bílstjórinn út og opnaði aft-
urdyrnar á bílnum, sem var eins
konar millitegund fólksbíls og
sjúkrabíls. Sem betur fer voru aft
urglug-garnir svo litlir og hátt uppi
að enginn gat séð neitt inn utan
frá. Hilda hefði kosiö að bílnum
hefði verið lagt að landganginum,
en bflstjórinn var bersýnilega ekki
á því. Hann stóð eins og mynda-
stytta og bar höndina aö húfu-
derinu.
Blakki þjónninn kom aftur upp
landganginn, laut fyrir framan
hjólastólinn, tók undir fótafjölina
og lyfti stólnum og leið og hann
gekk aftur á bak niður þrepin, hæg
um skrefum og hvfldi allur þung-
inn af byröinni á honum. Báöir
voru þjónamir svo þungt hugsi og
önnum kafnir við þetta erfiði sitt,
að þeir veittu gamla manninum
sjálfum ekki minnstu athygli.
Hilda virti fyrir sér hópinn á
hafnarbakkanum og þóttist sjá, sér
til mikils hugarléttis, að öll at-
hyglin beindist að því hvort blökku
mönnunum tækist að halda hinum
þunga og fyrirferðarmikla hjóla-
stól í jafnvægi niöur landganginn.
Það var engu likara en að þar
væm áhorfendur aö sýningu f fjöl-
leikahúsi, sennilega ólu allir í hópn
um með sér veika von um að
blökkumennirnir misstu tök á stóln
um og mlljónamæringurinn félli í
sjóinn milli skips og bryggju
Hvað um það, Hilda var. ekki í
neinum vafa um hve þessi afstaða
áhorfendanna kom sér vel, fyrir
bragðið þurfti hún ekki að kvíða
neinu meðan á þeSsu stóð.
Loks, þegar kom niður á hafnar
bakkann, tók hún sér stöðu sem
næst stólnum.
„Velkomin til New York,“ sagði
bílstjórinn og bar hönd að húfu-
derinu.
„Vertu fljótur að koma stólnum
fyrir í bílnum," sagði Hilda, “Mað-
urinn minn er bæöi lasinn og þreytt
ur.“
Um leið og hún sleppti orðinu
varð henni það ljóst, að hún hafði
vakiö andúð bílstjórans. Nokkrir
forvitnir úr hópnum reyndu að
þoka sér nær stólnum.
Hilda ýtti við bílstjóranum.
„Fljótur," hrópaði hún, „þú sérð
að hann getur orðið fyrir hnjaski"
Hann leit illskulega til hennar
um leið og hann tók alla stjóm á
stólnum úr höjndum blökkumann-
anna, sem báðir stóöu og gláptu
og létu hendur falla að síðum.
„Farið aftur um borð,“ sagöi
Hilda skipandi röddu.
„Sjálfsagt, frú ...“
Þeir hlýddu að vísu/:en flýttu
sér ekki neitt, rétt eins og þeir
vildu sýna að þeim geðjaðist ekki
of vel að þessari nýju framkomu
hennar sem húsmóður.
Sjálf gekk Hilda um afturdyrnar
inn f bílinn, sem minnti helzt á
lögreglubíl, þegar inn var komið.
„Ég verð hér hjá honum,“ sagði
hún viö bílstjórann. „Þú getur ekið
af stað.“
„Það er betra fyrir yður að sitja
framm f, frú“ mælti bílstjórinn
þyrrkingslega.
„Ég verð héma endurtók hún
og réð sér varla fyrir reiði. Ætlaði
þessi bílstjóri að sjá svo um að
bfllinn stæöi þarna til lengdar og
báðar dyr opnar, svo að allir gátu
starað inn til þeirra
Bflstjórinn starði fast á gamla
manninn.
„Herra Richmond lítur ekki sér
lega vel út eftir ferðalagið,“ sagði
hann.
„Ég hef sagt að hann sé bæöi
þreyttur og lasinn, og ég vilji því
komast heim með hann sem fyrst,
T
A
R
Z
A
N
„Um kvöldið höfðu John og Alice tekið
sér búsetu meðal annarra íbúa skógarins.
Áður en þau lögðust til svefns um kvöldiö
sá mamma skuggamynd skuggalegrar veru
í tunglskininu.
‘BEFOKE THEY SETTLE7
POWN FOfc THE NISHT,
WOTHER SAW A StNISTEC
F1GUK.E SIUHOUETTEF
IN THEM00NLI6HT...
"FKOM BENEMH THEIK.
SHELTEE. CAME THE
TEKRIFym® ROAR
OFA FANTHER..."
Undan skýli sínu heyrðu þau hið ógn-
vekjandi ciskur pardusdýrsins.
Getið þið börnin ímyndað ykkur, hverju
fyrsta nóttin þeirra í frumskóginum hefur
líkzt?“
Fró Brauðskál-
anum Lang-
holtsvegi 126
SMURT BRAUÐ
og SNITTUR
BRAUÐSKÁLINN
Sími 37940.
Hörður Ólafsson
hæstaréttarlögmaður
löggiltur dómtúlkur
og skjalaþýðandi.
(enska).
Austurstræti 14
Símar 10332 35673
METZELER hjólbarðarnir eru þokktir
fyrir gæði og endingu,
Aðeins það bozta er nógu gott.
Sölusfaðir: HJÓLBARÐA~
&BENZINSALAN
v/Vitatorg. SlMI 23900
ALMENNA METZELER umboSið
VERZLUNARFÉLAGIÐ “
SKIPHOLT 15 SÍÐUMÚU 19
SlMI 10199 • SÍMI 35553

betur
meö
tuineit
fiianz-
lariesiig
>l!gt nachhol
i«d* Fritur
'Manti k
tvcU&éþ
glans
hárlagningar-
vökva
HIILDSÖLUCUCDIR
ÍSLENZK ERLENDAVERZLUNARFÉIAGIÐHF
fMMLIICSLDRlTTINDl AMAHTI Hf