Vísir - 16.12.1967, Blaðsíða 12

Tökum að okkur alls konar
framkvcemdir
bœði f tíma- og ókvœðisvinnu
Mikil reynsla í sprengingum
VERKTAKAR - VINNUVÉLALEIGA
yMm
V1SIR . Laugardagur 16. desember 1967.
KSnKKYNDASAGA EFTIR
A' £>■ QOTHRIE 3r.
vildi snúa viö til Ohio. Nú og svo
var þaö maður hennar, sem lét
mikið til að leyna því aö hann
var lítilmenni, og þeir voru fleiri
en hann, sem gátu ekki dulið á-
hyggjur sínar og ótta við hið ó-
kunna framundan.
Rebecca sat i forsælu við vagn-
inn og notaöi grunnan disk sem
blævæng, þar sem ekki var neinu
hentugra til að dreifa. Þótt apríl
væri ekki á enda, var ákaflega
heitt í veðri. Brownie sat yfir
nautgripahjörðinni ásamt Higg,
náunganum sem Fairman hafði ráð
ið sér til aðstoðar. „Eiginlega
finnst mér ekki að við séum lögð
af stað enn", sagði Evans við
konu sína og hún svaraði og sveifl
aði diskinum án afláts. „Ég yrði
ekkl nema nokkrar klukkustundir
á leiðinni heim á gamla staöinn,
þótt ég færi það fótgangandi".
Evans fannst það undarlegt, að
hún skíldi kalla það „gamla stað-
inn“. Það var svo örstutt síðan að
þau höfðu kvatt býlið og bæinn,
og að nýi ábúandinn hafði greitt
Evans fjögur hundruð dali fyrir
húsið og jarðarskikann, og hún
kallaði það þegar „gamla stað-
inn“.
„Jæja, segir þér betur hugur um
leiðangurinn?“ spuröi hann.
Hún brosti. „Hvers vegna
spyrðu? Ertu kannski að hugsa um
að snúa við?“
„Síður en svo. Ef nokkrir í þess
um leiöangri komast alla leið til
Oregon, þá verðum það við, Reb-
ecca...“
„Þú ert kjáni, Evans“, mælti
hún blíðlega.
Hann þóttist skilja hvað hún
ætti við. Og henni var ekki lá-
andi,þótt henni þætti það undar-
legt af manni sínum að ráða slíka
ferð, kominn á þennan aldur.
Dick Summers kom til þeirra.
Hann var klæddur stuttbrókum úr
hafurstöku og grófri vaðmáls-
skyrtu, Það komst enginn hjá að
veita þeim manni athygli hvar
sem hann fór. Mikill vexti og bar
sig manna bezt, herðibreiður, silf-
urhærður, rólegur í framkomu en
snar f hreyfingum, ef svo bar
undir.
„Þetta er Ijóta öngþveitið og
vitleysan", varð Evans að orði og
benti út yfir tjaldaþyrpinguna og
vagnaþvöguna. „Það mætti segja
mér að einhver sneri viö heim
aftur".
Dick Summers tottaöi pípuna.
„Þetta kemst f lag“, sagði hann
rólega.
„Þá sést strax hvemig Tadlock
er til forustu fallinn?" sagði Ev-
ans. „Hann verður áreiðanlega kos-
inn leiðangursforingi einum rómi“.
FRÁ indlandi
Hin margeftirspurðu skrautborð úr tré og kopar i
nýkomin ásamt mörgum fágætum munum úr tré j
og málmi, silkislæðum og silfurskrauti. Japönsk
skrautkerti f góöu úrvali. Meira og betra úrval en
nokkru sinni fyrr af gjafavöium frá ýmsum löndum.
Flytjum allar okkar vörur inn sjálfir, milliliðalaust.
Berið saman verð og gæði. — Rammagerðarbúðim-
ar, Rammageröin, Hafnarstræti 17 og Minjagripa-
« búðin, Hafnarstræti 5.
Summers kinkaði kolli.
„Hann kvað vilja láta drepa
alla hunda leiðangursmanna. áður
en ferðin hefst, heyri ég sagt“,
mælti Evans. „Gamla Rock minn
vitanlega líka“.
Summers tottaði pípuna. „Ég
býst varla við að hann geri það
að kappsmáli eins og er“, sagði
hann. „Þaö gæti kostað hann at-
kvæði“.
„Hann heldur því fram, að hund
arnir komist aldrei alla leið hvort
eð er. Og að þeir geti borið Indí-
ánunum njósn af leiðangrinum
með gelti sínu“, sagði Rebecca.
„Hundamir komast eins langt
og nautgripimir fara“, sagði Dick
Summers. „Og þeir vara mann ein-
mitt við árásum Indíána að nætur-
þeli. Það er ekki neinn hægðar-
leikur að laumast að tjaldi án
þess að hundamir taki eftir því og
gefi það til kynna“.
„Tadlock hefur ekki hugmynd
um þess háttar", mælti Evans, „Ég
er alls ekki viss um að hann
sé vel til foringja fallinn".
„Hann hafði naumast sleppt orð-
inu. þegar hornaþytur yfirgnæfði
öngþveitið og háreystina í kring og
kallaði leiöangursmenn til kosn-
inga. Þeir Evans og Summers risu
á fætur og héldu inn í tjaldborg-
ina.
Það mátti heita að allir þátt-
takendumir í förinni væru innan
skamms saman komnir á kringl-
óttum blettinum innan tjaldbúöa-
hringsins. Karlmennirnir stóðu
fremstir, tuggðu tóbakiö og spýttu
í allar áttir, konur og krakkar
stóðu á bak við með forvitni og
eftirvæntingu í svip, Tadlock
setti fundinn — steig upp á ker-
aldsbotn og barði skeið við tin-
disk til merkis um að hann æskti
þagnar. Þegar varð nokkum veg-
inn hljótt í hópnum, tók hann til
máls og röddin var hvell og þving-
uð. „Ég tel nokkum veginn vlst,
að leiðangur okkar leggi af $tað
á undan þeim öðrum, sem ráðið
hafa ferð sína til Oregon. Við
sleppum því við rykið eftir lest-
irnar á söndunum og við sitjum
aö bithaganum fyrir skepnumar,
þar sem við verðum á undan öör-
um til Willamette“.
Fagnandi háreysti kvað við í
hópnum, og Tadlock gerði málhlé,
svo ag áheyrendumun gæfist tæki-
færi til aö hrópa húrra fyrir orðum
hans. Það gerðu og fáeinir þeirra,
en þegar þau hróp vom þögnuö,
kallaði einhver í sífellu: „Herra
fundarstjóri... herra fundarstjóri“
Það var séra Weatherby gamli,
sem ruddist gegrnnn áheyrendahóp-
inn að keraldinu, sem Tadlock
stóð á. Hann klæddist svarta frakk
anum, þrátt fyrir hitann. „Bænin
hef ur gleymzt...“ hrópaði hann
sinni hásti hrjúfu röddu. „Bænin
hefur gleymzt.... það má ekki
glejrma bæninni...
Nökkrir 1 hópnum reyndu að
tefja predikarann og báðu hann
fyrir alla muni að trufla ekki fund
inn, aðrir virtust sakna bænarinn-
ar og margar.af konunum höfðu
þegar spennt greipar. Og þar eð
Tadlock gerði sér grein fyrir því,
að mikiil meirihluti mundi bæna-
geröinni meðmæltur. tók hann
erindi predikarans af mikilli ljúf-
mennsku. „Mér þykir mjög fyrir
þessu“, mælti hann lágt og afsak-
andi. „Þetta var vítaverð gleymska.
Munduð þér fáanlegur til að hafa
orð fyrir okkur í bænagjörð?"
Og sjálfur laut Tadlock höfði.
Og séra Weatherby lyfti lófum
að barmi, laut höfði og hóf langt
eintal við guð almáttugan. Þótt
röddin væri hás og hrjúf barst hún
merkilega vítt yfir, enda þögðu nú
allir nema einstaka kona snökti
lágt, þegar predikarinn bað sem
heitast.... bað um vernd gegn
heiðnum villimönnum, viliidýrum
og öðrum voöa... bag guð að sjá
í gegnum fingur með leiðangurs-
mönnum, sem að sjálfsögðu væru
allir aumir syndarar — en þó því
aðeins að í móti náðinni kæmi
einnig iðrun þeirra og viröing
fyrir þjónum drottins....
Evans þótti bænin löng áður en
lauk. Hann laumaðist til ag virða
fyrir sér þá, er næst honum stóðu
og tók þá eftir því að Dick Summ
ers laut ekki höfði. Gat það verið
hugsaði Evans, aö þessi aldni
ferðagarpur tryði ekki á guð? Vand
aður maöur var hann engu að síður
það vissi enginn betur en Evans.
Kannski var ástæðan sú, að hann
vildi ekki biðja neinn um neitt...
jafnvel ekki guð.
Þegar séra Weatherby hafði loks
lokiö bæninni, tók Tadlock aftur
til máls. Sagði aö nú lægi fyrir að
segja leiðangrinum lög og reglur
og kjósa honum forystu. Hefur imd-
irbúningsnefndin gengið frá tillög-
um sínum, spurði hann.
Mack gekk fram úr hópum og
kvað já við því. „Nefndin leggur
eindregið til að Irvin Tadlock verði
kjörinn foringi leiöangursins. Charl
es Fairmann undirforingi, en Henry
Shilds umsjónarmaður með búfén-
aði og gildi kjör þeirra allra þriggja
unz leiöangrinum lýkur", mælti
hann hátt og skýrt.
Brewer nokkur, einnig frá Illin-
ois, lýsti sig samþykkan tilhögun-
inni og McBee strauk skeggið frá
munninum og kvaðst lika styðja
hana. Tadlock steig niður af ker-
RóSiS
hitanum
%
Með BRAUKMANN hifastilli 6
hverjum ofni getið þér sjálf ákveð-
ið hitastig hvers herbergis —*
BRAUKMANN sjálfvirkan hifastilli
er hægt að setja beint á ofninn
eða hvar sem er á vegg í 2ja m.
fjartægð frá ofni
Sparið hitakostnað og aukið vel*
líðan yðar
BRAUKMANN er sérstaklega hent-
ugur á hitaveitusvæði
SIGHVATUR EINARSSON & CO
SÍMI 24133 SKIPHOLT 15
Knútur Bruun hdl.
Lögrriannsskrifstofa
Greftisgötu 8 II. h.
Sími 24940.
ODÝR 0G GÓÐ
Þér veljið efnin, vönduð vinna.
Gufuþvottur á mótor feostar kr. 250.00
Gufuþvottur, albotnþvottur,undirvagn kr. 600.00
Ryðvöm undirvagn og botn, Tectyl kr. 900.00
Ryðvöm undirvagn og botn. Dinetrol kr. 900.00
Ryðvörn undirvagn og botn Encis fluid kr. 600.00
Ryðvöm undirvagn og botn Olíukvoðun kr. 450.00
Alryðvöm, Tectyl utan og innan kr 3500.00
Ryðvamarsfóðin Spítalastig 6
FLJÖT OG GÓÐ ÞJÓNUSTA. »
RYÐVÖRN A BIFREIÐINA
UÖRÐUIt EIMRSSOIS
HÉRAÐSDÓMSLÖGMAÐOR
HÍtí'Iitm'CSSKRIFSTOFA
„Ég vildi að ég vissi hvar þetta ætlar aö „Halló!“
enda.