Vísir - 28.07.1967, Síða 4

Wiitík^
( 55
Skrýti
inn
Þær eru til margar sögurnar
um sérvizku mannanna. Flestar
eru þær þó um sérvitringa liöins
tíma, en færri um núlifandi ein-
staklinga. Það mun þó almennt
Bernskudraumurínn rætist

Þrátt fyrir áhættuna, sem fylgir atvinnu hennar, elskar Jaqueline
Oberson starf sitt. Hún er stærsta númer cirkusins í Lausanne, þar
sem hún kemur fram með ljónunum sínum sex og tveim skógarbjöm-
um. — Jacqueline er 26 ára aö aldri, svissnesk að uppruna. Allt frá
því hún var sjö ára barn, hefur hana dreymt um að verða ljónatemjari.
Fyrir nokkru gafst henni tækifæri til þess að láta drauminn rætast,
en varð að byrja í smáum stíl. Fyrst tamdi hún krókódíla og slöngur,
síðar fékk hún að færa sig upp á skaftið og byrjaði að koma fram með
pardusdýr, sem hún hafði sjálf tamiö. En nú sem sagt hefur draumur-
inn rætzt að fullu og hún unir glöð við sitt. Eftir myndinni aö dæma
líkar ljóninu ekki ilia við hana heldur.
Náttúruspjöll
I blöðunum að undanförnu
hefir nokkuð verið rætt um nátt
úruspjöli og umgengni ferða-
fólks. Þetta eru orð i tima töluð
því að tillitsleysi ferðafólks úti í
náttúrunni á sér engin tak-
mörk hjá mörgum hverjum.
Verstir eru þessir jeppaeigendur
sem haldnir eru þeirri ógnar-
áráttu að keyra helzt eingöngu
utan vegar. I nágrenni höfuð-
borgarinnar virðast jeppamenn
hvarvetna hafa ekið, jafnvel upp
á sum fellin. Þeir hafa fest bila
sina sums staöar svo að óhemju
jarðrask hefir orðið við að ná
þeim upp aftur. Látum nú vera,
þó að numdar séu nýjar bíiaslóð
ir, ef þessum ökuþórum dytti
í hug að aka, hver í slóðina á
eftir öðrum, en þvi er ekki ald-
eilis að hellsa. „íþróttin“ virðist
helzt í þvi fóigin að aka þar sem
enginn bíll hefur ekið áður. Víða
álitið, aö enn séu tii sérvitringar
en minna beri á þeirra sérvizku
heldur en þeirra sem áður voru
á hvers manns vörum.
Þó vekur slíkt fljótlega athygli
ef t.d. einhver stjarnan úr heimi
hinna dýru skemmtikrafta sýnir
af sér sérvizkulegar tiltektir. Þeg-
ar Orson Welles, þessi snillingur
úr heimi kvikmyndanna, kom til
Kaupmannahafnar og Stokk-
hólms til þess að lesa þar upp úr
verkum Shakespeares, þá vakti
það dálitla furöu og jafnvel kát-
ínu, að hann krafðist þess aö i
samningnum yrði það tekið fram
að honum yrði séö fyrir einni
flösku af viský á dag. Auk laun
anna, sem voru um 60.000 krónur
íslenzkar þá.
Sammy Davis, einhver vinsæl
asti og dýrasti skemmtíkraftur
sem heimurinn á völ á nú, er einn
ig ögn tiltektarsamur, þegar um
ráðningu hans er að ræða til ein-
hverra skemmtistaða.. Til dæmis
þegar hann kom til Kaupmanna-
hafnar fyrir nokkru, þá réöi hann
sig ekki fyrr, en hann hafði feng
ið því framgengt, aö hann yröi
sóttur og með hann yrði farið á
milli skemmtistaða, í dýrri lúxus
drossíu. Öðruvísi fengist hann
ekki til að koma. Nú á hann sjálf
ur bíla og vafalaust hefur hann
efni á því að taka sér leigubíl til
þess að komast á milli hösa, en
svona skyldi þaö vera.
Þannig er hægt að nefna fleiri
dæmi um sérvizku'þekktra máiina'
Nú hefur til dæraís Verið afráðifii
að Louis Armstrong haldi hljöm-
leika í Odd Fellow-höllinni í Kaup
mannahöfn á næstunni. Hann var
þó ekki fáanlegur til þessa, fyrr
en hann hafði fengið því ákvæði
komið fyrir í samningnum, að
honum yrði séð fyrir dívan i bún-
ingsherberginu sínu til þess að
hann gæti hvílt sig þar þann hálf
tíma, sem á að líða milli hljóm-
leika hjá honum en hann á að
halda tvo hljómleika á dag.
Það er kannski varla hægt aö
kalla þetta tiktúrur. Louis er nú
orðinn 67 ára gamall og aldurinn
er farinn að segja til sín. Auk
þess er hann vanur þægindunum
úr 12 herbergja ibúð sinni og
því kannski ófús að leggja á sig
óþægindi fyrir einhverja hljóm-
leikaför. Hann hefur svo sem af
nógum tilboðunum að taka, enda
var þetta víst auðsótt máL Það
hefur víst ekki þótt óeölilegt né
kostnaöarsamt miðaö viö laun
hans fyrir þessa viku í Kaup-
mannahöfn, en hann mun fá um
60.000 dollara fyrir vikuna.
Menn kunna að halda, að þessir
karlar taki þessar kröfur sínar
sjálfir ekki svo hátíðlega, en lít-
iö sundurplægö hiíö ,sem mörg
ár tekur að jafna sig.
Náttúruverndarráð ætti aö
5

um aftur á Orson Welles. Um þær
mundir sem hann skemmti í
Kaupmannahöfn, ætlaði Norðmað
ur nokkur að fá hann til þess að
koma fram í Osló en neitaði
alveg að fallast á þetta með viský
flöskuskammtinn.
Afleiðingin var sú, aö Orson
Welles fór aldrei til Osló. — Eng-
in viskýflaska, — enginn upplest
ur. — Ósköp einfalt mál. Það
er nokkuð til i því sem karlinn
sagði eitt sinn: „Það er skrýtinn
fugl, kanínan!“
spjalla er á hvern hátt sorpi er
komið í lóg. Þaö er hart að jafn
vel heil bæjarfélög skuli kasta
JQqndt&íGötu
bera fjallshlíðar þess merki að
háö hefir verið keppni í því,
hversu hátt upp eftir hliðunum
bílarnir kæmust, og hafa þá
nokkrir bíleigendur verið að
verki samtímis og þá á fleiri
tegundum jeppa. Eftir hefir ver
taka sig til og gera tilraunir til
að takmarka tillitslausan akstur
uin óbyggð svæð, þar sem mikið
af þessum akstri virðist einung-
is orsakast af bíladeilu, en ekki?
sem liður í neinni sérstakri
ferðamennsku.
A nMni- rt/vt*

sorpi sínu óbrenndu bannig, að
bréf og mjólkurhyrnur fjúki um
allar trissur yfir fleiri ferkíló-
metra svæði. Sorpi þarf að
brenna á afviknum stöðum þann
ig að ekkert f júki.
Hins vegar er umgengni ferða-
fólks á tjaldstöðum áberandi
betri ,en nokkru sinni fyrr. Um
þau mál hefir verið skrifað mik
ið í blöð undanfarin ár og virö-
ist, hverju sem er aö þakka hafa
oröið stór breyting á. Tjaldbúar
telja nú orðið það skyldu sína
að grafa þann úrgang, sem þeir
þurfa að skilia við sig.
Fyrir nokkrum árum varð í
Vífilsfelli gert jarðrask, sem enn
er ekki gróið, en einhverjir
ferðahópar rótuðu upp mosa til
að gera stóra bókstafi f fjalls-
hlíðina fyrir ofan Sandskeið
Æpir þessi sóðaskapur á ferða
menn í hvert sinn, sem farið
er austur yfir fjall. Ættu þessf
seingrónu kaun móður náttúru
aö verða til vamaðar feröa-
fólki, því bað hefir tekið mörg
ár að fá þessi spjöll til að gróa.
Þrándur í Götu.