Vísir - 04.02.1967, Blaðsíða 12

/
HttrtW »W-
ÞVOTTASTÖÐIN
SUÐURLANDSBRAUT
SIMI 38123 OPIÐ 8 -22,30
SUNNUD.;9-22.30
...ESPECIALLY
WHEN A TRAP
IS BAITED-
AND NOTHlNG
TO DO BUT
WAIT______
TlME MOVES SLOWLY
DURING MOMENTS OF
GREAT EXPECTATION
Jcw
C=H«P0
THEN A SENTRY'S CRY WARNS
OF MOVEMENT IN THE DISTANCE/
Tíminn líður hægt meðan íbúar Opar bíða
komu óvinanna.
„Hvað kemur þarna í ljós úr frumskógin-
um?‘.
Skyndilega heyrist hróp eins varðmanns-
ins: „Einhverjir að koma“.
V1 S IR . Laugardagur 4. febrúar 1967.
plöggum — í sambandi við eitt-
hvert svissneskt fyrirtæki, Teke-
lek, sem framleiddi reikningsvélar
— en ég hafði ekki neinn áhuga á
þeim pappírum. Þarna var líka
pyngja með smámynt, svissnesk-
um frönkum, bandarískum dollur-
um og vestur-þýzkum mörkum.
Þar var líka gul pappírsræma með
númerum á ferðaávísunum, samtals
að upphæð tvöi þúsund dollarar, en
þessi númeraræma er eins konar
varúðarráðstöfun, svo unnt væri
að stöðva greiðslu á ávísununum,
ef viðkomandi skyldi glata þeim
á einhvem hátt. Peningana lét ég
eiga sig, en stakk númeraræmun-
um á mig. Ávísanaheftin fann ég
svo í sérstöku hólfi í fatatöskunni
þrjátíu og fimm talsins, og hljóðaði
hver um sig á fimmtíu dollara. Hr.
Harper hét Walter að fomafni,
Walter K. Harper.
Það er reynsla mín, aö fólk sé
yfirleitt frámunalega hirðulaitst
gagnvart ferðaávísunum, sem það
hefur í fórum sínum. Vegna þess,
að eiginhandaráritunar þarf til
þess að þær séu teknar gildar, er
eins og þaö haldi, aö enginn óvið-
komandi geti komið þeim í verð.
Síldar-
réttir
KARRI-SÍLD
RJÓMA-LAUKSÓSA
COCKTAIL-SÓSA
RAUÐVÍNS-SÓSA
SÚR-SÍLD
KRYDD-SÍLD
MARINERUÐ-SÍLD
Kynnizt hium ljúffengu
síldarréttum vorum.
SMÁRAKAFFI
Sími 34780
K vikmyn d asaga
eftir Eric Ambler
stóru snekkjanna mundi lítið um
það gefið að leigja þær, án þess
að á-höfn fylgdi. Hann gerði ekki
neina athugasemd við það. Seinna
spurði hann mig svo hvort þessar
stóm snekkjur fengjust einungis
leigðar til siglinga innan grískrar
landhelgi, eða hvort Ieyfilegt mundi
að sigla þeim yfir Adríahaf til Ítalíu
til dæmis. Þetta var Ifka merki-
leg og táknræn spurning fyrir það,
sem síðar gerðist.
Þegar svo reikningurinn kom
spurði hann hvort hann gæti feng
ið skipt bandarískri ferðaávísun, i
sem hljóöaði á fimmtíu dollara
Það var eitthvert vit í þeirri spum
ingu, og ég sagði honum, að ekk-
ert væri auðveldara. Hann dró upp
hefti með tíu slíkum ávísunum,
hvaö mér fannst einkar uppörvandi
Klukkan var orðin um ellefu,
þegar við yfirgáfum matsölustaö-
inn og héldum í klúbbinn.
Þessi klúbbur var raunsæ eft-
irlíking Lídó-næturklúbbunum í
París,, einungis minni. Ég kynnti
hr. Harper fyrir John, eiganda
klúbbsins og reyndi að losna
við hann smástund. Hann var al
gáður og ég hugsaði sem svo,
að hann mundi verða ötulli við
drykkjuna, ef ég léti hann ein-
an, en það kom ekki til mála af
hans hálfu. Ég varð að setjast
að borði með honum og drekka
með honum. Hann var viðlíka
heimtufrekur og kvenmaður, og
■þetta olli mér nokkurri undrun.
I Hefði ég verið ungur, á reki við
hann og til f tuskið, þá gat þetta
verið skiljanlegt — en nú var
' -ég miðaldra maður og — í hrein
skilni sagt — heízt til vel f
skinn komið. Hann var að
minnsta kosti fimmtán árum
yngri en ég.
Þarna í klúbbnum eru kerta-
ljós á hverju borði og gestirnir
geta séð hver framan í annan.
Þegar danssýningin hófst fylgd
ist ég með því hvemig hann
fylgdist með henni. Hann virti
stúlkumar fyrir sér — og
Nicki var meðal þeirra — rétt
eins og þær væm flugur á utan
verðri rúðunni. Ég spurði hann
hvemig honum litist á þá þriðju
frá vinstri — það var Nicki.
„Of stutt til hnésips," svar-
aði hann. „Ég vil hafá þær há-
ÞÝZKAR ELDHÚSINNRÉTTINGAR
úr harðplasti: Format innréttingar bjóSa upp
á annaS hundrað tegundir skápa og litaúr-
val. Allir skápar með baki.og borSplata sér-
smíðuS. EldhúsiS fæst með hljóðeinangruð-
um stálvaski og raftækjum af vönduðustu
gerð. - Sendið eða komið með mál af eldhús-
inu og við skipuleggjum eldhúsið samstundis
og gerum yður fast verðtilboð. Ótrúiega hag-
stætt verð. Munið að söluskattur er innifalinn
í tilboðum frá Hús & Skip hf. Njótið hag-
stæðra greiðsluskilmála og __ __
lækkið byggingakbstnaðinn.
HÚS&SKIP.hf .' LAUOAVIQI II • <|MI 11111
fættar. Er það hún, sem þú
varst að hugsa um?“
„Hugsa um? Ég skil yöur víst
ekki, herra minn.“ Ég var far-
inn að fá andúð á honum.
Hann blimskakkaði á mig aug
unum. „Sleppum því,“ sagði
hann þyrrkingslega.
Það var grískt brennivín, sem
hann drakk. Hann teygði sig
eftir flöskunni og fyllti enn glas
sitt. Ég veitti því athygli, að
vöðvamir á kjálka hans herpt-
ust eins og hann væri reiður.
sennilega hafði ég sagt eitthvað
sem honum gramdist. Ég var
að því kominn að segja hon-
um að Nicki væri eiginkona mín
en hætti við það. Mundi rétt í
þvx að ég hafði einungis sagt
honum frá Annettu, fyrri konu
minni, og að hún hefði farizt í
sprengjuárás.
Hann renndi úr glasinu í einum
teyg og bað mig að búast til brott-
ferðar.
„Yður fellur ekki hérna? herra
minn.“
„Er nokkuð meira að sjá? Eða er
strípuatriöi á eftir?“
Ég brosti, en það er eina við-
bragðiö, sem gripið verður til, þeg
ar slfk leiðindi grípa förunautinn.
Sjálfur hafði ég ekki heldur neitt á
móti því, að meira f jör tæki að fær-
ast í þessa kvöldskemmtan okkar.
„Slfkt má sjá á öðmm stað,“ svar
aði ég.
„Svipuðum þessum?“
„Ég mundi telja að skemmtiatrið
in þar væru öllu persónulegri, herra
minn,“ svaraði ég og valdi hvert
orð af ýtrustu nákvæmni.
„Vændishús, eigið þér við?“
„Ekki segi ég það, herra minn“
Hann glotti. „Nei, þér enið of orð
var til þess. Kærleiksheimili —
nær það meiningunni?“
„Öll framkoma þar er mjög fág-
uð og alúðleg, herra minn,“ svaraði
ég-
Hann titraði af hlátri. „Vitið'þér
Arthur, að ef þér væruð betur rak-
aður og klipptur, væruð þér hinn
prýðilegasti heimilisþjónn, sem
unnt væri aö hugsa sér.“
Ég gat ekki ráðið það af svip
hans, hvort heldur hann vildi
móöga mig, eða mér bæri að taka
þetta sem klaufalega fyndni. Eins
og á stóð valdi ég þann kostinn.
„Er þetta hin svokallaða banda-
ríska glettni, herra minn?“ spurði
ég hæversklega.
Honum virtist jafnvel enn betur
skemmt við spuminguna. Hann
rak upp hlátur. „Allt í lagi, Arthur"
sagði hann að lokum, „allt í lagi. Ég
fel yður alla forsjá. Við skulum
fara og athuga þennan stað yð-
ar ...“ •
Mér féll ekki orðalagið, „stað yð
ar“, en lézt ekki veita því athygli.
Irma heitir konan, sem rekur
þennan stað. Húsið er einkar virðu-
legt og stendur á sérstakri eignar-
lóö, skammt frá veginum til Kifis-
sia. Irma hefur aldrei fleiri stúlk-
ur en sex í þjónustu sinni og enga
lengur en í tvo þrjá mánuði. Þjón
ustugjaldið er að sjálfsögðu mjög
hátt, en öllu er haganlega fyrir kom
ið. Viöskiptavinirnir fara út um
aörar dyr en þeir koma inn, svo
þeir, sem eru að fara, veki ekki
neina hneykslunarkennd hjá hinum
sem eru að koma. Þeir sjá ekki
annað starfsfólk en frú Irmu
sjálfa, og Kiru, sem tekur við
greiðslunni — og svo að sjálfsögðu
stúlkuna, sem veitir viðkomanda
þjónustu sína.
Hr. Harper virtist mjög hrifinn
af þessu fyrirkomulagi. Hann var
ákaflega hæverskur við frú Irmu.
þegar ég kynnti þau og hrósaði
henni fyrir smekklega skreytingu
híbýlanna. Irma er glæsilegasta
kona, og henni fellur mjög vel við
prúða viðskiptavini. Eins og ég
gerði ráð fyrir, þá fór hann ekki
fram á það í þetta skiptið, að ég
héldi slagtogi við sig. Um leiö og
Irma bar honum glasið, leit hann
til mín og gaf mér bendingu um
að hverfa af sjónarsviðinu í bili.
„Sjáumst seinna,“ sagði hann.
Ég þóttist nú viss um að allt
væri í lagi. Ég fqr inn til Kirjx til
að hirða ómakslaun mín tylir aó
hafa komið með viðskiptavli I hú*-
ið og segja henni hvað hann hefði
mikið á sér af peningum. Þá var
komiþ nokkuð fram yfir miðnætti.
Ég haföi orð á því við Kiru, að ég
væri ekki farinn aö éta neinn kvöld
verð, og kvaðst ætla að skreppa á
matsölustað og fá mér eitthvað í
svanginn. Hún sagði aö stúlkurn-
ar ættu ekki sérlega annríkt, og ég
þyrfti því ekki að hafa hraðan á.
Að þvi búnu ók ég rakleitt til
Hótel Grand Bretagne, lagði bíin-
um í hliðargötu, fór siöan inn og
settist við barinn og bað um vln.
Færi svo, að einhver rækist á mig
og mynði það síðar, hafði ég á tak-
teinum viðhlítandi skýringu á ferð-
um mínum.
Ég tæmdi glasiö, gaf barþjónin-
um ríflegan drykkjuskilding og
gekk yfir anddyrið að lyftunni, sem
var að öllu leyti sjálfvirk og því
ekki neinn lyftudrengur. Ég hélt
upp á þriðju hæð.
Herbergjasamstæðan, sem hr.
Harper hafði tekiö á leigu, lá að
hliðargangi, innarlega, og sást ekki
inn á ganginn, þegar komið var út
úr lyftunni. Gangaþjónamir höfðu
lokið störfum þennan daginn og
voru á bak og burt. Þetta var því
ofurauðvelt. Venju samkvæmt hafði
ég lykilinn falinn í sérstöku hólfi
í pyngju minni, en þurfti ekki að
grípa til hans frekar en venjulega.
Yfirleitt er þannig gengið'frá setu-
stofuhurðunum á þessum gömlu
hótelum, að auövelt er að opna
þær utanfrá, lykilslaust — það
er gert til þess að þémurnar eigi
auðveldara með að komast inn með
fulla bakka í höndunum — nema
þá, að gesturinn hafi læst dyrun-
um innanfrá. Það er lfka oftast,
að þeman, sem kemur á kvöldin
til þess að reiða upp rekkjuna, hirð
ir ekki um aö læsa dyrunum, þegar
hún fer. Því skyldi hún gera sér
það órhak? Grikkir eru manna fróm
astir og treysta hver öðrum — yfir
leitt.
Farangur hans var allur inni í
svefnherberginu. Ég hafði þegar
áður farið höndum um hann, þegar
ég kom honum fyrir í bílnum úti
á flugvellinum, svo ekkert var við
það að athuga, þótt fingraför mín
fyndust á honum.
Ég athugaði skjalatöskuna fyrst.
Hún hafði að geyma talsvert af
viðskiptaskjölum og öðmm slíkum
RAUÐARÁRSTtG 31 SÍMI
23022
SPARifi TÍMA
FYRIRHDF'i!
Sími 13645
/