Vísir - 02.04.1968, Side 4

stund. Allar fortölur um að gefa
sig lögreglunni á vald lét hann
sem vind um eyrun þjóta.
Hann hafði komið að kvöld-
lagi í heimsókn til foreldra sinna
sem búa í Clostrup, en hafði
ekki staldrað lengi við, þegar
hann var gripinn einhverju æði
og réðist á innanstokksmuni með
exi föður síns og braut allt og
bramlaði.
Foreldrarnir urðu að flýja út úr
íbúðinni og á náðir nágranna
sinna, en þaðan hringdu þau á
lögregluna.
Mik«ð lið lögreglumanna og
slökkviliðsmanna dreif að úr
Clostrup og Kaupmannahöfn og
settist um húsið, sem hinn band-
óði maður hélt sig í. Slökkvi-
liðsmenn dreifðu sér umhverfis
húsið með útbreiddar stökkdýn
ur, því ungi maðurinn mundaði
sig til þess að stökkva út um
glugga þegar hann sá liðssafn-
aðinn.
Út úr einum glugganum hróp-
aði hann ókvæðisorðum aö lög-
reglunni og hótaði henni öllu
illu, ef hún gerði tilraunir til
þess að nálgast hann. Nokkrir
lögreglumannanna þekktu pilt af
fyrri afskiptum og reyndu að
telja um fyrir honum og fá hann
til þess að leggja niður öxina og
hnífinn, en hann skellti skolla-
eyrum við.
Það var reistur upp stigi og
upp hann komst lögreglan inn á
aðra hæð, en samtímis fóru aðr-
ir lögreglubjónar inn um aðaldyr
og komu þannig að piltinum úr
tveim áttum. F.inn þeirra hafði
vopnazt stólkolcl, sem hann beitti
f'Tir «ér. sbinað og Hónatemiari.
Sá óði náði rétt að beita öxinni
einu sinni til aðkomumanna, en
var þá afvopnaður.
Hann hefur oft áður, verið
tekinn úr umferð fyrir ofsa og
ofbeldi, en verið sleppt lausum
eftir mismunandi (ang^r vistir í
fangelsum, en i þetta sinn var
hann fluttur beint á geðsjúkra-
hús. Þaðan mun honum ekki
verða sleppt fyrst um sinn.
Vopnaður öxi og stórum slátr-
arahníf hélt ungúr maður lögregh
unni í Clostrup í Danmörku i
skefjum í næstum heila klukku-
Joe Louís, fyrrum heimsméist
ari í hnefaleikum i þungavigt, hef
ur verið lagður ipn á sjúkrahús
í Detroit en hann á að ganga
nn i'r urpskuvð vegna gallsteina.
Hann er orðinn 54 ára gamall.
þaðan fór hann eftir einhverjum
fáförnum krókaleiðum til Font-
evrault, þar sem hann ætlaöi að
heimsækja klaustrið fræga. Eftir
það mun víst ætlunin vera sú, að
hann heimsæki héruðih á Bretan-
íuskaga.
Charles Bretaprins er um þess
ar mundir í heimsókn í Frakk- Beatrix, ríkisarfiv í Hollandi, á
landi og er hans vandlega gætt nú von á öðru barni sínu. Prins-
af frönsku lögreglunni. Það þyk- essan og maður hennar, Claus
ir nokkurri furðu gegna, hve prins, eiga einn son fyrir, Willem
blaðamönnum er haldið frá hon- Alexander, sem verður eins árs
um á ferðalagi hans. Síðast heim í þessum mánuði. Ríkisarfinn á
sótti hann þorpið Les Eyzies, en von á sér í septembér í haust.
, f, ;
Nakinn niður að mitti með hníf og öxi í hendi sást hann í gegn-
um gluggann.
Hann hálfsat í glugganum og
reiddi öxina til höggs.
Uppskár laun fyr
erfiði sitt
Það er enginn leikur fyrir einn ljósmyndara að ná mynd
eins og þessari. Það liðu þrjár vikur með mörgum árang-
ursiausum tilraunum og vonbrigðum, áður en ljósmynd-
arinn fékk Kinky, Mickey og Honey til þess að sitja og
standa eins og hann vildi eitt andartak, meðan hann
smellti af. En hann uppskar líka laun sem erfiði og fékk
vegieg verðlaun fyrir myndina á sýningu einni, sem efnt
var til um skemmtilegar dýramyndir.
Eitt vindhögg og svo var
hann yfirbugaður.
Lögregluþjónninn nálgaðist piltinn með Stólinn á undan sér.
Á 1
r s i íð an.
I Fuglarnir á Tjöminni.
•
J Þrátt fyrir hret og veöraham
J virðast íbúar Tjarnarinnar, end
• urnar og gæsimar, una sér hið
£ bezta, enda verða margir til að
J rétta þeim brauðbita, Maöur sér
• fólk koma niöur að Tjörn til
• að gefa, jafnvel f verstu hríð
J um, og er gott til þess að vita,
• að fólk skuli hugsa til fuglanna
J þarna, sem eru svo sannarlega
J til ánægju á góðviðrisdögum og
• setja vissulega sinn svin á bæ-
J inn. En aldrei sér maður neina
• gefa nema einungis brauð, og
0 hefði maður álitiö að slíkt væri
J heldur einhliða, að minnsta
• kosti væri þaö einhliða fyrir
• mannfólkið. Mundi nú ekki ein
J hver vilja hafa fvrir því, að
0 gefa einhverja fjölbreyttari
J fæöu, eins og til dæmis fiskúr-
• gang sem auðvelt er að ná í
a nú á vertíðinni. Annars er ég
ekki fróður um fuglamat, en
hefði samt álitið að brauðið
væri of einhliða til lengdar.
Fuglunum á Þorfinnstjörn er
gefið reglulega, en hins vegar
hefur maður ekki séð, að þeim
væri gefið á vökinni við Iðnó,
sem væri þó nauðsyn, sérstak-
lega ef eitthvað annað væri gef
iö cn einhliða brauð.
T ilky nningaskylda
bátanna.
Það er vissulega fagnaðarefni
að nú skuli loks komið á til-
kynningaskyldu fslenzkra skipa,
smárra og stórra, en um það
berast fregnir, að skipulagi verði
komið á þá starfsemi. Það hefur
sýnt sig að tilkynningaskyldan
er nauðsyn, enda hefur reynsl-
an kennt okkur að forðað getur
mannsköðum, ef fylgzt er með
skipaferðum, bvf líkurnar auk-
ast á þvi, að hægt sé að koma
til aðstoðar í tæka tíö, ef eitt-
hvað ber út af, og skip verða
fyrir áfölium.
Sýningar í sumar.
Ýmsar merkar sýningar eig-
um við fyrir höndum í sumar,
sem eru hið mesta tilhiökkuú-
arefni. Má þar nefna Sjávarút-
vegssýningu Sjómannadagsráðs,
Landbúnaöarsýningu og Iðn-
kynningu sem íslenzkir iðnrek-
endur standa fyrir. Sýningar
sem við höfuni átt kost á að
sjá fyrr af þessu tagi, hafa ver-
ið til mikils fróðleiks og ánægju.
Ef atvinnuvegirnir vanda hver
til sinnar sýningar má slá föstu,
að almenningur lætur ekki á sér
standa og sækir þessar sýning-
ar.
Góður sjónvarpsþáttur.
Ýmsa góöa þætti er um að
velja í okkar ágæta sjónvarpi,
þó að maður sé farinn að velja
og hafna meira en maður gerði
i fyrstu. Sá framhaldsþáttur,
sem maður vill gjaman ekki
missa af, ef annars er nokkur
kostur, er þátturinn „Á önd-
verðum meiði“ en sá þáttur
hefur í flest skintin verið afar
skemmtilegur. Yfirleitt fjallar
þátturinn um þau mál sem efst
eru á baugi á hverium tíma, og
er þvf efniö oftast hugleikið,
og ennfremur hafa komið fram
á þessum vettvangi hinir
skemmtilegustu kapnræðumerm,
sem gert hafa bátt þennan vki
sælan. Ptjómanda '-'■Uarins hef
ur einnig tekizt að hafa á góða
stjórn, án þess að grípa um of
inn í umræður.
Þrándur í Götu.
0
0
0
0
0
0
0
0
0
•