Vísir - 24.08.1966, Blaðsíða 11

SÍÐAN
DEBBIE leikur
,syngjandi nunnuna4
Þaö kemur fyrir aö nunnur
taka þátt í iþróttum, og eru það
þá undantekningarlítið nunnur,
sem stunda kennslu. I vetur
birti 11-síðan mynd af sænskri
nunnu, sem var á skautum i
frímínútunum með nemendum
Bourgiba bann
ar bítlahár
og stuttpils
Habib Bourgiba Túnisforseti
hefur lýst því yfir að bítlahár
og stuttpils megi ekki sjást á
götum borga landsins. Hefur
þetta vakið mikla athygli og
gremju margra og fólk spyr
hvort þetta muni verða þjóðinni
til góðs eða ills.
Forsetinn kunngerði þetta
bann í útvarpinu og sagði hann
aö bítlahár og stuttpils beri
vott um hnignun og slíkur
klæðnaður sé hættulegur dyggð
Túniskvenna. Jafnframt bann-
aði forsetinn alla „ruggdansa“
eins og hann kallaði þá.
Áhrifa útvarpstilkynningar-
innar er þegar farið að gæta.
Unglingar sem gengu með sftt
hár hafa látið klippa talsvert
neðan af því og stuttu kjólamir
sem áður voru hátizka hjá dætr
um „betri borgara“ sjást varla
lengur. Margar verzlanir og
næturklúbbar hafa neitað að af
greiða „stuttpilsur" og lacng-
hærðir eru litnir homauga.
Banni forsetans er fj'lgt
strangt eftir og lögreglunni ber
að sekta hvem þann og hverja
þá sem brýtur gegn boðum for
setans og em sektimar frá 150
krónum fyrir að láta sjá sig í
stuttu pilsi.
Líf í leik
Það lítur út fyrir að land okk
ar sé að verða eins konar gós-
enland fyrir þá erlenda, sem við
kvikmyndagerð fást, bæði sjón-
varpsmyndir og lengri — allt
upp í tveggjakvölda, að því er
sagt er. Virðist það ýmist, að
þessir kvikmyndarar komi sjálf
ir með efnið eöa við leggjum
þeim þaö til, en aftur á móti
leggjum við þeim til leikara að
vemlegu leyti, handlangara alls
konar, svo og hross og aðrar
skepnur eftir því sem með þarf.
Er ekki annað að sjá, en aö
þama sé í uppsiglingu nýr at-
vinnuvegur — og allgróðaváen-
legur, því að hinir erlendu virð
ast hafa morð fjár úr að spila
og strá í kringum sig milljónum
reiknað í erlendum gjaldeyri,
meira að segja. Ef framhaldið
reynist eftir byrjuninni er ekk
ert líklegra, en að þess verði
skammt að bíða, að sá hluti
þjóðarinnar, sem ekki lifir á því
að tapa á síldveiði og annarri út
gerð, geti farið að lifa á því að
græða á alls konar leik... með
öðram oröum, að lífið geti oröiö
miklum hluta þjóarinnar leikur
einn. Þeir munu að vísu fyrir-
finnast, sem álíta að sýndar-
mennskan hafi verið aðalat-
vinnuvegur þjóðarinnar um ára
tuga bil og finna því áliti sínu
nokkur rök, og verði því ekki
um sérlega breytingu að ræða.
Þeir hafa þó ekki rétt fvrir sér
nema aö nokkru leyti, því að
hingað til hefur sýndarmennska
okkar verið óvirkjuð, svipað og
vatnsföllin, en með þessu móti
sínum og virtist klæðnaðurinn mestu leyti er byggð á sönnum þar lék hún undir á gítar. Nú
ekki vera henni „fjötur um fót.“ atburðum. Leikur Debbie Reyn er sem sé verið að gena kvik-
Meðfylgjandi myndir eru þó olds þar systur Luc-Gabri- mynd um Luc-Gabrielle og bæt
ekki af alvörununnu heldur era elle sem fræg varð árið 1963 ist þá ein nunnumyndin enn í
þær úr kvikmynd, sem að fyrir sönginn „Dominique", en hóp þeirra sem fyrir eru.
verður hún virkjuð til fram
leiðslu. Er og annað líkt þiar og
með vatnsaflið — hvort tveggja
sýnist nokkurn veginn ótak-
markað hér hjá okkur, og af
meira en nógu að taka. Hitt er
svo annag mál, hvort leyfa
eigi erlendum aðilum að byggja
stórframleiðslu á annarri þess
ari orkulind fremur en hrnni, og
er það satt bezt að segja
lítil samkvæmni, að andstæðing
ar álframleiðslunnar skuli láta
því ómótmælt, er erlendir aðilar
taka að virkja sýndannennsku
þjóðarinnar í stórum stíl, og
það því fremur, sem Sú orku-
lind mun að líkinduna stórum
meiri en öll vatnsorka í landinu
samanlagt... Hitt er svo ann
aö mál, að sumir kurma að á-
líta að andstaðan gegu álinu,
hafi verið og sé fyrst O'g fremst
sýndarmennska, og se svo, þá
er skiljanlegt að það verði dá-
lítið snúið að fara að heita sýnd
armennsku gegn sýndar-
mennsku, með því að látast
vera því mótfallina að hún
verði virkjuð af erleadum aöil-
um... Það má líka gera ráö
fyrir því, að það yrði óvinsælt
ef einhverjir gerðu sig bera að
því að vilja koma i veg fyrir
að langþráður draumiur þjóöar-
innar undanfama áratugi megi
rætast, þegar tæklfeeriö býðst
... að lifa £ leik o g af leik,
frjálst og áhyggjulaust... í
sýndarmennsku og af sýndar-
mennsku, og hagnýita sér þann
ig þá hæfileika, sem þjóðinni
eru gefnir í ríkustnm mæli.
Kári skrifar:
S
Nýr Gullfoss
Það er kunnara en frá þurfi að
segja, að stjóm Eimskipafélags
íslands hefur til athugunar að
láta smíða skip í stað þess góöa
skips Gullfoss. Hann hefur full-
nægt mikilli þörf, verið stolt
þjóðarinnar, og alla tíð verið
vinsælt skip og á það sinn mikla
þátt í vinsældunum hve stjórn
skipsins hefur ávallt verið í
góðra manna höndum. En Gull
foss er orðinn gamalt skip og
nútíminn gerir sínar kröfur —
og framtíðin. Og við vonum
vafalaust öll, að innan langs
tíma fari eitthvað frekara að
gerast í þessu máli, þjóðarinnar
vegna og félagsins, svo að það
standi sem bezt að vígi í þeirri
samkeppni, sem kann aö vera
framundan, en gera verður ráð
fyrir, að til hennar komi.
Á skemmri tíma til Leith
Á þetta var minnzt í bréfi
fyrir nokkru til blaöamanns
þess, sem sér um þennan dálk
þessa daga, en bréfið var frá ís-
lenzkum viðskiptafulltrúa er-
lendis sem mikið ferðast, en
hann vék í bréfinu á nauðsyn
þess, að verzlunarmenn, sem
mikið ferðast og mörgum kem
ur bezt að feröast sjóleiðisf, eigi
völ hraðari sjóferða, en hann
skrifar um þetta á þessa leið:
„Ég var að segja við Kristján
skipstjóra (á Gullfossi), að
næsta skip hans þyrfti aö geta '
komizt frá Reykjavík til Leith
á 48 klst. í stað 60 nú. Þá væri i
hægt að fara frá Reykjavlk Sy
föstudagskvöldi, koma til Leit v.
á sunnudagskvöldi, og ver^*"i
í London á mánudagsmorgni
tímanlega. Þá væri kominn ,
grundvöllur fyrir verzlunar-
menn, sem mikið ferðast og i
jafnan eru að flýta sér, að fara ;
með skipi og lest frá Islandi
án þess að tapa við það nokkr- '
um vinnudegi. Hvað siglinga- ;
hraða skipsins snertir er þetta J
engin goögá. Hin nýrri farþega j
skip Skandinava hafa einmitt
þann hraða sem til þess þyrfti |
til að sigla frá Reykjavfk til
Leith á tveimur sólarhringum.